donderdag 26 juli 2012

Geen titel

Binnen een week van afhankelijk naar hulpeloos.

De laatste twee jaar is mijn moeder al afhankelijk. De boodschappen worden voor haar gedaan. Ze krijgt kant en klare maaltijden die de verzorging voor haar verwarmd en opdient. De boodschappen worden gehaald door mijn zus die ook de was doet. Mijn andere zus regelt alles wat met de dokter en de thuiszorg te maken heeft.
Dit alles zorgt ervoor dat mijn moeder rustig in haar huis kan blijven wonen. Maar eind vorige week begonnen er lichamelijke problemen op te treden waardoor zij zichzelf vervuild. Dit geeft veel onrust waar zijzelf trouwens niet zoveel erg in lijkt te hebben. "nee hoor, ik heb nergens last van." Ook al zijn die problemen opgelost is het wel heel duidelijk dat zij geestelijk sterk is afgetakeld de laatste dagen.

Vorige week gaf ze nog weerwoord op wat ik zei. Weliswaar een soort standaard antwoord of uitspraak. Nu zegt ze alleen nog maar: O.
Als ze zelf iets zegt en ik geef daar reactie op, merk je dat dit in een leegte valt. Ze kijkt me dan aan met een hulpeloze blik.

De stap naar een verpleeghuis lijkt nog maar een kleine.

Met groeten Ton

2 opmerkingen:

Aart zei

Tja Ton, hoe onvermijdelijk is de vergankelijkheid. Maar moeilijk blijft het....

Anne zei

Zwaar. Wij hikken er in de familie momenteel ook tegenaan. Wijsheid en gevoel gaan moeilijk samen.... Sterkte lieverd.