Ik weet niet waarom maar wat mij opviel op de vrijmarkt was de hoeveelheid spullen afkomstig uit kerstpakketten. Soms zelfs nog in de originele verpakking. Picknickmanden, bekers en soepkommen van het merk PURE, peper- en zoutmolens etc.
Ik vroeg me af; zijn mensen dan niet blij met dit spul, past het niet in het interieur, of hebben ze liever geld i.p.v. een kerstpakket?
Ik voel op zo'n moment plaatsvervangende schaamte, omdat ik vind dat je blij moet zijn met wat je krijgt. Of ben ik gewoon zelf zo zuinig dat ik vind dat een ander dat ook moet zijn? Het kostte me in ieder geval moeite om deze dingen niet te kopen.
Wat ik wel gekocht heb en waar ik blij van werd zijn 10 gekleurde glazen bollen voor € 2.50 waarvan ik nog niet weet wat ik er mee ga doen, want voor de kerstboom zijn ze te zwaar.
Met groeten Ton
zaterdag 30 april 2011
William en Kate
Speciaal voor het prinselijkhuwelijk de TV van zolder gehaald en geïnstalleerd. Ik ging er lekker voor zitten maar....kwam er al snel achter dat ik er weer ben ingetrapt. Wat een geneuzel. (één van de redenen om de TV weg te doen) Komt dit omdat ik na 5 jaar zonder TV het leeghoofdig gebabbel ontwend ben? Of wordt er nu nog slechts geneuzeld?
Over van alles werd gesproken door deskundigen die de indruk wekten erbij te waren geweest. Kate zou dit gezegd hebben of zou dat liever willen maar dat mocht niet of zou niet kunnen. Ook over de gevoelens van William werd uitgebreid verteld. Maar je weet nooit wat een ander denkt of hoe die zich voelt of waarom die het zo doet. Je kunt het de ander slechts vragen en zelfs dan nog is het antwoord niet altijd echt wat ze voelen omdat dat nu eenmaal niet gemakkelijk is. In dit geval heb ik geen mensen aan het woord gehoord die het paar hadden gesproken laat staan hadden gevraagd naar gevoelens.
Wat mij vooral tegen viel is dat het allemaal om de buitenkant leek te gaan. Na de 300ste keer het onderwerp DE JURK te hebben gehoord was ik eigenlijk wel klaar.
De precisie van de gebeurtenis was recht evenredig met de leegheid ervan. Ik ben niet één maal geraakt - en dat is bij mij helemaal niet zo moeilijk- door een persoonlijk gebaar, muziek of woord tijdens de dienst, door blijheid van gasten of familie. Nou ja de vader van de bruid keek heel tevreden maar dat kan ook komen omdat hij een vriendelijk gezicht heeft.
Ik hoop van harte dat in het stel meer gevoel zit dan dat er in de ceremonie zat.
Na de kusjes ging de TV linea recta naar zolder om daar voorlopig weer te blijven.
Met groeten Ton
Over van alles werd gesproken door deskundigen die de indruk wekten erbij te waren geweest. Kate zou dit gezegd hebben of zou dat liever willen maar dat mocht niet of zou niet kunnen. Ook over de gevoelens van William werd uitgebreid verteld. Maar je weet nooit wat een ander denkt of hoe die zich voelt of waarom die het zo doet. Je kunt het de ander slechts vragen en zelfs dan nog is het antwoord niet altijd echt wat ze voelen omdat dat nu eenmaal niet gemakkelijk is. In dit geval heb ik geen mensen aan het woord gehoord die het paar hadden gesproken laat staan hadden gevraagd naar gevoelens.
Wat mij vooral tegen viel is dat het allemaal om de buitenkant leek te gaan. Na de 300ste keer het onderwerp DE JURK te hebben gehoord was ik eigenlijk wel klaar.
De precisie van de gebeurtenis was recht evenredig met de leegheid ervan. Ik ben niet één maal geraakt - en dat is bij mij helemaal niet zo moeilijk- door een persoonlijk gebaar, muziek of woord tijdens de dienst, door blijheid van gasten of familie. Nou ja de vader van de bruid keek heel tevreden maar dat kan ook komen omdat hij een vriendelijk gezicht heeft.
Ik hoop van harte dat in het stel meer gevoel zit dan dat er in de ceremonie zat.
Na de kusjes ging de TV linea recta naar zolder om daar voorlopig weer te blijven.
Met groeten Ton
donderdag 28 april 2011
Gelukkig Blairen
Noe, noe, noe. Na, na , na. Onze eerste zangervaringen in groepsverband met mannenkoor Blair.
Leuke sfeer maar ook serieus gewerkt. Rick werd ingedeeld bij de tenoren en ik bij baritons. Gelukkig kunnen we beide noten lezen wat erg handig is als je meteen zeven liederen doorneemt die je niet kent.
Je hebt al genoeg om op te letten: naar de dirigent kijken, luisteren naar je buurman, de teksten in Duits, Engels en Latijns en de melodie.
Ik werd helemaal vrolijk want wat is het toch heerlijk om muziek te maken met een instrument dat je altijd bij je hebt. Het is 20 jaar geleden dat ik in een koor zong en na deze avond kan ik alleen maar zeggen "wat heb ik het gemist".
Het koor repeteert in de Remonstantse kerk in Alkmaar. Een schuilkerk, gebouwd in wat oorspronkelijk een schuur was maar met een prachtige akoestiek. Wat ons trof was de intieme sfeer van het gebouw die nog versterkt werd doordat er zand op de grond lag.
Als afsluiting wordt er nog wat gedronken in Provadja. En als we dan om 11 uur, zonder jas door een gezellig centrum naar huis fietsen zijn we simpelweg gelukkig.
Met groeten Ton
Leuke sfeer maar ook serieus gewerkt. Rick werd ingedeeld bij de tenoren en ik bij baritons. Gelukkig kunnen we beide noten lezen wat erg handig is als je meteen zeven liederen doorneemt die je niet kent.
Je hebt al genoeg om op te letten: naar de dirigent kijken, luisteren naar je buurman, de teksten in Duits, Engels en Latijns en de melodie.
Ik werd helemaal vrolijk want wat is het toch heerlijk om muziek te maken met een instrument dat je altijd bij je hebt. Het is 20 jaar geleden dat ik in een koor zong en na deze avond kan ik alleen maar zeggen "wat heb ik het gemist".
Het koor repeteert in de Remonstantse kerk in Alkmaar. Een schuilkerk, gebouwd in wat oorspronkelijk een schuur was maar met een prachtige akoestiek. Wat ons trof was de intieme sfeer van het gebouw die nog versterkt werd doordat er zand op de grond lag.
Als afsluiting wordt er nog wat gedronken in Provadja. En als we dan om 11 uur, zonder jas door een gezellig centrum naar huis fietsen zijn we simpelweg gelukkig.
Met groeten Ton
woensdag 27 april 2011
Tijdelijk 2
Schreef ik gister dat het gevoel van tijdelijkheid ons huis in Spanje zo bijzonder maakt.
Vandaag lees ik in het boek: Rouw van Elisabeth Kubler-Ross het volgende.
" De illusie van oneindigheid vertroebelt ons besef van hoe dierbaar die ander is. Pas na de dood, als we beseffen wat we allemaal zijn kwijtgeraakt, gaan we één en ander op waarde schatten".
Gelukkig hoeft er dus niet altijd iemand te sterven om bewust te zijn van wat je allemaal hebt in de wereld. Een beetje afstand kan ons al doen beseffen wat we allemaal hebben. Wat vaker stilstaan bij de tijdelijkheid van ons bestaan kan de waarde van het leven zichtbaar maken zodat we kunnen genieten van al dat er is.
Met groeten Ton
Vandaag lees ik in het boek: Rouw van Elisabeth Kubler-Ross het volgende.
" De illusie van oneindigheid vertroebelt ons besef van hoe dierbaar die ander is. Pas na de dood, als we beseffen wat we allemaal zijn kwijtgeraakt, gaan we één en ander op waarde schatten".
Gelukkig hoeft er dus niet altijd iemand te sterven om bewust te zijn van wat je allemaal hebt in de wereld. Een beetje afstand kan ons al doen beseffen wat we allemaal hebben. Wat vaker stilstaan bij de tijdelijkheid van ons bestaan kan de waarde van het leven zichtbaar maken zodat we kunnen genieten van al dat er is.
