Booster hangplek

Als een blok vielen we in slaap en hoentjes fris stapten in het holst van de nacht uit bed. 

Als je om vijf uur op pad bent, lijkt het om half acht al of de halve dag achter de rug is. Toch hangt op de dijk de belofte van de dag nog in de lucht, hoor je het gefluit van vogels boven het geroezemoes uit.

Dit zijn zeer trouwe muzikanten. Zingen kan je tot je tachtigste doen.

Strorollen op de St Jansberg. Die berg hoort niet tot de 7 heuveltjes maar is wel hoger. Vandaar die naam natuurlijk.

De tweede pauze deden we in Berg en Dal. Een jonge vrouw naast ons zit te bellen. Duidelijk met een Noord Hollands accent. 

Kom je uit West-Friesland, vroeg ik nadat ze haar telefoon in haar tas had gestopt.

Ja, oorspronkelijk uit Alkmaar.

Nou, wij hebben jaren in Heiloo gewoond.

He, met mijn ouders heb ik daar ook jaren gewoond. Waar woonden jullie ?

In de Holleweg.

Das ook wat, wij op de Herenweg in het huis van loodgieter Baltus.

Dat is maar 50 meter van onze voormalige woonplek af.

Vervolgens hebben we een leuk gesprek met als resultaat dat we, als de aankoop van haar nieuwe woning doorgaat, volgend jaar bij haar kunnen logeren tijdens de vierdaags van 2019 en we daarna doorgaan naar Rome.

Hoeveel toeval en mazzel kunnen we hebben?

Die zeven heuveltjes zijn geen probleem na de Spaanse bergen. Net als de temperaturen.

De eerste wijken van de stad waar we vanmiddag doorgingen zijn altijd in wit en rood gehuld.

Het ziet er altijd prachtig uit en het is er beregezellig. En er waren voldoende waterpistool momenten.

Deze dames zijn altijd in het rode deel te bewonderen.

Ook vandaag waren we om half twee bij de finnish.



De Nijmeegse wordt gekenmerkt door het vrolijke en vredige karakter. Maar wat er ‘s nachts gebeurt.......? Deze fiets stond in het Kronenburgerpark.

En een blik op de boosterhangplek.

Nog een dag en geen blaren.

Met groeten Ton