Verklapt

Heb jij nog iets leuks gedaan vandaag? Vroeg Rick me gisteravond door de telefoon.
Ik begin te vertellen en ineens realiseer ik me dat ik me verspreek.

Wat een verrassing moest zijn werd verklapt.
Al maanden, wat zeg ik, jaren vraagt Rick of ik iets nieuws met de voortuin wil doen. Maar lui als ik ben gebeurde er niets. Omdat hij dit weekend weg is en het schilderwerk is afgerond, wilde ik hem verrassen.
De enorme hoeveelheid buxus heb ik uit gegraven en aan de overburen te geven. Nieuwe randen gemaakt om het grind op te sluiten en de automatische beregening aangepast.

Dan rest nog om een tuinplan voor de buren te maken zodat onze tuinen een vorm van eenheid gaan krijgen, het grind te zeven en meteen nieuw gronddoek te plaatsen. Maar daar gaat nog wel een weekje overheen.

Met groeten Ton

Wat is het stil

'Zijn die tomaten nou al een keer rijp?'

Oei.

Door de jaren heen krijg je van die ingesleten patronen. Sommige zijn gewoon ontstaan en sommige zijn afgesproken. Toen ik nog werkte ( ja, ja) kookte Rick geregeld. Als het dan even stil werd tussen de pannen ,riep ik altijd 'wat sta je te snoepen?'
"Dat is het voordeel van in de keuken staan" kreeg ik dan als antwoord en werd er even duidelijk gesmakt.

Terug naar de tomaten: ja die zijn eigenlijk al een week of twee aan het rijpen. De trostomaatjes als eerste. Maar op wonderbaarlijke wijze komen ze nooit in de keuken aan.
Ach, dat is het voordeel van 'in de groentetuin staan'.

 

Dit weekend is het heel stil, niet omdat er zoveel tomaten zijn te snoepen (1) maar omdat Rick in Düsseldorf is.


Met groeten Ton

Hij hangt

Voor vrienden heb ik een klamboe gemaakt die zij willen gebruiken in Spanje.

Op de naaimachine leek het meer op een trouwjurk.

Maar nu het op de goede plaats hangt is het toch echt een klamboe. En ziet het er niet goed uit?

 

 

 



Met groeten Ton

Vader, vergeef het hun

Laat ik het nu gewoon bij dat ene onderdeel houden, dacht ik bij het blogje van eergisteren. Mensen zullen begrijpen dat dicriminatie mij wellicht dieper raakt omdat homo's, waar ik er ook één van ben, nog steeds worden gediscrimineerd. Poetin, Mugabe, religies........ ach, voorbeelden genoeg.

Gisteravond als vrijwilliger voor de VPTZ naar een oudere heer die op sterven ligt. Het is altijd bijzonder om bij deze situaties aanwezig te zijn. Als ik de woning binnenstap staan er vijf mensen rond het bed er wordt gebeden en gezongen.

Ik word welkom geheten, krijg koffie en er ontstaan verschillende gesprekken.
Bent u gelovig?
Ik blijf dit een lastige vraag vinden maar antwoord dat ik katholiek ben opgevoed maar officieel ben uitgeschreven uit de kerk.
Bent u het geloof in de Here Jesus kwijtgeraakt?
Het is meer dat ik me niet meer kan vinden in de regels. Als homoseksueel schijn ik god een 'gruwel te zijn'.
Maar God houdt ook van u en heeft geen probleem met homoseksualiteit maar seksualiteit is gemaakt voor man en vrouw. Het heeft te maken met praktiseren.

Nu heb ik het opvliegende karakter van mij vader en daar heb ik op dit soort momenten geen profijt van. Er begon al stoom uit mijn oren te komen en de gedachte bekroop mij om nogal grove wijze  te zeggen dat ik 'het' toch echt met een man doe. Maar ineens zie ik mijn Curacaose collega voor me die zich niet laat raken door dit soort dingen. 'Ach, ze weten niet beter'.

Mijn boosheid is eigenlijk meteen weg.

Met groeten Ton

Nederland 2013

Soms hoor je dingen waar je van verbazing achteroverslaat.

Zou jij de lakens willen controleren die Nathalie zaterdag heeft gestreken? (Ik werk een dagje in de wassalon omdat de bazin vrij is)
Een beetje verbaasd dacht ik 'waarom doet zij dat niet zelf' terwijl ik de mand met gestreken lakens en dekbedovertrekken uit de kast haalde.
De klant is nogal precies, kwam er achteraan.
Ik vouwde een laken open en zag dat het kreukloos was gestreken. Waarom vraag je dit eigenlijk aan mij?
'Ik raak die was niet aan'
Waarom niet? vroeg ik verbaasd.
Ik kreeg commentaar dat de was stonk.
He?
Ja, de klant zei dat de was smerig rook omdat ik er had aangezeten.
??????? Ik stond echt verbaasd. Sprakeloos.
Mijn collega komt van Curaçao.


Met groeten Ton

Ja, ja......

Ik heb toch de steiger maar opgezet, dan kan jijzelf de muur doen.

Heel aardig van de schilder want dat scheelt me inderdaad een hoop werk. 'Wel de muur even schoonmaken met ammonia hoor want hij is nogal vuil.'
Dus stond ik vanmorgen al vroeg op om de muur schoon te maken. Dat werkt uiteraard het best door bovenaan te beginnen.
Emmertje water met een scheutje ammoniak, een borstel en een schuurspons en vervolgens het bouwwerk inklimmen. Tot de tweede plank geen probleem. Maar de oversteek naar het derde niveau gingen de knieën toch echt knikken. Ik durf het gewoon niet.
'Mocht je er niet bij kunnen kan je ook het laddertje nog gebruiken.'

 

 

Mij niet gezien.

 

 

 

Met groeten Ton

De geur van herfst

"You can smell autumn"
Dat zei onze buurvrouw in Spanje op een snik hete dag in augustus in 2009.
Ja dacht ik "die is gek." Want ik rook niets.
Maar toen we in 2010 zelf drie maanden in Spanje verbleven bemerkte ik op een warme dag in augustus ook een nieuwe geur. Een geur die melancholisch maakt en er in de maanden daarvoor niet was geweest: die van herfst.

Gisteravond zijn we met Nootzaak begonnen met het oefenen van het kerst repertoire. Altijd een beetje bevreemdend om te zingen over kerst als het buiten nog lekker zwoel is.
Vandaag heb ik bietjes in gemaakt. Gekookt in water met azijn en suiker en vervolgens in grote potten gedaan. Ook nog wat schilder klusjes afgerond.
Eigenlijk allemaal dingen ter voorbereiding op de winter.
En met heerlijke weer van vandaag heb ik lekker relaxed al deze klusjes gedaan.

Toen ik in het park wandelde met Egbert zat er een dame op een bakje de krant te lezen. O, zei ze, als ik hier zit met mijn krantje ben ik gewoon gelukkig.
Ja, zo'n dag was het. Gewoon gelukkig.

Toch werd ik vanmiddag met de aankomende herfst en winter geconfronteerd. De spoorweg overgang bleef gesloten, de trein stond stil en politie wagens kwamen aan met gillende sirenes.
Mannen liepen al langs de wagons.

Het moet iemand zijn geweest die de geur van de herfst niet meer wilde meemaken.

Met groeten Ton

Boemerang

Wil je die potjes jam op het aanrecht laten staan of zo.

Sommige dingen komen als een boemerang weer terug.

Vorig jaar heb ik een stelling in de kelder gemaakt. Dat viel nog niet mee want ik had slechts heel botte boren en uiteindelijk zat de stelling er wel in maar een beetje.....nou ja, een beetje knullig.
Een paar maanden geleden haalde Rick iets uit de kelder en toen hij zich oprichtte en zich vasthield aan het rek, kwam het hele gevaarte los van de muur. Er werd om hulp geroepen omdat alle jampotten van de planken schoven.
Wonder boven wonder bleef alles heel. Alleen mijn humeur was enigszins gedeukt net als mijn trots.

Dus om het aanrecht leeg te krijgen moest ik eerst klussen. Gelukkig regende het als een gek vanmorgen dus hoefde er niet geschilderd te worden.

Een boor gehaald bij de KARWEI en aan de slag. Prachtige nieuwe gaatjes geboord en de stelling kan een 6,8 schok op de Richterschaal aan.

De bovenste plank zit er echt goed in maar de hele stelling komt uit een container dus er mankeert wel wat aan.

Aanrecht leeg, foutje weggewerkt en vanmiddag geschuurd en geplamuurd.


Met groeten Ton

Blind, dom of gewoon uitgekookt

Zelfs Stevie Wonder had het verschil nog kunnen zien.

Lang leve de postcode loterij: u heeft een prijs gewonnen: een pint Ben & Jerry's ijs.

Nadat ik de laatste twee deuren had zwart geschilderd ging ik meteen het ijs ophalen.
Wil jij ook alvast een beetje? vroeg ik Rick na thuiskomst.
Natuurlijk.
Gelukkig houdt hij niet zo van chocolade dus hij een kwart en ik de rest.

Vandaag heb ik mijn winkeltje met groenten en jam geopend. Naast mijn business met eieren een nieuwe bron van inkomsten.

Altijd spannend hoe het gaat lopen. Was er de hele dag een beetje opgewonden van en wilde steeds kijken of er al wat verkocht was.
En of het nu van die spanning was of de sugar bleus, in ieder geval moest ik even chillen op mijn zolder.

Moet ik je nog op een bepaalde tijd roepen?
Nee hoor, ik ben met een uurtje wel weer beneden.
Dus niet.

"Je lag zo lekker te snurken onder je kussentje."

Na drie uur hoor hoorde ik heel zachtjes mijn naam: Ton, word je wakker het is vijf uur.
Tja, drie uur slapen. Ik had het nodig zeker.

Het eerste wat ik deed was kijken of er al jam was verkocht. Warempel. Twee potten weg. Meteen het geld nagekeken.
Eén euro te kort.
Er staan twee maten potten: grote en kleine. De kleine zijn de normale jam potten maat. En de grote zijn die van b.v tomaten saus en derhalve 200 cc groter. Er zit een euro prijsverschil tussen. Ik schijn dus twee kleine te hebben verkocht.

Nou ja misschien is het toch Stevie geweest en gaat het morgen gewoon goed.

Met groeten Ton

Van de bloemen en de bijen en soms niet

Wat zijn die zonnebloemen mooi he? Kan je ze niet plukken en binnenzetten?
Dat kan wel maar als je ze in een vaas zet krijg je geen zaadjes. Het gaat mij op de eerste plaats om de zaden want daar zijn de kippen gek op.

Maar om zaden te krijgen heb je ook bijen nodig. Ik vertrouw er op.

Het werk op de pompoenbloemen is in ieder geval gelukt.

 

Dit is het resultaat na een week of zes. De doorsnede is inmiddels een centimeter of vijftig en er zitten drie vruchten aan. Genoeg voor pompoensoep, chutney en cake.

 

 

Zelfs voor al de jam die ik de afgelopen weken heb gemaakt is gevliesvleugelde hulp nodig geweest. De potten met de mutsjes zijn voor de verkoop. Die op de achtergrond zijn voor eigen gebruik. 

 

 

Waar de hulp van bijen overbodig, zelfs niet eens gewenst is, is bij mijn jongste achter neefje.

Finn, twee weekjes oud. Beslist de leukste van alle vruchtjes.

 



 

 

 

Met groeten Ton

Brief

Het afgelopen jaar twee boze brieven gehad.

Met grofweg ongveer dezelfde inhoud.
De ontvanger is botweg een egolul, terwijl de schrijfsters heiligen zijn. (Wat heb ik toch met/niet met vrouwen?)
Een hele lijst aan klachten.
Een regiment oude koeien die tot soms wel 20 jaar oud zijn.
Verwachtingen waaraan ik niet heb voldaan.
Een advies om "aan jezelf te werken".

Natuurlijk zijn er klachten die waar zijn. Zaken die ik heb laten liggen of domweg fout heb gedaan. Met die kritiek heb ik geen moeite. Het zijn namelijk juist de zaken waar ik als mens niet sterk in ben. Tenslotte ben ik ook geen heilige. Maar de meeste klachten zijn niet of nauwelijks geuit op het moment dat die speelden.

Waar ik moeite mee heb is de eenzijdigheid. Ik besta enkel uit fouten en tekortkomingen, terwijl de schrijfsters geen enkel inzicht beschrijven over hun eigen reilen en zeilen.

De oude koeien. Zaken die al lang geleden leken te zijn uitgesproken worden hier opnieuw opgediend.

Beschuldigingen die in boosheid worden geuit en niets met het oorspronkelijke probleem van doen hebben. ("dit gaat mij verder niet aan" staat er dan.)

Verwachtingen. Dit is een lastige. Als je je verwachting niet uitspreekt, weet de ander  niet wat je verwacht en kan er dus ook niet aan voldoen. Het zijn dan ook de onuitgesproken verwachtingen waar tegen ik me niet kan verweren. Ik schiet te kort zonder dat ik het weet. Dan bedoel ik bijvoorbeeld niet dat als iemand ziek is dat ik me niet kan inleven dat die verwacht dat ik op visite  kom.

Ik denk dat beide brieven zijn geschreven met de wens om de relatie weer terug te brengen 'zoals die was'. Maar als de verwachtingen niet worden aangepast of zelfs helemaal worden opgegeven zal mij dat nooit lukken. Hoe hard ik dat ook probeer. Met groeten Ton

Meteoren

Kijk, over die zolder raak ik niet uitgepraat.

De Perseiden was ik eigenlijk helemaal vergeten. Terwijl ik vorig jaar nog riep dat ik zo rond de twaalfde augustus in Spanje wilde zijn om die sterrenregen goed te bekijken. In de buurt van vakantiehuis Los Zuecos is er, vergeleken met Nederland, nog weinig lichtvervuiling.

Maar nogmaals: helemaal vergeten. Tot ik er gisteren op internet een bericht over tegen kwam. En wat doe ik dan?

Zullen we vannacht op zolder slapen?
Maar het is toch geen weekend?
Nee maar ik wil graag nog wat vallende sterren zien. En door de dakramen is de kans daarop groter dan in de gewone slaapkamer.

Terwijl Rick lag te knorren probeerde ik wakker te blijven om niets van het, inmiddels al afnemende spektakel, te zien.
Het meeste zie je als je met een 'wijde' blik kijkt. Dat lukte me wel maar niet steeds. En als ik dan met een smalle blik keek zag ik in het 'onbekeken' deel vaak iets bewegen. Maar wat zag ik dan? Heel veel stoorzenders in de vorm van vliegtuigen. Maar ook vleermuizen die ik trouwens helemaal leuk vind waren vingen de aandacht. En ondanks dat gezegd wordt dat er weinig nachtvlinders zijn zag ik er opvallend veel voorbijkomen. Zelfs gewone sterren leidden de blik vaak af, zeker als ze achter de wolken vandaan kwamen.
Maar toch heb ik twee meteoren voorbij zien schieten en dat in het half uur dat ik wakker kon blijven.

Helemaal tevreden. Maar volgend jaar wil ik toch naar Los Zuecos met zijn onbeperkte zicht op de hemel.


Met groeten Ton

Umph

De honden slaan aan. Ik loop naar de poort en daar staat een jonge vrouw. Waar ken ik haar van, denk ik meteen.
Ik heb hier de vijf euro die u me heeft geleend.

 

Umpf. Ik stond even met mijn mond vol tanden. Ik denk dat ik eigenlijk toch had gedacht dat ik haar nooit meer terug zou zien en mijn eurootjes kwijt was.

Na wat gesproken te hebben over vertrouwen en bedelen "ik denk ook vaak: ja daaaaag ga maar werken" wilde ik weten waar ze nou dat geld voor nodig had.

Ik heb een chronisch geldgebrek en moest plotseling naar mijn nichtje in Arnhem die ziek is en had geld tekort. Ik had al wat van mijn buren geleend maar ik had nog steeds niet genoeg. Toch ging ik maar naar het station. Onderweg zag ik u staan en dacht "ik vraag het gewoon" en u gaf het.
En hoe is met je nichtje?
Slecht. Ze heeft leukemie en kan nu elk moment doodgaan. Ik ben blij dat ik haar nog heb kunnen zien.

Met groeten Ton

Zie je wel

Ik wou dat ik het geduld van mijn moeder had, roep ik vaak als ik een klus niet binnen tien minuten heb geklaard.

Maar Rick zegt altijd dat ik juist veel geduld heb.
Wonderlijk toch hoe je naar de dingen kunt kijken.

Nu ik de voordeur keurig heb geschuurd, geplamuurd, geschuurd en geschilderd viel het deurbeslag een beetje uit de toon.
Gemaakt van messing dat is gelakt zodat de kleur mooi glanzend blijft. Maar door de jaren heen zijn er veel krassen in de lak gekomen waardoor het blootliggende messing is gaan verkleuren. Het werd een beetje armoedig.

Wat ben je aan het doen, vroeg Rick toen ik met de brievenbus de keuken inkwam lopen.
Ik ga kijken of ik die laklaag eraf kan krijgen.

Koperpoets opgezocht, schuursponsje gepakt en een krant om het aanrecht te beschermen. Na een uur was de laklaag eraf. Het resultaat? Een koperkleurige brievenbus met een grof patroon van krassen. Oeps. Wat nu?
Het fijnste schuurpapier dat ik kon vinden heb ik op een doek gelegd en heb de brievenbus er in langgerekte rechte halen overheen gehaald. Het resultaat ziet er prachtig uit.

Vervolgens hetzelfde gedaan met de deurknop/sleutelplaat met hetzelfde resultaat.

Zie je wel dat je geduldig bent.


Met groeten Ton

We zullen zien

Ze fietste snel voorbij maar en zei tegelijkertijd "Ik heb misschien een rare vraag maar ik moet naar Arnhem en heb nog vijf euro nodig. Ik woon hier om de hoek- ze noemde een adres dat inderdaad geen tweehonderd meter weg is- ik kom het maandag terugbrengen".

Tja, wat doe je dan als zuinigerd? Ik kende het meisje niet, zelfs niet van gezicht.
Niks geven was mijn eerste gedachte. Dit is gewoon bedelen. Ja, en maandag terug krijgen doeiiii.
So what, geef dat kind vijf euro en klaar. Daar eten wij geen hap minder van en als zij haar belofte breekt is dat haar probleem.
Ik liep naar binnen, pakte het geld, gaf het haar en weg was ze.

En ik? Denk ik nu dat het geld voorgoed weg is of denk ik haar eerlijk zodat ze het komt terugbrengen. Eigenlijk maakt het me helemaal niet uit. Ik heb er de hele dag al plezier van.


Met groeten Ton

P.s. Wordt vervolgd.

Eieren

De voorkant van het huis is geschilderd. Snel? Ach, laten we zeggen dat het gewoon gezellig was.

Heeft u nog eieren te koop?
Ja hoor, antwoordde ik vanaf de ladder en maakte aanstalten om naar beneden te komen.
Moet u daarvoor helemaal naar beneden komen?
Acht kippetjes leggen niet zoveel eieren dat ik daar iemand voor in dienst kan nemen, antwoordde ik ad rem, haalde de eieren en rekende één euro af.
Ik zie dat u een Jakobsschelp aan de muur hebt. Bent u naar Santiago gewandeld.
Na een half uur kwam er een einde aan het gesprek en heb ik een afspraak om een keer wichelroede te lopen op het terrein van de Kapel van Onze Lieve Vrouw ter Nood.


Vijf minuten later.
Kan ik eieren kopen?
Natuurlijk.
Na de transactie vroeg ze, een beetje out of the bleu, of ik courgettes had.
Ja, ik heb zes verschillende soorten maar niet allemaal geven ze vruchten.
O, u heeft er dus voldoende. Ik wilde u er één geven.
Vervolgens hadden we een gesprek over groentetuinen.
Toen ik vertelde dat ik voor het eerst bietjes had gezaaid en dat ik nu van die rare platte bieten heb en niet van die mooi ronde.
O, maar dan heeft u de.....( ben de naam vergeten die ze noemde). Die zijn heerlijk hoor. Maar kan ik je dan blij maken met gele bieten?
Dus hangen er binnenkort gele bietjes aan de poort.
Ook dit gesprek duurde wel een half uur.

Ik moest vervolgens nog haast maken om het af te schilderen voordat de zon aan de voorkant ging schijnen.
Heb een heerlijke dag gehad. Met groeten Ton

Niet handig

Er zijn tijden waarin ik lees en lui ben en tijden waarin ik van boeken niet wil weten maar van alles doe.

Mijn zus heeft een boekenbon gewonnen van €100 maar zelf leest ze niet zo veel. Ze vraagt aan vriendinnen of die nog een leuk boek willen lezen, mijn zus koopt die dan en leest ze alvorens ze weg te geven.
Toen we haar afgelopen zaterdag afhaalden van haar huis om uit eten te gaan lag er een dik boek op de tafel.
Das een dikke pil.
Als je hem lezen wilt mag je hem wel meenemen hoor.
Ik las de flap, was niet helemaal onder de indruk maar stopte hem toch in mijn rugzak.

Thuis haalde Rick het boek uit de tas, las de flap en maandagavond was ie uit. Zevenhonderd pagina's.
Op mijn vraag of het boeiend was kreeg ik slechts een keelkank als antwoord.
Duidelijk wel dus.

Ik ben vanmorgen begonnen. Niet handig als er nog zoveel te schilderen is.

Met moeite lukte het me na een pauze los te rukken. Gelukkig gaat het morgen regenen en kan ik een beetje opschieten in Het zevende kind van Erik Valeur.


Met groeten Ton

Action

Vandaag begonnen met het schuren en plamuren aan de voorkant van ons huis.

Dat gaat veel langer duren dan het werk aan de achterkant. Niet alleen omdat er meer te schilderen is aan de voorkant maar omdat de buurmannen om de beurt even een praatje komen maken.

Aan een van hen liet ik een slechte plek in het kozijn van de erker zien. "Tja, hoe denk je dat je er zelf uitziet als je tachtig bent?"
Daar had ik natuurlijk niet van terug.
Goed uitkrabben en vullen met twee componenten vuller.
Dat heb ik.
Waar heb je dat gehaald?
In de verfwinkel.
Mag ik je een tip geven?
Das goed.
Ga naar de Action, daar hebben ze potten van 500 gram twee componenten vuller voor € 3,99 en het is goed spul.

Ja,daaaaag dacht ik wat later. Dat kan natuurlijk niets zijn. Maar zuinig als ik ben ging ik toch maar even naar de Action. Een pot gekocht en het blijkt zelfs Nederlands fabricaat te zijn. Thuis op de website gekeken van SORISO in Laren, en al kan je van alles op een site zeggen, ik kreeg er vertrouwen in.
En doordat je het na twintig minuten al kan schuren en schilderen haal ik morgen de verloren tijd van het kletsen weer in.

Met groeten Ton

Piep, piep

We wonen in een van de groenste gemeentes van Nederland. Daarbij staat ons huis ook nog eens tussen een park en een begraafplaats in. Het barst dan ook van de vogels. Buizerds, groene spechten, kleine bonte spechten, boomklevers (lijst net van de buren gekregen) en veel 'gewoon' spul. Omdat er behoorlijk oude bomen staan, zijn er ook uilen maar die hoor ik alleen in de winter.

Onze overburen zijn echte vogelaars( niet van de wijken) en kennen en herkennen veel vogels. Nu kan ik het verschil horen tussen een kraai en een koekoek en tussen mees en merel maar dat is het dan wel zo'n beetje.

Afgelopen weken hoor ik maar steeds een geluid wat ik niet goed thuis kan brengen. Het lijkt wel op dat gepiep als een vrachtwagen achteruit rijdt. Maar dat is het niet. Toen ik er beter op ging letten hoorde ik het steeds samen met het gekras van kraaien. Zou het kunnen dat een kraai dat geluid nadoet? Het is bekend dat sommige vogels het geluid van mobieltjes nadoen.

Vanmiddag even aan de buren gevraagd. "Ja, dat doen Vlaamsegaaien. Die doen kinderen na, kippen, mobieltjes en het 'bliep, bliep' van een autoslot. Wij hebben die Vlaamsegaai al 'de vrachtwagen' gedoopt."

Met groeten Ton

De wind

De onrust om je hoofd en buiten een krant lezen is onmogelijk.
Hoorndol word ik ervan. En niet alleen ik. Het eerste wat mijn zus zei toen we haar aan het eind van de middag spraken voor een diner afspraak was dan ook: gek word ik van die wind.
Zeker kinderen van dezelfde vader.

Toch heeft het ook wel weer voordelen: van schilderen komt niet veel.

Vanmorgen was het heerlijk weer, lekker warm en een zachte bries. Om 8.30 stond ik al op de steiger om een deur en openslaande ramen te schilderen. Wel met een zonnebril op want het zonnetje deed zijn best.
Maar tegen een uur of tien stond er zo'n storm dat mijn glossy schilderwerk veranderde in mat glans. Nou ja, het is toch op de eerste verdieping dus is het 'aan het zicht onttrokken.' Toch geeft dat weinig bevrediging.

Waar we nog steeds heel tevreden mee zijn is de zolder. We slapen daar alleen in het weekend zodat het 'nieuw' blijft. We genieten dan van de sterren en het groen van de boomkruinen waar we, voor ons gevoel, tussen liggen
Is het niet te heet daar? vroeg de buurman die de elektriciteit heeft aangelegd.
Nee hoor, het is juist koeler dan in onze slaapkamer.
Ten eerste kunnen aan alle kanten ramen open zodat het lekker door kan waaien en doordat het een verdieping  hoger is staat er ook nog eens extra wind. En dat is met deze warme dagen mooi meegenomen.

Met groeten Ton

Snurker

Onze eerste woorden 's morgen zijn: heb je lekker geslapen?
Meestal was het antwoord dan: ja. Maar de laatste jaren krijg ik wat vaker te horen: je snurkte.
Dan moet je me even aanduwen, adviseerde ik,  dan ga ik op mijn zij liggen.
Ach, zo erg is het nu ook weer niet en ik denk dan maar: Ach dat is 'm nou.

Inmiddels word ik regelmatig geduwd en dan ga ik verliggen. Soms word ik wakker en zeg dan: was het weer zover? En slaap dan weer lekker door.
De laatste maanden is er een duidelijke grens overschreden en word ik wel 10 keer geduwd." Je snurkt" klinkt het inmiddels geïrriteerd.
Waarop ik dan antwoord: Maar ik lig al op mijn zij. Waarna ik rustig schijn door te gaan met snurken.
De volgende morgen wordt mijn vraag beantwoord met slecht.

Tijd om er wat aan te laten doen. Eerst naar de huisarts en vervolgens naar de KNO arts. De laatste vroeg of we misschien niet beter apart zouden kunnen slapen.
Ja misschien wel maar is zo ongezellig.
Daarin gaf hij me gelijk en ik wacht nu op een oproep voor een snurk onderzoek.

Heel soms schrik ik wakker van mijn eigen kabaal en probeer dan te herinneren waar het gesnurk vandaan komt. Uit keel of neus. Duidelijk wordt het niet.
Wat ik wel heb is dat ik al maanden van hetzelfde liedje droom. Maria, uit de west- side story.
Sinds vanmiddag denk ik te weten waarom.
We zaten aan het Noord- Hollandschkanaal de hitte te ontvluchten toen ik even in een kleine siësta  wegzakte. Weer had ik Maria in mijn droom en werd waker van mijn eigen zwaar zuchtende uitademhaling die samenviel met Mariaaaaaaaaaaaaaa.


Met groeten Ton