Make that the cat wise

Dat is de naam van een FBpagina waar Nederlands letterlijk wordt vertaald naar het Engels. Het zogenaamde Dunglish.

Ik vind het zeer vermakelijk en het vereist nog behoorlijk wat inspanning om te begrijpen wat er bedoeld wordt.

De verhuursite van Los Zuecos, Micazu, is vertaald in het Engels. Micazu maakt gebruik van een vertaal programma maar de zinnen die er worden gemaakt zijn toch op zijn minst wat bevreemdend.  Een voorbeeld; To the south the Mediterranean and in clear again even in Africa and the Rif mountains overlooking the Maroma.

Ik denk niet dat" they understand a wood from it.

Dat klinkt al behoorlijk Dunglishish.

Juist omdat ik daar niet in wil vervallen ben ik de hele dag bezig geweest om de tekst van de verhuursite van Los Zuecos in goed Engels te schrijven.  En, ondanks dat mijn Engels best goed is, valt het tegen. Als ik twijfel zoek ik op een Engelstalige site naar zinnen die ik kan gebruiken als referentie.

Dan moet het ook nog vertaald worden naar het Duits maar dat gaat Rick doen. Want daar ik wil me niet wagen. Ik zou dezelfde uitspraken kunnen doen als Louis van Gaal.
We slafen luffel am luffel.


Met groeten Ton

Verkeerde diagnose

Je kan aan veel dingen twijfelen tegenwoordig. Denk maar aan de diagnoses van Jansen-Steur. Maar als je partner zegt dat je snurkt mag je toch aannemen dat dat zo is.

Al jaren wordt er tijdens mijn slaap, regelmatig op mijn schouder geduwd. Ik word dan wakker en vraag dan altijd "Wat is er?"
Je snurkt.
O, is het weer zover?
Ja.

Ik draai mij daarna zonder morren op mijn zij. Nu kan het gebeuren dat ik na 10 minuten weer wordt wakker geduwd want ik slaap het prettigst op mijn rug.

Ik ben een echt ochtend mens en ga derhalve om 10 uur bed met als gevolg dat ik vaak al om 3 of 4 uur wakker word. Geen probleem. Ik lig dan lekker in mijn warme bedje en denk wat na over het leven.
Ook vanmorgen. Ik lig lekker klaarwakker te zijn als ik een hand op mijn schouder voel die druk uitoefent. Ik dacht nog " O, Rick gaat verliggen" Maar nee, een tweede maal word ik geduwd. Waarna ik vraag wat er is.
Je snurkt.
Nee hoor, ik ben wakker.
Ja maar je snurkt.
Rick ik ben al een uur klaarwakker en ik snurk niet.
O, dan droom ik zeker. Waarna hij weer in slaap valt.

Zou het nou toeval zijn dat: Je Snurkt, met dezelfde letters begint als Jansen Steur.


Met groeten Ton

Wat doe ik anders altijd?

Was het nu omdat ze net uit bed werd gehaald toen we kwamen of omdat het haar te druk was toen ik samen met zus en Egbert binnenstapte? In ieder geval was ze wat uit haar humeur.

Wat is dat? Vroeg ze, wijzend op de doos die ik op tafel had gezet.
Een puzzel.
O.
Ze pakte hem op, opende de doos maar zette hem direct weer neer.

En dat?
Dat is een varkentje. Ik dacht dat je die wel leuk zou vinden.
Ook die pakte ze op en bekeek hem van alle kanten.
Zu'n staart beweegt niet eens, zei ze terwijl ze aan het rode stukje stof trok wat als staartje moest doorgaan.

Hoe laat gaan we naar huis?
We zijn al thuis, of wil je de hort op?
Nou dat weet ik niet. Wat doe ik anders altijd?
Thuiszitten.
O.

In record tijd dronk ze drie bekertjes koffie op, pakte vervolgens de mijne en wilde die overgieten in die van haar.
Die is van Ton hoor.
O. Nou, ik lust anders ook wel wat.

Een uurtje is voldoende om bij mijn moeder te zijn. Praten doet ze nauwelijks en ze luikt steeds haar ogen. Als mijn zus en ik wat tegen elkaar zeggen wil ze wel weten waar we het over hebben. Dat herhalen we dan, maar je kan aan haar gezicht zien dat het haar niets zegt.


Met groeten Ton

LUNDIA

Als we zolder willen gebruiken als kamer zul je wel afstand moeten doen van je schatten, Malle Pietje.

Dus daar ging ik van de week. Niet nadenken maar ruimen met die troep. En zo zag het er vandaag uit.

De resterende spullen moeten nog in dozen en de stoelen gaan naar de schuur. 

Nu staat er al 16 jaar een stukje LUNDIA kast van Rick, in mijn opinie lelijk te wezen. 

Kan dat kastje weg? vroeg ik vanmiddag, met als gedachte een JA als antwoord.

Nee hoor het is een mooi kastje en dat kunnen we hier straks neerzetten met de tv erop.

Je weet toch dat we geen kabel hebben?

Ja maar voor de aankleding dan.

Het is maar een kleine ruimte hoor. Dat kastje steekt veel te ver uit. Je hebt iets smals nodig.

Kortom, het kastje blijft. 



Het gebeurt niet vaak dat we elkaar zitten uit te testen maar dat is wel wat we hier deden.
Ik vond dat hij ook een offer moest brengen en het voorwerp was dat LUNDIA meubel. Maar hij gaf zich niet gewonnen.
Nadat ik deze foto had gemaakt ging ik wat op de computer werken.

Ineens hoor ik vanaf de zolder: Nou als dat jou gelukkig maak gooi ik het wel weg.
Dat klinkt anders wel wat cynisch.
Ja, je kent me maar ik meen het wel.


Met groeten Ton

Dutch mountains

 

Soms ligt er sneeuw op de Maroma, de hoogste berg in de Axarquia. Altijd een mooi gezicht zeker als daarbij ook nog iets bloeiends op de voorgrond te zien is.

Vandaag, wandelend in de zon met Egbert bedacht ik dat onze Dutch mountains ook best leuk zijn.


Onze eigen Maroma.

 

 

 

Met groeten Ton

23 januari 1919

Vandaag zou mijn vader 94 zijn geworden.

Een paar maanden geleden heb ik alle dagboeken van hem gelezen. Daarbij zijn mij verschillende dingen opgevallen. Hij deed veel dingen en hij gaf veel weg.
En ook al was hij best een gevoelsmens slechts één keer heeft hij een emotie beschreven en zelfs die ene summier.
Toen ik gisteren de zolder opruimde zat ik o.a brieven te lezen die ik heb ontvangen toen ik in 1980/81 in een kibboets werkte in Israel. Een beetje bladerend kwam ik een brief tegen van januari 1981.
Mijn oog valt midden in de brief op een zin, geschreven door mijn vader. "O, voor ik nog wat ruimte overlaat voor je moeder, je schrijft mooie brieven."


Met groeten Ton

Helder en doorzichtig

Een maand geleden hebben de buren twee grote dakramen op zolder laten plaatsen en een prachtige werkruimte gecreëerd.

Zou dat wat voor ons zijn? vroeg Rick.
Oeps, ik voelde de bui al hangen. Nou uh, wat moeten we met die ruimte doen dan?
Een extra slaapkamer.
Maar al de spullen dan die zolder staan? vroeg ik met angstzweet op mijn rug.
Nou, weggooien.

Een paar maanden geleden heb ik de zolder netjes opgeruimd en zelfs wat spullen weggegooid maar dat is voor de aanstaande plannen onvoldoende.

Dus ben ik ben ik vandaag begonnen met sorteren.

Schoolboeken? Weg ermee.
Tuinontwerpen die ik heb gemaakt? Uh, weg ermee.
Mijn kinderboeken en spellen? Niet nadenken. Weg ermee.
Kastje, gemaakt door mijn opa? Hup, naar de DORCAS.
Spulletjes van mijn overleden broers? En van mijn vader?
Nou van die laatsten heb ik toch wat bewaard en wat persoonlijke spulletjes van mezelf

Dit zijn de spullen die achterblijven

Ik heb er wel een paar uur over gedaan. Alles nog eens doorgekeken. Herinneringen opgeroepen en wat mij vooral verbaasde is de hoeveelheid aan leuke kaarten en briefjes die aan mij geschreven zijn.
Het is één van de vreemde dingen die ik doe, namelijk alles wat als compliment aangeduid kan worden onder tafel vegen en wegstoppen om vervolgens te denken dat ik waardeloos ben.
Nou. Die dingen heb ik goed doorgelezen en alles keurig bij elkaar in een doos gestopt.



