dinsdag 13 juni 2017

Concurrentie

Wat kan een mens blij zijn met de eerste rijpe vijgen uit eigen tuin.
Nu ben ik eigenlijk niet zo heel erg onder de indruk van verse vijgen dus wilde ik ze drogen. Zodoende sneed ik ze in dunne plakjes en legde ze op een bord dat ik in de verzengende zon zette. Je zag de plakjes bijna verschrompelen.
Zo rond een uur of acht wilde ik het bord binnenzetten en van een afstand zag ik het al: mieren.
Maar dat moet je nu toch onderhand wel weten, zei Rick, die krengen komen overal op af.
Tja, het was niet echt slim van me maar ik denk er soms wat te makkelijk over. Leek ik in dat opzicht maar wat meer op mijn ouders.
Ook al verklaarde ik ze niet meer geschikt voor consumptie, toch pakte ik een plakje van het bord, blies alle mieren weg en at het op. Het smaakte goed en dus ga ik in ieder geval in de toekomst opnieuw vijgen drogen. Wel iets bedenken om de mieren weg te houden natuurlijk.


In ieder geval kleurden de druivenbladeren prachtig in het licht van de ondergaande zon. En de druiventrossen laat ik in september drogen tot rozijnen bedacht ik me.


Vanmorgen was er de wekelijkse wandeling naar Acebuchal.
Onderweg kwamen we een hele roedel keurig in klederdracht gestoken dames op paarden tegen.
Geen Spaanse schonen zoals wij dachten maar Engelse damsels.


In 2005 werd bar restaurant El Acebuchal geopend in het dorpje. Het is er altijd druk maar dat komt niet alleen omdat je er heel lekker kunt eten. Er is maar één restaurant.

Tot januari van dit jaar want toen opende een tweede: restaurante Venta La Montes. Maar wij zijn trouw aan onze Antonio.
Tot vanmorgen want toen bleek Antonio een dagje vacaciones te hebben. En hoe trouw we dan ook zijn: nood breekt wet en dus liepen we tien meter verder naar het nieuwe restaurant. 
Tien meter? Hoe weten we dat?

We begrepen al wel dat de concurrentie niet helemaal werd gewaardeerd en uit gefluister maakten we op dat er in korte tijd al best wel irritaties onderling zijn.


Toen we na de koffie, met ook een lekker gebakje, de deur uitgingen konden we echt niet om het imponerende mozaïek op de muur heen.


Dit gifgroene spinnetje zag ik ook niet over het hoofd maar dat kwam omdat ie vanuit de boom eerst op mijn bord met lasagne viel.



Met groeten Ton

Geen opmerkingen: