Zo ver hoeft het nou ook weer niet te gaan

Van Ulm naar Kirchberg an der Iller, 34 kilometer. 51679 Stappen.

Wat een leuk kleinschalig campingetje. Volgens mij was het eigenlijk niet eens een camping maar meer een bijverdienste voor de kanoclub. We konden het sanitair in het clubhuis gebruiken en dat deed niet onder voor welke camping dan ook.

We hadden nog een leuk gesprek met een jong stel Belgen die een fietsvakantie hielden. Grappig om te horen dat ook zij een paar keer waren aangesproken dat ze niet gebruik maakten van de voor fietsers aangewezen paden.

Al denkend over de dag van gisteren kwam ik er achter dat we in de kerk een pelgrim meenden te zien. Rick sprak de man met een grote rugzak aan. Nee hij was geen pelgrim, maar was naar een katholieke bijeenkomst geweest in de buurt van Ulm en wilde graag de grote dom zien.

Anyway.

Het regende vannacht maar vanmorgen was het droog en konden we de spullen rustig inpakken. Uiteraard was de tent nat maar die drogen we dan later wel weer ergens langs de weg.

En dat deden we zo rond een uur of 11 toen we een pauze nodig dachten te hebben en Rick zei dat er onweerscomplexen aan het ontstaan waren en dat de lucht wellicht zou gaan betrekken. Wat het deed maar toen was de tent droog en wij uitgerust.

Eerder hadden we een stop bij Kaufmarkt supermarkt voor het ontbijt. Een dame die voor ons in de rij stond bij de kassa sprak ons aan.

Waar komen jullie vandaan en waar gaan jullie naar toe? Meteen een leuk gesprekje en nadat ze had afgerekend gaf ze ons een Rittersport chocolade reep.

We hadden ons net geïnstalleerd op een bankje in het winkelcentrum waar ik een foto maakte van de reep die we hadden gekregen toen de vrouw langsliep.

Ik maak een foto van alle dingen die we krijgen, zei ik haar, waarna ze aanbood om een foto van ons beiden te maken.

Hoe leuk is dat allemaal?

Zeg, heb jij ook last van koude benen, vroeg Rick.

Nee. Maar dat heb ik ook nooit. Tenminste, ik voel dat niet na mijn dwarsleasie. Wel vind ik de slaapzak ook net niet warm genoeg.

Uh, ik wel, vooral koude voeten maar ook mijn schouders en hoofd.

Daar moet dus wat aan gedaan worden.

Zit er tegenover de LIDL ook nog een Decathlon en daar kochten we voor Rick een slaapzak die tot 5 graden comfortabel is. Ik gebruik Rick’s ‘oude’ slaapzak als extra deken. Kijken hoe dat gaat.

De foto is gemaakt op de camping waar we vannacht slapen en de nieuwe slaapzak is de gele en de oude is de groene. Wat kan ons nu nog gebeuren?

We hadden een mooie route.

Maar eerst nog een terugblik op Ulm. 

Langs het spoorlijntje door de velden

waar het gras nog nat was.

Het gevoel bekroop ons al eens eerder maar vanmorgen opnieuw. Sommige dorpen lijken wel uitgestorven. Als of iedereen haal over kop is vertrokken omdat er een atoombom gaat vallen. Niemand te zien hier en het is het centrum van het dorp zo rond een uur of twaalf.

Het wordt steeds dreigender en na een minuut of tien spettert het.

En het was kanaal- en riviermiddag.

Met stuwen en weet wat allemaal.

En nogmaals langs het spoor. Het is veel van hetzelfde maar we vinden het mooi en heerlijk rustig.

Ik ben beslist geen fan van het voetbalspel maar om nu zover te gaan als dit bordje suggereert?

Of gaat het niet om iedere voetbalspeler maar meer bij balverlies? 

Maar ik ben een tegenstander van de doodstraf.

En aan het einde van de rit passeren we de Iller, met stuw. 

Na een half uurtje zitten we op de camping, naast Nederlanders. Tijdens het opzetten van de tent kregen we koffie aangeboden.

Met chocolade. Kijk, daar worden we helemaal blij van en de telefoons worden ook nog eens opgeladen.

Hier zitten dus weer twee gelukkige pelgrims.

Met groeten Ton