Vanmorgen reden we met de auto naar het beginpunt: Salares. Een piepklein dorpje tegen de flanken van de Maroma. Een leuk dorpje naar het schijnt. Met een bloeiend sociaal leven. Er hing nog veel versiering van het dorpsfeest van afgelopen weekend.
Voordat we aan de wandeling konden beginnen moesten we dit oude bruggetje over. Zeer recent gerestaureerd.
Helemaal mijn wandeling. Smalle paadjes door half open bos met van die prachtige uitstekende rotsen.
En dan die oude knoestige eiken. Lyrisch kan ik er van worden.
Maar ook hoger op de berg bleef het prachtig met altijd op de achtergrond de hoogste berg van de omgeving. Grijs en ongenaakbaar. Ook al is dat laatste niet het geval. Zij is zelfs vrij eenvoudig te beklimmen.
Een broodnodige stop. Het was veel warmer vandaag en…..ook stonden er 400 hoogtemeters extra op het menu. 1200 in totaal.
De weg waar we ongeveer een kilometer over liepen wordt gebetonneeerd. Het oppervlak was al gladgeschoren en op strategische punten lag al betonijzer en randafwerking.
Wat we hier zien vind ik dan weer zo echt Spaans. Iets waar ik heel blij van word. De boom blijft midden in de weg staan.
Ook heerlijk: wederom een riviertje met water.
Zo tegen drie uur terug in Salares waar we eerst met de groep een biertje dronken.
En om vier uur terug in Cómpeta. Dit bouwseltje stelt een cortijo voor. Een klein huisje dat vaak in de campo werd gebouwd om te verblijven tijdens de oogst van druiven, amandelen of olijven.
Het standbeeld van de ezel en het jongetje is van een rotonde gehaald die vervangen diende te worden. Nu dus op de plek waar je het dorp binnenkomt.
Kortom: een fijne dag met leuke gesprekken.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten