Zou je net zien

Van epiphytische cactussen heb ik vijf soorten. Twee soorten bloeiden de afgelopen jaren met die mooie grote paars/cyclaamkleurige bloemen. Die staan buiten in potten.

Drie soorten die wat gevoeliger zijn, staan nu in de serre waarvan een die me laatst met een grote witte bloem verraste.

Zie ik een week geleden dat een andere soort zes bloemknoppen had gemaakt.

Oei, zei ik tegen Rick, zou je net zien dat die precies uitkomen als we in Nederland zijn.

Kom, dacht ik heel slim: ik zet die plant op de koelste plek van het huis, de badkamer. Daarmee hoopte ik het proces wat te vertragen zodat de bloemen pas zouden opengaan als we weer terug zouden zijn.

Gisteravond pakte ik mijn rugzakje in en moest toen wat uit het badkamerkastje pakken. O, meteen even kijken hoe de cactus het doet.

Nou, heel goed. Zes bloemen die allemaal volledig geopend waren.

Ook al was het nog maar voor een uurtje, ik zette de plant in de keuken neer om er volledig zicht op te hebben.

Ik ben blij dat ik ze heb zien bloeien. En gelukkig heb ik de foto’s nog want als we thuis komen is dat feest echt wel gevierd.

Vanmorgen om 05.00 uur op en toen waren de bloemen nog prachtig. Ze zijn zo 5 a 6 centimeter groot waarmee ze ongeveer een derde zijn van de eerdere bloem.

Dat beloofd wat voor volgend jaar want de plant groeit als kool.

We hadden een voorspoedige reis, ondanks behoorlijke turbulentie, en genoten inmiddels al van kruidnootjes en rookworst. Wel is het koud. En vooral donker. Ook vanmiddag om 13.00 uur toen we het vliegtuig uitstapten. En toen scheen de zon zelfs.

Maar ook weer fijn om even hier te zijn. Wel drie volgepropte dagen voor de boeg voordat we zaterdagavond weer richting het zuiden gaan.

Met groeten Ton