Nou ja, ik ben in iedergeval geen ezel

We waren gisteren uitgenodigd om met Nootzaak in het Scagontheater te zingen bij de opening van het theaterseizoen.

Wonderlijk hoe het brein werkt

Soms maken ezelsbruggetjes het moeilijker.

Het is niet alleen leuk om te zingen in een mooi theater maar is het ook goed voor de naams bekendheid, voor de ondersteuning van ons financiële buffertje en voor het welzijn van de inwendige mens want als lunch stond dit heerlijke buffet klaar.

We zingen drie blokjes van elk zes liederen en in het tweede blok heb ik een solo met een lied van Mezzo Macho, Niet meer naar beneden gaan. Is dat een moeilijk lied? Nou eigenlijk niet maar...... de tekst lijkt veel op elkaar waardoor ik het geheel wel eens door elkaar haal. 

En ik heb vorig jaar bij een vriendin die 50 werd dit lied gezongen en was met het tweede couplet de tekst volledig kwijt (voor blogje klik hier).Hilariteit natuurlijk maar ergens in mijn achterhoofd zit nog steeds een 'warning' voor dit lied.

Dus had ik me goed voorbereid, de teksten extra bestudeerd en met een aanvullend ezelsbruggetje als ruggensteuntje. Dit ruggensteuntje bevat slechts één woord, waarom. Voldoende om logisch over te gaan van couplet twee naar refrein twee.

Eerste couplet lekker gezongen, refrein kwam er losjes uit ook de tussen improvisatie gaf geen probleem. Dus relaxed deel twee in. Dan, halverwege het couplet, in slechts een fractie van een seconde schiet de gedachte aan het ezelsbruggetje door mijn hoofd: hoe was die ook alweer? En weg ben ik. Tekst? Welke tekst? Compleet kwijt. 

Gelukkig raak ik niet volledig in paniek en improviseer zelf maar een tekst. Daarmee kom ik een heel eind, ook omdat de andere Nootzakers de noodzakelijke begeleiding onverstoorbaar bleven door zingen. Maar het is de zaal dan inmiddels wel duidelijk dat er iets is.

Het slot haal ik nét niet maar het publiek reageerde heel leuk, kon er hartelijk om lachen en het applaus was er niet minder om.

Volgende keer maar met een spiekbriefje dan maar.


Met groeten Ton

Broodje méééét jam

Doordat we van begin April tot half Juni in Sunny Spain waren is er van de groententuin niet veel terecht  gekomen. 

Als de zon niet schijnt moet ik zelf wat zonnigs bedenken.

Tuurlijk had ik tuinbonen geplant voordat ik vertrok waar ik nog goed van kon oogsten. Ook de rabarberplant was flink gegroeid en voor de langste dag heb ik daar nog een flinke portie van kunnen veiligstellen. De frambozen hebben goed vrucht gedragen net als de nog heel kleine bessenstruiken.

Ik heb die fruitoogst steeds ingevroren.

Nadat we waren thuisgekomen heb ik snel bonen, courgettes en pompeoen gezaaid. Inmiddels zijn die uitgegroeid tot mooie stevige planten en dragen inmiddels vruchten.

De snij - en sperziebonen bloeien wel maar maken tot nog toe maar weinig peulen. Ik denk dat dat komt door de veelvuldige regen. Het is voor insecten dan moeilijk om te vliegen zodat de bestuiving achterwege blijft. Natuurlijk zie ik af en toe wel een insect en vanmorgen toen het nog behoorlijk koel was kon is zelfs deze doto maken.

Hij doet in iedergeval zijn best. 

Anyway. Het was nogal sombertjes vanmorgen en ondanks dat er nieuwe vruchtjes zijn ontstaan aan de frambozen en aardbeien vond ik het tijd om iets zomerachtig te doen. Dus  van de ingevroren vruchten heb ik lekker jam gemaakt.

En zowaar als je niet klaagt wordt je beloont. 

Vanmiddag brak de zon door en zodirect een broodje met jam

Zandkasteel

Vaak zijn we er overheen gewandeld en gefietst. Zes saaie kilometers met slechts aan een kant uitzicht: op zee. Maar als we volgend jaar van Hoek van Holland naar Den helder wandelen zal het er totaal anders uitzien.

Met de uitvoering van het plan Kust op Sterkte wordt de Hondsboschezeewering versterkt door een gigantische  zandsuppletie. Voor de dijk komen er ondiepe vooroevers en tegen de dijk aan worden duinen opgespoten. Ach niets lijkt de Hollanders te gek om dat lage stukje land bij de zee te beschermen.

Dit is het land direct achter de dijk.

Ik was al een eerder keer wezen kijken maar had toen geen fototoestel mee. Trouwens op de foto kan je niet inschatten wat de werkelijke omvang van de werkzaamheden is.

Gisteren met zus en Rick opnieuw een bezoek gebracht en wat een verschil. Waar je eerst het wrak van de Prince George zag liggen en de zee tot aan de dijk kwam ligt nu een soort van Maasvlakte. 

Een zandvlakte die bruist van activiteiten

Op zee zie je verschillende sleephopperzuigers die om de beurt hun lading rainbowen voor de aanleg van de vooroevers.

Dit is nog maar een stukje van één kilometer.

De werkzaamheden trekken behoorlijk wat toeschouwers zeker gezien het enigszins onvoorspelbare weer.

Het ziet er nu nog een beetje troosteloos uit maar onderstaande foto geeft een impressie van hoe het er in de toekomst uitgaat zien. Bovenop de duinen komt een wandelpad en tussen de duinen en de dijk een ruiterpad. Aan de zuidpunt van de dijk wordt het strand verbreed waardoor er ruimte onstaat voor een lagune.

Over een paar weken maar weer eens kijken. Al was het maar voor de heerlijke bittergarnituur en rode wijn in strandpaviljoen Struin.

Met groeten Ton

Wat stinkt ie toch

Niet alleen met ons voedsel wordt geknoeid. Ook met dat van dieren.

Koeien die van nature herbivoren zijn worden gevoerd met de tot bix verwerkte stoffelijke resten van hun geslachte voorouders. Honden daarintegen krijgen als carnivoren brokken die voor meer dan de helft bestaan uit graan, met bergen zout, smaak-en kleurstoffen. O, ja en drie procent vlees. (beetje gechargeerd)

Nadat we besloten hadden om een hondje te nemen hebben we ons uitgebreid laten informeren over wat een hond van nature eet. Vlees.

Toen we met puppy Egbert bij de dierenarts binnenstapten zei die als eerste: U heeft een wolf gekocht. U gaat hem toch wel rauw voer geven he?

Ja, was ons antwoord.

Heeft u wel eens een hond met een peteroliestel gezien?

Nee.

Een hond eet alleen rauw voe.....

Ja maar luister u hoeft ons niet te overtuigen hoor. We hebben al lang besloten hem vlees te geven.

O.

We kregen vervolgens nog wel een uitgebreide uitleg van de gezondheidsvoordelen en we moeten zeggen dat Egbert een gezonde hond is.

Maar er zit ook een nadeel aan. In vlees zitten weinig ballaststoffen dus als er wordt gepoept is het een klein hard keuteltje dat over is gebleven van een pond vlees. Tel daarbij op dat Egbert verzot is op half vergane stokjes en takken (die onverteerd worden uitgescheiden en soms pijn doen als zo'n stokje over dwars door het uitgangetje moet) zoddat het soms een wat moeizaam proces is.

Tijdens onze wandeling in Spanje kregen we bericht dat onze SnoopDog verstopt was.

Oei, geef hem maar droog voer dan komt het wel weer opgang. En ja dat gebeurde.

Maar de consequenties zijn dat Egbert abnormale hoeveelheden water drinkt. Ongeveer elke twee uur zit te piepen voor een gigantische plas. Hij een bijna halve meter lange drol maakt, onzettend veel windjes laat en ondragelijk uit zijn bek stinkt.

Dingen die hiervoor beslist niet aanwezig waren.

In de zomer met de deuren open heb je er nog niet zo'n last van. Nu echter het weer slechter begint te worden en Egbert weer meer binnen is begint ons dit behoorlijk tegen te staan. Hij gaat morgen dus weer over op pens, kip, paard, rund en lam. 

Het zou mij verbazen als de klachten dan niet verdwijnen. Wordt vervolgd.

Met groeten Ton

De schrik zit er goed in

De was droger heeft na 16 jaar de geest gegeven en moet vervangen worden.

Normaal gesproken kook ik de meeste dagen zelf als we in Spanje zijn. Natuurlijk zijn er altijd wel één of twee bezoekjes aan de Chinees want dat is te lekker om te laten schieten.

Zo ook deze keer. Althans dat was de bedoeling. Maar met een verstopt riool waardoor we de gootsteen in de keuken niet konden gebruiken en de laatse vier dagen Los Zuecos moetsen afstaan aan gasten is er van koken niet veel terecht gekomen. Vervolgens verbleven we in La Perla de Frigiliana waar we ons té te goed hebben gedaan aan uitgebeide ontbijten en overvloedige dinners.

Vanmorgen thuis in het koude en natte Nederland gaf de weegschaal dan ook 75,5 kg aan en dat vind ik echt iets te veel van het goede. Tijd voor fruit als ontbijt en groente als middagmaaltijd. (we eten na de wandeling door Spanje de warme hap om een uur of twee) 

Het grootste probleem bij ons is de voorraad, die kunnen we namelijk niet aan. Alles roept om gegeten te worden. Is er geen chips dan worden er crackers gesnoept. Geen kaas in huis, dan is er wel pinda saus om een broodje eetbaar te maken. Is de koek op dan zijn augurken in het zuur heel lekker met een plak ham, zelfs bij een kopje thee of koffie. Trouwens een ei is zo gekookt en met een klodder mayo is zelfs het droge eigeel nog smeuig te maken. En als het heel erg is maak ik van zelfrijzendbakmeel een pannenkoek en van een hand rijst en een bouilonblokje een soort van zoutige soep.

Dus wat doe ik? Ik haal per dag wat ik nodig heb en dat betekent dat aan het einde van de dag alles op is. Maar voor de partner ga ik soms een stap te ver.

Omdat ik nogal zuinig ben heb ik vanmiddag geïnformeerd naar energiezuinige, goede en goedkope wasdrogers. Maar die combinatie is er niet. Ze zijn zuinig en duur of niet zuinig en goedkoper.

Tja, zei Rick, dan zul je een berekening moeten  maken wat er op den duur goedkoper is.

Als om een uur of vijf de koelkast opengaat, hoor ik de volgende klacht.

Deze koelkast is niet Sonja Bakker proof maar hoort eerder thuis in land waar ernstige hongersnood heerst. 

En jij wilt morgen shoppen voor een nieuwe energiezuinige wasdroger. Je kunt misschien beter die koelkast verkopen, dan spaar je meer uit. Hij draait voor de kat zijn viool. Er staat niets in.

Tja, als ik zo kijk is ie wel erg leeg.

Met groeten Ton

Zie je dat? Dat is toch die....

Waar ik de vorige vlucht de bekende Nederlandse zangeres niet herkende, wist ik deze keer precies wie het waren.

We sloten keurig aan aan het einde van de rij bij het inchecken. Een rustige rij van mensen die niet naar huis wilde. Mensen die het heerlijk hadden gevonden in Spanje en er tegenop zagen om naar de nattigheid en kou te gaan. Tja je vangt nog wel eens wat op als je wacht.

Opeens ontstaat er geroezemoes. Kijk, is dat niet die ene van die twee Volendammers?

Nieuwsgierig als ik ben kijk ik ook en ja hoor daar komen Nick en Simon aan.

Inmidddels staan wij bij de dame die onze boardingpassen scant.

Als het apparaat weigert om te piepen zegt de dame: zer is un problem. You ar overboekt. 

We moeten blijven wachten en houden daar de helft van de rij vijf minuten mee op. Rick mag uiteindelijk door. De volendamse mannen staan op dat moment zo'n beetje naast me. Simon mag door maar Nic is ook overbooked, volgens de dame.

Omdat we in hetzelfde schuitje zitten ontstaat er een gesprekje.

Als we beiden nieuwe plaatsen in het toestel toegewezen hebben gekregen is iedereen al ingecheked.

Op welke plaats zit jij nu, vraag ik.

Op 4E

Da's toevallig, dat is mijn eigenlijke stoel.

Als ik het vliegtuig instap zie ik dat Rick keurig op 4F zit.

Vind je het goed om van plaats te ruilen? Dan kan ik gewoon naast mijn partner zitten.

Welk stoel nummer heb je nu dan?

28C

Dat is aan het gangpad? 

Ja.

Goed hoor want ik heb daar meer beenruimte.

Ik had het anders best wel leuk gevonden om naast Nick te zitten hoor, zei Rick, jij zat tenslotte de vorige keer naast Ria Valk.

Als er onder de lezers van mijn blog iemand is die fan is, of iemand kent die heel erg fan is laat het weten dan kan die de boardingkaart van Nick krijgen.

Met groeten Ton

Zonder vaste woon- of verblijfsplaats

Nadat de sanitairman was vertrokken bleef er een gapend gat achter in het terras.

Kan jij dat dichtmaken?

Tuurlijk. Ik kan tenslotte metselen, stukadoren en tegelzetten.

En waarempel, ik sta wederom verbaasd van mezelf. Het gat is niet alleen netjes dicht gemaakt maar er zit ook een luik in voor komende ongemakken.

De laatste gasten schreven in het boek dat er een wespennest in aanbouw was in een van de palmen en omdat Rick niet heel erg blij is met wespen kwam daar de volgende opdracht van.

Kan jij die nesten niet weghalen?

Tuurlijk, maar moet dat nu?

Nou, uh , als het kan dan graag.

Eerst de nesten met insecticide besproeid maar daar waren de beesten niet van onder de indruk.

De volgende morgen toen het nog relatief koud was, zo'n graad of 27, en de wespen nog heel stil op het nest zaten heb ik geprobeerd het nest van de palm los te knippen.

Als Egbert diep in slaap is kan je hem gewoon heen en weer schudden maar gebeurt er niets. Hij slaapt  gewoon door en knippert niet eens met zijn ogen. Maar als je op zo'n moment de koelkastdeur opendoet is hij klaar wakker en staat naast je.

Hetzelfde gebeurde met de wespen, zij het dan dat ze niet reageerden op de koelkastdeur maar op de snoeischaar en de persoon die hem vasthield. Als een razende zwerm vlogen ze op me af en ik werd in één seconde drie keer gestoken.

Nadat ik eerste hulp kreeg met azijn en een zoen mocht ik de nesten laten zitten. Maar met nieuwe gasten in aantocht wilde ook ik de boel wel weg hebben. 

Als gif niet helpt is er altijd nog het oude vertrouwde groene zeep en spiritus. Nou ja het Spaanse equivalent welt te verstaan: water, allesreiniger en olijfolie. Goed schudden en dan sproeien. Binnen no time zitten ze vastgeplakt.

De foto is niet scherp maar je kunt nog net zien dat ze niet meer 'gewoon' zitten.

Zeg, als we in augustus naar Spanje gaan moet je Los Zuecos niet blokkeren.

Waarom niet, vroeg ik argwanend want voelde al een beetje wat er ging komen.

Nou stel dat we een boeking krijgen dan gaan we lekker een cruise maken vanaf Malaga.

Maar ik heb helemaal geen diep verlangen naar een cruise. Ik zie mezelf al zitten op de Costa Concordia. Nu heb ik van Yoep van 't Hek begrepen dat kapitein Schetino colleges geeft in angst beheersing dus van die angst ben ik sowieso af.

De boeking die er kwam, overlapte slechts de laaste vier dagen van ons verblijf, dus niet voldoende voor een week op zee. Het betekent wel dat we morgenochtend onze oase van rust moeten verlaten en omdat ook ons huis in Nederland vol geboekt is zitten we eigenlijk zonder onderdak. 

Gelukkig hebben we vrienden met een bed en breakfast zodat we de laatste dagen zeer luxe verblijven in la Perla de Frigiliana.

Kortom het is hier heerlijk.

Met groeten Ton

De telefoon doet het

Hoe lang zou het duren voordat tappas weer gewoon tappas zijn in mijn beleving?

Nadat gisteravond de zon glorieus onder ging achter de boebies heb ik nog minstens twee uur buiten gezeten en later gelegen om Perseiden te spotten.

Op het hoogtepunt van de zwerm zouden er tientallen per uur waargenomen kunnen worden maar ik zag er maar één. (Hoogtepunt is pas morgenochtend.)

Om het goed te kunnen zien ga je op je rug liggen en kijkt recht omhoog naar de hemel. Dan focus je je je niet echt op een ster maar kijkt met wijde blik. De sterren vallen al of niet binnen je blikveld. Als je mazzel hebt vallen ze recht boven je zodat je ze goed ziet. Maar de meeste zijn niet meer dan een klein lichtgevend streepje dat eigenlijk al voorbij is voordat je je het gewaar wordt. Als een meteoor wat groter is kan je hem wat langer volgen. Gisteravond zag ik er dus maar eentje maar die trok een duidelijk vurig spoor en dat hele spektakel duurde daarmee wel een halve seconde. Maar wat kan een mens daar dan opgewonden van zijn.

Vanmorgen om vijf uur weer op mijn ligbedje in de tuin. Dat viel een beetje tegen want zag maar twee kleine meteoortjes.

Om een uur of tien kwam de ontstop meneer. Verbazingwekkend waren zijn hagelwitte katoenen schoenen. Ik zou denken; trek lieslaarzen aan. 

Eerst even polshoogte nemen: waar is de verzamelput?

Tja, niet goed opgelet tijdens de bouw dus geen idee.

Waar loopt de afvoerbuis naar de septictank?

Dat wist Rick. Ongeveer hier. Dat klopte maar was wel een half uurtje stevig graven want wat is 'hier'?

Inmiddels hoorde ik uit de badkamer verontrustende geluiden. Veel water en gesop om over de geur maar niet te spreken.

Maar alles wat de man ook probeerde, er kwam geen doorstoming tot stand.

Ik had de buis opgegraven en daar werd een gaatje ingemaakt om een soort van trekveer doorheen te duwen. De schoenen die de kleur hadden aangenomen van sterke thee werden in het zand volledig bruin.

Ook dit gaf geen resultaat. Wel konden we onder het terras horen waar eventueel een put zou kunnen zijn. Dus werd met brute kracht een gat in het terras gemaakt en ja hoor dit gaf toegang tot de verzamelput. Nu ging de sanitairspecialist helemaal los en na wat frutten en porren, met blote handen, wat met veel spetters gepaard ging, liep de afvoer weer als een zonnetje.

Wat was nu het probleem,vroeg ik. Ik had namelijk niets gezien van een prop of iets dergelijks.

Ja, uh, eigenlijk moet je elke paar jaar deze put flink doorroeren want anders onstaat er bovenin een tappa.

Een tappa?

Ja een dikke koek van vet en andere vaste bestanddelen.

Met groeten Ton

Plas

Weet je, je laat je bloglezers in ontwetendheid achter hoor, zei Rick een paar dagen geleden.

Tja wat moet ik schrijven? Dat ik nog steeds snel uit mijn humeur ben, of dat ik vanaf volgende week een paar gesprekken met een psycholoog ga hebben? 

Ik vind het eigenlijk best lastig om iets te schrijven want ervaar weinig 'dagelijkse dingen die mijn leven bijzonder maken'. Tuurlijk doe ik allerlei dingen en geniet daar op zo'n moment ook van maar als ik er 's avonds een blog van probeer te schrijven is de inspiratie verdwenen.

Nu zijn we lekker een ruime week in 'de klompen' en komt er weer wat spirit terug. 

De week is helemaal gepland om de Perseiden, de meteoren zwerm die zo rond 12 augustus zijn hoogte punt heeft. Dus kijk ik elke avond naar de hemel om vallende sterren te zien. Maar omdat we rond half elf in bed liggen heb ik nog niets zien vallen.

We hebben deze vakantie maar één klusje en dat is het aanvragen en aansluiten van een VOIPtelefoon.

Heerlijk relaxed hé, zonnetje, windje, dobberen in het poedelbadje, op visite gaan, een beetje koken en naar de sterren kijken, hoorde ik lijzig gemompeld vanaf een ligbedje.

Vind jij ook dat de douche afvoer zo langzaam doorloopt? Vroeg ik zaterdagochtend aan Rick

Ja is mij ook opgevallen.

Zondag kwam daar het toilet bij. Verstopping. Dus: niet douchen, geen toiletgebruik en niet koken want ook de afvoer van de keuken doet niets meer en dat is in het weekend ook niet 123 geregeld.

Uit eten dan maar. Niet zozeer voor het eten maar voor het gebruik van het daar aanwezige sanitair.

Uiteindeljk maakt de reden niet uit zo lang je maar kunt chinezen.

Vandaag op onderzoek uit voor een bedrijf en dat viel nog niet mee. Ja, nou, uh als het moet kom ik wel, zei de plaatselijk sanitario. Kan ik me trouwens goed voorstellen want het lijkt mij ook niet direct een inspirerende klus. Hij komt morgenochtend dus wederom niet koken vandaag.

Vannacht werd ik wakker voor een sanitairestop. Maar o je, niet op de wc bedacht ik me en ging naar buiten. Tja en wat doe je als je's nachts buiten bent? Naar de hemel kijken en ja hoor binnen één plas, twee vallende sterren.

Voor morgen ochtend gaat de wekker om vier uur zodat ik een paar uurtjes op een ligbedje van de show kan genieten.

Met groeten Ton