En dat is weer fijn

Gasten en verse vis…….

Maar dat is beslist niet het geval. We hadden het heerlijk met de gasten maar nu, weer met zijn tweetjes, is dat ook weer fijn.

De was is gedaan, de kamer schoon en ingericht voor buuf uit Den helder. Maar dat duurt nog een week. 

Nu wil ik onkruiden langer laten staan. Ze niet meteen als ieniminieplantje uittrekken. Maar ik wil niet dat ze massaal als volwassen planten aan het einde van hun leven zaden uitstrooien. Dus na een week niet in de tuin werken ging ik de afgelopen dagen lekker rustig mijn gang om de grote onkruiden uit te trekken of af te knippen.

Het ziet er weer netjes genoeg uit. Alhoewel; mijn vader had het graag nog wat netter gezien.

Een voordeel van onkruiden weghalen is dat ik een ontdekking deed. Eigenlijk een herontdekking, maar dat maakt de vreugde misschien nog wel groter want een plant kwijtraken is niet leuk. 

Een bolgewas: Sparaxis tricolor. Voor  het laatst gezien in maart 2021. Waarschijnlijk stonden er nog wel bolletjes maar die waren te klein om te bloeien.

Blij mee.

Net als met de bloem in de Strelitzia.

Ik kreeg de plant een aantal jaren geleden en hij staat in de ‘vijver’. Het oranje is hetzelfde als dat van de Oost-Indische kers. 


Het begint ook warmer te worden. Overdag hoeft de kachel niet meer aan. Dat vind ik niet zo erg want het hout begint aardig op te raken en ben ik toch buiten bezig. Maar de avonden zijn wat kaal zonder vlammen waar ik bij tijd en wijle in kan staren.

Maar gisteravond was het toch wat te chilly.

Met groeten Ton

En door

Met een gast in huis die meegaat naar de koorrepetitie kom je thuis met foto’s van de dirigent..

En van de drie mannen die zingen in het Nederlandse subkoor. Er waren meer foto’s maar niet iedereen wil op het blog. We zingen met het concert in mei De Zee van Toon Hermans en Pastorale van Shaffy en List.

De Nederlandse uitspraak is voor de Britten niet te doen, ze willen trouwens ook niet, en hoe fijn is het om ook in het buitenland eens in je eigen taal te kunnen zingen? Dat laatste doen de Britten altijd.

Gisteren was de laatste dag dat Damian hier verbleef en besloten we lekker thuis te blijven, maar een uitnodiging voor een glaasje met hapje in de B&B van de bazen van Bas sloegen we niet af.

Daarna via Sayalonga, waar de enige ronde begraafplaats van Spanje ligt, door naar het vliegveld.

 Met gasten kom je nog eens ergens.

En dan is het feest voorbij. 

Gezamenlijk een zeer ontspannen en leuke week gehad waarin we veel dingen hebben gedaan. De week was zo om.

En dan meteen weer door. 

Vanavond komen vrienden uit Nederland voor twee nachten logeren. Daarna maken ze een reis door Andalusië.

Tussendoor zijn de mannen van Tejeiro vanmorgen ook nog eens begonnen met het stalen frame voor de serre. Of ze morgen verder gaan is nog maar te bezien. Storm Nuria trekt langs of over. Dat weten we maar nooit. De weersverwachting geeft 11 mm maar dat zegt niks.


Met groeten Ton

Bron

Toen we vorige week de leden van de gardenclub in de tuin hadden, liet een van de mensen ons een filmpje zien van de bron van de rivier de Guaro.

Omdat we de ‘onnatuurlijke’ waterval zagen kwam dat filmpje gisteren ter sprake.

Zullen we daar gaan kijken als we naar huis rijden?

Tuurlijk, het is jouw verjaardag.

Jaren geleden bezochten we de bron van de rivier de Guaro. Deze rivier voorziet het stuwmeer van Viñuela van water. Maar, teleurstelling, de rivier stond droog. 

Dat heeft te maken met het steeds droger wordende klimaat. Het water dat hoog in de bergen valt, stroomt ondergronds naar het gehucht Guaro waar het onder aan de berg uitstroomt. Vanwege die droogte wordt het water inmiddels voordat het de berg verlaat ergens afgetapt waardoor het dorpje zijn bezienswaardigheid heeft verloren.

Toen wij er dan ook waren was het een triest gezicht. Ongeveer zo triest als een lege fontein of zwembad.

Vanwege de grote hoeveelheid regen die de afgelopen maand viel blijkt er dus genoeg water over om weer via de natuurlijke bedding weg te stromen.

Wij waren duidelijk niet de enigen. Wat een rijkdom al dat water.

Damian in actie.

Dit is de plaats waar het water uit de rotsen stroomt. Voor de veiligheid is er een hek en een deur voorgezet. Wat wij trouwens een beetje vreemd vinden.

Zouden we daar misschien complottheorie op los kunnen laten?

Met groeten Ton

Feest

Na de wandeling in de kloof reden we gistermiddag naar Ronda.

