Woensdag 16 november
De enige gasten waren we vannacht in de Ryokan.
Geslapen van acht tot half zes. We hadden het zeker nodig na de inspannende wandeling van gisteren. En wat was het koud in onze kamer, ik schat zo rond acht graden.
Vanmorgen om 8 uur op pad na een ontbijt van koude yoghurt met koude banaan. Op straat was het slechts een graad kouder denk ik. Of misschien wel als Boudewijn de Groot zong: 't Is koeler in huis dan aan zee.
Wij snelden in ieder geval naar een Konbini voor warme worst, een croissant en koffie.
Omdat we tot tempel 47 maar 15 km in de planning hadden, namen we de eerste pauze al na een uur toen de zon de dikke mist had verdreven en er een knalblauwe lucht zichtbaar werd. De wind bleef de hele dag fris maar het zonnetje deed meer dan haar best.
We moesten de Misakatoge pas over op 700 meter. De aanloop ging over de weg maar de daling ging via een pad dat volledig bedekt was met gekleurde blaadjes. De herfstkleuren zijn hier prachtig en dat heeft waarschijnlijk te maken met de hoogte en de kou.
In de verte konden we de stad zien liggen maar de zee er achter was niet te zien vanwege mist.
In het begin zeiden we de hartsoetra gewoon op. En het duurde wel een week of twee voordat we dat gelijk deden want snelle woorden en pauzes lopen niet makkelijk gelijk. Sind twee weken zingen we het meer, ik tenminste want Rick zingt pas een week mee en we doen dat nu twee stemmig. Klinkt heel mooi, al zeg ik het zelluf.
Van 15 kilometer word je niet moe dus deden we Bekkakutempel 9 er maar bij vandaag. Daarvoor liepen we een km voorbij 47 en om bij de een supermarkt te komen nog maar een extra. We hadden eten nodig omdat we bij tempel 47 wilden slapen en daar geen restaurant of supermarkt in de buurt is.
We zitten nu gratis in een huisje bij de tempel.
Nou, zei Rick net, in zo'n gratis huisje is het net zo koud als in een dure ryokan.
En we zitten ook gewoon op de grond, nou op een deken dan.
Als ossetai kregen we van de monnik een flesje vitamine D drank, het is tenslotte winter. Veel lekkerder dan levertraan maar wel wat zoet.
Ook hadden we een miskoop. We namen een blikje cassisachtige limonade uit een automaat. Rick neemt een slokje en zegt dat er klontjes inzitten.
Dat kan toch niet, zeg ik, maar echt waar het leek wel zure geklonterde melk.
Blikje eens goed bestudeert en ja hoor het is gelei.
De huizen zijn hier slecht geïsoleerd en ook dit huisje lijkt eerder op een caravan dan een huis. We zitten ingerold in dekens en hebben koude voeten. Ineens krijg ik een idee en haal een paar lege plasticflesjes uit de container die naast de automaat staat, kook water en giet dit in de flesjes. Zo zitten we met een ouderwetse kruik warm te zijn en maken een sudoku.
Met groeten Ton
Wat we wensten
Tempel 46 Joruriji
Levensvreugde op Texel zowel prive als in werk
Bekakku 9 Monjuin
In dankbare herinnering voor een vader
Tempel 47 Yasakaji
Samen nog heel lang een goede relatie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten