Zo dood als een pier

Zo lijkt het wel,  tenminste als je Leo er zo bij ziet liggen.

Nou ja, een adoptie put je dan ook wel uit.

Het was me dan ook wat. Wel tien minuten duurde het gisterochtend om de papieren te tekenen en de chip op een ander adres te zetten.

Maar vanmorgen voelde hij zich helemaal thuis en waar lig je dan lekkerder dan op de voet van een van de baasjes.

Tussendoor deed ik een klus.

De achterbank voor.

De achterbank na. 

Malle Pietje trok vorig jaar wat lakens uit een container. Altijd makkelijk als er geschilderd moet worden. Maar nu kwam dit laken beter van pas.

Een paar stroken dubbel aan elkaar gezet. Drie openingen gemaakt zodat het laken over de hoofdsteunen kan, die laatsten kunnen namelijk niet losgehaald worden. Een paar gaten om de sluitingen van de veiligheidsgordels doorheen te trekken en klaar is Kees.

Ben jij ook blij nu je niet meer in de achterbak hoeft? Inform your face want daar is het niet op te zien.

De baasjes zijn het wel en zeker ik nadat de vriendin, die in onze Helderse residentie verblijft, een foto stuurde van de blaadjes van vetplanten die ik uit de Hortus meenam.

Ze doen het. In ieder geval twee van de drie.

Met groeten Ton

2000

Een mooie zonsondergang.

Met als bonus zicht op Afrika.

Mooi einde van een leuke dag. Ik maakte de laatste hekken Leo proef en dat testten we door op de weg te gaan staan en te roepen naar Leo die op het terras stond. Natuurlijk zocht hij naar doorgangen maar kon er, in ieder geval nu, geen vinden.

Tevreden dus.

Gisteren kochten we een tuigje zodat Leo niet langer in de achterbak hoeft, maar vastgemaakt kan worden aan de veiligheidsgordels en op de achterbank kan zitten.

Je weet wel wat dit betekent hè, zei ik tegen Rick.

Natuurlijk. Leo blijft. 

Dus maakten we vandaag een afspraak met het asiel om de papieren in orde te maken.

Ik ga nog wel een passende hoes maken om de bekleding van de achterbank te beschermen want als de Corona voorbij is krijgen we vast weer gasten en die willen niet op een door hondenharen besmeurde bank zitten. Lijkt mij.

Zo en hiermee is de tweeduizendste blog die ik schreef feit.

Met groeten Ton

De klok is niet alleen terug gezet

maar ook afgevoerd.

Het is nooit een op een te vergelijken. Trouwens vergelijken heeft geen zin. 

Het lijkt wel voorjaar, zei Rick vanmorgen toen we lekker buiten in de zon aan de koffie en thee zaten, maar je ziet herfst.

En dat klopt. Het is vanwege de lagere temperaturen heerlijk fris en helder. Ongeveer zoals in Nederland in mei maar je ziet dat de bladeren aan de bomen oud zijn. 

Omdat het zo helder is zijn soms ook ‘s morgens de bergen van Afrika te zien. Ook vanmorgen, maar voor het fototoestel toch net iets te wazig.

Wel zagen we Fuengirola duidelijk liggen.

Onze nieuwe huisgenoot slokt, zeker zo in de eerste weken, veel aandacht op maar vanmorgen was het toch even tijd voor de tuin.

Omdat we zo lang niet in Spanje waren hebben veel onkruiden de volledig levenscyclus kunnen doorlopen. En dat resulteerde in veel zaden die met de laatste regens lekker aan het ontkiemen zijn. Grind is een geweldig medium om in te ontkiemen, lekker vochtig en luchtig.

Tijdens het koffie rondje viel het oog op de groene sprietjes die boven het grind uitkwamen.

Die sprietjes kan ik niet uit het grind trekken zonder dat ze afbreken dus daarom moet ik eerst wat grind wegschuiven.

Daarna kan ik het piepkleine plantje uittrekken.

"

En dan zien ze er zo uit. Moeder natuur zit goed in elkaar. De zaden van dit gras zijn als een soort wigje gevormd en als die op het grind vallen zorgt de wind ervoor dat ze zichzelf de aarde of het grind inboren. Daarom zijn ze ook zo lastig uit te trekken.

Tja wat is dit nu weer? Dit is de achterkant van de klok die ik als insectenhotel had omgebouwd. Maar een kamerklok is natuurlijk niet gemaakt om in weer en wind aan de stam van een boom te hangen.

Door vocht en wind is ie inmiddels helemaal uit elkaar gevallen.

De klok is afgevoerd. De bamboestokjes liggen ergens op een beschut plekje in de tuin om eventuele insecten nog te laten uitkomen.

Met groeten Ton

Leuk maar toch......

Ja, het was een leuke dag maar anders dan anders.

Ik mocht wat langer blijven liggen en dat had niets te maken met het verzetten van de klok.

De kamer werd versierd en er lagen kado’s op tafel. Daarmee begint mijn drieënzestigste levensjaar al helemaal goed.

Een mooie zonsopkomst als bonus.

Gisteren gingen we met vrienden lunchen om mijn verjaardag te vieren. 

Vandaag kreeg ik veel virtuele gelukswensen en veel telefoontjes, zongen we vanmiddag voor het eerst in eeuwen weer eens met anderen en vanavond komt Harry Potter op tv.

Aanstaande zaterdag nog een etentje met andere vrienden en dan is het feest toch echt wel gevierd.

Maarrrrrrrrr. Een dag met vrienden en familie, met zoenen en hugs, met een borrel en een gezamenlijke maaltijd is toch wel van een andere orde en hierbij doe ik dan ook een verzoek aan het universum om voor volgend jaar weer een ouderwetse verjaardag te kunnen vieren.

Met groeten Ton

Hackers, dieven en hondjes

Natuurlijk heb ik nog spullen liggen om het toegangshek Leoproef te maken en dat deed ik vanmorgen met hulp van Rick terwijl Leo vastgebonden stond aan een paal.

Na een uurtje mocht hij de boel inspecteren.

Oei, je zou bijna kunnen denken dat het nu zo’n zielige Spaanse waakhond is die dagenlang eenzaam achter een hek staat.

Links en rechts van de toegangspoort zijn ook nog twee stukken met deze spijlen en ook al is de tussenruimte een centimeter kleiner, het is niet voldoende om de smurf binnen te houden dus die moeten ook nog gedaan worden. Maar daarvoor moesten we vanmiddag eerst naar het dorp om ijzerdraad te kopen dus dat wordt de klus voor morgen.

We lieten Leo even alleen achter het hek terwijl wij langs de weg controleerden of daar ook nog ontsnappingsmogelijkheden waren. Ineens staat Leo aan de binnenkant van het hek tegenover ons. Daarvoor is hij dus langs het kinderledikantenhekje gekomen. 

O sh.t. Het is net als met hackers en dieven: ze zijn je altijd een stapje voor.

Dus toch ook daar maar wat extra verstevigingen aangebracht. 

Tussendoor vlogen er wat roofvogels op de termiek.

Voor de avondwandeling nam ik mijn fototoestel mee.

Het is dat een hondje er geen oog voor heeft maar voor de baasjes is het uitzicht mooi meegenomen.

Leo was niet alleen druk met het oppeuzelen van de laatste druiven, niet dat hij dat mag, maar hij is ons vaak net even te slim af. Hij was bijzonder geïnteresseerd in iets dat zich in het struikgewas ophield. Aan de poot afdrukken te zien en de vers omgewoelde aarde denk ik aan zwijnen.

Aanstaande maandag gaan we zingen.10 Personen hebben zich aangemeld om in een klein groepje te gaan zingen. We gaan dat doen in Hotel Balcon de Cómpeta. In de grote zaal die gebruikt wordt voor trouwerijen. Die kan 500 mensen bevatten dus die 10 zangers hebben ruimte genoeg. We hadden geïnformeerd of Leo ook mee mocht want tja, ineens hebben we rekening te houden met een hondje.

Nee, was het korte antwoord. Maar toen we er vanmiddag even gingen kijken en we er wat dronken zag de eigenaresse dat het een rustig hondje was en als we hem aangelijnd zouden houden was er geen probleem.

Met groeten Ton

Exit Leo

Dat is nou zo leuk aan Spanje: gisteren een hele dag regen en vandaag gewoon weer lekker zonnig en 20 graden.

Nog steeds bezig met de zindelijkheidstraining van ons hondje. In huis zijn er geen ongelukjes meer maar de oprit is nog lastig. Zeker ook omdat we daar niet zitten en omdat er beton ligt en het schijnt dat honden ook wennen aan het materiaal waar ze hun boodschap op deponeren.

Dus zaten we vandaag gezellig op de oprit om Leo op heterdaad te betrappen bij het doen van zijn ding. Dat gebeurde en zo konden we hem corrigeren. Dit zal nog wel een paar dagen duren.

Vanmiddag ging ik een rondje langs de containers. Rick deed het hek voor mij open en sloot het na mijn vertrek.

Word ik gebeld: Leo is hem gesmeerd. Volgens mij via een gat naast de pilaar en is denk ik achter jou aangegaan.

Maar ik zit inmiddels aan de kust en het enige wat ik dan nog kan doen is op weg naar huis uit te kijken naar een leuk bruin hondje.

En dan zijn er allerlei gedachten en emoties. Boos op Leo omdat ie hem is gesmeerd. Boos op mezelf omdat ik het hek niet beter had nagekeken. Nou eigen schuld dan is ie maar weg en in gedachten bracht ik zijn spulletjes al naar de kringloop. 

Als ik thuiskom hoor ik Rick praten. 

O die is zeker aan het bellen met het asiel, dacht ik maar nee, hij was Leo aan het prijzen.

Een minuut voor jij thuiskwam, kwam Leo ineens aangesneld, zei Rick.

We liepen samen naar het hek om te kijken waar Leo zou kunnen zijn ontsnapt. Natuurlijk staat Leo rustig mee te kijken en stapt zonder probleem tussen de spijlen van het hek door.

We stonden even sprakeloos. Onze Leo Harry Houdini De los calles De Frigiliana.

Waarmee we zijn naam compleet hebben.

Die stamboom namen van rashonden vinden wij nogal overdreven. 

Zo heette Egbert officieel: Goderic Egbert van de Mansveldhoeve. Die naam moest met een G beginnen en de fokster had bedacht om hem Gamander te noemen. Gamander! Een plantje. Als Harry Potterfans kwamen we op Goderic.

Nu is onze Leo echt geen rashond dus heeft ie ook geen geregistreerde namen, maar nu heeft ie een mooie naam die hij zelf bij elkaar heeft gesprokkeld.

Na zijn ontsnapping vonden we Harry Houdini wel passen. En als straat hond is De los Calles wel toepasselijk en hij is gevonden in het dorp Frigiliana.

Een uur was hij de hort op en wat zijn we blij dat hij terug is. Het betekent ook dat hij de weg terug kon vinden en het dus blijkbaar ook leuk genoeg vind om terug te komen.

En kijk hem nu weer eens tevreden in zijn hokje liggen.

Uiteindelijk had ik met mijn rondje containers een paar zakken met gras maaisel.

En ging vandaag de eerste bloem open van de Gloriosa Rothschildiana. Tijdens de tijd in Nederland stonden de knollen droog te overleven maar nadat ik ze in Augustus aansloot op het watersysteem begonnen ze mooi te groeien met dit als resultaat. Weliswaar heel laat in het seizoen maar toch.

Met groeten Ton

O ja

Vanmorgen vroeg al even wakker door het geruis van regen op het dak. Heerlijk geluid en ik nestelde me nog even lekker onder het dekbed.

Eenmaal opgestaan meteen naar de regenmeter en er zaten 7 hele mm in ennnnnnnn het spetterde nog.

Bijkomend voordeel: het was net geen 20 graden en dat betekent dat de kachel aan mag. 

Heel interessant en de houtblokken zijn regelmatig aangevreten.

Nu is een hele regendag ook wel een beetje saai. Zeker voor een jong hondje dat alleen maar met de baasjes wil spelen en die hebben, als halve Spanjaarden, weinig zin in buiten zijn met regen. Dus speelden en dolden we binnen.

Dat jasje aan vond hij helemaal lekker en bleef heerlijk rustig zitten. Nu hoorden we dat Podenco’s het fijn vinden om bijvoorbeeld ook onder een dekentje te liggen.

Maar staren in de vlammen met de hand van de baas op je rug is ook goed te doen.

En het bot biedt ook afleiding, zeker als ie wordt afgepakt en wordt weggegooid. Dan is het wel een voordeel dat we een stalen voordeur hebben en een 10 meter lange gang. Nadeel is dan dat de vloer zo glad is en Leo regelmatig met zijn kop tegen de deur botste.



Het was te donker en het ging te snel voor een scherpe foto.

De sanitaire rondjes werden gedaan met een paraplu maar tegen zessen moest het er toch echt van komen: het rondje rond de berg. Dan is er wel meteen het O Ja gevoel. De hond uitlaten in de regen. En uiteraard ging het ook nog ff harder regenen.

Leo vond het allemaal prachtig. Zeker de snel stromende riviertjes van water waar ie dan uit probeerde te drinken en moest niezen omdat er water in zijn neus kwam.

Uiteindelijk druppelde, miezerde, spetterde en regende het in totaal zo’n 23 millimeter en daar ben ik heel tevreden mee.

Met groeten Ton

Ps. Toen Leo net rustig  in zijn mandje ging liggen haalde Rick een dekentje en legde dat bij hem neer.

Helemaal in zijn hum.

En zo bleef het de hele dag

Alweer ruim een week, wat zeg ik, twee weken wordt er regen voorspeld. De hoeveelheid varieert van 5% kans op 0,1 mm tot 86% kans op 13,2 mm. Waarbij ik dan denk: wat stelt 5% kans op 0,1 mm nou voor?

Maar goed; met elke druppel ben ik al blij. Uiteindelijk stond er gisteren 15% kans op 1,3 mm op de rol voor vandaag maar vanmorgen zat er bij het opstaan al 3 mm in de regenmeter.

En.......er leek meer aan te komen aan de donkere luchten te zien.

Om kwart voor negen zagen we deze volledige regenboog. Moest er twee foto’s van maken omdat ie zo dicht bij was. Dus er viel regen maar net niet boven ons maar iets noord-westelijker. En dat bleef de hele dag zo.

Een beetje plagerig, maar we lieten ons niet kennen en aten toch pannekoeken.

Voor Leo kochten we gistermiddag een Kong. Hierin kan je zijn brokjes verstoppen die hij er dan met wat moeite uit kan halen.

Twintig minuten deed hij erover om zijn maaltje op te peuzelen. Eerst wat moeizaam maar al snel wist hij wat te doen. 

Vanmiddag dacht ik slim te zijn en vroeg Rick de gevulde Kong pas te geven als ik in de keuken zou staan om het avondeten te bereiden. Rust, zo dacht ik maar dat viel tegen. Keuken werk is toch interessanter dan brokjes uit een Kong peuteren dus die bleef half gevuld op het terras staan.

Morgen maar weer eens wat anders proberen.

Terwijl ik zit te typen zie ik ineens een regenboog maar nu aan de zeezijde.

Het spettert en het late zonlicht kleurt de hemel zachtgeel.

Met groeten Ton

Kinder ledikantje

Om Leo meer bewegingsvrijheid te geven hekte ik vorige week de oprit en het terras af maar bleef dit doorgangetje over. Rick hing er een badhanddoek voor en dat was voldoende om Leo binnen te houden. Wel zou Malle Pietje bij de containers kijken of er iets bruikbaars lag.

En dat was gisteren.

Er lag een kinderledikantje. MP nam zowel het hoofd- als voeteneinde en de twee zijkanten mee. Je weet tenslotte nooit wat het beste past.

Vanmorgen wilde Rick dat ik meteen aan het poortje zou beginnen, maar dat wil ik dan niet. Ik moet eerst nadenken hoe ik het ga aanpakken, zeg ik dan, maar daaronder ligt natuurlijk dat ik me niet laat dwingen. Ik bepaal wanneer ik wat wil of doe.

Ach en wat staat er in het gnostische evangelie van Thomas? Wat zou liefde doen?

Weg is dan het ego en begon ik aan het poortje. Trouwens met liefde gaat het van een leiendakje.

Wel eerst een extra ijzeren spijltje aan de onderkant gemaakt want onder dertig centimeter loopt onze limbodanser zonder problemen door.

Paaltje geslagen om de zijkant aan vast te zetten met een paar tyraps. Een metalen draad als scharnier en het slot bestaat uit een houtje touwtje (zie gele pijl).

Ook lag er een gigantische varen in de container, die hakte ik in vijf stukken en plantte ik bij de entree. Het blad van de irissen die er stonden knipte ik in stukjes en liggen als mulch op de aarde. De irissen zelf gaan naar een meer afgelegen plek op de helling waar ze hun eigen gang mogen gaan, maar ze dus ook geen verzorging krijgen.

Inmiddels kennen wij ook een commando dat Leo kent. Ja dat kan ook natuurlijk.

Als wij aan tafel eten zit er altijd een bietsend hondje. We negeren dat en draaien onze rug naar hem toe. Dat lijkt te werken en meestal taait hij na een minuutje af.

Vanavond aten we buiten in het zonnetje en was er wederom een biets hond die rond ons drentelde. Bij Egbert gebruikten we dan het commando‘ move’ en dat schoot me opeens te binnen dus zei ik zachtjes: move. En weg was ie. Natuurlijk moest dat nog een keer gechecked worden en ja, hij luistert er echt naar.

Met groeten Ton

Tonnie Boltinie

Een grote pot wil ik graag hebben dus zette ik twee weken geleden een verzoek uit bij het universum.

Maar niks en ik ben soms wat ongeduldig, zeker als ik weet wat ik wil: die Olifantsoor moet in een ruimere pot.

Nu staat er al een paar jaar een grote plastic vuinisemmer met deksel waar ik soms wat spulletjes in bewaar die droog moeten blijven. Nou en die offerde ik op.

Ik gebruik steeds dezelfde kleuren om bloempotten te schilderen en deze keer leek het me leuk om de strepen die in het plastic lopen geel en rood te schilderen. De boven rand groen.

Maar toen leek het ineens wel verdomd veel op zo’ n olifantenkruk uit het circus. Om dat een beetje te verbloemen schilderde ik nog wat rood over het geel.

Goed. Voordat ik de emmer ging schilderen, inspecteerde ik hem nog eens grondig en wat zag ik: een dikke scheur.

Die probeerde ik te plakken met seconde lijm maar dat werkte niet. Dan naai ik hem dicht, dacht ik.

Daarvoor boorde ik eerst aan twee kanten een rij met gaatjes.

En vanmorgen toen de verf eindelijk goed was uitgehard, reeg ik er een dun slangetje van het watersysteem door. Ik heb daar gewoon plezier in.

Jaaaaaa en dan de planten. Er staan drie olifantsoren in de tuin maar die hebben het niet zo naar hun zin. Degene die ik in februari in een pot zette doet het echt goed. Dus spitte ik een plant uit de tuin en zette die ook in de emmer om meer body te krijgen. Nog een asparagus erbij voor extra stikstof.

Ruimte zat.

En nu groeien.

Nu ben ik Malle Pietje maar na 26 jaar is Rick ook over de schreef.

Ik ben nog steeds voorzichtig met het scheenbeen en daarom loopt Rick s’ avonds alleen de rondwandeling van een uur met Leo. Bij thuiskomst zei hij gisteravond: ik zag een mooi beton blok die je kunt gebruiken voor het hek.

Die haalden we meteen  op en hij is perfect.

Met groeten Ton

Een badhanddoek, knijpers en een balk

Volgens de forstermevrouw kende Leo verschillende commando’s. Sit, down, here, stay en nog wat andere, maar wat we ook roepen bij alles gaat ie zitten. Allemaal synoniemen? Ja, zo ken ik ze ook.

Dus zijn we gewoon maar overgegaan naar Nederlandse commando’s. 

Er zijn nog steeds af en toe wat gewenningsproblemen. Niet alleen van Leo naar ons toe, maar ook omgekeerd. 

Zo wilde hij gisteravond niet plassen bij het laatste rondje waardoor Rick zijn geduld verloor. Zowel hond als Rick van slag en Leo ging vervolgens gewoon zonder plasje op zijn mandje voor de nacht. Maar vanmorgen lag er dus een vette plas in de gang.

En dan is er even beraad nodig. 

Leo is ‘s avonds vaak onrustig, ook gisteravond, en vertoont dan dwars gedrag. Puberteit zeggen we tegen elkaar maar is dat zo?

Het lijkt er eerder op dat hij zijn energie niet kwijt is. 

Bij de forsterfamily mocht hij gewoon in de tuin loslopen en ook zijn behoeften doen. Wij willen dat niet. Niet alleen vanwege die poepjes en plasjes maar ook vanwege het graven, het eten van stenen en de kans op weglopen want het hekwerk rond de tuin sluit vanwege alle rotsen niet overal aan op de grond. Ik loop wel geregeld een rondje met hem door de tuin en we maken ook elke dag een wandeling, maar tussendoor ligt hij vaak aan de riem als we op het terras zitten.

Dat is ook wel een grote overgang voor Leo, was vanmorgen de conclusie en dus maakte ik vandaag een professorisch hek aan het einde van de oprit. Daarvoor moest ik eerst wel even het haardhout in de kuubzakken stapelen.

Ook de toegangspoort was niet Leo proof.

Daar maakte ik een kunststof strook er aan vast. Niet mooi, wel praktisch.

Op het terras waren mijn troeven op, Malle Pietje was uitgespeeld en toen kwam Rick op het idee om de doorgang maar af te sluiten met een badhanddoek, knijpers, en een balk.

En warempel het werkte.

Ineens had Leo een berg ruimte en waar zat, lag of dweilde hij steeds.....

Naast de stoel van de baas.

Met groeten Ton