Gewoon doorzetten

Druk, druk.

Afgelopen vrijdag werd ik gebeld of ik de gordijnen nu echt wilde inkorten. Ze hadden genoeg tijd gehad om uit te hangen.

Oei, nu had ik meteen een probleem. Het knopje van de naaimachine dat er voor zorgt dat het apparaat van vooruit naar achteruit gaat, werkte niet meer.

Nu ben ik niet zo heel technisch dus als het probleem gecompliceerd is zal het machien toch echt voor reparatie moeten.

Manhaftig schroefde ik de achterkant open. Tja, dat leek er allemaal goed uit te zien. (waar baseerde ik dat op?) 

Drukte eens op het knopje en zag inwendig wat beweging. Dat gaf in ieder geval aan waar ik iets zou moeten doen.

Wat olie erop?

Vervolgens een paar keer frotten aan knopje en de ingewanden. Er leek wel wat meer beweging te ontstaan dus nog iets harder drukken en trekken. Tja en dan schiet de vinger uit met als gevolg een behoorlijke snee in vingertop.

FF klaar was ik er mee. 

Maar de volgende ochtend opnieuw proberen en ja hoor. Na nog een paar minuten klooien werkte knopje en mechanisme weer naar behoren.

Dus gisteren naar de vrienden en is de klus geklaard. Wel zijn dit de gordijnen voor de slaapkamers en niet ‘de jutezakken’ die ik laatst provisorisch heb ingekort. Dat komt nog.

We zijn weer ingeschreven voor de Nijmeegse en ik daarnaast ook voor de vierdaagse van Cómpeta. Altijd leuk. Ook hebben we ons aangemeld voor de Kurt Thomas summerschool in Utrecht.

Een week lang dirigeren voor Rick en zingen voor mij.

We hadden eigenlijk vorig jaar al besloten om dit te gaan doen dus zo gauw de mogelijkheid er was om in te schrijven ging Rick aan de slag.

Alles geregeld en vervolgens ging ik me bezighouden met het repertoire van de week.

Alle muziek opgezocht en geluisterd. Maar mijn hemel ……… wat een vreselijke liederen. Echt niks vond ik mooi.

Belde Sopraan en haar man dat ook zij zich hadden ingeschreven om daarna meteen te zeggen dat ze het zo’n mooi programma vonden. Wat een prachtige liederen.

Gelukkig verschillen we allemaal van smaak.

Het repertoire is vooral heel breed om met zo veel mogelijk stijlen en bijbehorende uitdagingen in aanraking te komen en er van te leren.

Inmiddels luisterde ik afgelopen dagen een aantal keren naar de muziek en warempel: het lijkt toch mee te vallen. Het Kyrie uit de Petite messe solemnelle van Giacomo Rossini is toch eigenlijk best mooi. Het begin is er.

Met groeten Ton