Het had wel leuk geweest

Ik vond maandagmiddag een bankpasje. Het lag tegen het hek van het dierenparkje en kon er niet lang gelegen hebben want het was nog heel schoon terwijl de grond daar nogal modderig is.

ASNbank, die hebben we niet in ons dorp. Snel naar huis gelopen om te kijken of de naam op het pasje in het telefoonboek staat. 

Jawel, en het adres is om de hoek dus stap ik op de fiets. Mensen zijn niet thuis maar de buurvrouw ken ik toevallig en haar vraag ik of zij misschien een mobiel nummer heeft. Dat heeft ze maar ze verteld dat de buren al drie jaar geleden zijn verhuisd. Toch bel ik het nummer. "Dat is de bankpas van onze dochter" verteld een wat oudere man. "Zij woont nog in het dorp en ik zal haar bellen".

Als een half uur later de eigenaresse van de pas belt ben ik net op visite bij mijn zus.

Ik sta voor uw huis, zegt ze, wat kan ik nu doen? Kijk maar of buurman er is, die doet de deur wel open en de pas ligt op tafel.

Als ik later thuis ben kijk ik toch wel even snel in de keuken of er een bosje bloemen is achtergelaten.

Buurman heeft ook niets in ontvangst genomen.

Nou ja, die bloemen bleven zeker een beetje in mijn gedachten want toen ik vanmorgen door het Ter Coulsterpark liep viel mijn oog op 'rare' sneeuwklokjes. Je ziet ze niet vaak. Ik herinner dat mijn vader er wel wat teelde voor de handel en dat ze vrij prijzig zijn dus werd mijn hebzucht gewekt. 

Het kostte me moeite maar ze staan er nog allemaal.

Ter vergelijking een 'gewoontje'

Met groeten Ton