Met groeten Ton
dinsdag 26 april 2011
Tijdelijk
Wat maakt ons huis in Spanje nu zo aantrekkelijk? We moeten er zelf schoonmaken, de bedden opmaken, boodschappen doen, zaken regelen, onderhoud plegen zoals schilderen, eigenlijk net zoveel als in Nederland, alleen in een kortere tijd.
We genieten er meer van omdat we beseffen dat het tijdelijk is. Vandaag gaan we weer naar huis en kunnen niet vaak genoeg zeggen hoe bevoorrecht we zijn om hier te kunnen zijn. We genieten van het voorrecht om geboren te zijn in een wereld van overvloed, niet alleen in geld maar ook in de relaties met de mensen om ons heen.
Vanavond slapen we weer in ons eigen Nederlandse bedje en ook daar is het goed toeven.
Met groeten Ton
We genieten er meer van omdat we beseffen dat het tijdelijk is. Vandaag gaan we weer naar huis en kunnen niet vaak genoeg zeggen hoe bevoorrecht we zijn om hier te kunnen zijn. We genieten van het voorrecht om geboren te zijn in een wereld van overvloed, niet alleen in geld maar ook in de relaties met de mensen om ons heen.
Vanavond slapen we weer in ons eigen Nederlandse bedje en ook daar is het goed toeven.
Met groeten Ton
maandag 25 april 2011
Geen pasen meer
Vanmorgen scheen de zon dus ontbeten en gelezen op het terras. Toen het mij te heet werd ben ik in de tuin gaan werken. De Yucca's en de Aloës moesten nog geplant worden. Ook heb ik een muurtje van stapelstenen gemaakt omdat door de regen op die plaats de aarde steeds wegspoeld.
s' Middags naar het tuincentrum voor Mirte planten die we in de potten op het grote terras willen hebben. Volgende week hebben we gasten in huis dus moet het er weer spic en span uitzien.
Met groeten Ton
s' Middags naar het tuincentrum voor Mirte planten die we in de potten op het grote terras willen hebben. Volgende week hebben we gasten in huis dus moet het er weer spic en span uitzien.
Met groeten Ton
Pasen
zondag 24 April 2011
Vanmorgen scheen eerst even een zonnetje dus lekker het ontbijt op het terras maar al snel werd het bewolkt en ben ik naar de buren gegaan om in de tuin te werken. Na twee uur was ik klaar en scheen aan de kust inmiddels de zon dus snel daar naar toe. De terrassen zaten vol met op hun paasbest geklede Spanjaarden dit in tegenstelling met toeristen die meestal opvallen door hun 'vrijetijds' kleding. Dit is een eufemisme voor armoedig.
Het strand van Torrox is afgelopen winter bijna volledig weggespoeld. Dit proces is al een paar jaar aan de gang maar er werd elk jaar zand aangevoerd. Dit jaar is dit blijkbaar niet gebeurd want er hingen spandoeken die de provincie Malaga sommeren om het probleem op te lossen. Op sommige plaatsen is minder dan twee meter strand. Dat wordt wel heel erg dringen in de zomer.
Met groeten Ton
Vanmorgen scheen eerst even een zonnetje dus lekker het ontbijt op het terras maar al snel werd het bewolkt en ben ik naar de buren gegaan om in de tuin te werken. Na twee uur was ik klaar en scheen aan de kust inmiddels de zon dus snel daar naar toe. De terrassen zaten vol met op hun paasbest geklede Spanjaarden dit in tegenstelling met toeristen die meestal opvallen door hun 'vrijetijds' kleding. Dit is een eufemisme voor armoedig.
Het strand van Torrox is afgelopen winter bijna volledig weggespoeld. Dit proces is al een paar jaar aan de gang maar er werd elk jaar zand aangevoerd. Dit jaar is dit blijkbaar niet gebeurd want er hingen spandoeken die de provincie Malaga sommeren om het probleem op te lossen. Op sommige plaatsen is minder dan twee meter strand. Dat wordt wel heel erg dringen in de zomer.
Met groeten Ton
zaterdag 23 april 2011
Vanzelf
Was gisteren het weer niet al te best, met ons humeur ging het uitstekend. We hebben een heerlijke dag gehad.
