Zondagmiddag gingen we naar een meditatie concert. Altijd leuk een concert. Toch?
Iets met klankschalen.
Allemaal keurig georganiseerd, vriendelijke ontvangst en relaxte sfeer. Niks mis mee.
Alleen denk ik niet dat het voor ons is. Op de grond hangen en ohhhhmmmm zingen. En dat minstens tien minuten per lied. Dan te weten dat ik nogal snel verveeld raak. Bij een gewoon lied vind ik al vaak bij een derde couplet: volgens mij is het wel genoeg.
Iedereen mocht doen wat hij of zij wilde doen. Of dat nu wel of niet meezingen was of dansen of liggen, met ogen open of dicht. Natuurlijk zonder elkaar overlast te bezorgen. En dat was ook helemaal geen probleem.
Ik was het probleem want mijn hemel: ik vond het niks. Dat gezang niet en dat sommigen helemaal in een soort van trance raakten ook niet. Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg hoorde ik wijlen mijn moeder steeds zeggen.
Deed ik in het begin soms mijn ogen nog wel eens open, hield ik ze later steeds gesloten. Dat was om niet geïrriteerd te raken of om mijn brein nog meer voedsel te geven om oordelen aan te maken.
Dan zijn vijf kwartieren best heel lang.
Maar werd je er rustig van, wilde Rick nog weten nadat we in de auto terug de berg opreden.
Een soort van, maar stel dat ik vannacht heerlijk aan een stuk doorslaap ga ik beslist elke week naar zo’n sessie.
Ik was gewoon om 04.15 wakker.
De dag na mijn verjaardag wilde ik Pastelles de Nata trakteren op het koor.
Dus al vroeg met het proces begonnen want natuurlijk willen we er dan zelf eerst wel een proeven bij de koffie.
Bakken vraagt precisie en ik weet niet wat ik nou anders deed dan vorige keren maar het werd een drama. Ik kreeg de gebakjes niet uit de vormpjes omdat de vulling over de deegranden was gelopen.
Tja, er werden geen Pastelles uitgedeeld.
Volgens de Engelsen was King Alfred langs geweest want die liet de cake aanbakken.
Rick bestelde originele Pastelles bakjes en ik verwachtte daar veel van. Dus gisterochtend nieuwe kans.
Foei, het zelfde probleem als in de oude vormpjes. En dat gaat ten koste van mijn immer zonnige humeur. Wel bleef ik rustig genoeg om na te denken.
Als ik nu de vulling in een pannetje tegen de kook aanbreng wordt het wat dikker waardoor het dan in het begin van het bakproces niet zo makkelijk over het deegrandje loopt. En ja, dat werkte goed.
Wel is te zien dat het deeg nog steeds niet zo hoog is al het vormpje en dat is wel de bedoeling. Daarom ga ik de volgende keer eens zelf bladerdeeg maken.
Anyway, ik bakte er veertig en die vonden gretig aftrek.
We konden gisteravond weer eens genieten van een prachtige avondroodshow.
Met groeten Ton
8 opmerkingen:
Prachtige lucht en de aanhouder wint. Waren ze wel lekker, die overgelopen pastels?
Nou Ton, ik snap je helemaal, ik zou er ook geen bal aan vinden. Zou denk ik de slappe lach krijgen. Ben ooit eens een proefles yoga gaan doen, en alhoewel ik denk dat yoga best goed en fijn kan zijn, was dit het niet. De les was in een ruimte met tl-licht en tijdens de oefening stond er een muziekje aan met druppelend water oid.... ik vond het alleen maar irritant! Je pastelles zien er prachtig uit, alles met custard is lekker dus dit kan alleen maar lekker zijn, zelfs als het mislukt is!
Ha Ton, ik bak ook graag al heb ik me aan Pastelles de Nata nog nooit gewaagd. Op je foto, zo van boven genomen, doen ze me aan poffertjes denken. Bak je die ook wel eens of hoe je het bij pannenkoeken? Groeten, Elisa
Ik heb ook wel dat soort stiltemeditatie en klankschaaldingen gedaan.
Niks voor mij. Mijn adhd-brein raakt er zelfs van in paniek! Er is niks mis met zo'n meditatie, het heeft op mij alleen een ander effect. Doe mij maar eeen uurtje wandelen. Het ritmische stappen terwijl de omgeving langzaamaan veranderd, maakt mijn hoofd wel leeg. Hetzelfde effect, andere methode.
Hoi Yvonne, Jawel, ze waren heerlijk. Maar ik kan alleen nog niet meedoen met Heel Holland Bakt. Met groetenTon
Hoi Mevrouw Niekje, Dat van de slappe lach ken ik echt niet. Was dat maar waar. Ik ga me gewoon irriteren. Met groetenTon
Hoi Elisa, Wij zijn van pannenkoeken. Wel alleen als het regent. Met groetenTon
Ee wandeling of zelfs alleen maar het kijken naar het ondergaan van de zon heeft op mij ook een zen effect. Maar klank halen op zich vind dan weer wel mooi. Met groetenTon
Een reactie posten