Op de step......

Wat een rust heerste er in Heiloo. Het leek Den Helder wel of onze Spaanse residentie. Geen vliegtuig gehoord.

Wel een verademing hoor, zei een van onze voormalige buren die we gisterochtend spraken terwijl we het straatje uitliepen op weg naar Landsmeer.

Maar oei. Het weer liet wel te wensen over want voordat we vertrokken regende het even flink. Goed voor de tuin en zeker in Spanje zou mijn hart van vreugde opspringen. Hier in de huidige omstandigheden ook, mits ik geen wandeling van 30 kilometer had gepland.

Bij het oversteken van de A 9 was te zien dat er minder wordt thuisgewerkt.

Zou het maaibeleid zijn aangepast? In ieder geval stond het koolzaad ongeveer twee meter hoog. Helemaal mooi zo’n transparante afscheiding.

Niks mis met lage luchten.

Er zitten ook voordelen aan. Scheelde toch weer een euro om met het pontje het Noorhollands kanaal over te steken waarna we de Schermerpolder in liepen

waar dit grasland roze kleurde van de bloeiaren. Ook al waaide het nauwelijks, toch golfde het gras waardoor de kleuren steeds veranderden.

Als je stilstaat krijgt het oog tijd om de kleinste dingen te ontwaren. Dit tijdens een kleine sanitaire stop aan de oever van het Noord-Hollands kanaal. Het kanaal zouden we eigenlijk de hele dag volgen en dat was een ontdekking want we wisten eigenlijk niet hoe die loopt.

Bij het pontje van Spijkerboor hoefden we geen mondkapjes op omdat we ‘uit een huishouden komen’.

Op de andere oever stond een nieuw kunstwerk. Het bestaat uit een stuk of twintig op elkaar geplakte glasplaten.

Op de  glasplaten was steeds een deel van de afbeelding geschilderd.

Met dit als resultaat. 

Ik weet het niet zeker maar volgens mij ligt De Beemsterpolder links van het water.

Geen wonder dat dit paard in een fel geel gekleurd voedselrijk weidje staat. Het kan niets zien.

Na drie en een half uur lopen hadden we een pauze verdiend. 

Nu was het idee om naar Landsmeer te lopen maar op het blog van eergisteren kreeg ik reactie van Sjannesblog of we een ‘vaste’ route liepen. Nee hoor we kunnen hem zo aanpassen dus pasten de route aan en zou het wandel eindpunt Ilpendam worden.

Wel ging de route daarmee langs Purmerend en dat is dan nog best een stuk lopen. Om de tijd te doden, probeerden we al zingend de tekst van Op de Step te herinneren. Wat lukte.

Doorkijkje.

Om half drie liepen we Ilpendam in en waren we in de laatste tien minuten net zeiknat geregend.

Heerlijk om dan gastvrij onthaald te worden met koffie en cake. Ook fijn was dat de laatste zes kilometers naar Landsmeer per auto afgelegd konden worden. 

Dank Jeanne en Sjaak.

In Landsmeer genoten we van een heerlijk diner en een gezellig samen zijn.

Met de trein naar huis. Mondkapjes op en dat vond ik tijdens de anderhalf uur durende reis toch wel een beetje benauwd. 

Met groeten Ton

P.s. Vanmorgen begon ik met het maken van dit blog maar kreeg het niet klaar voor dat ik naar het Hospice ging. Eenmaal weer thuis kregen we bericht dat mijn oudste neef gisteren betrokken was bij een auto-ongeluk.

Gisterochtend toen we Heiloo uitliepen hoorden we sirenes van ambulance en politie auto’s .

Wat gebeurt er toch allemaal in ons dorp,  zeiden we tegen elkaar. Niet wetende dat het toen om neef ging. Hij is behoorlijk beschadigd en gekneusd. Daarom lag hij afgelopen nacht ter observatie op de IC maar de verwachting is dat hij volledig zal herstellen.

Harrie, een voorspoedig en volledig herstel toegewenst.