Vandaag scheen de zon en was het lekker om buiten bezig te zijn, onkruid verwijderen, planten opbinden, uitgebloeide bloemen afknippen etc. Ook ben ik naar de vuilstort geweest voor yucca's en aloë en was weer helemaal tevreden. Met de buren afgesproken om morgen wat in hun tuin te werken.
Ja, ook op eerste paasdag werk ik.
Met Paul en Patricia bij de Taj Mahal gegeten, heerlijk en daarna , als echt Spanjaarden, lekker over de boulevard gelopen.
Wij noemen dit pantoffelen omdat sommige oudjes pantoffels aanhebben en het tempo zo laag ligt. Al met al was het een leuke, productieve en gezellige dag.
Moest ik gisteren toch wel moeite doen om mijn humeur op peil te houden, met het mooie weer van vandaag ging dat vanzelf.
Morgen weer zo'n dag?
Met groeten Ton
Vandaag scheen de zon en was het lekker om buiten bezig te zijn, onkruid verwijderen, planten opbinden, uitgebloeide bloemen afknippen etc. Ook ben ik naar de vuilstort geweest voor yucca's en aloë en was weer helemaal tevreden. Met de buren afgesproken om morgen wat in hun tuin te werken.
Ja, ook op eerste paasdag werk ik.
Met Paul en Patricia bij de Taj Mahal gegeten, heerlijk en daarna , als echt Spanjaarden, lekker over de boulevard gelopen.
Wij noemen dit pantoffelen omdat sommige oudjes pantoffels aanhebben en het tempo zo laag ligt. Al met al was het een leuke, productieve en gezellige dag.
Moest ik gisteren toch wel moeite doen om mijn humeur op peil te houden, met het mooie weer van vandaag ging dat vanzelf.
Morgen weer zo'n dag?
Met groeten Ton
vrijdag 22 april 2011
Spanje
Het was gisteren de omgekeerde wereld. Omdat we een middagvlucht hadden zaten we 's morgens nog lekker in het zonnetje in de tuin. En voor het eerst wilden we niet naar Spanje. Vanuit de warmte naar de kou en de regen, dat is wat we normaal gesproken doen als we naar huis gaan. Een troost was dat we nu ook naar (een) huis gingen.
Vandaag werden we wakker door een schuchtere zon, het ontbijt hadden we dan ook op het terras maar na een half uur betrok de lucht en ging het regenen en onweren. De rest van de dag lekker binnen gelezen en 's avonds - zoals altijd- lekker naar de chinees.
Met groeten Ton
Ps We hebben geen pannenkoeken hoeven te bakken want we waren niet verveeld. We hadden echter wel drop, koek, chocolademelk, nootjes, wijn, tosties en het vooruitzicht op de Chinees.
Vandaag werden we wakker door een schuchtere zon, het ontbijt hadden we dan ook op het terras maar na een half uur betrok de lucht en ging het regenen en onweren. De rest van de dag lekker binnen gelezen en 's avonds - zoals altijd- lekker naar de chinees.
Met groeten Ton
Ps We hebben geen pannenkoeken hoeven te bakken want we waren niet verveeld. We hadden echter wel drop, koek, chocolademelk, nootjes, wijn, tosties en het vooruitzicht op de Chinees.
donderdag 21 april 2011
Pannenkoeken
Hoge druk in Noord Europa duwt de depressie naar het zuiden.
We gaan naar Spanje en het weer ziet er daar de komende week uit als normaal Nederlands voorjaars weer: zwaar bewolkt, mist en regen. Wat te doen met slecht weer in Spanje? Ik kan nog wat verplanten, veel lezen, en vrienden bezoeken.
Rick had nog een idee en vertelde van een vakantie op Kos. Het weer was gedurende de hele vakantie zo slecht dat er op verschillende dagen al om 10 uur 's morgens pannenkoeken werden gebakken niet vanwege honger maar uit pure verveling.
Ik ga nu direct naar Appie voor wat spek want morgen zijn de winkels dicht in Spanje vanwege Goede vrijdag.
Met groeten Ton
We gaan naar Spanje en het weer ziet er daar de komende week uit als normaal Nederlands voorjaars weer: zwaar bewolkt, mist en regen. Wat te doen met slecht weer in Spanje? Ik kan nog wat verplanten, veel lezen, en vrienden bezoeken.
