We zijn er.

Van Senigallia naar Ostra Vetere. 27 Kilometer.

We waren zeker wat nerveus voor de laatste dag want we sliepen wat onrustig. We hoefden niet zo vroeg op want het was maar 27 kilometer naar de vrienden maar we zaten gewoon half acht op de stalen rossen.

Het was aangekondigd: regen en de lucht zag er inderdaad wat waterig uit. Toch reden we het eerste uur lekker droog over een prachtig paadje langs de rivier.

De rivier stond droog pas hogerop was er wat water. Stilstaand water, dat dan weer wel.

Maar uiteindelijk toch regen. Echte regen en dat hadden we de hele reis nog niet gehad. Anders dan liggend in de tent of ‘s nachts.

Het landschap is weer helemaal zoals ik het mooi vind. Prachtige oude eiken zagen we.

Maar ook nog een allerlaatste klim.

En dan…..

tegen een uur of tien reden we het erf op. We zijn er. Het is volbracht.

Dan is er koffie met taart en heerlijk bijpraten, huis en tuin bekijken en genieten het uitzicht.

Tot….het keihard begon te regenen

en te hagelen.

Nou ja.

Voor ons maar weer een duidelijk bewijs dat wij weer hebben gemazzeld met het weer. Dank aan het universum. Eigenlijk steeds droog gefietst, wind in de rug, redelijke temperaturen en zonder noemenswaardig gedoe.

Ook hier schijnt de zon weer fel na een overtrekkende bui. En dan is een verschil tussen Rick en mij weer te zien: Rick geniet van de rust in de schaduw van de boom en ik ben helemaal in mijn element met een klusje en hark kuilen weg in het grind. Niet langer dan een half uurtje. 

Zo tegen zessen naar een middeleeuws festijn in Montovia.

Uitzicht vanaf de muren.

Het scriptorum waar Rick’s naam werd gekalligrafeerd.

Er was ook nog een vrouw die aan de schandpaal stond.

Fakkelwerpers die de brandende fakkels langs een man uit het publiek werpen.

We aten er een heerlijk stoofpotje van wild zwijn met aardappelpuree. En dat laatste kan dan eigenlijk niet want de aardappel kwam pas na de ontdekking van Amerika door Columbus aan in Europa en toen waren de Middeleeuwen echt al voorbij.

Zo rond half tien waren we weer thuis maar toen was bij mij het licht al uitgegaan na een heerlijke dag.

Met groeten Ton