We beduwden

Van Lermoos naar Nauders. 51 Kilometer.

We kregen gisteren pelgrimskorting van de camping man. Hij bood het zelf aan nadat hij een stempel in het paspoort had gezet. Hij vond dat we een bijzondere tocht maakten.

Dank nog campingman.

Het werd heel druk op het campingveldje. In totaal stonden er 14 tentjes en allemaal van fietsers op twee wandelaars na. We hadden leuk contact met een Duitse man en met onze naaste buurman een Fransman. Die laatste was heel blij met Rick omdat die redelijk Frans spreekt. Eigenlijk niet goed voor me want ik moet Engels leren, zei hij.

Aardige man die al drie maanden door Europa fietst. Ik kreeg koffie van hem en wij gaven hem klompjes als geschenk voor de gezellige en geïnteresseerde gesprekjes.

Acht jonge luidruchtige Italiaantjes staakten hun feestje nadat het om elf uur ging regenen en onweren. Elk nadeel heeft een voordeel zullen we maar zeggen.

Vanmorgen zeer vroeg op. Zo vroeg dat de LIDL nog niet eens open was.  Mijn slaapmatje is inmiddels gewoon lek en heeft tijdens de nachtelijke sanitaire stop behoorlijk wat extra lucht nodig. Nog maar eens zien wat de toekomst brengt. Die toekomst behelst niet vannacht want vanwege de vandaag voorspelde regen en onweer heeft Rick Gaststätte Doris geboekt.

Goed, vroeg op pad en het eerste deel van de route ging over hetzelfde pad dat we de vorige keer liepen. Twee keer hetzelfde doen is nooit twee keer hetzelfde. Fietsen geeft een totaal andere beleving van afstand en tijd. Waar we de vorige keer wel eens dachten: komt er nooit een einde aan dit pad, reden we er nu in een uur langs

Kwart over zeven kwamen we langs een stuwmeer in de Inn. Met wat mist op het spiegelgladde oppervlak.

De Inn heeft wel wat verschillende gezichten. Dit is vanaf een brug waar we een kwartiertje geanimeerd stonden te praten met een wat dromerig kijkende dame. Een beetje zoals de Elfen in Lord of the Ring. 

Ik vroeg haar of ze wist wat de zilverige kleur van het water veroorzaakte maar dat wist ze niet. Wel dat dat enkele malen per jaar zo was. En ja, er stroomde dit jaar wel heel weinig water door de rivier.

Bij dit kasteel werden we nu, als fietsers, aan de rechterkant van de rivier gehouden en moesten we met een steile klim het dal uit om ineens bij de doorgaande weg in Zwitserland te staan. 

He, wat is dat nou? Komen we zo wel op die vermaledijde Reschenpas?

Ja dat kwamen we maar eerste daalden zo’n kilometer of vijf tot aan de grens vanwaar we weer Oostenrijk ingingen. Dat is heerlijk maar denk dan wel: wanneer komt die klim nou?

Nou, vanaf die grens. Over zes kilometer 400 meter stijgen. Dit deel werd zeer druk befietst. Tientallen haalden ons in. Weliswaar de meesten per E-bike maar ook op humanpowerd-bikes. Wij befietsen de fietsen het grootste deel niet maar we beduwden ze de berg op. Gelukkig hebben we beide sterke wandelbenen en waren we met vijf kwartier boven.

Dit is terug het dal in richting Switzerland. 

Om in Nauders te komen mochten we weer een flink stuk afdalen en droogden we de tent op het parkeerterrein van de SPAR waar we ook de dreigende onweerswolken zagen ontstaan.

Dit is het uitzicht van ons balkon. 

We relaxen in bed met zachte matrassen, dikke kussens en dekbedden. Drinken kopjes koffie en thee, knabbelen aan een zak knabbels en surfen wat op het net.

Inmiddels regent het pijpenstelen en zijn we nog blijer met onze heerlijke plekje voor een nacht.


Met groeten Ton