Dit gun je iedereen

Donderdag 17 november

Half oktober was het hier nog echt warm en benauwd met een overdaad aan lastige muggen. Een maand later is het 's nachts berekoud, zijn de muggen weg en lijkt het op het winterweer in Spanje. In de zon is het heet in de schaduw koud.

Vanmorgen wilden we dan ook niet uit ons heerlijke warme nestje en kwamen er dan ook pas om half acht uit toen de zon als scheen.

Alles was bedekt met dauw en hetzelfde effect deed zich voor als met het graan op de meseta in Spanje: een halo rond mijn hoofd door het breken van het zonlicht in de druppels. De halo is dus niet vanwege mijn vermeende verlichte toestand.

We maakten vanmorgen een ommetje voor het Jonofuchi park, dat een van de honderd mooiste vijvers zou hebben. In ieder geval was de witte karper goed zichtbaar in het kristal heldere water.

De auto's maken hier heel weinig lawaai. Soms merken we niet eens dat er een auto achter ons rijdt terwijl wij dan midden op de weg lopen. Toeteren doet men nauwelijks dus houden we het verkeer soms echt even op totdat we ons bewust zin dat er iets achter ons is.

Zo werden we ingehaald door een auto die vlak voor ons stopt. Een dame stapt uit en geeft ons een zakje met koekjes.

Daarna door naar tempel 48 Sairinji waar we heerlijk een half uur in het zonnetje bleven zitten en ik genoot van de prachtige tuin. Tja tijd zat met 15 km en drie tempels.

Omdat we een probleem hebben met de connectie tussen iPhone en iPad gingen we bij de Applestore naar binnen om te vragen wat het probleem zou kunnen zijn. Dat was een uitdagende actie want zou men Engels spreken? Gelukkig een beetje en nadat duidelijk was wat het probleem was belde de dame met een Engelse helpdesk.

Dat loste het probleem trouwens niet op maar ik mocht wel gebruik maken van de Wifi waardoor inmiddels alle achterstallige berichten gepost zijn.

We slenterden via een heerlijke lunch naar tempel 49 Jodoji  door naar tempel 50 Hantaji die weer dromerig tegen de bergen aanlag met een mooi uitzicht over de stad.

Tempel 51 Ishiteji is het eindpunt voor vandaag en daar slapen we ook. Volgens de info zou het een prachtige slaap plaats zijn met nieuwe douches. Maar de Nederlandse Henro moeder schreef dat je 'er sliep in een groot rommelig gebouw'.

En gelijk had ze: het is eigenlijk een grote schuur waar je op zolder slaapt. Het is in ieder geval ruim genoeg en zijn er voldoende matrassen en dekens die verrassend fris en schoon zijn. Wel gaan we voor de lichamelijke verzorging naar de oudste onsen van Japan.

Kobo Daishi.

Onze slaapzolder.

Als we de stad inlopen op weg naar een Starbucks voor goed internet (dat er niet was) kwamen we een echtpaar tegen dat, hoe kan ik dat nou goed zeggen? Het leek wel of ze er op bedacht en voorbereid waren om pelgrims tegen te komen. Ze spraken ons gericht aan, haalden beiden direct een opgevouwen briefje van 1000 yen uit hun jaszakken en gaven ons die, terwijl ze diepe buigingen maakten. 

Omdat ze wel wat Engels spraken konden we wat communiceren. Maar het maakt ons wel zo ontzettend dankbaar dat we zomaar van onbekenden osetai  krijgen.

Als we wat later de tram zijn uitgestapt zegt Rick dat hij het routeboekje in de tram heeft laten liggen. Schrik want zonder dat boekje wordt het wel lastig. Hij rent terug naar de tram maar die is inmiddels gaan rijden maar de trambestuurder ziet hem aankomen en stopt. Rick rent naar de deur en ik zie de bestuurder de deur openmaken. Samen zoeken ze het boekje wat overigens gewoon in de witte tas, sudabukuro, bleek te zitten. 

Zou je dit nou in Amsterdam ook nog kunnen gebeuren?

Als we in de Starbucks zitten klinkt uit de loudspeakers Bing Crosby. Overal zijn kerstuitingen in de stad aanwezig, voor ons nog wat vroeg maar in Spanje kijkt men daar niet van op. In Nederland zit de Sint er nog tussen.

Het laatste stukje van het blog tik in een surrealistisch ogende gigantische ruimte waar we met zijn tweeën slapen vannacht. We zijn helemaal fris en rozig uit de onsen gekomen, eten nog een bakje yoghurt en gaan dan lekker de slaapzak in. Het is hier aan de kust eens stuk warmen dan de afgelopen dagen in de bergen maar voor de zekerheid leg ik een extra deken naast me neer.

Met groeten Ton

Wat we wensten vandaag.

Tempel 48 Sairinji

Dat er geen kindsoldaten worden getraind en ingezet bij oorlogen

Tempel 49 Jodoji

Dat ze het zo leuk houden als het nu is.

Voor de buurvrouw veel sterkte en liefde tijdens haar verjaardag vandaag.

Tempel 50 Hantaji

In dankbare herinnering aan een moeder

Voor een succesvol bussiness team

Tempel 51 Ishiteji

Succes in een nieuwe werkrichting

Een goede sociale relaties in de nieuwe woonomgeving

In de haast heb ik bij een van de laatste vijf blogs vergeten de wensen te vermelden dus bij deze.

Tempel 44 Daihoji

Nog veel goede jaren samen