Vorig jaar kregen we een pakketje zaden per post. Van vrienden. Met een briefje dat we in Spanje meer ruimte hadden voor deze zaden dan zij.
Net nadat we terug waren in De Klompen zaaide ik een aantal soorten in een bak. Rucola, spitskool, boerenkool en palmkool. En veel kwam goed op.
Gisteren plantte ik wat zaailingen uit in de bakken op het terras. En dan zien die jonge plantjes er altijd wat triest uit en komt steevast Rutger Kopland in mijn gedachten.
Vandaag staan ze er gelukkig al wat steviger bij.
En dan gaat het natuurlijk ook over regen in dit blog.
Al weken staat er voor ‘komende week’ een flinke hoeveelheid in de verwachtingen waar dan uiteindelijk niets van over blijft.
Ook voor gisteren waar van de drie mm nog slechts 0,4 overbleef.
Ook voor gisteren waar van de drie mm nog slechts 0,4 overbleef.
Maar al tuttend met die slaplantjes werd het steeds donkerder.
Zou het dan toch?
En jaaaaaa 1 mm. Niet dat de droogte nu voorbij is maar goed.
We zagen wel dat het in Cómpeta zelf flink regende.
Dat was toen we naar de koorrepetitie gingen duidelijk te zien aan het water dat nog langs de weg stroomde. En ook tijdens de repetitie kwam het water nog een minuut of vijf met bakken uit de lucht. Maar bij thuiskomst bleek het daar gewoon droog te zijn gebleven.
Het koor heeft inmiddels 44 leden en dat wil zeggen dat er sinds het begin van het seizoen 14 leden zijn bij gekomen. Gelukkig zitten daar behoorlijk wat zangers tussen die veel zangervaring hebben en dat is heerlijk.
Wel hebben we nu een probleem. De zaal waar we oefenen is weliswaar meer dan groot genoeg maar er staan twee vette pilaren in. En hoe we de stoelen nu ook maar neerzetten er is altijd een pilaar die het zicht belemmert op de dirigent.
Nieuwe leden vragen best veel aandacht in de vorm van een welkomst gesprek, mappen met muziek en een auditie. Daarbij kwam gisteren de nieuwe pianist. Die zou een half uur voor aanvang van de repetitie komen maar appte dat hij wat later zou zijn want had de verkeerde afslag genomen. Goed: die kwam een uur na het begin pas aan.
Kortom: er gebeurt altijd van alles.
Nu ben ik vaak rond 04.00 uur wakker en daar maak ik me niet druk om. Meestal ga ik dan wat lezen op de IPad en slaap dan na een uurtje wel weer in.
Net nadat ik wakker was geworden merkte ik dat Rick ook wakker was.
Waarom ben jij wakker, wilde ik weten.
Nou ik ben gewoon druk met het koor. Het is als totaal theater.
Dus kletsen we de hele boel ff lekker door en was het ineens 06.00 uur maar toen was ik er klaar mee om wakker in dat nest te liggen. Ben dan uit gelegen. Ik stapte er uit en liep naar de keuken met het idee om dan alvast maar een paar eitjes te koken voor de eiersalade.
Ach dan kan ik meteen de afwas wel doen.
Met dat kwam Rick ook uit bed en begon de vaat te drogen. Ineens begonnen we te lachen want stonden beiden rond zes in de morgen in ons blootje de afwas te doen.
Nou ja, waarom ook niet?
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Ben benieuwd hoeveel mensen je blog bezochten na je 'clickbait' titel! Wat een geestig verhaal, ik kan het me heel goed voorstellen en zou ons ook kunnen overkomen! En precies.. waarom zou je niet voor dag en dauw in je niksie in de keuken staan!??!!😂
Hoi Mevrouw Niekje, Dank. Nou dat valt tot nu toe nogal tegen. Slechts 79 maar de meeste hits komen pas in de loop van de avond. In ons niksie is hier ook helemaal geen probleem want we zijn de enigen op de berg op het moment. Met groetenTon
Heerlijk toch dat het kan. Ik woon ook nogal afgelegen en toch voel ik me naakt kwetsbaar en ongemakkelijk. Het zal denk ik wel aan mijn opvoeding liggen. Groeten, Bernadette
Schrijf je een interessant blog met gedicht en al en het enige dat ik voor me zie is jullie aan de afwas.
Hoi Bernadette, Maar ook ik hoor mijn moeder in gedachten van alles zeggen als ik zo bloot in de keuken sta. Met groetenTon
Hoi Emie, Als je het gezien zou hebben had je de gedachten zo snel mogelijk kwijt willen zijn. Met groetenTon
Een reactie posten