Vervolgens ben ik drie keer met de auto naar de DORCAS gereden en een keer naar de papier container.

Rick is begonnen met zijn spullen

Als alles klaar is wil ik dat de nieuwe ruimte zo helder en doorzichtig is als deze foto.

 

 

 

Met groeten Ton

Macaroni

Wat wil je morgen eten? Vroeg ik Rick gisteren.
Macaroni.

Dus wat aten we vanavond? Macaroni.

Hij eet altijd met smaak bij me en zegt dat ook altijd. Maar nadat de maaltijd genuttigd was kwam er een vraag.
Zou je een keer macaroni willen maken zoals mijn moeder dat deed?
SLIK. Voorzichtig nu, want je wint het nooit van een moeder. Ook al staat zij niet bekend om haar kookkunst. Schoonvader kookte dan ook vaker.

Maar hoe maakte je moeder dan macaroni?
Nou met geruld gehakt en een gebakken uitje.
En wat nog meer?
Nou, macaroni.
Dat is wel een eenvoudig recept.
Ja, groente of zo deed ze er niet in.
En aten jullie dat dan met tomatenketchup of zo? Of met kaas?
Nee eigenlijk alleen met gehakt, ui en macaroni.
Nou da's goed.

Toch heb ik het idee dat dit recept niet vaak gegeten zal worden. Het zal wel net zo gaan als het gerecht met stokvis wat bij mijn vader thuis vaak werd gegeten. 'Dat was zooooo lekker'. Mijn moeder heeft dat en keer gemaakt en hij vond het 'in mijn herinnering lekkerder'.

Volgende week eten we macaroni ' a la Rietje'.

Met groeten Ton

Verneukeratief

Wat een kou vandaag. Ook al was het dan meer vanwege de wind. Het vroor tenslotte maar een graad of vier.

De laatste dagen ontstaat er een bloempotje van ijs in het waterreservoir van de kippen. Als ik die s'morgens leeggooi zit er zo'n mooi ijs laagje in. Voor de lol zet ik die op het ijs van de vijver en aan
de dikte van de wanden kan ik zien of het hard heeft gevroren. Vandaag had ik slechts wat ijskristallen. Mijn verzameling ziet er nu wel een beetje armoedig uit.

Nu kunnen kippen geen bevroren water drinken dus kreeg ik van de week een tip. "Voeg wat suiker toe dan bevriest het water minder snel". En natuurlijk volg ik alle tips op. Niets is mij te gek waar het, het geluk betreft van Hermien en Lidwien.  Daarom had ik vanmorgen geen bevroren bloempotje maar slechts kristallen want de tip werkt goed. Jammer van mijn verzameling maar ach. Misschien vriest het vannacht wel zo streng dat er niet alleen een 11stedentocht zit aan te komen maar ook een bloempotje.

Toen ik gisteren, in de zon, een wandeling maakte met Egbert waren alle vijvers in het park helemaal dicht gevroren en lag er een dun maar schitterend wit laagje sneeuw op. Nergens werd nog geschaatst en op slechts één plek zag ik dat iemand een meter of twee het ijs was opgelopen.
Vandaag heb ik de eerste schaatsers gezien. In een klein polderslootje, op een moeras vijver in het park en op de vaart. De schaatsers op de vaart waren beslist niet bang want de mannen van de natuurijsbaan in het dorp meldde vanmorgen dat er maar 4 centimeter dik ijs lag.
Onvoldoende om de baan te openen. 'Maar in de polder is het beslist dunner'.

We gaan het zien. Mijn schaatsen heb ik van zolder gehaald.

Met groeten Ton

De roltrap staat stil

Sorry maar het is heel druk, zei de monteur.

De mevrouw van de afdeling klachten vertelde hetzelfde."Het is ontzettend druk en dan gaan de koolmonoxide problemen en de gezinnen met kleine kinderen voor. U heeft een doorbrander en die staat wat lager op de lijst"

Vandaag kwam dan eindelijk de monteur om de kachel te maken. U heeft het probleem goed opgelost, zei hij, kijkend naar de tijdklok waar het snoer van de CV in stak.
Dank u. Ik had alleen geen oplossing voor het warme water anders dan gaan douchen in de sportschool.

Vorige week stond in het NRC een stuk over de crisis en hoe daarmee om te gaan. Als metafoor werd de roltrap gebruikt.
"We zijn gewend geraakt om stil te staan op een roltrap. Maar nu staat de roltrap stil en moeten we bedenken dat we zelf weer moeten gaan lopen. Iets waar we in deze crisis meer en meer van moeten uitgaan. Dus wen daar maar aan."

Toen zondag de kachel door bleef branden, waardoor het wel heel warm werd in huis, zei de dame waar ik de storing meldde "Trek de stekker er maar uit als het te warm wordt."
Mijn eerste gedachte was : ja, ja, lekker makkelijk. Maar na een paar minuten kwam de helderheid al weer terug en daarmee het krantenartikel in gedachten. 'Zelf lopen op de roltrap'.
Toen kwam ik op het idee van de tijdschakelaar.
En het werkte goed.

Met groeten Ton

Kippenleed

De hond heeft nergens last van. Hij rent heerlijk door het dunne laagje sneeuw, over bevroren plasjes in het park, waar ie gisteren soms nog doorzakte. Af en toe gaat ie op drie pootjes lopen omdat er een stukje harde sneeuw aan zijn pootje kleeft. Hij kijkt me dan hulpeloos aan en ik wrijf dan over de voetkussentjes en dan is het weer goed. Ook dweil ik de wit opdrogende hondepootjes op het zwarte parket weg.

De kippen daarentegen vinden het niets. Ze kunnen nauwelijks iets eetbaars vinden en vandaag bleven ze de hele dag in het nachthok zitten. Zelfs nadat ik een stukje van de tuin had omgespit kwamen ze niet naar buiten. Ook moet ik elke paar uur de drinkbak van vers water voorzien omdat het bevriest. En bevroren water kunnen ze niet drinken.
Nu gooide ik dat ijs uit de drinkbak steeds weg maar ineens zag ik vanmiddag hoe mooi dat was aangevroren. Het ziet er naar uit dat ik de komende dagen een hele verzameling kan aanleggen.

 

 

 

Met groeten Ton

 

Carolien.

Ik sprak haar nog slechts op de kermis in Egmond Binnen. Maar als we elkaar spraken was er, van mijn kant, altijd een beetje rancune tot de laatste keer in Oktober 2010

We staan in het café en er komt een vrouw voorbij lopen.
Goh, als ik 'haar' zie word ik na al die jaren nog boos.
Ik kijk de Carolien aan en zeg: dat heb ik nu altijd met Simon.
Het gesprek stokt even, ik zie een traan verschijnen.
Na een paar tellen antwoordt ze: nu begrijp ik je. Vervolgens sta ik met tranen. We kijken elkaar en barsten lachen uit.

Daarmee was alles gezegd en de gereserveerdheid verdwenen. Er ontstond weer openheid en spontaniteit en we hebben nog gekletst over van alles en nog wat.

Toen ik een jaar of 20 was heb ik een paar weken gezoend met haar. Daarna werd ik ingeruild voor Simon. Maar na een jaar of twee wilde Simon, Ineke en was de stand voor mijn eerste liefde en ik 1 - 1. Trouwens, weer een paar jaar verder wilde Ineke, Theo. Zo gaat het waarschijnlijk al eeuwen en zal het nog wel eeuwen doorgaan. En blijft ieder met zijn eigen verdriet of gedachten achter.

Nadat ik in 2011 hoorde dat ze kanker had was ik oprecht verdrietig. Donderdag wordt ze begraven.

Met groeten Ton

Temperatuurschommelingen

Wat is het lekker warm in huis hè? Je merkt wel dat de muren geïsoleerd zijn.
Ja ik vind het eigenlijk té warm. Ik zal de thermostaat even lager zetten.

Kwartier later.

Heb jij die thermostaat weer hoger gezet of zo?
Nee.
Hij staat op 22 graden.
Nou, ik heb er niet aangezeten hoor.
De radiatoren zijn anders gloeiend heet.

Ik loop naar de thermostaat maar die staat echt maar op 20 graden, toch is het inmiddels 22 graden in huis en dat komt echt niet door de isolatie.

Kachel is kapot en blijft branden. "Trek de stekker maar uit het stopcontact", zegt de mevrouw van de storingsdienst "en als het koud wordt zet u de kachel weer even aan"

Dit is me teveel werk en hoe koud wordt het dan vannacht?  Ik heb de stekker in een tijdschakelaar gedaan en gaat na anderhalf uur een kwartier aan.
De temperatuur schommelt nu tussen de 18 en 21 graden. Goed te doen.

Morgen komen ze hem maken.

Met groeten Ton

Vergeten

Zou ik zus bellen of ze meegaat naar mijn moeder?  Ik heb het niet gedaan want ze gaat immers altijd op woensdag.

Toen ik op de verpleegafdeling kwam en mijn moeder niet zag zei een verzorgster.' Uw zuster, die met de krullen, is bij uw moeder op haar kamer.'
Toen ik naar binnen liep zat mijn moeder met ontbloot bovenlijf en werd haar rug ingesmeerd door mijn zus. 'Kom maar binnen hoor'. Maar dat is voor mij drie stappen te ver. Ik heb mijn moeder nog nooit bloot gezien. Ze is haar hele leven nogal preuts geweest en als ze niet zo dement zou zijn geworden zou ze het beslist onprettig hebben gevonden als ik haar zo zou zien. Ook al heeft ze er zelf totaal geen idee meer van, voelde het voor mij beter aan om even op de gang te wachten tot ze weer decent gekleed was.

Na een gesprek over de ongewone visite tijden van ons beiden kwam het gesprek op de fietsafstand van het verpleeghuis.
'Maar het is te ver voor Egbert om te lopen.'
Maar ben je nu op de fiets dan?
Nee, met de auto.
Maar waar ís Egbert dan?
O, jee, helemaal niet meer aan gedacht. Toen ik hem riep kwam hij direct aangelopen maar hij heeft zich goed vermaakt, struinend naar voedsel en aandacht.

Dat doet me denken aan mijn oom en tante. Die kwamen eens op visite met hun kinderen en die speelden met mijn broers en zusters. Toen oom en tante op weg naar huis waren kwamen ze er achter dat ze één van hun kinderen bij ons hadden achtergelaten.

Met groeten Ton

Placebo effect?

We zijn in Noord-Holland en kunnen bij één van onze klanten niet aan de slag. Zouden we bij u vandaag de woning kunnen isoleren?

Tja ik stond net in de tuin te hakken van Los Dos toen ik dit telefoontje kreeg.
'Ik zit in Spanje maar als je het zonder mij redt mag je beginnen hoor. En, uh als je in huis wilt kan je de sleutel bij buurman halen.'

Toen ik ik gister thuiskwam zag ons witgeschilderde huis er uit als de schimmel van Sint Nicolaas met al die dichtgestopte boorgaatjes maar wel lekker geïsoleerd. Met het voorspelde aankomende koudere weer een comfortabel idee.
Toen ik vanmorgen bij buurman langsging voor de nieuwjaarswens en een zak met Spaanse mandarijnen, die hij me had gevraagd mee te nemen, vertelde ik dat het huis al veel warmer aanvoelde. Hij keek mee een beetje meewarig aan en zei dat ik dat onmogelijk kon voelen.
'Misschien heb je gelijk en is het slechts een idee. Maar zou het dan net als met de mandarijnen zijn en lijken ze alleen maar lekkerder omdat ik ze rechtstreeks heb meegenomen uit Spanje?''

Met groeten Ton

Contact gestoord

Ik vind dat ik toch 7 januari moet gaan werken dus ik wil zondag de zesde terug vliegen. Vind je dat goed? Of vind je het vervelend alleen in Spanje te zijn?

Nee hoor, het is maar twee dagen en ik ga ook nog een dag werken bij Los Dos.

Daarbij is het prachtig weer dus ik red me wel en we kunnen eindeloos Facetimen.

Ik vind het wel lekker en paar dagen op mezelf. Kan ik de kastdeuren open laten staan en eindeloos zappen waar ik tegen Rick altijd zeur als hij dat doet. Of als ik 's nachts wakker lig kan ik lekker wat gaan lezen of sudoku's maken.

Maar deze keer viel het me zwaar tegen.

Het internet was een beetje moeizaam deze weken.  Ik kreeg FB nauwelijks geopend en als dat lukte kon ik niet reageren. Ook mijn Blog was vanuit Spanje een aantal keren niet te plaatsen. Zelfs het uploaden van foto's  lukte me niet. Gelukkig kreeg ik een tip van een mede blogger maar  vervolgens kreeg ik de melding dat de provider uploaden niet toestond. Ook mail kreeg ik niet steeds opgehaald. Van Facetimen was geen sprake en ook de telefoon verbinding met Rick kwam niet altijd tot stand of was behoorlijk krakerig.

Van contact dus was nauwelijks sprake.

Conclusie: ik kan best alleen zijn als ik Rick maar wel geregeld kan spreken.

Met groeten Ton

Ervaring

Help, ik ga morgen weer naar Nederland.

Toch ben ik altijd weer met plezier thuis maar het was vandaag wel een heel leuke dag.

Een paar weken geleden stond op FB een oproep om een dagje te helpen in de tuin van B&B Casa Los Dos. Nu is dat bij ons om de hoek dus het leek me leuk om aan de oproep gehoor te geven. Altijd goed om je buren te leren kennen.

Dus stond ik vanmorgen om negen uur op de stoep en inderdaad onze huizen staan ongeveer 500 meter van elkaar af maar er ligt wel een dalletje tussen. Reistijd 25 minuten.
Wat wil je dat ik ga doen? was mijn eerste vraag.
Onkruid verwijderen en wat we verder tegenkomen.
Maar dat is, voor mij als hovenier, niet voldoende. Wat is het plan?
Een uur later waren we druk bezig met het verhogen van stapelmuurtjes en het egaliseren van de grond. Allemaal voor een extra terras voor de gasten. Waar ken ik dat van?

Na een heerlijke Spaanse lunch, die twee uur duurde, en een afsluitende borrel om 5 uur stond ik om zes uur weer in Los Zuecos en kon ik direct door aan de eindschoonmaak. Nou ja, eindschoonmaak. Ik hoefde alleen de vloer nog maar te dweilen.
En nu? Nu zit ik heerlijk voldaan en rozig op de bank.

Met groeten Ton

Maandag hakdag

Ik benijd hem niet.

Gister is Rick naar huis gegaan. Die moest vandaag werken en ik blijf nog een paar dagen.

Nadat de andere zangers van Nootzaak waren vertrokken waren luierden we wat, dronken kopjes mint thee, lazen wat achtergelaten magazines en doezelden af en toe eventjes even weg op een ligbed. Alsof we zwaar vermoeid waren van het bezoek. Nu zijn we natuurli
jk ook niets gewend want altijd met zijn tweeën. Ik vind de maandag en donderdag soms al vermoeiend als ik op Okkie pas. Maar dat klinkt wel heel dramatisch.
Zelfs ik kon zonder probleem de hele dag niets doen al begon ik gister al wel wat te rommelen. Wat planten verplant en het watersysteem nagekeken. Op de plaats waar het nieuwe terras komt en de planten zijn weggehaald ligt nog wel de water leiding met een hele berg gaatjes. Nu ben ik zuinig en heb van de Spaanse buurman een trucje geleerd om die gaatjes dicht te maken. Je snijdt dunne reepjes van een oude zwarte waterslang. Je houdt zo'n stukje in een vlammetje zodat ie gaat branden/ smeulen. Als er een druppel gesmolten plastic aan hangt duw je het smeulende stukje plastic in het gaatje in de slang. is het plastic gestold knip je het uitstekende stukje plastic eraf. Klaar is Kees. Werkt heel goed. Net een leuk klusje voor een luie dag.

In Spanje is een stuwdam gebouwd zonder dat er een stuwmeer achter is ontstaan. Dit is omdat de grond op de plaats van het toekomstige meer zo poreus is dat al het water in de bodem zakt. Foutje, bedankt. Ik had vandaag dezelfde ervaring maar dan op kleiner schaal.
Na al het geluier was het vandaag weer een ouderwetse vijverhakdag. Ik wil dat ie minimaal een meter diep wordt. Dus ging ik met de bodem aan de slag. En soms registreer je wel iets maar onder neem je geen actie. Ik hoorde dat  het hakken wat dof ging klinken. Alsof er een ruimte onder zat. Maar ging gewoon door. Totdat  er ineens een groot stuk steen losbrak en eronder zat losse steen. Oei. Snel een emmer met water gepakt en in de kuil gegooid. Ja hoor met een paar minuten was er 10 liter water verdwenen. In plaats dat ik nu op een bron stuit. Nee hoor.

Het sleufje is zacht daar stroomt het water makkelijk door de bult is keihard dus daar ga ik omheen.

 

 

Het voordeel is dat ik nu inmiddels op 110 centimeter zit. Ik ga nu maar even door zodat er diepte genoeg is om een beton laag te storten.

Omdat het me op het ogenblik niet lukt om foto's te plaatsen komen die pas donderdag a.s.

Met groeten Ton

Tegen natuurlijk

Nu alle gasten weer in het Nederlandse duister zitten is er voor ons tijd om wat te mijmeren in de zon.

Als ik in Nederland dagenlang geen zon zie overvalt deze gedachte me wel eens: hoe is het mogelijk dat op dezelfde tijd in Spanje de zon wel schijnt? Dat het daar warm is en de planten staan te verdrogen. Natuurlijk begrijp ik het wel maar het voelt als schier onmogelijk.

Nu, zittend in de zon en om mij heen kijkend, zie ik allerlei planten bloeien. Januari, Ja?
Gods onmogelijk. Maar net zo tegennatuurlijk is het dat in de zomer, als de tuinen in Nederland op zijn mooist zijn, Spanje een dorre boel is. Dat voelt ook raar.


@&)-,;30-73()&€!;-:  omme.


Half uur later


Ik kan die foto's niet opladen. Ik kan ze alleen nog via een URL of picassa uploaden wat een s..t zooi.
Steeds is er weer iets nieuws bij Blogger.

Nou dan schrijf ik maar over iets anders.


Na het concert van Nootzaak in La Perla de Frigiliana had ik een gesprek met een dame van 93 jaar.
Nog vol levenslust en zeer helder van geest. Wat mij dan altijd interesseert is wat maakt dat ze nog zo vol levenslust is. Want ook deze vrouw heeft heel wat meegemaakt in haar leven.
Wat zij er van zei is " Dat je moet aanvaarden wat het leven brengt en dat gaat makkelijker naarmate je ouder wordt".

Ik begrijp dat ze gelijk heeft maar, zeker na het debacle van het uploaden voelt het als tegennatuurlijk. Maar misschien ben ik daar dan toch nog te jong voor.

Met groeten Ton

Van eindeloos geluk

Omdat we met zijn zevenen zijn hebben we een busje gehuurd.

Nu is het voor de meeste Nederlanders een beetje wennen aan de Spaanse wegen maar na zes jaar weet ik me aardig te redden Toch viel het me een beetje tegen om de bus, inclusief zeven zangers, zonder dat de motor afsloeg de berg op te komen.
Toen me dat gistereavond wederom overkwam was ik dan ook niet verbaasd maar nadat de tweede poging ook niets opleverde werd ik wat achterdochtig. Zeker gezien het feit dat de bus een 'raar' geluid maakte. Bleken we een lekke band te hebben.
Omdat er geen reserveband aanwezig was moesten we wel bellen om hulp. Die kwam vanmorgen om 9 uur.

Toen dat om 11 uur geregeld was konden we onze geplande wandeling naar het dorpje El Acebuchal maken. In totaal 12 kilometer door het natuurpark. Prachtige tocht en ondanks de heftig winteregens is de brug dit jaar niet weggeslagen.

En de naam van de brug inspireerde ons nogal.



Na zes kilometer konden we in het restaurant heerlijk eten. Huis gebakken brood met heerlijke olijfolie, salade en venkelsoep. Een biertje erbij, zonnetje.

Wat wil een mens nog meer? zat ik te mijmeren. Op dat moment kwam de kers op de taart en begon een ezeltje te balken.


Met groeten Ton

  



Nee, afzien was het echt niet.

Gister oliebollen gebakken met het geheime recept. En ze waren heerlijk. Zelfs zonder het eindeloze geknal van vuurwerk. Zonder regen maar met een zon die scheen tot een uur of zes.
En wat doe je als je met een koor oudejaarsavond viert? Juist.
We zongen onszelf het nieuwe jaar in.

Vanmorgen werden we wakker met een bewolkte lucht.
Goed, dan kunnen we je helpen met het hakken van je vijver.

 

Ja, je stopt er een paar oliebollen in en we gaan aan het werk, riep de sopraan. Dus gingen ze aan de slag met pikhouweel, schep en kruiwagen.

Maar nadat een uur later de zon ging schijnen en ze voldoende calorieën hadden verbruikt werd het tijd voor de nieuwjaarsduik.

En met een water temperatuur van 15 graden en een uitbundig schijnende zon was het beslist niet afzien ook al verklaarden de Spanjaarden ons voor gek. De Engelsen daarentegen applaudisseerden voor ons.

Daarna geen Unoxworst en snert maar koffie met carajilo.

                                   

Ik wens iedereen een voorspoedig en gelukkig 2013 toe.

Met groeten Ton