Uitrusten hoefden we niet, dat is in Los Zuecos gedaan. We konden hier direct onze gewone dagelijkse beslommeringen zo opnemen. Toch?
Repetities van de koren bijgewoond. Heerlijk om weer te zingen en om onze verhalen nog eens te vertellen. Ik heb de eerste inzet voor de Vrijwillige Palliatieven thuiszorg achter de rug. Op uitnodiging van Aan Zee heerlijk gegeten tijdens het Bourgondisch Bergen festijn. De laatste voorbereidingen voor het burenuitje geregeld, een grote salade gemaakt voor de culinaire middag in de Zaanstreek en zaden voor de groetentuin zijn gezaaid in bakken.
Maar de dozen met onze spullen staan nog grotendeels onuitgepakt in het kamertje. We kijken elkaar aan als we aan tafel zitten en we wachten tot de ober komt om ons te bedienen tot we ons realiseren dat we het toch echt zelf moeten doen. En dat geldt eigenlijk voor alles: de boodschappen, het schoonmaken van het huis (het was zo brandschoon dat ik dacht dat ik pas over vier weken de eerste werkzaamheden te gaan verrichten) het ophalen van de kippen, het onkruidvrij maken van de groetentuin en zelfs het uitlaten van Egbert.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Tja, aan alle verwennerij komt een keer een eind Ton.
Een reactie posten