Eikels

Het weer is nog steeds wisselvallig en voor vandaag stond er ineens weer regen op de rol. Natuurlijk meteen de waterwerken geïnstalleerd.

Het zag er ook echt uit alsof het zou gaan plenzen. Maar dat deed het niet jammer genoeg. Wel was het warm en benauwd.

In november 2019 kreeg ik dit boekje thuisgestuurd, van een lezeres van mijn blog. Natuurlijk inspireerde het en ik kreeg het ook omdat ik geïnteresseerd ben in het planten van bomen.

Zo gauw Los Zuecos klaar was ben ik begonnen met het zaaien van allerlei planten en bomen. Niet altijd met even veel succes. De zaden kwamen wel op en zo lang ze in potten stonden deden ze het best goed. Het werd pas een probleem als ik de jonge bomen op de helling plantte. Zelfs met een aansluiting op het watersysteem overleefden ze de harde omstandigheden van het klimaat vaak niet.

Sommige wel maar ook daar veel verschil in groei.

Dit jonge eikje staat al een jaar of zes in de tuin en is slechts 25 centimeter hoog.

Dit exemplaar staat op de helling en doet het beter. Of laat ik zeggen: hij is groter want ik weet niet welk van de twee gezonder en sterker is om tot volle wasdom te komen. Er van uitgaand dat ze tijd zal worden gegeven. In ieder geval is deze bijna een meter hoog.

Het zaaien en opkweken is best veel werk en vraagt behoorlijk wat aandacht. Die aandacht kan ik wel geven als we hier zijn maar dat zijn we nu eenmaal niet altijd. 

Dus las ik over aanplanten van bossen en dat het planten van zaden een hoger slagingspercentage geeft en eenvoudiger is dan het planten van jonge boompjes.

Tja, dat kan ik wel proberen, dacht ik en het bleef bij een gedachte. Tot ik het boekje kreeg van de Man die bomen plantte.

Twee jaar verzamelde ik zaden van eiken, pijnbomen, Johannesbroodbomen, amandelen, palmen en nog wat onbekende soorten. Ik plantte die in verschillende sessies op de hellingen van onze berg. Tja en dan is het wachten op het voorjaar.

Verschillende keren heb ik de sinds de lente van 2020 gekeken of ik al jonge boompjes zag maar niets. Nu is dat ook wel lastig want waar ik die zaden zaaide heb ik niet gemarkeerd. Maar goed: een jong boompje moet ik toch kunnen vinden lijkt me. Maar dat valt dus blijkbaar niet mee.



Zie in deze begroeiing maar een net ontkiemd boompje te ontdekken. Ik heb er maar een rood rondje omheen getekend.

Het geeft me goede hoop dat er meer moeten zijn dan deze ene. Ze vallen gewoon niet op tussen de bestaande begroeiing.

Met groeten Ton

Gekker moet het niet worden

Weer regen vandaag. Het stond maandag ineens in de voorspellingen. 70% Kans op 5,7 mm.

We gaan het zien want eind mei.....

Maar ook hier is het weer anders dan andere jaren. Het is te koud. Niet naar Nederlandse begrippen want het is zo rond 20 graden. Uitgezonderd ineens vorige week met uitschieters naar 32.

Gistermiddag begon het te betrekken, werd het koud en de lucht zwaar. Het zou nu al kunnen regenen, zei mijn eigen Pelleboer.

Maar dat deed het niet en deed ik wat ik meestal doe: tutten in de tuin.

In de roos spotte ik vraat en na goed zoeken zag ik deze jongens en meisjes.

Een centimeter lang maar met de vraatzucht van een sprinkhaan. Dus voorzichtig plukte ik ze van de struik af en zette ze op de helling op ander niet te versmaden groen.

Wie weet wat voor moois er uit deze rupsen te voorschijn komt.

Vanmorgen haalde ik opnieuw alle waterwerken uit hun schuilplaatsen, ik berg ze nu pas definitief op op de voorlaatste dag van ons verblijf hier, en tegen 14.00 uur begon het regenen. Heerlijke malse regen. 

Het werd dus een wat binnenzitterigge dag. Nou voor Rick dan. Ik checkte en verlegde regelmatig de slangen. Elke keer probeer ik wat anders om het water zo goed mogelijk te verdelen.

Als halve Spanjolen raken we gewend aan hoge temperaturen en vinden het bij een graad of 20 koud. 

Is het gek om.........

Wat mij betreft niet

Met groeten Ton.

P.s. Er zit 14 mm in de regenmeter en het is nog steeds niet droog.

Het kwam wat langzaam op gang

We gebruikten de bewolkte en nagenoeg droge ochtend voor wat schoonmaak en opruim klusjes. Vooral Rick.

Ik deed de afwas en hield de lucht in de gaten en.... bakte pannenkoeken, want daar had Rick zich op verheugd, ook al was het toen nog gewoon droog.

Maar even voor één uur barstte het dan toch los.

Heerlijk. Natuurlijk haalde ik een nat pak toen het even zo hard regende dat ik de plug boven aan de weg moest verwijderen om geen waterschade op te lopen.

Helemaal mijn dag want er viel in totaal 30 mm regen. En ik ben bang dat de tuin het daar tot September mee moet doen. Nou ja, en met wat irrigatie.

Zo tegen zessen werd het droog en klaarde het op.

Af en toe nog een klap onweer en een regensluier.

 De rest trekt weg richting Valencia.

Met groeten Ton

Uitzonderlijk

Vanwege ons aanstaande vertrek ben ik alvast wat aan het opruimen.

Zo haalde ik vorige week alle waterwerken weg want regen zit er normaal gesproken niet meer aan te komen. Uitzonderingen daar gelaten.

En een uitzondering komt er, hoeraaaaaa, aan. Morgen kan er wel tot 20 mm regen vallen en dat zou mij zeer welgevallen.

Dus haalde ik alle spullen weer te voorschijn. De slangen, de plug en de boca had ik tussen de struiken gelegd, de emmers netjes achter de cenador. De watermeter lag schoongemaakt in de kast.

Goed vanaf morgen aan het einde van de ochtend gaat het regenen zegt de buienradar. Ik ben er klaar voor en de planten smachten ernaar.

Met het veranderende weer in aantocht, werd het vandaag ondanks ochtendmist en later op de dag bewolking 31 graden. Dat voelde behoorlijk warm zeker vanwege de hoge luchtvochtigheid.

Sinds ik er achter kwam dat het leuke witbloeiende bolgewasje Nothoscordum gracile niet alleen mooi maar ook zeer invasief is, speur ik de borders af of ik ergens jonge uitgezaaide exemplaren zie staan. En ja, vandaag was het raak.

Voorzichtig spitte ik de plant met een flinke kluit aarde uit de grond. Legde het geheel voorzichtig op een plaat hout om eens goed te kijken hoeveel broedbolletjes er aan de moederbol zitten.

Best veel dus en er zitten er ook nog veel vast aan de bol.

De kleine bolletjes zijn lastig te zien.

Daarom een stukje papier onder de bolletjes geschoven. 

In totaal telde ik 19 kleine bolletjes. Binnen een jaar heb je al bijna een hele pol en dan komen er ook nog eens mooie ronde zwarte zaden aan.

Genoeg redenen om de komende paar jaar goed op te letten.

Het geheel deponeerde ik in de zak met restafval. Dat is trouwens geen garantie dat de bolletjes worden vernietigd want veel afval wordt op een vuilnisbelt gegooid.

Daarentegen zou een wat sterkere vermeerdering van de Amaryllis wel fijn zijn. Want wat zijn ze mooi. Dit is een overgehouden exemplaar dat ik vorig jaar kreeg van de hospice.


Met groeten Ton

Dat was een leuk vuilniszakkie

Het zijn dagelijkse dingen die hier spelen. Net niet spectaculair genoeg om elke dag een blog te vullen.

Het is wat mistig zo nu en dan.

Dit was zondagochtend. Gelukkig bleef het netjes op zee.

Maandag koordag. De eerste in anderhalf jaar.

Als key keeper ben ik verantwoordelijk voor het openen van de repetitieruimte en de inrichting ervan. Dat geeft tijd genoeg voor de dirigent om alvast wat te oefenen.

Er kwamen 10 zangers en zangeressen waarvan er twee vet in de tachtig zijn en een zelfs drie en negentig is.

Nee hoor. Ik heb niets te verliezen. Wat heb ik eraan om 94 te worden als er niets ‘te leven’ valt?

Een minder dagelijks ding is het regelen om met onze Spaanse auto drie maanden in Nederland op de weg te mogen. Rick is al in januari begonnen met  informeren. Meneer het is heel makkelijk. Vul het formulier in en met een week is het geregeld. Wel moet u dan nog zelf de wegenbelasting aanvragen.

Vaak genoeg wordt er geklaagd, zelfs ook wel door ons, dat het in Spanje zo moeilijk is wat geregeld te krijgen. Nou vlak Nederland niet uit. 

Het is dus nog steeds niet gelukt en de info die hij via het callcenter krijgt is per medewerker verschillend. 

Nog drie weken de tijd om het tot een goed einde te brengen.

Dinsdagochtend opnieuw dikke mist. Nog wel even melden dat ik om zeven uur al op was.

Woensdag was het de wekelijkse meet dag van de acacia.

Nu was die foto niet scherp genoeg om de meet streepjes te zien dus is de foto van vandaag. Vandaar dat de top alweer boven het streepje uitkomt.

Maar goed: 19  centimeter groei in zeven dagen. Dat moet door de moederboom komen want de zelfstandige stek, die ik een meter van de boom plantte en het op eigen kracht moet doen, is niets gegroeid.

Toch wordt er geregeld tegen gepraat.

Gisteren zag ik een slang.

Hij bleef stil liggen en ik schatte de lengte op ongeveer een meter. Snel, maar rustig weggelopen om de IPad op te halen voor een foto maar toen was het grootste deel inmiddels uit zicht.

Altijd een beetje griezelig.

Vandaag kwam de loodgieter om de afsluitkranen en een thermostaat kraan te vervangen. Tja, een nadeel van zeer hard water.

De thermostaatkraan hebben we vervangen door een ordinaire mengkraan. Salvador wilde wel weten waarom we zo’n ouderwets ding wilden.

Nou wij douchen altijd met koud water.

Zijn gelaatsexpressie sprak boekdelen.

En dan hebben we een hondje.

Weet jij waar Leo is?

Nee, ik dacht ie bij jou was.

Dus even een rondje om het huis.

Dát was een leuk vuilniszakkie.

 Met groeten Ton

Knagen

En dan zit er ineens tien graden bij.

32 Graden werd het vandaag. Gelukkig is de harde wind gaan liggen want, ik houd al niet zo van wind, met die geforceerde circulatie leek het wel een oven.

Goed dat overleven we allemaal en de schaduw van de acacia is heerlijk. Er werd dan ook liggend op een bedje eindeloos gesudokoed. Daarnaast was er natuur tv.

De twee palen die ik neerzette voor de jonge acacia’s zijn in trek bij de Blauwe houtbij.

Het duurt dan even voordat ik in de gaten had wat het idee was.

Wil zij nu eitjes afzetten in het stuk zwarte slang?

Nee, er wordt naar hartelust geknaagd, zo luid dat het zelfs door mij is te horen, aan het hout dat wordt gebruikt om ergens anders een nestje te maken.

Het kuiltje was trouwens snel gemaakt en ik dacht dat met een paar dagen de stok doorgeknaagd zou zijn. Maar het lijkt inmiddels stil bij de paal.

De hitte is nog te doen maar het effect van de sterke straling van de zon is goed te zien op de planten.

De Oost-Indische kers ziet er nogal verschroeid uit en dat terwijl een week geleden dit vak nog overliep van het water dat van de weg kwam.

Nu ziet de tuin er in de zomer niet op zijn best uit. Dat in tegenstelling met de tuinen in Nederland. Hier gaat de tuin voor een groot deel in ‘zomerslaap’.

Na de afgelopen dagen is al duidelijk te zien welke planten in de zomerstand gaan en ook is te zien welke planten gewoon niet sterk genoeg zijn om de zomer te overleven zonder hulp. 

Dus sloot ik nog wat planten aan op het watersysteem. 

Andere bedekte ik met snoei afval om ze te beschermen.

En sommigen beide.

De voorjaarsbollen die ik vorig jaar kreeg van de gemeente Den Helder, het Hospice en van Rick’s werk plantte ik in het najaar hier in de tuin.

Niet allemaal trouwens want ik vond een week of zes geleden nog wat narcissen die ik uit het oog was verloren.

Snel toch nog maar geplant en wat zag ik van de week: een bloemstengel.

En vandaag was ie helemaal open.

Met groeten Ton

Meerdere paarden

Het liefst zou ik doen alsof we niet naar Nederland hoeven te gaan, maar het is toch echt over vier weken dat we vertrekken.

Kom, dacht ik vanmorgen in bed, doe volwassen en stel je klussen niet uit tot de dag van vertrek.

Dus ben ik begonnen met het nalopen van de waterslangen. Zijn de kleine slangetjes niet verstopt, heeft deze plant nog extra water nodig of oei, deze plant moet wel aan het systeem. En er moesten best veel planten aan het systeem.

De afgelopen maanden heb ik veel aanpassingen gedaan en veel aangeplant. Zolang ik hier ben houd ik jonge aanplant in de gaten en staan die niet aan het watersysteem. Ik geef dan water als ik zie dat er gebrek is. Maar tijdens onze afwezigheid neemt de tijd klok het over en dan zijn slangetjes een vereiste.

Ook heb ik twee waterbakken gemaakt waar de potplanten en stekken in komen te staan. Een op een schaduw plek en een wat meer in de zon. 

Kan ik de komende weken observeren of de verschillende planten op de juiste plek staan en of er voldoende water in de bakken komt. En wat misschien nog wel belangrijker is of er niet teveel water in de bakken blijft staan want dat was een probleem tijdens ons vorige verblijf in Nederland. Nu was dat ook wel heel lang vanwege de Corona.

Dit is de schaduwbak en erboven 

ontdekte ik een nest van een merel. Er wordt dus toch gebroed in de tuin. Het vroeg wel dat ik haast maakte met het maken van de bak om de broedende vogel zo weinig mogelijk te storen.

Terwijl we het ontbijt nuttigden bespraken we de nieuwe uitloper van de Acacia die trouwens al een centimeter was gegroeid sinds ik gisteren het markeer streepje op de paal zette.

Stel nou dat er geen uitloper op een betere plek ontstaat dan wil je alsnog een stek planten, maar dan hebben we een jaar verspeeld.

Kan je niet alsnog die stek planten op de plaats waar je die wilt hebben?

Misschien wel beter om niet op een paard te wedden.

Dus staan er nu twee stokken met stekken. Een stek verbonden met moeder en een aan een waterslang.

We gaan het zien.

Vandaag aten we groenten uit eigen tuin.

Het werd wel een mix en dat vind ik eigenlijk leuker en lekkerder dan om maar een soort groente te eten. Tuinboontjes, roodgevlekte snijbonen en wat sperziebonen. Dit is de oogst van vanmorgen maar ik had al eerder wat geplukt dus het was meer dan voldoende. En het was heerlijk. Veel beter dan het debacle met de smaakloze aardbeien.

Nu nog wachten of de eerste tomaten geplukt kunnen worden voordat we vertrekken.

Met groeten Ton

Pot met panne

Altijd als gasten zijn vertrokken loop ik een dag met de ziel onder mijn arm.

Ik vind het zo stil en voel me misschien wel als Leo. Die is ook van slag omdat de roedel niet meer compleet is.

Gisteren deed ik dus niets. Nergens zin in. Een beetje hangen in de schaduw want het begint inmiddels serieus te zomeren en dan is het zonlicht wel wat veel van het goede. Geen klacht, zeker niet nu we ook heerlijk in de cenador kunnen zitten. Dat wordt trouwens helemaal mijn plekje want zelfs tijdens de harde wind van de afgelopen dagen zit je er heerlijk rustig.

Anyway.

Vandaag was het weer gewoon: lekker met elkaar.

Wat te doen met een boom waarvan je weet dat ie op termijn het loodje gaat leggen?

Een nieuwe er naast planten. Die Acacia’s groeien als een dolle dus met een jaar of vier zou de oude boom weggehaald kunnen worden. Maar......deze boomsoort maakt veel nieuwe scheuten. Eigenlijk woekeren ze en na een aantal jaren heb je soms zomaar ineens een acacia bos.

Kom, dacht ik, laat ik een wortel blootleggen zodat er makkelijk nieuwe spruiten kunnen ontstaan.

En dat lukte. Wel staat hij wat al te dicht naast moeder. Mooier zou zijn als er nog een andere spruit ontstaat ongeveer 75 cm uit de stam vandaan. Wie weet. Ik zette er een stevige stok naast en bond het jonge boompje goed vast want ze zijn nogal grillig in de groei en maken slecht een rechte doorgaande stam.

Ook markeerde ik vandaag hoe lang het twijgje was en vanaf nu zal ik een poging doen de groei wekelijks bij te houden.

Vanmiddag reden we naar de garage om de Panda te laten nakijken voor de grote oversteek naar het hoge noorden. 

Terwijl de monteur de auto nakeek mocht ik de Nisperoboom leegplukken.

De vruchten zijn meteen verwerkt tot puree. Dat ging niet helemaal naar wens.

Van de eerste pot die ik vulde knapte de bodem eruit.

Groarrrrr. 

Rustig blijven en doorgaan.

Resultaat: negen potten, en een schoonmaak klusje.

Mazzeltje is dat de afwasmachine nog een extra dag gebruik mag worden.

Gistermiddag kregen we bericht dat we weer met het koor mogen starten. Wel afstand houden, mondkapje dragen tijdens het lopen, handen desinfecteren en ramen open.

Met groeten Ton

Het vlees is zwak

Wat gezellig om weer gasten te hebben.

En er kwam een flinke zak drop en een lekkere reep chocolade uit de koffer.

Na een dag vol bijkletsen, snoepen en eten in de cenador, vannacht een flinke onweersbui met 10 mm regen was het vandaag tijd voor een excursie naar Almuñecar. 

We namen de oude kustweg met prachtige vergezichten. De eerste witte huizenvlek is Nerja. De tweede op het uiterste puntje is Torrox.

Mooi zijn de kleine baaitjes die meestal slechts lopend te bereiken zijn en derhalve oases van rust en ruimte zijn.

Je moet dan wel een meter of vijftig afdalen via een geitenpad.

Wat voor struik is dat met die mooi rode bloemen?

Een granaatappel. 

Kan je even wat zwoel kijken, dan maak ik een foto.

De temperatuur aangenaam, een lichte bries, turkoize zee en alle tijd. Wat wil een mens nog meer?

Stenen zoeken en wat gekkigheid misschien.

Conrad heeft heeft er een vriend voor het leven bij.

Eenmaal in Almuñecar zagen we Abdelrahman met een mondkapje. Wij liepen door naar een restaurant waar we eerder heerlijk aten maar dat was overgenomen door een andere eigenaar. Een Argentijn die als specialiteit empanadas had. En wat waren ze heerlijk. Veel ook vegetarisch.

Laten we zeggen dat we na dit restaurant bezoek eigenlijk meer dan voldaan waren.

Zullen we dan nog wat gaan drinken in La Herradura.

Strak plan.

Wat een prachtig uitzicht toch he? 

Ik zou trouwens nog wel wat lusten.

Tja, er zijn wel wat nadelen aan gasten: ik kan de verleiding niet weerstaan. Dus is de zak drop bijna op, de reep chocolade soldaat gemaakt, at ik empanadas met kaas en ham, dronk ik een lekker glas bubbels om over die patatas bravas, overdadig bestrooid met zout, maar niet te spreken.

Wordt zo direct weer afkicken.

Met groeten Ton.