Van Göppingen naar Geislingen an der Steig, 19 kilometer. 26370 Stappen.
Het is Rick die eerder behoefte nodig heeft aan wat luxe. Gewoon om weer eens lekker te douchen en in een echt bed te slapen waar hij ‘s morgens uit kan stappen in plaats van zichzelf van de vloer te trekken.
Ik weet dat ik een beul in mezelf heb. Een die niet snel opgeeft zichzelf te kastijden. Nu klinkt dat wel erg zwaar, maar waarom in een hotel als je in een tent ook kan slapen. En een slang in een paardenstal doet hetzelfde als een stortdouche.
Dus het werd strijd gisteren of we wel of niet in een hotel zouden gaan.
Maar eenmaal binnen was het ook wel weer heel erg lekker en was ik het die als eerste onder de douche stond en lui zonder pijn aan mijn stuit het blog lag te typen.
Als we er maar wel lang van genieten, zei ik, dus we gaan niet om zes uur op pad hoor.
Maar inmiddels gaat de mentale klok om vijf uur af en zijn we uitgeslapen. We konden het rekken tot zes uur en zijn toen maar gaan inpakken. Want niet alleen al onze spullen moeten altijd uit de rugzakken, maar ook de tent moest nog wat nagedroogd worden. Mijn moeder zou bij de aanblik van de hotelkamer roepen: Is er een bom ontploft hier?
Omdat het toch al een dure dag was en het zondag was besloten we om het ontbijtbuffet maar te nemen. Heerlijk en ja, we aten natuurlijk meer dan bij de LIDL
De stad uit door een industrieterrein. Beetje Japans achtige tuin.
Na een uurtje wandelen hadden we nog geen honger maar wilden we wel zitten. Dat deden we op stoelen van een bäckerei die met een draad aan elkaar waren gebonden.
Rick wordt al een beetje onrustig bij het idee dat we bijna de Alpen kunnen zien. Morgen komen we in Ulm aan en volgens zeggen zou je daar een eerste blik op de bergen kunnen werpen.
Maar het lijkt nu al een beetje op Oostenrijk, zei hij.
En ik zie al pre-Alpen hoor, riep ik.
Langs de weg flinke werkzaamheden voor afvoer van excessief regenwater.
En sommige dorpjes hebben schilderachtige tafereeltjes. Meteen een plekje om even te rusten.
En een foto te maken van deze oranje zwarte kevers.
Maak je ook nog een foto van die sigaretten automaten, vroeg Rick.
We merken dat er meer wordt gerookt hier dan in Nederland en het mag ook nog steeds in bars en cafe’s. Die automaten doen ons denken aan een ver verleden.
We liepen na de dag van gisteren maar 19 kilometer. En de route was meer urbi dan orbi. Niet perse lelijk, maar wel veel door bebouwd gebied. Het laatste stuk naar de camping daarentegen liepen we langs de rivier de Fils. Heerlijk in de schaduw, bramen en pruimen langs de weg en het gekabbel van het water op de achtergrond.
Eerst de was in de machine, dan de tent opzetten,
Daarna op het terras genieten van het uitzicht waarna we werden verleid door het menu.
Geen groenten vandaag maar onder het excuus dat we bramen en pruimen hadden gegeten smulden we van curryworst met pommes. Dan de was aan de lijn want die moet droog.
Omdat bijna alles werd gewassen was de lijn te kort en hingen we maar wat over de aanhanger van de buren want die zijn er niet. Net nadat de laatste sok aan de lijn hing kwamen de buren aanrijden. Gelukkig geen probleem.
Ja, die zijn er wel maar heel weinig en ik wil er ook niet teveel aandacht aan geven. We vinden de Duitsers heel aardig, beleefd en behulpzaam. Wat ons wel opvalt is dat er in winkels wat ‘kortaf’ gereageerd wordt. Niet onbeleefd maar net niet vriendelijk.
Een keer stonden we bij de kassa in een supermarkt. Toen wij aan de beurt waren haalde Rick het bordje ’volgende klant’ alvast weg. Daar was de kassa dame niet van gediend. .
Dies ist mein geschäft. Abbleiben!
En een keer vroegen we om water en dat kregen we niet omdat de vrouw “ik durf de deur niet open te maken” zei.
De laatste twee dagen dat we kampeerden bij de boer hadden we het gewoon gevraagd. Ja natuurlijk, geen probleem. En dat was het ook niet. Wat we bij deze overnachtingen misten was het persoonlijk contact. We mochten er verblijven, waar we dankbaar voor zijn, maar het werd geen ontmoeting en ontmoetingen is toch waar het deze reis voor ons om draait.
We gaan het dus niet meer ‘zelf’ vragen. Nou ja, misschien nog eens een keer in nood.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Leuk Ton om jullie ervaringen te lezen. Een beetje van dit en een beetje van dat. Lekker hoor om een keer lux te overnachten, ik kan Rick wel begrijpen, haha.
Een reactie posten