De vriend uit het dal was afgelopen week jarig. Maar wat geef je een man die alles al heeft? Nou een ochtend hulp rond het huis. Die hulp was welkom na een periode van werkzaamheden op het perceel. Aansluitend was er een lunch die de vrouw van een andere vriend bereidde.
Met vier mannen kom je in een ochtend een heel eind.
Voor mij waren er extra arbeidsvitaminen. Het milieu in een dal is zo totaal verschillend van onze windswept top. Zo is het er beschut tegen de wind, koeler in de nacht en veel vochtiger, zeker ook omdat het huis van de vriend nagenoeg aan de rivier staat waar, vanwege de overvloedige regens van het voorjaar, nog steeds wat water stroomt. Ook zijn er andere vogels. Zo werkten we de hele ochtend onder de aanmoedigende gefluit van de Wielewaal.
Anyway.
Achterstallig onkruid in het grind werd hardhandig verwijderd. De louncheset geïnstalleerd en het plantentafeltje werd eens grondig geïnspecteerd op verdroogde of op sterven na dode plantjes.
Het ziet er weer strak uit. Klaar voor de zomer die trouwens vandaag nog ver weg leek. Bewolkt en relatief fris. Wel goed werkweer.
Ook door en over het terras voor het huis werd de bezem gehaald.
Tussendoor snoeide ik wat planten en struiken, werden aanmaakhoutjes voor de kachel klein gemaakt. Stapels stenen, tegels en dakpannen die achterbleven na de verbouwing zijn ergens uit het zicht opgestapeld.
Kortom: de vriend was helemaal blij met het resultaat en we hadden een leuke ochtend.
Na de heerlijke lunch ff uitbuiken op de relaxstoelen die Rick nu ook wel zou willen hebben.
De rest van de middag ben ik nerveus en bereid ik me voor op de toneelavond die we spelen met publiek. Want hoe leuk ik het ook vind om in het middelpunt van de belangstelling te staan: ik blijf een zenuwlijer.
Met groeten Ton
3 opmerkingen:
Hallo Ton, wat een fijn cadeau; je tijd aan iemand geven, zeker met jouw snoeitalenten. Zulke stoelen hadden wij ook gekocht, bij zo’n grote Chinese winkel (wij noemen die winkels ‘de V&D omdat het een soort warenhuizen zijn) maar door wat te enthousiast achteroverleunen heeft eentje het al begeven. Ik zette hem bij de vuilcontainers en in no way werd hij door iemand meegenomen. Net als de oven en wat stoelen en een tafel die we over hadden, maar die dingen waren allemaal nog heel. Hopelijk krijgen ze nog een tweede leven bij iemand. Groeten, Elisa
wat een ontzettend leuk cadeau!
Hoi Elisa, Grappig, wij noemen deze winkels vaak De Bijenkorf. Ik begreep dat bij de vrienden de stoelen ook al eens zijn vervangen. De vuilnisbakken dienen voor veel mensen een doel. Met groetenTon
Een reactie posten