Rick had nog een idee en vertelde van een vakantie op Kos. Het weer was gedurende de hele vakantie zo slecht dat er op verschillende dagen al om 10 uur 's morgens pannenkoeken werden gebakken niet vanwege honger maar uit pure verveling.
Ik ga nu direct naar Appie voor wat spek want morgen zijn de winkels dicht in Spanje vanwege Goede vrijdag.
Met groeten Ton
woensdag 20 april 2011
Alcmaria- en Vertrouwen Rebbekah loges
We gaan naar een bijeenkomst van de Odd Fellows in Alkmaar.
Twee jaar geleden hebben Rick en ik daar een presentatie geven ten behoeve van Stichting de Regenboogboom. Wij wilden naar Santiago wandelen en omdat we dit niet alleen voor onzelf wilden doen hebben we daar een sponsorloop van gemaakt.
We hadden gehoord dat de Odd Fellows geld inzamelen voor goede doelen, hebben contact gezocht en daar over het werk van de stichting verteld. Ook kregen we de tip om bij de stichting Keer op Keer in Heiloo aan te kloppen. Na een presentatie aldaar kregen we € 3000 en nu bij de Odd Fellows kunnen we € 1000 ophalen.
Zelf hebben we toen 132 personen bereid gevonden € 30 te geven dus dat leverde bijna € 4000 op.
Alles bij elkaar een aardig bedrag voor een wandelingetje dat we zelf wilden maken.
Heerlijk om dingen te doen die je leuk vindt en met dezelfde moeite iets voor een ander te betekenen.
Met groeten Ton
Twee jaar geleden hebben Rick en ik daar een presentatie geven ten behoeve van Stichting de Regenboogboom. Wij wilden naar Santiago wandelen en omdat we dit niet alleen voor onzelf wilden doen hebben we daar een sponsorloop van gemaakt.
We hadden gehoord dat de Odd Fellows geld inzamelen voor goede doelen, hebben contact gezocht en daar over het werk van de stichting verteld. Ook kregen we de tip om bij de stichting Keer op Keer in Heiloo aan te kloppen. Na een presentatie aldaar kregen we € 3000 en nu bij de Odd Fellows kunnen we € 1000 ophalen.
Zelf hebben we toen 132 personen bereid gevonden € 30 te geven dus dat leverde bijna € 4000 op.
Alles bij elkaar een aardig bedrag voor een wandelingetje dat we zelf wilden maken.
Heerlijk om dingen te doen die je leuk vindt en met dezelfde moeite iets voor een ander te betekenen.
Met groeten Ton
dinsdag 19 april 2011
Pontje in Alkmaar
Vanmorgen in bed wist ik nog niet waar ik over kon schrijven. Ik had het idee niets vermeldens waardigs te hebben meegemaakt gisteren. Tot ik vanmorgen Prretje's blog las waarin werd verhaald over een duinwandeling en een spontaan gesprek met een boswachter die vervolgens een prive lezing gaf over de vogels.
Gister ging ik op de fiets naar Heerhugowaard en wilde in Alkmaar met het pontje van de Bierkade naar het Schermereiland. Over deze gratis pont ontstond een gesprek met een vrouw die drie kinderen bij zich had.
Het pontje was bijna uit de vaart gehaald maar een actie heeft dit voorkomen. Er blijkt namelijk een oud document te zijn waarin staat dat er -na de aanleg van het Noord-Hollandskanaal- altijd een verbinding zou bestaan tussen het in twee delen gesneden centrum van de stad. Eerst was er een pont later een vlotbrug en nu weer een -gelukkig gered- pontje waar 250.000 mensen per jaar gebruik van maken.
Een pontje maakt voor mij een gewone fietstocht tot vakantie en helemaal feest werd het toen de schipper op verzoek van een van de kinderen een extra rondje door het NH kanaal maakte.
Met dank aan Irene. Groeten vanTon
Gister ging ik op de fiets naar Heerhugowaard en wilde in Alkmaar met het pontje van de Bierkade naar het Schermereiland. Over deze gratis pont ontstond een gesprek met een vrouw die drie kinderen bij zich had.
Het pontje was bijna uit de vaart gehaald maar een actie heeft dit voorkomen. Er blijkt namelijk een oud document te zijn waarin staat dat er -na de aanleg van het Noord-Hollandskanaal- altijd een verbinding zou bestaan tussen het in twee delen gesneden centrum van de stad. Eerst was er een pont later een vlotbrug en nu weer een -gelukkig gered- pontje waar 250.000 mensen per jaar gebruik van maken.
Een pontje maakt voor mij een gewone fietstocht tot vakantie en helemaal feest werd het toen de schipper op verzoek van een van de kinderen een extra rondje door het NH kanaal maakte.
Met dank aan Irene. Groeten vanTon
maandag 18 april 2011
Hoochbegaavt Hoogbegaafd
Eigenlijk is er niets veranderd en toch is er verschil.
Vanmorgen had ik een gesprek met drie ouderen over levensvragen en ik voelde me vrij om te zeggen wat mijn ervaringen zijn en hoe ik daar over denk.
Zaterdagavond stapte ik ook direct op een van de koorleden af om een gesprek te hebben om daar eventueel te gaan zingen.
Vorige week bij de lezing van Leo Feijen stond de microfoon niet goed afgesteld. Niemand ondernam iets en hij bleef zelf een beetje onbeholpen met dat ding in zijn handen staan praten. Ik stond op om de microfoon aan te passen zodat hij goed op de spreker gericht stond.
Normaal gesproken zijn dit dingen waar ik in meer of mindere mate moeite mee heb of helemaal niet doe.
Wat is er nu veranderd?
Vorige week heb ik een IQ test gedaan via www.wibnet.nl en mijn score was 121 volgens de test wil dat zeggen: hoogbegaafd. (George W Bush kwam tot 110, alleen daarom zou je de test al willen doen.)
Waar of niet, het maakt mij niet uit.
Mijn gedachte over mezelf - ik ben dom- is onderuitgehaald.
Het klopt dus wat ik een paar weken geleden heb gelezen: het is niet nodig om je gedrag te veranderen, verander je gedachten dan volgt je gedrag vanzelf.
Voelt heel prettig aan en arrogant was ik al.
Met groeten Ton
Vanmorgen had ik een gesprek met drie ouderen over levensvragen en ik voelde me vrij om te zeggen wat mijn ervaringen zijn en hoe ik daar over denk.
Zaterdagavond stapte ik ook direct op een van de koorleden af om een gesprek te hebben om daar eventueel te gaan zingen.
Vorige week bij de lezing van Leo Feijen stond de microfoon niet goed afgesteld. Niemand ondernam iets en hij bleef zelf een beetje onbeholpen met dat ding in zijn handen staan praten. Ik stond op om de microfoon aan te passen zodat hij goed op de spreker gericht stond.
Normaal gesproken zijn dit dingen waar ik in meer of mindere mate moeite mee heb of helemaal niet doe.
Wat is er nu veranderd?
Vorige week heb ik een IQ test gedaan via www.wibnet.nl en mijn score was 121 volgens de test wil dat zeggen: hoogbegaafd. (George W Bush kwam tot 110, alleen daarom zou je de test al willen doen.)
Waar of niet, het maakt mij niet uit.
Mijn gedachte over mezelf - ik ben dom- is onderuitgehaald.
Het klopt dus wat ik een paar weken geleden heb gelezen: het is niet nodig om je gedrag te veranderen, verander je gedachten dan volgt je gedrag vanzelf.
Voelt heel prettig aan en arrogant was ik al.
Met groeten Ton
zondag 17 april 2011
Russisch orthodox Blairen
Al meer dan 25 jaar luister ik naar Russisch orthodoxe muziek en roep al even lang dat ik bij het Hoorns of Utrecht Byzantijns koor wil zingen. Steeds stel ik dit uit, eerst vanwege weekenden die ik moest werken, later was het mijn eigen bedrijf en nu al een paar jaar is het de afstand die me weerhoudt. Als ik al zolang roep dat ik iets wil en het maar blijf uitstellen is het reëel dat ik me de vraag stel of ik dit dan eigenlijk wel echt wil.
