Dat kan je de laatste jaren echt niet meer zeggen met de hoge temperaturen. Aan de Spaanse hitte is geen ontsnappen meer mogelijk. Niet hier maar ook niet in het Verenigd Koninkrijk. We belden met de zangvriendin die vier weken in Engeland was geweest. Ik ga nooit meer zo lang naar huis, zei ze, wat een hitte en de huizen zijn er niet op ingericht. Overal vloerbedekking en van die kleine ventilatoren.
Ze was inmiddels weer in Spanje waar ze genoot van haar koele huis.
Wij denken er wel een beetje hetzelfde over. In ons heerlijke zonnige appartement is het ook wat tropisch op het moment en dan missen we de schaduw van de Acacia best wel. Een grote schaduw gevende boom kan ik niet kopen voor hier, een ventilator wel en dat deed ik gistermiddag en die staat lekker te blowen.
Maar ach; er zijn ook voordelen. Zowel aan het weer als het niet naar Rome fietsen.
Zondagmiddag hadden we een feestje: de 40 jarige bruiloft van mijn vriend en zijn vrouw. Daar waren we vlak voordat we op de fiets stapten voor uitgenodigd maar de uitnodiging moesten we afslaan vanwege de fietstocht.
Dat vond ik zeer spijtig en ook al wist ik dat dat jubileum dit jaar zou zijn had ik er geen rekening mee gehouden.
Er wordt tegenwoordig veel gefeest maar er lijkt nog maar weinig te worden gevierd. Verjaardagen beslist maar ook jubilea lijken wel minder ‘vierenswaardig’.
Anyway: vanwege het aangepaste reisdoel kon ik al snel appen dat we er toch bij konden zijn.
Vanwege het heerlijke weer kon het buiten gevierd worden. En wat is er fijner dan met aardige mensen in tuin en op terras met een hapje en drankje gezellig te praten? Het leek wel een reünie want zo na de pandemie werd voor mij extra duidelijk hoeveel mensen ik eigenlijk heb gemist. Mensen die weliswaar soms wat verder in de sociale kring staan maar die beslist van wezenlijk belang zijn voor mijn gevoel van welbehagen.
Ik was dan ook helemaal in mijn element: veel gesprekjes met verschillende mensen. Ik sliep er ‘s nachts gewoon wat druk van.
Schreef ik in het laatste blog dat de engel ons voorlopig nog aan de reis zou doen denken is ze inmiddels weggeven aan een collega van het hospice. Zij loopt in etappes naar Rome en het leek me wel passend om haar de engel mee te geven.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Hoi Ton, je gebt gelijk. Er is geen ontkomen aan... nergens denk ik. Hier in Japan is het nooit koeler dan dertig graden in huis en we moeten dus met airconditioning aan de slag, anders slapen we niet. Een ventilator helpt niet eens....dat is slechts verplaatsen van dikke warme lucht. Ik heb genoten van jullie avonturen en ik zie je daar op het feestje voor me, helemaal in je element. Eerder thuiskomen heeft je dit opgeleverd. De engel mag met een ander naar Rome. Liefs van Yvonne
Een reactie posten