Een extra daggie voor een bezoek aan Maastricht. En dat onder leiding van een echte Maastrichtse.
Eerst naar de Pietersberg en de cementgroeve. De foto die ik daar maakte is niet blogwaardig dus dan maar een van de afdaling en een waar op een paar traptreden deze kastanjebladeren onwaarschijnlijk mooi geprojecteerd werden.
Bij Slavante genoten we van koffie, gebak
en het uitzicht.
Daarna de stad in.
Stadsmuren.
Poorten.
De Jeker die wat verderop
deze watermolen van kracht voorzag.
Tuurlijk de boekkerk in.
Ook lunchten we en dineerden we heerlijk en genoeglijk aan de Maas. Dat laatste trouwens in Maasbracht
Het waren heerlijk ongedwongen, gezellige en genoeglijke dagen.
Dank Lillianne en Astrid.
Inmiddels thuisgekomen zag ik direct dat de meeuwenkuikens het dak hebben verlaten.
Nee, dat leverde geen leeg daksyndroom op. Het scheelt weer een berg gekrijs.
Vandaag onze vaste hortus routine.
De verzameling klokjes die ik ooit scoorde in de tweedehandswinkel doneerde ik vorige week, op vier exemplaren na, aan de hortus. Voor de verkoop. Maar ze zijn voorlopig opgenomen in de huiskamercollectie.
Kan ik er toch nog een tijdje van genieten
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Leuk daggie! Wij waren in de meivakantie in Maastricht en hebben toen heerlijk geluncht bij Slavante! Leuk om jullie daar nu ook te zien.
Wat mooi is Maastricht toch. Het doet zeer buitenlands aan en die projectie van de bladeren is prachtig. Is dat dan hun schaduw op de trap? Op de foto lijken het wel mosafdukken op de grond.
Hoi Mevrouw Niekje, Het is een bekende plek dus. En het verbaasd me niet. Prachtig is het daar. Met groetenTon
Hoi Yvonne, Dat zijn precies de woorden die ik zocht om de schaduwen; te omschrijven. Met groetenTon
Een reactie posten