Onderweg zagen we deze waterval. Het zag er zeer onnatuurlijk uit. Alsof er een grote waterleiding was gesprongen. Maar nadat we op het www hadden gezocht bleek het dus echt een waterval te zijn. Het dorpje ligt op de hoogvlakte en het water van de vlakte stort zich dus hier naar beneden. Bijzonder.

In de stad Ronda kom je natuurlijk langs een kerk. En die kerk werd van binnen uitgebreid bekeken. Er was een expositie over de Heilige Theresa en er was zelfs een reliek van haar linkerhand. Zowaar: niet niks.

Ronda ligt op de rand van een hoogvlakte en hier kunnen we naar mijn gevoel 600 meter de diepte inkijken.

Nou ja, een meter of 100 is het wel. De rivier de Guadalevín die in de stad de hoogvlakte doorsnijdt, wordt overspannen door de ‘nieuwe’ brug van zo’n 300 jaar oud.

En wij staan daar.

Zo tegen 19.00 uur eindelijk tijd voor een alcoholische versnapering. Heerlijk in de schaduw van de parasol.

Daarna hadden we een feestmaal bij de Dönner Kebabzaak. Eigenlijk een voorschot voor Rick want die viert vandaag zijn 65ste verjaardag waarbij je vroeguh je pensioengerechtigde leeftijd bereikte.

Hij had dan ook een appartement geboekt in Ronda waar vanmorgen eerst kadootjes werden gegeven.

Geen foto van maar naast het appartement was een bakkerij en die was open op zondag dus zaten we al rond 09.00 uur aan de taart.

En doorrrrrr.

We wilden via een toeristische route terug naar Los Zuecos rijden en dat deden we. Met een tussenstop voor een koffie.

En later nog met een onverwachte tussenstop maar daarover morgen meer.


Met groeten Ton 

Caminito del Rey

Een goed gevulde dag was het. Wel een nadeel: helemaal vergeten om naar de gedeeltelijke zonsverduistering te kijken. Ik had nog speciaal het brilletje meegenomen maar al doende niet opgemerkt dat er iets minder zonlicht scheen. 

Jammer maar er was dan ook genoeg afleiding.

Vanmorgen om 06.00uur op om op tijd voor ons tijdslot bij de Caminito del Rey te zijn. 

Maar voordat we maar daar waren passeerden we een van de stuwmeren van Ardales.

En die lag er spiegelglad bij.

De Caminito del Rey is een wandeling over vlonders die hoog tegen de wanden van een ontzettend hoge kloof zijn geplakt. Zeer indrukwekkend wat moeder natuur daar heeft gemaakt.

In het begin van de tocht was het nog wat druk omdat dan alle mensen nog op een kluitje zitten. Maar na een minuut of tien verspreidde het volk zich.

Voor de twee hoogtevrezers was het soms toch wat zwalken met knikkende knieën en de staaldraad die aan de rotswand zat geklonken liet ik niet zo heel vaak los.

De kaarsrecht oprijzende wanden hebben genoeg plekjes waar plantjes kunnen groeien.

Het traject is net geen vijf kilometer lang maar we liepen er twee uur over. Nou uh, dat is geen lopen, dat is bijna flaneren. Want wat is het prachtig.

En nee: ik keek pas naar beneden als ik met mijn ruggetje tegen de rots stond.

Deze rotslagen zijn een kwartslag gedraaid. 

Hier zijn we de kloof uit. Daarmee werd de wandeling trouwens niet minder mooi.

De Caminito is een grote trekpleister en ik kan niet anders zeggen dat het keurig is georganiseerd.

‘s Middags reden we naar Ronda waar we een nacht blijven. Een soort van mini vakantie dus. Maar daarover morgen meer.

Met groeten Ton 

Het haakwerk breidt uit

Gast Damian is er. 

Woensdag was een acclimatiseerdag. Rustig thuis een beetje relaxen in de zon.

Tja, en dan waarschuw je de gast voor de zon die hier toch echt intenser schijnt dan in het hoge noorden.

Maar een half uurtje kan toch wel?

Nee dus. Aftersun moest er aan te pas komen.

Een wandelmaatje wil wandelen. 

Op naar Málaga. In ieder geval de bikkels die de 50 km van de Nijmeegse doen.

Om 07.00 uur de start in Torrox. Nog koel en fris.

En dan na 14 kilometer al het afscheid. Ik loop terug naar het beginpunt en de mannen tippelen verder voor een ‘echte’ training van 45 km.

Gasten maken altijd andere foto’s. Tuurlijk zie ik die Osborn stier echt wel staan, maar denk dan dat een foto niets toevoegt.

Een foto van zo’n sardientjesroosteraar? Zelf ook nog nooit gemaakt. Niks mis mee als sfeermaker langs de route.

Zo tegen 17.00 uur waren de mannen in Málaga om met de bus van 18.00 uur naar Torrox af te reizen waar ik ze om 19.00 uur oppikte om naar ons favoriete Chinese restaurant te gaan.

Zelf was ik tegen 12.00 uur weer bij de auto. Ik twijfelde eerst nog om de hele tocht naar Málaga ook mee te wandelen, maar een bijeenkomst voor een zangavond gaf de doorslag dat niet te doen.

Ik vind het best een uitdaging als man van klassieke muziek om samen met andere zangers een Nederlandstalige zangavond te vullen. Uit de comfortzone dus.

We gaan 15 liederen zingen van o.a. Armand, Clouseau, Toon Hermans en Gordon. 

Ben benieuwd wat ik er uiteindelijk van vind.

Al met al een lange dag voor iedereen.

Vanmorgen bleef ik thuis en had Rick een vergadering van het koor. Ondertussen maakte Damian een rondje door het dorp.

Het haakwerkstraatje haakt steeds verder uit.

Een dag zonder taart is een verloren dag.

Hij heeft wel oog voor detail.

Maar, zegt ie zelf: ik ben hier voor het eerst en vind alles mooi.

Het lijkt wel of die boom op een dak groeit.

Inmiddels is iedereen weer thuis en hangen we in de zon want ineens is het echt maarts weer. Gewoon 20 graden en strakblauwe lucht.

Ook hoorden we Bijeneters en Leeuweriken.

 Met groeten Ton 

Gardenclub

Een beetje doenig was het wel.

Maar wat was het leuk.

Rick installeerde gisteren alle hoekjes waar de gardenclub leden konden zitten. Wel hing er tot het allerlaatst dreiging van regen. 

Maar vanmorgen was het nagenoeg strakblauw en windstil. Hoe fijn is dat?

Vanmorgen begonnen we als eerste klus met het zetten van de bewegwijzering op strategische plekken. Dat is in de campo nodig anders zijn de huizen toch best lastig te vinden.

Zo tegen tien uur kwamen de hulptroepen voor de plantenkraam, de cakekraam en het boekenstalletje. Dat boekenstalletje is de bibliotheek van de club.

Omdat er tegenwoordig veel Nederlanders zijn hier zijn, waren er vanmorgen ook zeven present. Dus nam Rick de Nederlandse tuintour voor zijn rekening en ik de Britse.

Leuk om zo door je eigen tuin te gaan en te vertellen wat de uitdagingen waren om tot dit resultaat te komen. En hoe vaak klonk er niet instemmend gemompel. “Ja, bij mij ging in het begin ook veel dood”.  Of  “Ik dacht ook een sappig groene tuin te maken onder de Spaanse zon”.

Na de rondleidingen was het gezellig nakouten in de zon onder het genot van koffie, thee en versnaperingen. Dat laatste: gebakken door de leden en gekocht en vervolgens verorberd door de leden. De opbrengst van dat alles vloeit in de clubkas en komt ten goede aan de BBQ in de zomer en de Kerstlunch in december.

En dan de afsluiting. Iedereen stond happy te wezen zonder door te hebben dat de eerste spetters begonnen te vallen.

Nou ja, binnen een kwartier waren de gasten weg en ruimden het bestuur en wij de spullen op.

Karen gaat een verslag maken van de meeting en vroeg of ik nog foto’s had van hoe de tuin er in het begin uitzag. Dus ging op zoek en vond deze van 2012.

Wel een verschil met deze van vandaag.

Met groetenTon 

Gezellige tijden

Ze maken nog geen zomer want het is wat fris vanwege storm Martinho die overtrekt. Maar de zwaluwen zijn gearriveerd. Eergisteren zag ik de eersten.

Deze pad liet zich ook zien. Nu is mijn gehoor wat aan het afnemen maar Rick was niet verbaasd het beestje te zien want ‘ik hoor hem vaak kwaken’.

Deze lamp op zonne-energie kregen we van vrienden. Ze werken goed en blijven ‘s avonds ook lang branden.

Nou zag ik van de week dat het zonlicht een beetje vreemd door het bolletje scheen.

Bij nadere inspectie zag ik dat er water in het bolletje zat. 

Na overleg is besloten de tuinclub bijeenkomst door te laten gaan. Storm Martinho trekt meer westwaarts langs het Iberisch schiereiland en daarmee is hier 80% van de voorspelde neerslag uit de boeken verdwenen. 

Tijdens de zondvloed van de laatste weken heb ik niet zo veel meer gedaan in de tuin. Hij ziet er trouwens heerlijk sappig groen uit,  maar dat is ook ten dele vanwege de wilde planten. Lees onkruiden. Er is dus nog wel wat te doen.

Rick liep te slepen met tuinstoelen en tafeltjes.

Wat ga je doen, wilde ik weten,

Nou ik maak alvast leuke zitjes voor aanstaande dinsdag.

Kortom: lekker bezig

De komende week is sowieso wat vol met leuke dingen. Zo hebben we het weekend twee dagen gasten voor de lunch, de gardenclub op dinsdag en dezelfde avond halen we een gast op van het vliegveld. Als die gast weggaat komen er de zelfde dag vrienden uit Nederland aan. 

Met groeten Ton