Hooiwagens

Nog een maand hier en toch voelt het aan als dat we aan het afronden zijn. Nou, uh afronden?

De gele muren bij de entree zijn geschilderd. 

De toneel lessen zijn gestopt. Gisteravond de laatste avond waar alle groepen, Engelse- en Nederlandstalige, samen kwamen. 

En dan is het echt leuk om te zien dat de menselijke emoties toch echt dezelfde zijn ondanks dat het er soms net iets anders uitziet.

We speelden dezelfde scenes, ieder in zijn eigen taal. Voor de Nederlanders geen probleem, omdat we het Engels gewoon volgen. De Engelsen moeten het doen met wat wij Nederlanders aan emoties en gebaren in ons spel leggen.

De Engelse groep legt wat meer humor in het drama dat we spelen. Wij Nederlanders lijken toch echt wat serieuzer. Wellicht een beetje Calvinistisch?

Nee, niet omdat ik zo goed ben, maar omdat ik meestal de enige man ben in het dinsdagavond groepje, speelde ik dezelfde scene steeds met een andere persoon. Gisteravond had de regisseuse me dan ook drie keer ingedeeld voor diezelfde scene en drie keer met een totaal ander resultaat. Leuk om te doen, maar ook om later te horen wat voor uiteenlopende meningen er over waren.

Napraten met een drankje is altijd goed. En met een paar tapas erbij ben je dan zo in de late uurtjes beland.

Het afronden zit meer in het huiselijk onderhoud. Na gisteravond toegezegd om tijdens de Culturele week ook nog mee te werken aan een voorstelling. Ook met het koor hebben we nog een klein concert in dezelfde week. Dus nee, voor beide hobby’s niks afronden.

We hebben een explosie van hooiwagens.

In de serre werd er al een beestje ingebed in het kitwerk. Toen zaten er al best wat rond het huis maar nu….

Op het muskietengaas.

In de hoeken bij de ramen. In totaal telde ik zeven van dit soort clusters.

Deze einzelgänger zit liever in zijn eentje in het gordijn.

Met groeten Ton 

Ps. Opnieuw kan ik geen reacties geven. Ook niet op andere blogs van Blogger.