Mistig was het gisterochtend. En wat fris met 23 graden maar precies goed om eindelijk wat substantieels in de tuin te doen.
De Acacia werd onderhanden genomen. Dat was meer omdat Rick de afstervende tak die het dal in stak zo lelijk vond. De boom sterft langzaam, nou langzaam, af vanwege een schimmelinfectie. Maar we willen de restanten zo lang mogelijk laten staan omdat de schaduw er zo heerlijk is.
Eerst maar proberen met de kleine trap maar daar kon ik alleen de laagste takken mee bereiken.
Voor de veiligheid van onze heilig verklaarde sinaasappelboom die pal onder de Acacia staat is het verstandiger om de boel in kleine takjes af te zagen.
Vervolgens de lange ladder gepakt. Daar ben ik dan niet al te blij mee want ik moest er best hoog op gaan staan en dan een 100 meter diepe dal instaren is genoeg om Rick op te dragen om de ladder goed vast te houden.
Het wordt er niet mooier op maar we denken dat ie er nog wel een jaartje mee door kan. Hopend dat de de schiet die er naast staat volgend jaar al net voldoende schaduw geeft om er onder te kunnen zitten. Nou Rick dan hè want het is zijn favoriete plek.
Het is gelukt. De sinaasappelboom is niet beschadigd. Dat in tegenstelling tot de jonge Acaciascheut waar we al drie jaar voorzichtig mee omgaan en die we prefereren boven de dikkere scheut die zo dicht tegen de oude boom staat.
Oeijoeihoeiiii. Afgebroken op dertig centimeter hoogte.
Gisteravond dineerden we met de baasjes van Bas. Kregen we nog vanwege het oppassen in Juni. Heerlijk en gezellig in restaurant Cerezo in Canillas de Albaida. Wel met de vraag of we in januari opnieuw op Bas willen passen.
Tuurlijk.
Nu naar Salares voor een lunch met nieuwe kennissen.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten