Ik kan niet anders zeggen: ze zijn heerlijk geworden Lekker luchtig, zacht en en niet droog.
En het het geheim?..... zit hem in het beslag namelijk een deel is soezen beslag. Dit zorgt ervoor dat een heel luchtige oliebol ontstaat.
Dus alvast voor volgend jaar.
Recept voor de lekkerste oliebollen ter wereld.
Soezenbeslag
150 gram water
50 gram boter
75 gram patentbloem
150 gram ei (3 stuks)
Gistbeslag
400 gram patentbloem
30 gram gist
12 gram zout
320 gram melk
5 gram suiker
250 gram gewelde rozijnen
Werkwijze:
Een dag van te voren de rozijnen wellen.
Begin met het soezenbeslag. Water en boter aan de kook brengen, bloem toevoegen en blijven roeren tot een gladde bol ontstaat. (meel is gaar geworden)
Pan van het vuur nemen en enkele minuten laten afkoelen. Ei beetje bij beetje toevoegen maar voordat je het volgende deel toevoegt moet het vorige wel volledig zijn opgenomen.
Gistbeslag.
Melk en gist bij elkaar afwegen, het mengsel een beetje verwarmen en roeren tot het de gist is opgelost. (mag niet te warm worden anders gaan de gist dood) Zout, suiker en bloem in een bak afwegen en het gistmengsel toevoegen. Mengen tot een glad beslag is ontstaan.
Vervolgens het soezenbeslag toevoegen en mengen.
Het beslag nu in twee gelijke porties delen en aan een deel de gewelde rozijnen toevoegen en mengen.
Dek de beslagkommen af met een doek en laat 75 minuten rijzen op een warme plaats.
Verhit olie tot 180 graden en maak met een ijsknijper mooie bolletjes deeg.
Valkuilen: olie te heet - buitenkant te donker, van binnen niet gaar.
maak de bollen niet te groot.
wil je alleen rozijnenbollen dan moet je de hoeveelheid rozijnen verdubbelen.
Met groeten Ton
zaterdag 31 december 2011
vrijdag 30 december 2011
Ook nu wordt het niet verklapt.
Jarenlang is het uiterst geheim gebleven. We kwamen wel te weten hoe het ongeveer in elkaar zat maar de hoeveelheden werden door mijn broer afgewogen als hij alleen in de keuken stond.
Maar mijn broer is inmiddels overleden en de baas waar hij het van had gekregen heeft zijn zaak verkocht. Dus toen we twee jaar geleden het appartement van mijn moeder hebben ontdaan van spullen waar ze niets meer mee deed en het geheim boven tafel kwam schroomden we niet om het mee te nemen. Het zat in een groen doosje met haar favorieten: Oliebollen volgens het recept van Bakkerij Bosman.
Wij vonden het de beste oliebollen van de wereld en mijn moeder bakte er wel 200. We mochten dan ook zoveel eten als we wilden. En wat overbleef was de volgende dag ook nog lekker.
Ik ga het recept voor het eerst maken en ben nieuwsgierig of het echt zo is dat dit een bijzonder recept is en de lekkerste oliebollen geeft of dat het slechts de lekkerste oliebollen in mijn gedachten zijn.
Mocht dat laatste het geval zijn probeer ik het volgend toch nog een keer want het zou aan mijn onervarenheid kunnen liggen.
De voorbereidingen zijn al begonnen: krenten en rozijnen staan al te wellen.
Ik kan bijna niet wachten tot morgen.
Met groeten Ton
Maar mijn broer is inmiddels overleden en de baas waar hij het van had gekregen heeft zijn zaak verkocht. Dus toen we twee jaar geleden het appartement van mijn moeder hebben ontdaan van spullen waar ze niets meer mee deed en het geheim boven tafel kwam schroomden we niet om het mee te nemen. Het zat in een groen doosje met haar favorieten: Oliebollen volgens het recept van Bakkerij Bosman.
Wij vonden het de beste oliebollen van de wereld en mijn moeder bakte er wel 200. We mochten dan ook zoveel eten als we wilden. En wat overbleef was de volgende dag ook nog lekker.
Ik ga het recept voor het eerst maken en ben nieuwsgierig of het echt zo is dat dit een bijzonder recept is en de lekkerste oliebollen geeft of dat het slechts de lekkerste oliebollen in mijn gedachten zijn.
Mocht dat laatste het geval zijn probeer ik het volgend toch nog een keer want het zou aan mijn onervarenheid kunnen liggen.
De voorbereidingen zijn al begonnen: krenten en rozijnen staan al te wellen.
Ik kan bijna niet wachten tot morgen.
Met groeten Ton
donderdag 29 december 2011
Ja ik wil.
Wil je morgenmiddag bij een dame van 89 jaar waken? vroeg de coordinatrice van de VPTZ. Het rapport van het intakegesprek stuur ik je per mail.
Gelukkig was dit gesprek niet gedaan door de VPTZ
"er hing een onaangename sfeer en de kinderen deden afstandelijk".
Nu is dit de interpretatie van een ander maar het vervelende is dat die interpretatie wel de wereld wordt ingestuurd en een ander beïnvloedt.
Deze zin spookte behoorlijk mijn hoofd en beïnvloedde daarmee mijn gevoel om naar deze vrouw te gaan. Ik zit niet te wachten om vrijwillig in een 'onaangename sfeer' te verblijven en afstandelijkheid bevordert ook niet echt.
Op de fiets naar het adres toe had ik even lekker de tijd om alle gedachten die door mijn hoofd gingen weg te werken: Laat de observatie van de ander maar bij die ander. Ga zelf maar ervaren. Vertrouw op je eigen persoonlijkheid. De familie heeft het natuurlijk niet makkelijk op het moment dus heb clementie. Als je met een zuivere intentie komt zal de ander dat merken en daar naar handelen.
En dan druk ik om 1 uur op de bel. Een zoon doet open, kijkt me vriendelijk aan en stelt zich voor.
Kom binnen. We zijn zo blij met jullie hulp. Alleen zouden we het niet redden. Wil je koffie? Waar kom je vandaan? Och, dan moet je behoorlijk lang fietsen. Vind je dat niet vervelend. Wat geweldig dat je dit vrijwillig doet. Mijn moeder kan niets meer zeggen, duurt zo'n middag dan niet lang voor je? Je kan de tv aanzetten hoor, als je wilt.
Welke afstandelijkheid? En toen om 4 uur een andere broer en twee zussen kwamen was er totaal geen onaangename sfeer.
Ik werd uitgebreid bedankt en kreeg een fles wijn mee."Als blijk van waardering".
Wilt u misschien nog een keer komen?
Met groeten Ton
Gelukkig was dit gesprek niet gedaan door de VPTZ
"er hing een onaangename sfeer en de kinderen deden afstandelijk".
Nu is dit de interpretatie van een ander maar het vervelende is dat die interpretatie wel de wereld wordt ingestuurd en een ander beïnvloedt.
Deze zin spookte behoorlijk mijn hoofd en beïnvloedde daarmee mijn gevoel om naar deze vrouw te gaan. Ik zit niet te wachten om vrijwillig in een 'onaangename sfeer' te verblijven en afstandelijkheid bevordert ook niet echt.
Op de fiets naar het adres toe had ik even lekker de tijd om alle gedachten die door mijn hoofd gingen weg te werken: Laat de observatie van de ander maar bij die ander. Ga zelf maar ervaren. Vertrouw op je eigen persoonlijkheid. De familie heeft het natuurlijk niet makkelijk op het moment dus heb clementie. Als je met een zuivere intentie komt zal de ander dat merken en daar naar handelen.
En dan druk ik om 1 uur op de bel. Een zoon doet open, kijkt me vriendelijk aan en stelt zich voor.
Kom binnen. We zijn zo blij met jullie hulp. Alleen zouden we het niet redden. Wil je koffie? Waar kom je vandaan? Och, dan moet je behoorlijk lang fietsen. Vind je dat niet vervelend. Wat geweldig dat je dit vrijwillig doet. Mijn moeder kan niets meer zeggen, duurt zo'n middag dan niet lang voor je? Je kan de tv aanzetten hoor, als je wilt.
Welke afstandelijkheid? En toen om 4 uur een andere broer en twee zussen kwamen was er totaal geen onaangename sfeer.
Ik werd uitgebreid bedankt en kreeg een fles wijn mee."Als blijk van waardering".
Wilt u misschien nog een keer komen?
Met groeten Ton
woensdag 28 december 2011
€ 2,50
Meneer, wilt u even komen?
De monteur kijkt zorgelijk in mijn, zorgvuldig open gelegde 14 jaar oude CV-ketel en wijst mij verschillende dingen aan die vervangen moeten worden of in slechte staat zijn. Driewegklep en expansievat, en een heftig geoxideerde warmte wisselaar.
Ik zie slechts een grote rekening voor een oud apparaat dat over twee jaar alsnog vervangen dient te worden
Is het dan niet beter om hem dan maar gewoon te vervangen, vraag ik.
Nou hij kan nog wel een paar jaartjes mee hoor.
Maar wat gaat dat dan kosten?
Niets, is het antwoord. U heeft een Full servicepakket dus onderdelen worden volledig vergoed.
Zacht neuriend loop ik naar beneden.
Na een uurtje is de klus geklaard en roept de monteur mij weer naar boven.
Wilt u even luisteren naar het geluid van de ketel?
Ik luister en hoor waar hij op doelt.
Dit is normaal hoor, zeg ik.
Dat betekent anders wel dat de pomp is versleten, zegt hij. Ik zal die voor u bestellen en kom ik er volgende week inzetten. Maar ik zou vanaf nu wel € 2,50 weg leggen voor een nieuw ketel.
Per dag hoor. Voegde hij er glimlachend aan toe.
Met groeten Ton
De monteur kijkt zorgelijk in mijn, zorgvuldig open gelegde 14 jaar oude CV-ketel en wijst mij verschillende dingen aan die vervangen moeten worden of in slechte staat zijn. Driewegklep en expansievat, en een heftig geoxideerde warmte wisselaar.
Ik zie slechts een grote rekening voor een oud apparaat dat over twee jaar alsnog vervangen dient te worden
Is het dan niet beter om hem dan maar gewoon te vervangen, vraag ik.
Nou hij kan nog wel een paar jaartjes mee hoor.
Maar wat gaat dat dan kosten?
Niets, is het antwoord. U heeft een Full servicepakket dus onderdelen worden volledig vergoed.
Zacht neuriend loop ik naar beneden.
Na een uurtje is de klus geklaard en roept de monteur mij weer naar boven.
Wilt u even luisteren naar het geluid van de ketel?
Ik luister en hoor waar hij op doelt.
Dit is normaal hoor, zeg ik.
Dat betekent anders wel dat de pomp is versleten, zegt hij. Ik zal die voor u bestellen en kom ik er volgende week inzetten. Maar ik zou vanaf nu wel € 2,50 weg leggen voor een nieuw ketel.
Per dag hoor. Voegde hij er glimlachend aan toe.
Met groeten Ton
dinsdag 27 december 2011
Terugblik
Tussen Kerst en oud en nieuw bevind ik me in een soort van Interbellum. Een rustige week tussen twee feesten in. Nagenieten van de Kerst en uitkijken naar de jaarwisseling. Niets hoeft eigenlijk in deze week, een beetje freewheelen net als een wesp in September.
Rick en ik kijken op oudejaarsavond altijd terug op het afgelopen jaar. Wat was leuk, nieuw, interessant, verdrietig, wat ging er mis etc. Om vervolgens te kijken wat we anders gaan doen en... we creëren nieuwe ideeën voor het komende jaar.
Op het blog doe ik het achteruit kijken nu alvast want dat is het gemakkelijkst en kan ik goed alleen.
Creëren doen we samen en vergt wat meer tijd.
Van de nieuwe ideeën heb ik er dit jaar eigenlijk maar één echt waar gemaakt en dat is het vrijwilligerswerk bij de VPTZ. Dat werk geeft veel voldoening en ik leer er ook veel van, niet alleen van de gesprekken die ik heb maar ook d.m.v. lezingen en trainingen. Voor het komend jaar staan er twee trainingsweekenden op de rol.
Het idee van een betaalde baan heb ik erbij laten zitten, dat was waarschijnlijk te uitdagend.
Er zijn natuurlijk wel andere nieuwe dingen die ik heb gedaan maar zij zijn min op meer op mijn pad gekomen en heb ik met plezier aangepakt: de workshop glas in lood en tekenles.
Het zingen in twee koren was echt een impuls idee dat zeer goed heeft uitgepakt en wat zeker een aantal jaren voor plezier zal gaan zorgen.
Ook ben ik dit jaar Dekselsedingen begonnen en van daar uit op Facebook gegaan. Beiden behoorlijke uitdagingen voor iemand die nagenoeg niets doet op computer en nauwelijks ervaring heeft met het schrijven van stukjes. Een leuke bijkomstigheid is het leren kennen van mensen waarvan ik er sommige inmiddels heb ontmoet.
Ook de spinning is nieuw dit jaar. Ik deed dit om mijn knie, voor de operatie, te versterken en dit werkt heel goed en doe dit 4 keer per week met veel plezier. De operatie is wonderbaarlijk voorspoedig gegaan en ik heb nu aanmerkelijk minder last van mijn knie.
Nu ik de balans opmaak kan ik alleen maar zeggen dat dit jaar er een stuk prettiger uitzag dan het voorgaande.
Ik ben veel meer tevreden en gelukkiger met mezelf en mijn leven.
Met groeten Ton
Rick en ik kijken op oudejaarsavond altijd terug op het afgelopen jaar. Wat was leuk, nieuw, interessant, verdrietig, wat ging er mis etc. Om vervolgens te kijken wat we anders gaan doen en... we creëren nieuwe ideeën voor het komende jaar.
Op het blog doe ik het achteruit kijken nu alvast want dat is het gemakkelijkst en kan ik goed alleen.
Creëren doen we samen en vergt wat meer tijd.
Van de nieuwe ideeën heb ik er dit jaar eigenlijk maar één echt waar gemaakt en dat is het vrijwilligerswerk bij de VPTZ. Dat werk geeft veel voldoening en ik leer er ook veel van, niet alleen van de gesprekken die ik heb maar ook d.m.v. lezingen en trainingen. Voor het komend jaar staan er twee trainingsweekenden op de rol.
Het idee van een betaalde baan heb ik erbij laten zitten, dat was waarschijnlijk te uitdagend.
Er zijn natuurlijk wel andere nieuwe dingen die ik heb gedaan maar zij zijn min op meer op mijn pad gekomen en heb ik met plezier aangepakt: de workshop glas in lood en tekenles.
Het zingen in twee koren was echt een impuls idee dat zeer goed heeft uitgepakt en wat zeker een aantal jaren voor plezier zal gaan zorgen.
Ook ben ik dit jaar Dekselsedingen begonnen en van daar uit op Facebook gegaan. Beiden behoorlijke uitdagingen voor iemand die nagenoeg niets doet op computer en nauwelijks ervaring heeft met het schrijven van stukjes. Een leuke bijkomstigheid is het leren kennen van mensen waarvan ik er sommige inmiddels heb ontmoet.
Ook de spinning is nieuw dit jaar. Ik deed dit om mijn knie, voor de operatie, te versterken en dit werkt heel goed en doe dit 4 keer per week met veel plezier. De operatie is wonderbaarlijk voorspoedig gegaan en ik heb nu aanmerkelijk minder last van mijn knie.
Nu ik de balans opmaak kan ik alleen maar zeggen dat dit jaar er een stuk prettiger uitzag dan het voorgaande.
Ik ben veel meer tevreden en gelukkiger met mezelf en mijn leven.
Met groeten Ton
maandag 26 december 2011
Schakelen
Ik moest wel even schakelen gisteravond in Hotel den Helder want het was niet wat ik verwachtte.
Tijdens het concert van vorige week zondag zongen we voor een aandachtig publiek, was er sprake van wisselwerking en na het concert kregen we veel reacties.
Voor het optreden in Den Helder had ik van te voren toch een plaatje gemaakt hoe het er zou moeten uitzien. Een grote zaal met vloerbedekking, kroonluchters en een grote hoeveelheid obers die het eten opdienen voor mensen die aan lange tafels zouden zitten. En...gasten die tijdens het diner toch ook aandachtig zouden luisteren naar de zangers en muzikanten. Misschien een beetje traditioneel en wat stijfjes.
In plaats daarvan was het diner in een grote serre waar een prachtig buffet stond opgesteld.
Korte en langere tafels stonden keurig gedekt klaar voor de gasten die op verschillende tijden binnen kwamen lopen en later ook vertrokken. Een stuk of 30 kinderen die vrolijk tussen alles doorliepen, waar alle ruimte voor was. Er waren een clown, een vuurspuwer en natuurlijk een Kerstman. Bijzonder ongedwongen en relaxed.
Wat wel tot gevolg had dat ik het gevoel had een beetje in 'het niets' te zingen. Weinig reactie van het publiek. Hier en daar een geïsoleerd klapje als applaus.
In onze pauzes kon ik zien hoe de gasten reageerden op de andere zangers en muzikanten. Als er tijdens een gesprek een 'stilte' viel werd die gebruikt om te luisteren, mee te neurien of ritmisch mee te tikken met een mes. Het leek alsof mensen gewoon thuis zaten ( in gedachten zag ik een paar benen op tafel om even lekker ongegeneerd uit te buiken)
Het was ook prettig om tijdens een optreden zo lekker te worden verwend met een heerlijk buffet.
Had ik voor het schakelen nog de gedachte "is dit het nou?" daarna, toen er weer vrede in mijn hart was, kon ik genieten. Ik heb een heerlijke middag/ avond gehad en vandaag ligt er nog een in het verschiet.
Een prettige tweede kerstdag, met groeten Ton
Tijdens het concert van vorige week zondag zongen we voor een aandachtig publiek, was er sprake van wisselwerking en na het concert kregen we veel reacties.
Voor het optreden in Den Helder had ik van te voren toch een plaatje gemaakt hoe het er zou moeten uitzien. Een grote zaal met vloerbedekking, kroonluchters en een grote hoeveelheid obers die het eten opdienen voor mensen die aan lange tafels zouden zitten. En...gasten die tijdens het diner toch ook aandachtig zouden luisteren naar de zangers en muzikanten. Misschien een beetje traditioneel en wat stijfjes.
In plaats daarvan was het diner in een grote serre waar een prachtig buffet stond opgesteld.
Korte en langere tafels stonden keurig gedekt klaar voor de gasten die op verschillende tijden binnen kwamen lopen en later ook vertrokken. Een stuk of 30 kinderen die vrolijk tussen alles doorliepen, waar alle ruimte voor was. Er waren een clown, een vuurspuwer en natuurlijk een Kerstman. Bijzonder ongedwongen en relaxed.
Wat wel tot gevolg had dat ik het gevoel had een beetje in 'het niets' te zingen. Weinig reactie van het publiek. Hier en daar een geïsoleerd klapje als applaus.
In onze pauzes kon ik zien hoe de gasten reageerden op de andere zangers en muzikanten. Als er tijdens een gesprek een 'stilte' viel werd die gebruikt om te luisteren, mee te neurien of ritmisch mee te tikken met een mes. Het leek alsof mensen gewoon thuis zaten ( in gedachten zag ik een paar benen op tafel om even lekker ongegeneerd uit te buiken)
Het was ook prettig om tijdens een optreden zo lekker te worden verwend met een heerlijk buffet.
Had ik voor het schakelen nog de gedachte "is dit het nou?" daarna, toen er weer vrede in mijn hart was, kon ik genieten. Ik heb een heerlijke middag/ avond gehad en vandaag ligt er nog een in het verschiet.
Een prettige tweede kerstdag, met groeten Ton
zondag 25 december 2011
Hachee
Ik had wel makkelijk praten over de Feeding Frenzy. Met Nootzaak zingen we twee dagen tijdens het kerstdiner in Hotel Den Helder. We mogen daar gewoon mee eten.
Vorig jaar had ik enkele mensen uitgenodigd om bij ons te komen eten maar vermeldde ik daarbij: "we eten hachee met rode kool". Niet iedereen vond dit een geweldig idee want "hachee is niet echt wat ik me voorstel bij een kerstdiner". Toch kwamen alle genodigden.
Met dit menu hoefde ik me geen zorgen te maken of alle ingrediënten voorradig zouden zijn en kon ik rustig winkelen.
De dag voor de Kerst het rundvlees gebakken, gestoofd en de hachee gemaakt. Ik zette de pan daarna buiten in de sneeuw om hem snel te laten afkoelen. Vervolgens kwam Rick thuis uit zijn werk en ging Egbert eten geven en zoals altijd kreeg die dat buiten. Na een paar minuten dacht ik: "wat doet hij lang over zijn eten".
Toen ik ging kijken was meer dan de helft van de Hachee inmiddels op en wat doe je dan op Kerst avond, als goed opgevoede katholiek: Vloeken.
Want: wat nu. Alle winkels dicht en er komen wel gasten morgen.
"Ik bel mijn schoonzus wel die heeft vast nog wel vlees in de vriezer" zei Rick.
Dus stond ik alsnog op eerste kerstdag hachee te maken.
Het werd een leuke dag en het verhaal van Egbert en de hachee vond men hilarisch.
En Egbert?
Die moest in de serre blijven, niet als straf maar om dat ie zo flatuleus was.
Met groeten Ton
Vorig jaar had ik enkele mensen uitgenodigd om bij ons te komen eten maar vermeldde ik daarbij: "we eten hachee met rode kool". Niet iedereen vond dit een geweldig idee want "hachee is niet echt wat ik me voorstel bij een kerstdiner". Toch kwamen alle genodigden.
Met dit menu hoefde ik me geen zorgen te maken of alle ingrediënten voorradig zouden zijn en kon ik rustig winkelen.
De dag voor de Kerst het rundvlees gebakken, gestoofd en de hachee gemaakt. Ik zette de pan daarna buiten in de sneeuw om hem snel te laten afkoelen. Vervolgens kwam Rick thuis uit zijn werk en ging Egbert eten geven en zoals altijd kreeg die dat buiten. Na een paar minuten dacht ik: "wat doet hij lang over zijn eten".
Toen ik ging kijken was meer dan de helft van de Hachee inmiddels op en wat doe je dan op Kerst avond, als goed opgevoede katholiek: Vloeken.
Want: wat nu. Alle winkels dicht en er komen wel gasten morgen.
"Ik bel mijn schoonzus wel die heeft vast nog wel vlees in de vriezer" zei Rick.
Dus stond ik alsnog op eerste kerstdag hachee te maken.
Het werd een leuke dag en het verhaal van Egbert en de hachee vond men hilarisch.
En Egbert?
Die moest in de serre blijven, niet als straf maar om dat ie zo flatuleus was.
Met groeten Ton
vrijdag 23 december 2011
Feeding frenzy
In ecology, a feeding frenzy is a situation where oversaturation or abundance of a supply of food leads to rapid feeding by predatory animals. For example, a large school of fish can cause nearby sharks to enter a feeding frenzy. This can cause the sharks to go wild, biting anything that moves, including each other or anything else within biting range.
Wij als Homo sapiens zijn toppredatoren bij uitstek en dat wij nog steeds behoorlijk "beests" zijn zie je aan de staat van het winkelend publiek tijdens de kerst inkopen. Kijk en vergelijk. Klik voor filmpje: hier
Met groeten Ton
Wij als Homo sapiens zijn toppredatoren bij uitstek en dat wij nog steeds behoorlijk "beests" zijn zie je aan de staat van het winkelend publiek tijdens de kerst inkopen. Kijk en vergelijk. Klik voor filmpje: hier
Met groeten Ton
donderdag 22 december 2011
Galanthus nivalis
Het bijhouden van een weblog maakt me opmerkzamer.
Al wandelend met Egbert viel het mij gisteren op dat de de katjes aan de hazelaar al behoorlijk groot begonnen te worden.
Vandaag viel mijn oog op .....bloeiende sneeuwklokjes.
En dat terwijl de zon vanmorgen zijn meest zuidelijke positie -boven de Steenbokskeerkring- heeft bereikt en het hier dus de kortste dag is. ( niet de Kreeftskeerkring zoals Rick ten stelligste beweerde en ik dus op mijn blog meldde)
Ook al duurt het nog maanden voordat er sprake is van echte lente zullen, over een week of 6 de eerste berichten uit Spanje komen dat de amandelbomen beginnen te bloeien.
Trouwens vandaag op Facebook een melding uit Spanje van bloeiende narcissen
En zo is er steeds iets om naar uit te kijken.
Met groeten Ton
Al wandelend met Egbert viel het mij gisteren op dat de de katjes aan de hazelaar al behoorlijk groot begonnen te worden.
Vandaag viel mijn oog op .....bloeiende sneeuwklokjes.
En dat terwijl de zon vanmorgen zijn meest zuidelijke positie -boven de Steenbokskeerkring- heeft bereikt en het hier dus de kortste dag is. ( niet de Kreeftskeerkring zoals Rick ten stelligste beweerde en ik dus op mijn blog meldde)
Trouwens vandaag op Facebook een melding uit Spanje van bloeiende narcissen
En zo is er steeds iets om naar uit te kijken.
Met groeten Ton
woensdag 21 december 2011
Kick off
Na het concert van Nootzaak waren de reacties zeer positief. Natuurlijk kwamen er wel opmerkingen maar die betroffen vooral de bijzaken. "Je beweegt wel heel" veel vond de een. "Je stond wel een beetje stijf" vond een ander.
Leuk dat jullie die cowboy hoedjes opdeden. Moest dat nou die cowboyhoeden?
Wat heb je een prachtige stem. Je bent zeker verkouden he?
Je stond er zo relaxed bij. Ik kon wel zien dat je nerveus was.
Stille nacht blijft wel het mooiste kerst lied. Waarom hebben jullie dat afgezaagde stille nacht er in gedaan?
Iedereen had zo zijn eigen idee maar wat vond ik er zelf van?
Van te voren was ik best wel nerveus maar zo gauw ik de kerk betrad en al die mensen zag zitten was het meteen weg. Het was aan mijn manier van lopen te merken, die werd licht. Ik heb met veel plezier staan zingen. Ook was ik voldoende zeker om de mensen in de zaal aan te kijken en naar ze te glimlachen.
Van Feliz Navidad hebben wij als bas en bariton een puinhoop gemaakt maar zelfs dat kon mij niet uit mijn kracht halen. Zelfs achteraf heb ik nog steeds "ik deed mijn best en dat lied ging fout, so what".
Ook een belangrijke ervaring was die van het 'team zijn'. Samen zingen is één ding maar een concert organiseren is iets totaal anders. Iedereen had de dingen geregeld die waren afgesproken.
Toen we gisteravond de repetitie hadden was er een nieuwe laag van 'samen' toegevoegd aan het samen zingen.
Nog twee keer zingen met de kerst en dan op naar hetvoorjaarsconcert.
Met groeten Ton
Leuk dat jullie die cowboy hoedjes opdeden. Moest dat nou die cowboyhoeden?
Wat heb je een prachtige stem. Je bent zeker verkouden he?
Je stond er zo relaxed bij. Ik kon wel zien dat je nerveus was.
Stille nacht blijft wel het mooiste kerst lied. Waarom hebben jullie dat afgezaagde stille nacht er in gedaan?
Iedereen had zo zijn eigen idee maar wat vond ik er zelf van?
Van te voren was ik best wel nerveus maar zo gauw ik de kerk betrad en al die mensen zag zitten was het meteen weg. Het was aan mijn manier van lopen te merken, die werd licht. Ik heb met veel plezier staan zingen. Ook was ik voldoende zeker om de mensen in de zaal aan te kijken en naar ze te glimlachen.
Van Feliz Navidad hebben wij als bas en bariton een puinhoop gemaakt maar zelfs dat kon mij niet uit mijn kracht halen. Zelfs achteraf heb ik nog steeds "ik deed mijn best en dat lied ging fout, so what".
Ook een belangrijke ervaring was die van het 'team zijn'. Samen zingen is één ding maar een concert organiseren is iets totaal anders. Iedereen had de dingen geregeld die waren afgesproken.
Toen we gisteravond de repetitie hadden was er een nieuwe laag van 'samen' toegevoegd aan het samen zingen.
Nog twee keer zingen met de kerst en dan op naar hetvoorjaarsconcert.
Met groeten Ton
dinsdag 20 december 2011
Dik, homo, geschift en nog een paar van die dingen.
Enkele weken geleden las ik een blog waarin de nogal zwaarlijvige schrijver schrijft over de ervaring die hij en zijn vrouw in Nederland hadden. Hij was boos geworden over de oordelen die in Nederland nogal duidelijk werden uitgesproken of getoond ten aanzien van zijn postuur.
Als homo heb ik ook wel wat te verduren gekregen. Als er weer eens naar me werd geroepen "vieze flikker" was ik meestal een dag of twee boos en verdrietig. Ook het geklap met de handjes hakte er behoorlijk in.
Als ik dit met iemand besprak was de raad meestal: trek het je niet aan, ze zijn niet wijzer. Maar daar kon ik niets mee. Het word tenslotte wel tegen je geroepen en het komt altijd als een verrassing dus raakt het je tenvolle omdat je, je er van te voren niet tegen kan wapenen.
Toen ik 17 jaar geleden Rick ontmoette was ik behoorlijk overspannen en ging elke twee weken naar een psycholoog om weer een beetje tot mezelf te komen.
Ik herinner me dat ik op de fiets zat naar de psycholoog en een mooie man mij tegemoet reed waar ik even naar keek.
Hij keek me recht in de ogen en riep vol overtuiging "vieze homo, kijk voor je".
Toen ontstond er een soort 2 trapsraket van gedachten die bij mij een belangrijk kwartje deed doen vallen.
De eerste: Behalve dat vieze heeft hij gelijk. Maar jij bent een klootzak.
De tweede gedachte was: Maar als ik boos ben en hem tot klootzak bestempel doe ik hetzelfde als hij: oordelen.
Bij de eerste stap hoort acceptatie
Bij de tweede: ik ben geen haar beter en dat acepteren.
En sindsdien raakt het mij meestal niet meer en hoef ik dus ook niet twee dagen meer boos en verdrietig te zijn.
Ik denk dat we als mens nu eenmaal altijd zullen oordelen maar dat het van belang is dat we niet handelen naar onze vooroordelen.
Emoties zijn oordelen. Als ik niet geloof dat ik beledigd ben, kan ik niet boos zijn.
A Smith
Met groeten Ton
Als homo heb ik ook wel wat te verduren gekregen. Als er weer eens naar me werd geroepen "vieze flikker" was ik meestal een dag of twee boos en verdrietig. Ook het geklap met de handjes hakte er behoorlijk in.
Als ik dit met iemand besprak was de raad meestal: trek het je niet aan, ze zijn niet wijzer. Maar daar kon ik niets mee. Het word tenslotte wel tegen je geroepen en het komt altijd als een verrassing dus raakt het je tenvolle omdat je, je er van te voren niet tegen kan wapenen.
Toen ik 17 jaar geleden Rick ontmoette was ik behoorlijk overspannen en ging elke twee weken naar een psycholoog om weer een beetje tot mezelf te komen.
Ik herinner me dat ik op de fiets zat naar de psycholoog en een mooie man mij tegemoet reed waar ik even naar keek.
Hij keek me recht in de ogen en riep vol overtuiging "vieze homo, kijk voor je".
Toen ontstond er een soort 2 trapsraket van gedachten die bij mij een belangrijk kwartje deed doen vallen.
De eerste: Behalve dat vieze heeft hij gelijk. Maar jij bent een klootzak.
De tweede gedachte was: Maar als ik boos ben en hem tot klootzak bestempel doe ik hetzelfde als hij: oordelen.
Bij de eerste stap hoort acceptatie
Bij de tweede: ik ben geen haar beter en dat acepteren.
En sindsdien raakt het mij meestal niet meer en hoef ik dus ook niet twee dagen meer boos en verdrietig te zijn.
Ik denk dat we als mens nu eenmaal altijd zullen oordelen maar dat het van belang is dat we niet handelen naar onze vooroordelen.
Emoties zijn oordelen. Als ik niet geloof dat ik beledigd ben, kan ik niet boos zijn.
A Smith
Met groeten Ton
zondag 18 december 2011
Zo wil ik nog wel een paar jaartjes mee.
Ik mankeer nog niets. Pas als ik wat zou gaan mankeren zou ik er geen zin meer in hebben.
Vandaag viert mijn moeder haar 85ste verjaardag. Ondanks dat ze heel veel niet meer weet is ze wel echt jarig. "Ik ben van '26 hoor". Ze kijkt helemaal blij en wil graag een stukje banket. Omdat er meer dan één gast is, is het voor haar gemakkelijk om zich aan het gesprek te onttrekken, ze kijkt dan een beetje voor zich uit.
Pas als ik direct tegen haar spreek reageert ze. Ik vraag haar wat ze doet om haar plantjes zo mooi te houden.
Nou ik geef niet zomaar een plons water maar voel of ze vochtig zijn. Anders gaan ze dood.
(Elke week controleert mijn zus of de potjes niet vol water staan en koopt regelmatig een paar nieuwe planten)
Ze lijkt volledig tevreden met haar leven en wij zien niet anders dan dat het zo is. We doen er alles aan om haar zo min mogelijk te confronteren met haar dementie.
Wel zei ze vorige week tegen mijn broer: "Han ( mijn vader die 8 jaar geleden is overleden) is vanmorgen weggegaan en is nog steeds niet terug".
We hopen dat dit niet een aanzet is tot een periode waarin ze onrustig, angstig of bozig wordt.
Het is al niet prettig om te zien dat mijn moeder zo dement is maar als ze ook nog ontevreden of boos zou worden wordt het ook voor haar onprettig.
Vandaag zat ze er stralend bij en ik ben blij met de foto die Rick van ons beiden heeft gemaakt.
Met groeten Ton
Vandaag viert mijn moeder haar 85ste verjaardag. Ondanks dat ze heel veel niet meer weet is ze wel echt jarig. "Ik ben van '26 hoor". Ze kijkt helemaal blij en wil graag een stukje banket. Omdat er meer dan één gast is, is het voor haar gemakkelijk om zich aan het gesprek te onttrekken, ze kijkt dan een beetje voor zich uit.
Pas als ik direct tegen haar spreek reageert ze. Ik vraag haar wat ze doet om haar plantjes zo mooi te houden.
Nou ik geef niet zomaar een plons water maar voel of ze vochtig zijn. Anders gaan ze dood.
(Elke week controleert mijn zus of de potjes niet vol water staan en koopt regelmatig een paar nieuwe planten)
Ze lijkt volledig tevreden met haar leven en wij zien niet anders dan dat het zo is. We doen er alles aan om haar zo min mogelijk te confronteren met haar dementie.
Wel zei ze vorige week tegen mijn broer: "Han ( mijn vader die 8 jaar geleden is overleden) is vanmorgen weggegaan en is nog steeds niet terug".
We hopen dat dit niet een aanzet is tot een periode waarin ze onrustig, angstig of bozig wordt.
Het is al niet prettig om te zien dat mijn moeder zo dement is maar als ze ook nog ontevreden of boos zou worden wordt het ook voor haar onprettig.
Vandaag zat ze er stralend bij en ik ben blij met de foto die Rick van ons beiden heeft gemaakt.
Met groeten Ton
zaterdag 17 december 2011
Opkomende nervositeit
De laatste dagen niet teveel zingen om de stem te sparen.
Dus vandaag 3 kruidkoeken gebakken, wegwerpbekers gehaald, de auto ingeladen met al de spullen die we nodig hebben.
We kregen nog wat telefoontjes van mensen die wilden weten waar het concert plaats gaat vinden.
Nog een paar extra kaartjes weggebracht naar iemand die de zijne was kwijtgeraakt.
Kortom een lekker dagje met kopjes gemberthee en verse kruidkoek.
Maar nu de avond is gevallen en we even rustig hebben gezeten begint er toch iets van nervositeit naar boven te komen en daarmee de onbedwingbare dwang om alle liederen nog eens door te zingen.
Rick speelt inmiddels op de piano en neuriet zachtjes mee.
Nou één liedje dan.
Met groeten Ton
Dus vandaag 3 kruidkoeken gebakken, wegwerpbekers gehaald, de auto ingeladen met al de spullen die we nodig hebben.
We kregen nog wat telefoontjes van mensen die wilden weten waar het concert plaats gaat vinden.
Nog een paar extra kaartjes weggebracht naar iemand die de zijne was kwijtgeraakt.
Kortom een lekker dagje met kopjes gemberthee en verse kruidkoek.
Maar nu de avond is gevallen en we even rustig hebben gezeten begint er toch iets van nervositeit naar boven te komen en daarmee de onbedwingbare dwang om alle liederen nog eens door te zingen.
Rick speelt inmiddels op de piano en neuriet zachtjes mee.
Nou één liedje dan.
Met groeten Ton
vrijdag 16 december 2011
Geraakt zijn
Waarom zing je niet mee? siste mijn collega vrijwilligster van de Regenboogboom mij toe.
In de paar jaar dat ik dit werk doe heb ik veel kinderen gezien die ziek of zelfs zeer ziek zijn. De ziekte speelt in het gesprek dat we met kinderen of ouders hebben geen rol. Het gaat er juist om het 'kind te zien' achter de ziekte. Normaal gesproken lukt dat goed.
Ook vandaag.
Maar.... we werden gevraagd door de afdeling neonatologie "Er zijn nu een paar ouders die wel iets aan jullie kunnen hebben".
We komen de afdeling op en daar staat een hele rij met couveuses en wiegjes en daarin liggen 5 piepkleine babytjes. Ik kreeg het eigenlijk meteen al benauwd.
We hadden goede gespreken met de ouders en ze waren zeer blij met de droomdekentjes. Maar toen ik tijdens het zingen zag dat de vader met die kolenschop handen het hoofdje van zijn zoontje bedekte kreeg ik het even helemaal te kwaad.
Het is mijn eigen kinderwens die even helemaal bovenkwam.
Ik heb geen verdriet of jalouzie als ik vrienden of familie met baby's zie maar ben blij en helemaal als ik de kleintjes even kan vasthouden. Maar hier, in het geval dat ouders hun kind misschien wel moeten gaan missen voelde ik juist het missen.
Met groeten Ton
In de paar jaar dat ik dit werk doe heb ik veel kinderen gezien die ziek of zelfs zeer ziek zijn. De ziekte speelt in het gesprek dat we met kinderen of ouders hebben geen rol. Het gaat er juist om het 'kind te zien' achter de ziekte. Normaal gesproken lukt dat goed.
Ook vandaag.
Maar.... we werden gevraagd door de afdeling neonatologie "Er zijn nu een paar ouders die wel iets aan jullie kunnen hebben".
We komen de afdeling op en daar staat een hele rij met couveuses en wiegjes en daarin liggen 5 piepkleine babytjes. Ik kreeg het eigenlijk meteen al benauwd.
We hadden goede gespreken met de ouders en ze waren zeer blij met de droomdekentjes. Maar toen ik tijdens het zingen zag dat de vader met die kolenschop handen het hoofdje van zijn zoontje bedekte kreeg ik het even helemaal te kwaad.
Het is mijn eigen kinderwens die even helemaal bovenkwam.
Ik heb geen verdriet of jalouzie als ik vrienden of familie met baby's zie maar ben blij en helemaal als ik de kleintjes even kan vasthouden. Maar hier, in het geval dat ouders hun kind misschien wel moeten gaan missen voelde ik juist het missen.
Met groeten Ton
donderdag 15 december 2011
Gelijk?
Toen ik deze zomer de volkstuin van mijn nicht een paar weken bijhield en daarna besloot een moestuin achter ons huis te gaan maken schreef ik dat kwam door de EHEC bacterie en omdat Rick dat zo leuk vond.
Een achterliggende gedachte was die van de wandelaar die we tijdens onze wandeltocht naar Santiago de Compostela ontmoetten. Een Nederlander die een, in onze ogen nogal sombere toekomstvisie had.
We hebben hem gedurende enkele dagen uitgebreid gesproken maar na thuiskomst voor een groot deel ook weer vergeten. Zijn visie is dat we als westerlingen té afhankelijk zijn geworden van supermarkt en energie.
Vandaag een artikel in het NRC. Er komt een moeilijke tijd aan. Maar er zijn wel manieren om die crisis te overleven. Door Stéphane Alonso en Thalia Verkade.
"De economische crisis. Jos van der Veen heeft er het antwoord al op gevonden. Achter zijn huis, in de stad Groningen, heeft hij een grote tuinkas neergezet. Met tomaten komkommers, pompoenen, paprika's, kruiden, druiven, cranberry's, sla, kool en aardappelen. Op het dak van de woning schittert een rijtje zonnepanelen. Hier en daar lopen kippen rond. ..... "als het straks misgaat, heb je geen geld nodig maar energie en voedsel".
De tijd lijkt de sombere visie van de wandelaar inmiddels een beetje beetje gelijkt te geven.
Maar ik hoop erop dat ik mijn tuintje als hobby kan blijven uitoefenen.
Met groeten Ton
Een achterliggende gedachte was die van de wandelaar die we tijdens onze wandeltocht naar Santiago de Compostela ontmoetten. Een Nederlander die een, in onze ogen nogal sombere toekomstvisie had.
We hebben hem gedurende enkele dagen uitgebreid gesproken maar na thuiskomst voor een groot deel ook weer vergeten. Zijn visie is dat we als westerlingen té afhankelijk zijn geworden van supermarkt en energie.
Vandaag een artikel in het NRC. Er komt een moeilijke tijd aan. Maar er zijn wel manieren om die crisis te overleven. Door Stéphane Alonso en Thalia Verkade.
"De economische crisis. Jos van der Veen heeft er het antwoord al op gevonden. Achter zijn huis, in de stad Groningen, heeft hij een grote tuinkas neergezet. Met tomaten komkommers, pompoenen, paprika's, kruiden, druiven, cranberry's, sla, kool en aardappelen. Op het dak van de woning schittert een rijtje zonnepanelen. Hier en daar lopen kippen rond. ..... "als het straks misgaat, heb je geen geld nodig maar energie en voedsel".
De tijd lijkt de sombere visie van de wandelaar inmiddels een beetje beetje gelijkt te geven.
Maar ik hoop erop dat ik mijn tuintje als hobby kan blijven uitoefenen.
Met groeten Ton
woensdag 14 december 2011
Van de Nootzaak een deugd gemaakt.
Zondag aanstaande geven we het Kerstconcert met Nootzaak en gisteravond was de generale repetitie.
Er werd gezongen en uitgebreid geoefend met atributen: mutsen, kribbe, hoeden, kinderknuffels, kerstboom etc.
Na afloop van de repetitie werd overlegd wat de makkelijkste manier was om alles naar het kerkje te vervoeren. "Laat alles maar hier staan dan brengen wij het er wel naar toe" bood Rick aan." Maar dan gebruiken we wel de kerstboom".
Ik keek een beetje bedenkelijk want we zijn niet zo van de kunst bomen. Zeker ook omdat het een halve boom is en de verlichting en versiering er vast in zitten.
Vanmorgen deed Rick de stekker in het stopcontact en blijken de lichtjes ook nog te knipperen. Eigenlijk te veel van het goede maar.....
Na een halve dag zijn we beide totaal om en heeft Rick al een bod uitgebracht aan de eigenaar.
Met groeten Ton
Er werd gezongen en uitgebreid geoefend met atributen: mutsen, kribbe, hoeden, kinderknuffels, kerstboom etc.
Na afloop van de repetitie werd overlegd wat de makkelijkste manier was om alles naar het kerkje te vervoeren. "Laat alles maar hier staan dan brengen wij het er wel naar toe" bood Rick aan." Maar dan gebruiken we wel de kerstboom".
Ik keek een beetje bedenkelijk want we zijn niet zo van de kunst bomen. Zeker ook omdat het een halve boom is en de verlichting en versiering er vast in zitten.
Vanmorgen deed Rick de stekker in het stopcontact en blijken de lichtjes ook nog te knipperen. Eigenlijk te veel van het goede maar.....
 |
| Het eerste kadootje ligt er al onder. |
Met groeten Ton
dinsdag 13 december 2011
Geld
Over één ding hebben Rick en ik nooit ruzie en dat zijn de uitgaven want we zijn allebei zuinig. Waar we wel een verschillende menig over hebben is op welke rekeningen het staat. Rick wil geld zo weinig mogelijk verplaatsen. Er gaat dan ook een hele berekening aan vooraf, wanneer welke uitgaven en inkomsten elkaar kruisen, zodat er in iedergeval nooit iets van de spaarekening afgaat.
Ik zeg altijd: het is vestzak en broekzak. Het maakt niet uit waar het staat en met internet bankieren gaat dat verplaatsen zeer eenvoudig. Ik wil namelijk nooit in het rood staan.
Vandaag bij het afrekenen in de Supermarkt kreeg ik de melding: saldo te laag. Gelukkig weet ik dat er geld genoeg is maar blijkbaar niet op mijn rekening. Ik schiet dan ook even in mijn afhankelijksheids waan. Ik bel Rick en roep dat het tijd wordt voor een en/of rekening.
Vervolgens ging ik naar mijn bazin om 50 euro te lenen. Terug in de supermarkt moesten alle boodschappen opnieuw gescand worden en kon ik contant betalen.
"Als je beter op het saldo let dan kan ik extra overmaken" zei Rick, maar controleren doe ik nooit.
Vandaag toch maar eens gekeken en wat blijkt, ik stond 20 euro in de min. Dat lijkt niet veel maar ik zag ook dat ik 250 euro had gewonnen in de Postcodeloterij maar dat is dus al op.
Moet ik toch maar eens kijken waar ik teveel aan uitgeef.
Met groeten Ton
Ik zeg altijd: het is vestzak en broekzak. Het maakt niet uit waar het staat en met internet bankieren gaat dat verplaatsen zeer eenvoudig. Ik wil namelijk nooit in het rood staan.
Vandaag bij het afrekenen in de Supermarkt kreeg ik de melding: saldo te laag. Gelukkig weet ik dat er geld genoeg is maar blijkbaar niet op mijn rekening. Ik schiet dan ook even in mijn afhankelijksheids waan. Ik bel Rick en roep dat het tijd wordt voor een en/of rekening.
Vervolgens ging ik naar mijn bazin om 50 euro te lenen. Terug in de supermarkt moesten alle boodschappen opnieuw gescand worden en kon ik contant betalen.
"Als je beter op het saldo let dan kan ik extra overmaken" zei Rick, maar controleren doe ik nooit.
Vandaag toch maar eens gekeken en wat blijkt, ik stond 20 euro in de min. Dat lijkt niet veel maar ik zag ook dat ik 250 euro had gewonnen in de Postcodeloterij maar dat is dus al op.
Moet ik toch maar eens kijken waar ik teveel aan uitgeef.
Met groeten Ton
maandag 12 december 2011
Heb ik er alles aan gedaan?
Citaat van Peter Pontiac in het NRC van zaterdag.
"Er is geen enkele aanleiding om mild te worden, integendeel, je wordt steeds kwaaier. Het is maar goed dat je niet zo oud wordt als mens, anders zou je op een gegeven moment uit elkaar spatten van woede".
Na het lezen van dit citaat moest ik wel lachen. Het relativeerde voor mij het gedoe in Spanje.
Na het telefoontje, gisteren uit Spanje was ik boos op de hele wereld, inclusief de Spanjolen maar de buren in het bijzonder. Toen ik een beetje tot rust was gekomen kwam ik er echter achter dat ik vooral boos was op mezelf.
Heb ik er alles aan gedaan om de boel te laten slagen? Heb ik de buren aangesproken over de toon van hun verzonden e-mails? Had ik misschien toch nog een extra gesprek moeten hebben met de niet deelnemende buren? Had ik Rick het Spaansebouwbedrijf nog een keer moeten laten bellen om te zeggen dat ze de buren moesten verwittigen? Kortom heb ik mijn deel bijgedragen aan een goede afloop? Nee, niet volledig.
Ook ik heb dingen laten liggen onder het mom van: we kunnen van alles doen maar "we kunnen de buren niet dwingen om goed met elkaar om te gaan" en "ze hebben ook hun eigen verantwoordelijkheid".
Ik las dit weekend het boek De Familieblues van Yvonne Kroonenberg. Vermakelijk, het lijkt eigenlijk één grote roddel over 'De Familie' maar geeft inzicht in de trauma's die ontstaan in familieverband en die soms generaties lang worden doorgegeven. We hebben daar bijna geen weet van en kunnen dus ook niet begrijpen waarom de ander reageert zoals die dat doet. En we weten dat meestal ook niet van onszelf. De buren weten dat waarschijnlijk ook niet, zeker gezien de reactie van gisteren.
Ik kan alleen maar alerter zijn om alles te doen wat binnen mijn kracht ligt en pas als ik dat heb gedaan ligt de rest bij de ander en hoef ik niet van woede uit elkaar te barsten als die er een potje van maakt.
Dan is dat hun zorg.
Met groeten Ton
PS. En we gaan met plezier in januari kijken hoe de weg is geworden.
"Er is geen enkele aanleiding om mild te worden, integendeel, je wordt steeds kwaaier. Het is maar goed dat je niet zo oud wordt als mens, anders zou je op een gegeven moment uit elkaar spatten van woede".
Na het lezen van dit citaat moest ik wel lachen. Het relativeerde voor mij het gedoe in Spanje.
Na het telefoontje, gisteren uit Spanje was ik boos op de hele wereld, inclusief de Spanjolen maar de buren in het bijzonder. Toen ik een beetje tot rust was gekomen kwam ik er echter achter dat ik vooral boos was op mezelf.
Heb ik er alles aan gedaan om de boel te laten slagen? Heb ik de buren aangesproken over de toon van hun verzonden e-mails? Had ik misschien toch nog een extra gesprek moeten hebben met de niet deelnemende buren? Had ik Rick het Spaansebouwbedrijf nog een keer moeten laten bellen om te zeggen dat ze de buren moesten verwittigen? Kortom heb ik mijn deel bijgedragen aan een goede afloop? Nee, niet volledig.
Ook ik heb dingen laten liggen onder het mom van: we kunnen van alles doen maar "we kunnen de buren niet dwingen om goed met elkaar om te gaan" en "ze hebben ook hun eigen verantwoordelijkheid".
Ik las dit weekend het boek De Familieblues van Yvonne Kroonenberg. Vermakelijk, het lijkt eigenlijk één grote roddel over 'De Familie' maar geeft inzicht in de trauma's die ontstaan in familieverband en die soms generaties lang worden doorgegeven. We hebben daar bijna geen weet van en kunnen dus ook niet begrijpen waarom de ander reageert zoals die dat doet. En we weten dat meestal ook niet van onszelf. De buren weten dat waarschijnlijk ook niet, zeker gezien de reactie van gisteren.
Ik kan alleen maar alerter zijn om alles te doen wat binnen mijn kracht ligt en pas als ik dat heb gedaan ligt de rest bij de ander en hoef ik niet van woede uit elkaar te barsten als die er een potje van maakt.
Dan is dat hun zorg.
Met groeten Ton
PS. En we gaan met plezier in januari kijken hoe de weg is geworden.
zondag 11 december 2011
Tumult op de berg
Twee jaar geleden is met de natste winter in 40 jaar een deel van de berg gaan verzakken en daarmee is ook de weg beschadigd.
De weg wordt gebruikt door 4 aanwonenden ( buitenlanders) en 4 personen met aangrenzende landerijen( Spanjaarden). Je zou denken dat iedereen er belang bij heeft de weg weer te herstellen.
De Spanjaarden zeggen: we hebben geen geld, dus als jullie wat willen moeten jullie het zelf maar regelen. Eén van de aanwonenden zegt dat ze er geen last van hebben want ze rijden een 4 wheeldrive, dus blijven er 3 over.
We hebben gezamenlijk offertes aangevraagd en in Juli zouden de werkzaamheden beginnen. Het bedrijf zou een bepaalde dag beginnen dus werden alle betrokkenen gewaarschuwd dat de weg twee dagen afgesloten zou zijn. Maar ze begonnen een paar dagen eerder. De persoon die niet mee betaald diende een aanklacht in bij de politie( denuncia) en het werk werd stilgelegd. Er moest eerst een vergunning aangevraagd worden en iedere partij moet ingelicht worden over de werkzaamheden.
Alles geregeld en maandag a.s zouden de werkzaamheden beginnen. Maar de geschiedenis herhaald zich want ze zijn vrijdag reeds begonnen. De niet betalende buren zijn boos en hebben met hun auto de weg naar de andere huizen geblokkeerd zodat die bewoners er niet meer langs kunnen. Dit liep vanmiddag uit op een ordinair handgemeen.
Ook onderling zaten we, eufemistisch uitgedrukt, niet steeds op één lijn, maar zijn toch uitgekomen op een oplossing waar we ons allen in kunnen vinden.
Dat, samen met de gebeurtenis van vandaag, maakt het lastig voor me om niet heel boos te worden of om het bijltje er maar bij neer te gooien of zelfs, het bijltje ergens in te gooien.
'Wordt vervolgd" roept Rick uit de serre.
Met groeten Ton
De weg wordt gebruikt door 4 aanwonenden ( buitenlanders) en 4 personen met aangrenzende landerijen( Spanjaarden). Je zou denken dat iedereen er belang bij heeft de weg weer te herstellen.
De Spanjaarden zeggen: we hebben geen geld, dus als jullie wat willen moeten jullie het zelf maar regelen. Eén van de aanwonenden zegt dat ze er geen last van hebben want ze rijden een 4 wheeldrive, dus blijven er 3 over.
We hebben gezamenlijk offertes aangevraagd en in Juli zouden de werkzaamheden beginnen. Het bedrijf zou een bepaalde dag beginnen dus werden alle betrokkenen gewaarschuwd dat de weg twee dagen afgesloten zou zijn. Maar ze begonnen een paar dagen eerder. De persoon die niet mee betaald diende een aanklacht in bij de politie( denuncia) en het werk werd stilgelegd. Er moest eerst een vergunning aangevraagd worden en iedere partij moet ingelicht worden over de werkzaamheden.
Alles geregeld en maandag a.s zouden de werkzaamheden beginnen. Maar de geschiedenis herhaald zich want ze zijn vrijdag reeds begonnen. De niet betalende buren zijn boos en hebben met hun auto de weg naar de andere huizen geblokkeerd zodat die bewoners er niet meer langs kunnen. Dit liep vanmiddag uit op een ordinair handgemeen.
Ook onderling zaten we, eufemistisch uitgedrukt, niet steeds op één lijn, maar zijn toch uitgekomen op een oplossing waar we ons allen in kunnen vinden.
Dat, samen met de gebeurtenis van vandaag, maakt het lastig voor me om niet heel boos te worden of om het bijltje er maar bij neer te gooien of zelfs, het bijltje ergens in te gooien.
'Wordt vervolgd" roept Rick uit de serre.
Met groeten Ton
zaterdag 10 december 2011
O denneboom
Ik ben niet goed in het omgaan met apparatuur en heb het geduld van een tweejarige. Als er iets niet goed werkt lazer ik dat spul het liefst het raam uit. Of het nu de koelkast is in Spanje, de receiver of de computer. Weg ermee.
Vandaag de kerstboom neergezet. Lichtjes erin, controleren. Ja ze doen het. Ballen erin. Glitters eroverheen. Klaar.
GVD. Doen de lichtjes het ineens niet meer. Stekker controleren. Draadbreuk misschien? De lichtjes dan? Totaal geen zin om alle 80 lampjes te controleren. Humeur zakt ernstig. Ik trek zeer onderkoeld de glitters uit de boom en vervolgens het snoer met de lampjes.
Rick komt even kijken want die voelt dat er iets niet in orde is.
Dit is voldoende voor mij om rustig te blijven want in gedachte had ik ze al in de vuilnisbak gedonderd. Gezamenlijk kijken we alle lampjes na en er blijkt er één kapot te zijn. Ik vervang deze en alles werkt naar behoren.
Net als de koelkast, de receiver, de computer en zelfs ik. We hebben allemaal aandacht nodig om goed te functioneren.
Met groeten Ton
Vandaag de kerstboom neergezet. Lichtjes erin, controleren. Ja ze doen het. Ballen erin. Glitters eroverheen. Klaar.
GVD. Doen de lichtjes het ineens niet meer. Stekker controleren. Draadbreuk misschien? De lichtjes dan? Totaal geen zin om alle 80 lampjes te controleren. Humeur zakt ernstig. Ik trek zeer onderkoeld de glitters uit de boom en vervolgens het snoer met de lampjes.
Rick komt even kijken want die voelt dat er iets niet in orde is.
Dit is voldoende voor mij om rustig te blijven want in gedachte had ik ze al in de vuilnisbak gedonderd. Gezamenlijk kijken we alle lampjes na en er blijkt er één kapot te zijn. Ik vervang deze en alles werkt naar behoren.
Met groeten Ton
vrijdag 9 december 2011
Gargantuskwellingen
Kan je van die stoomdruppels halen die mijn luchtwegen weer vrijmaken?
Ineens ben ik weer 100 jaar terug in de tijd. Op tv was een serie waarin de vader steeds met zijn hoofd onder een theedoek zat boven een stoombadje. Iets triester kon ik me als kind niet voorstellen. Dat was weliswaar nog in de zwart/wit tijd en geur tv was er ook niet. Als dat laatste er wel was had het wellicht minder triest geleken want het huis gaat heerlijk naar menthol en eucalyptus ruiken.
Wij zeggen steeds dat als je aan iets nieuws begint er allerlei dingen op je pad komen die daar mee samenhangen. Nu, met het zingen hebben we dat ook:
WE HEBBEN NOG NOOIT ZO VAAK LAST GEHAD VAN NEUS EN KEEL.
Maar allerlei tips komen ook op ons pad. Dus wordt er gestoomd, op zuigtabletten gezogen, gegorgeld, gember- en kamillethee gedronken en nisyleendruppels ingenomen.
We doen er alles aan om goed bij stem te zijn voor de komende concerten.
Met groeten Ton
Ineens ben ik weer 100 jaar terug in de tijd. Op tv was een serie waarin de vader steeds met zijn hoofd onder een theedoek zat boven een stoombadje. Iets triester kon ik me als kind niet voorstellen. Dat was weliswaar nog in de zwart/wit tijd en geur tv was er ook niet. Als dat laatste er wel was had het wellicht minder triest geleken want het huis gaat heerlijk naar menthol en eucalyptus ruiken.
Wij zeggen steeds dat als je aan iets nieuws begint er allerlei dingen op je pad komen die daar mee samenhangen. Nu, met het zingen hebben we dat ook:
WE HEBBEN NOG NOOIT ZO VAAK LAST GEHAD VAN NEUS EN KEEL.
Maar allerlei tips komen ook op ons pad. Dus wordt er gestoomd, op zuigtabletten gezogen, gegorgeld, gember- en kamillethee gedronken en nisyleendruppels ingenomen.
We doen er alles aan om goed bij stem te zijn voor de komende concerten.
Met groeten Ton
Name calling
Als we boos zijn op elkaar gebruiken we altijd gewoon onze namen: Ton en Rick.
In veel andere gemoedstoestanden gebruiken we namen die daarbij passen bijvoorbeeld: Kwiebus als we iets grappigs doen en Lobbes bij troost.
Als we 'over' Egbert spreken gebruiken we niet zijn naam maar 'dikke Smurf'.
Staan we gisteren samen in de keuken. Hoor ik Rick zeggen: ga eens aan de kant dikke Smurf en... ik doe een stapje aan de kant. Ineens realiseer ik me dit en voel mezelf bozig worden en vraag aan Rick wat hij nou eigenlijk zei. Nou dat die dikke Smurf aan de kant moet. Toen pas zag ik dat Egbert er stond en kon ik er om lachen.
Als ik later even terug denk komt er van alles tevoorschijn. Eigenlijk luister ik niet maar reageer als een soort reflex op het gehoorde. Wat overigens je leven zou kunnen redden als er gevaar dreigt. Je wilt dan ook niet eerst het gesprokene ontleden, tegen de tijd dat je dat hebt gedaan is het ongeluk reeds geschied.
Pas nadat ik betekenis gaf aan de woorden van Rick begon ik boos te worden en.... ik wil niet aangesproken worden met dikke Smurf.
Met groetenTon
In veel andere gemoedstoestanden gebruiken we namen die daarbij passen bijvoorbeeld: Kwiebus als we iets grappigs doen en Lobbes bij troost.
Als we 'over' Egbert spreken gebruiken we niet zijn naam maar 'dikke Smurf'.
Staan we gisteren samen in de keuken. Hoor ik Rick zeggen: ga eens aan de kant dikke Smurf en... ik doe een stapje aan de kant. Ineens realiseer ik me dit en voel mezelf bozig worden en vraag aan Rick wat hij nou eigenlijk zei. Nou dat die dikke Smurf aan de kant moet. Toen pas zag ik dat Egbert er stond en kon ik er om lachen.
Als ik later even terug denk komt er van alles tevoorschijn. Eigenlijk luister ik niet maar reageer als een soort reflex op het gehoorde. Wat overigens je leven zou kunnen redden als er gevaar dreigt. Je wilt dan ook niet eerst het gesprokene ontleden, tegen de tijd dat je dat hebt gedaan is het ongeluk reeds geschied.
Pas nadat ik betekenis gaf aan de woorden van Rick begon ik boos te worden en.... ik wil niet aangesproken worden met dikke Smurf.
Met groetenTon
woensdag 7 december 2011
Regenboogkerstboom
 |
| De kerstboom |
De Liereland is een school uit Alkmaar die een jaar lang acties organiseert voor Stichting de RegenBoogBoom.
Een van de leerlingen had een actie bedacht: flessen ophalen en het statiegeld doneren aan de RBB.
Op een van de flessen vermeldde het etiket dat er 5 euro korting werd gegeven bij Intratuin. Ze liet dit aan haar moeder zien en zei dat ze beter die 5 euro kon vragen in plaats van de fles inleveren voor het statiegeld. Contact gezocht met Intratuin maar de actie was inmiddels afgelopen. Maar omdat ze het een goed initiatief vonden stelden ze voor dat enkele leerlingen van de Liereland naar de winkel mochten komen om daar een kerstboom met versiering uit te zoeken. Vandaag werd deze boom overhandigd aan de kinderafdeling van het Medisch Centrum Alkmaar.
 |
| 'prikkadootjes' |
De leerlingen hadden ook nog een grote kist met allerlei cadeautjes mee, die aan kinderen gegeven kunnen worden die met de feestagen in het ziekenhuis liggen. Voor de speelkamer was er speelgoed en voor kinderen die geprikt moeten worden was er een doos vol kleine cadeautjes.
Dit is een slechts een voortvloeisel, een extraatje, de acties voor de sponsoring van de RBB gaan gewoon door.
Het was echt hartverwarmend te zien hoe gemotiveerd en betrokken die kinderen zijn en, terecht trots op het resultaat.
Voor een filmpje ga naar http://www.obsliereland.nl/ en lees over 'Het aanbieden van de kerstboom'
Voor een filmpje ga naar http://www.obsliereland.nl/ en lees over 'Het aanbieden van de kerstboom'
 |
| En piece de resistance: een gebreide lama met een hoog knuffelgehalte |
Met groeten Ton
dinsdag 6 december 2011
Geacclimatiseerd
De laatste dagen creëer ik 's morgens een mogelijkheid: hoe wil ik zijn vandaag?
Na een paar dagen Spanje moet ik altijd even omschakelen: van slechts dingen doen die in me opkomen naar zaken die ik ben aangegaan en die me als 'verplichtingen' aanstaren.
Dus kon ik wel wat inspiratie en een steuntje gebruiken: creatief en open zijn. Leuk als je eerst een tekenles hebt.
De opdracht was om het tekenpapier kletsnat te maken en daar vervolgens, sterk verdunde verf op aan te brengen en dan het papier op te pakken zodat de verf gaat lopen.
Mijn god wat een opdracht, niets voor mij, gewoon geklieder. Er ontstaan vlekken waar je het heelal in ziet en ik ben in 5 minuten klaar. Ik merkte dat ik afhaakte en mijn eigen ding ging doen.
He! waar zijn je creativiteitt en openheid?
Even met een paar medecursisten overleggen en opnieuw proberen en ja hoor, er ontstonden nu mooie vlekken.
Normaal gesproken praat ik alleen met de dames maar dacht vandaag dat een gesprek met de mannen ook tot de mogelijkheden behoorde. En ineens heb je al kliederend een gesprek over: wandelen naar Santiago, over de hond die een van de mannen altijd bij zich heeft, over het verpleeghuis waar de vrouw van de ander ligt na een ernstig ongeluk.
Als ik na de les weer in huis stap, ben ik weer helemaal thuis.
Met groeten Ton
Na een paar dagen Spanje moet ik altijd even omschakelen: van slechts dingen doen die in me opkomen naar zaken die ik ben aangegaan en die me als 'verplichtingen' aanstaren.
Dus kon ik wel wat inspiratie en een steuntje gebruiken: creatief en open zijn. Leuk als je eerst een tekenles hebt.
De opdracht was om het tekenpapier kletsnat te maken en daar vervolgens, sterk verdunde verf op aan te brengen en dan het papier op te pakken zodat de verf gaat lopen.
Mijn god wat een opdracht, niets voor mij, gewoon geklieder. Er ontstaan vlekken waar je het heelal in ziet en ik ben in 5 minuten klaar. Ik merkte dat ik afhaakte en mijn eigen ding ging doen.
He! waar zijn je creativiteitt en openheid?
Even met een paar medecursisten overleggen en opnieuw proberen en ja hoor, er ontstonden nu mooie vlekken.
Normaal gesproken praat ik alleen met de dames maar dacht vandaag dat een gesprek met de mannen ook tot de mogelijkheden behoorde. En ineens heb je al kliederend een gesprek over: wandelen naar Santiago, over de hond die een van de mannen altijd bij zich heeft, over het verpleeghuis waar de vrouw van de ander ligt na een ernstig ongeluk.
Als ik na de les weer in huis stap, ben ik weer helemaal thuis.
Met groeten Ton
maandag 5 december 2011
Licht
Elke keer als we Spanje weer gaan verlaten zijn er gedachten. Begrijp me goed, ik vind het altijd weer fijn om naar huis te gaan maar toch.... de ene keer is er een gedachte over 'gewoon hier willen blijven", de andere keer is het weer het onderwerp of het werk dat nog niet klaar is.
En deze keer?
Het licht. De intensiteit van het licht maakt het nu zo heerlijk hier. In Nederland heb je om 12 uur al het idee dat de zon elk ogenblik onder kan gaan en de kleur van het licht. Zo gelig. Best leuk hoor met kaarslicht, chocolademelk en een kerstboom.
Maar geef mij, in ieder geval voor een paar dagen dat lekkere heldere zonlicht waar je je ogen voor moet dichtknijpen zodat je kraaienpootjes krijgt. Waar je nog een beetje bruin van wordt, waar je te warm van wordt als je staat te spitten.
Kortom, ik kom weer opgeladen thuis en in Januari gaan we weer.
Met groeten Ton
En deze keer?
Het licht. De intensiteit van het licht maakt het nu zo heerlijk hier. In Nederland heb je om 12 uur al het idee dat de zon elk ogenblik onder kan gaan en de kleur van het licht. Zo gelig. Best leuk hoor met kaarslicht, chocolademelk en een kerstboom.
Maar geef mij, in ieder geval voor een paar dagen dat lekkere heldere zonlicht waar je je ogen voor moet dichtknijpen zodat je kraaienpootjes krijgt. Waar je nog een beetje bruin van wordt, waar je te warm van wordt als je staat te spitten.
Kortom, ik kom weer opgeladen thuis en in Januari gaan we weer.
Met groeten Ton
zondag 4 december 2011
Hutje op de hei
Mijn hele leven heb ik al dat ik een hutje op de hei wil. Lekker zelf uitmaken wat ik wil, iedereen buiten de deur houden en alles zelf doen op de manier die ik goed vind.
Tot ik erachter kwam dat ik wel één dag alleen kan zijn maar na anderhalve dag gek word van eenzaamheid. Ik wil mensen om mij heen. Maar hoe zit het nu met mijn hutje op de heide syndroom?
Hier in Spanje hebben we inmiddels 6000 meter grond in het buitengebied. We zitten tussen de olijf-, druif-en avocadogaarden. Ook op ons nieuwe stuk grond staan nog ongeveer 60 olijfbomen, weliswaar sterk verwaarloosd, op bancales (zijn terrassen) die op sommige stukken zijn ingestort.
Gisteren begonnen met het begaanbaar maken van de terrassen en het restaureren van de muurtjes. Leuk maar ook zwaar werk. Ik heb dan ook als een os geslapen.
Al werkend neem ik regelmatig een pauze om te kijken of ik nog in overeenstemming met de grond ben. Haal ik niet te veel aarde weg, trek ik in mijn enthousiasme niet die leuke varens weg, hak ik niet teveel van de rots af, 'loopt' het pad wel lekker, gaat het gerestaureerde muurstuk wel goed op in het oude deel.
Al werkend ben ik totaal in mijn element. Ik rust uit op stukken natuurlijke rots die uit de stapelmuurtjes steken en voel met één met het landschap, geborgen door de sterke rotsen die ook nog eens leuk begroeid zijn. Hier heb ik 'mijn hutje op de heide' gevoel en na een uur of twee klim ik omhoog naar Los Zuecos voor het broodnodige sociale contact.
Rick laat me volledig vrij als ik in de tuin bezig ben. De enige eis die hij stelt is dat er een tuinstoel kan staan en daar kan ik mee leven, zolang ik maar op een rotspuntje kan zitten.
Met groeten Ton
Tot ik erachter kwam dat ik wel één dag alleen kan zijn maar na anderhalve dag gek word van eenzaamheid. Ik wil mensen om mij heen. Maar hoe zit het nu met mijn hutje op de heide syndroom?
Hier in Spanje hebben we inmiddels 6000 meter grond in het buitengebied. We zitten tussen de olijf-, druif-en avocadogaarden. Ook op ons nieuwe stuk grond staan nog ongeveer 60 olijfbomen, weliswaar sterk verwaarloosd, op bancales (zijn terrassen) die op sommige stukken zijn ingestort.
Gisteren begonnen met het begaanbaar maken van de terrassen en het restaureren van de muurtjes. Leuk maar ook zwaar werk. Ik heb dan ook als een os geslapen.
 |
| Varens |
 |
| Gerestaureerd stukje muur. Het moet nog ongeveer een halve meter hoger |
 |
| Mijn favoriete rotspuntje |
Met groeten Ton
zaterdag 3 december 2011
Zo sterk als een nat vloeitje
Niets veranderlijk dan de mens.
Gisteren, bij aankomst in Spanje, eerst boodschappen gedaan. We hadden afgesproken zelf te koken.
Maar vandaag na een heerlijke dag van klusjes afgewisseld met pauzes in de zon lokt het restaurant.
We gaan voor de bijl, op naar Nerja dus.
Met groeten Ton
Gisteren, bij aankomst in Spanje, eerst boodschappen gedaan. We hadden afgesproken zelf te koken.
Maar vandaag na een heerlijke dag van klusjes afgewisseld met pauzes in de zon lokt het restaurant.
We gaan voor de bijl, op naar Nerja dus.
Met groeten Ton
vrijdag 2 december 2011
Sint.
Aandacht voor de Sint loopt terug.
Kerstman wint van Sinterklaas.
Dat zeggen de koppen in de kranten.
Ik vraag het me af. In het vliegtuig naar Malaga zaten maar 40 mensen vanmorgen en dat ondanks de stuntprijzen van Transavia. Volgens mij blijft iedereen thuis om kado's in ontvangst te nemen. Het was wel lekker rustig, zonder wachttijden en met veel ruimte.
Het is trouwens voor het eerst in twee jaar tijd dat een vliegtuig niet vol zat, we hebben zelfs Hans Kazan niet gezien.
En hier? Hier schijnt de maan door de bomen en waait de wind om het huis. Na wat regen in de middag konden we later weer lekker in de zon zitten.
Wij vermaken ons wel.
Met groeten Ton
Kerstman wint van Sinterklaas.
Dat zeggen de koppen in de kranten.
Ik vraag het me af. In het vliegtuig naar Malaga zaten maar 40 mensen vanmorgen en dat ondanks de stuntprijzen van Transavia. Volgens mij blijft iedereen thuis om kado's in ontvangst te nemen. Het was wel lekker rustig, zonder wachttijden en met veel ruimte.
Het is trouwens voor het eerst in twee jaar tijd dat een vliegtuig niet vol zat, we hebben zelfs Hans Kazan niet gezien.
En hier? Hier schijnt de maan door de bomen en waait de wind om het huis. Na wat regen in de middag konden we later weer lekker in de zon zitten.
Wij vermaken ons wel.
Met groeten Ton
donderdag 1 december 2011
De eerste keer doet zoiets zeer.
De eerste vakantie samen met Rick was naar Spanje, het land waarvan ik altijd had gezegd dat ik er nooit maar dan ook nooit naar toe zou gaan.
Nu 18 jaar later gaan we voor de 80ste keer heen en wel op dezelfde dag als de eerste keer.
We vlogen toen op Malaga en vroegen daar aan een hostess waar we het beste naar toe konden gaan. "Pak het treintje richting Marbella en stap uit waar je wilt, het is nu lekker rustig". En waar komen we terecht...in Torremolinos.
We hebben prachtig weer gehad en konden nog heerlijk op strand liggen.
Ik was nogal van Spartaans en Backpacken maar Rick wat meer van luxe, dus die huurde lekker een ligbedje. Ik gaf aan geen bedje te willen. Na twee dagen vond ie het welletjes en huurde er gewoon een voor mij. Ik bood weerstand, was behoorlijk overspannen die tijd, maar nadat hij me zei dat ik misschien eens wat zachter voor mezelf kon zijn of tenminste iets kon aannemen als mensen met liefde iets aanbieden.
Ik heb een uur lang liggen snotteren op dat bedje. Zoveel luxe en liefde kon ik nauwelijks bevatten.
De vakanties zien er inmiddels wel anders uit. Bijna decadent luxe in ons tweede huis, we gaan naar de Sierra Nevada waar Rick gaat skiën en ik ga genieten van het uitzicht, de zon en de zuivere lucht en natuurlijk gaan we chinezen.
Met groeten Ton
Nu 18 jaar later gaan we voor de 80ste keer heen en wel op dezelfde dag als de eerste keer.
We vlogen toen op Malaga en vroegen daar aan een hostess waar we het beste naar toe konden gaan. "Pak het treintje richting Marbella en stap uit waar je wilt, het is nu lekker rustig". En waar komen we terecht...in Torremolinos.
We hebben prachtig weer gehad en konden nog heerlijk op strand liggen.
Ik was nogal van Spartaans en Backpacken maar Rick wat meer van luxe, dus die huurde lekker een ligbedje. Ik gaf aan geen bedje te willen. Na twee dagen vond ie het welletjes en huurde er gewoon een voor mij. Ik bood weerstand, was behoorlijk overspannen die tijd, maar nadat hij me zei dat ik misschien eens wat zachter voor mezelf kon zijn of tenminste iets kon aannemen als mensen met liefde iets aanbieden.
Ik heb een uur lang liggen snotteren op dat bedje. Zoveel luxe en liefde kon ik nauwelijks bevatten.
De vakanties zien er inmiddels wel anders uit. Bijna decadent luxe in ons tweede huis, we gaan naar de Sierra Nevada waar Rick gaat skiën en ik ga genieten van het uitzicht, de zon en de zuivere lucht en natuurlijk gaan we chinezen.
Met groeten Ton
Abonneren op:
Posts (Atom)