Gisteravond zijn Rick en ik naar een dubbelconcert geweest van mannenkoor Blair samen met het dames sextet LaRouse. Beide koren zongen a capella en dat vind ik wel de mooiste manier van zingen.
Direct kwam weer mijn vertrouwde Russisch orthodoxe wens naar boven ook omdat het eerste lied Russich was.
Alleen was er nu een nieuwe stem op de achtergrond die zei "Zullen we bij dit koor gaan zingen? Ik vind het prachtig".
Ik keek Rick aan of hij mij niet in de maling zat te nemen maar hij was serieus. Meteen contact gelegd en we gaan over twee weken proefzingen.
Met groeten Ton
Gisteravond zijn Rick en ik naar een dubbelconcert geweest van mannenkoor Blair samen met het dames sextet LaRouse. Beide koren zongen a capella en dat vind ik wel de mooiste manier van zingen.
Direct kwam weer mijn vertrouwde Russisch orthodoxe wens naar boven ook omdat het eerste lied Russich was.
Alleen was er nu een nieuwe stem op de achtergrond die zei "Zullen we bij dit koor gaan zingen? Ik vind het prachtig".
Ik keek Rick aan of hij mij niet in de maling zat te nemen maar hij was serieus. Meteen contact gelegd en we gaan over twee weken proefzingen.
Met groeten Ton
Side effects
Het bijhouden van dit blog levert me heel wat op. Ik ben veel alerter op de gebeurtenissen van de dag waardoor mij dingen opvallen waar ik anders aan voorbij zou zijn gegaan. (Allemaal mogelijke onderwerpen voor het blog.)
Tijdens het schrijven word ik gedwongen goed na te denken of hetgeen ik schrijf ook werkelijk weergeeft wat ik wil zeggen. Dit brengt soms met zich mee dat er gedachten naar bovenkomen die ik totaal vergeten was. Of gedachten die ik kan gebruiken om een ander onderwerp aan te vullen of anders te gaan bezien.
Toen ik twee weken geleden over het pianospel van mijn broer schreef kwamen heel duidelijk de gevoelens van veiligheid en huiselijkheid naar boven. Ik had dit nog nooit voor mijzelf zo onder woorden gebracht.
Ik klaag regelmatig tegen Rick dat hij te weinig op de vleugel speelt en dreig dan het instrument de deur uit te gooien als hij dat niet vaker gaat doen.
Deze week werd er ineens bladmuziek gedownload en zat Rick veel vaker te spelen. Gisteren werd er sinds lange tijd weer gestudeerd en klonk het ineens vanuit de woonkamer: "Kan ik nog verder oefenen of ben je er al zat van?"
- Je hebt mijn weblog toch gelezen?, riep ik: "Je kan nooit teveel spelen". Rick zei dat hij blij was dat ik dit in mijn blog had geschreven: " Ik speel nu met de gedachte dat veiligheid en huiselijkheid je gelukkig maken. Dit geeft mij de ruimte om vaker te musiceren".
Zou het dan toch beter werken om niet te klagen maar om uit te spreken waar je vrolijk van wordt.
Met groeten Ton
Tijdens het schrijven word ik gedwongen goed na te denken of hetgeen ik schrijf ook werkelijk weergeeft wat ik wil zeggen. Dit brengt soms met zich mee dat er gedachten naar bovenkomen die ik totaal vergeten was. Of gedachten die ik kan gebruiken om een ander onderwerp aan te vullen of anders te gaan bezien.
Toen ik twee weken geleden over het pianospel van mijn broer schreef kwamen heel duidelijk de gevoelens van veiligheid en huiselijkheid naar boven. Ik had dit nog nooit voor mijzelf zo onder woorden gebracht.
Ik klaag regelmatig tegen Rick dat hij te weinig op de vleugel speelt en dreig dan het instrument de deur uit te gooien als hij dat niet vaker gaat doen.
Deze week werd er ineens bladmuziek gedownload en zat Rick veel vaker te spelen. Gisteren werd er sinds lange tijd weer gestudeerd en klonk het ineens vanuit de woonkamer: "Kan ik nog verder oefenen of ben je er al zat van?"
- Je hebt mijn weblog toch gelezen?, riep ik: "Je kan nooit teveel spelen". Rick zei dat hij blij was dat ik dit in mijn blog had geschreven: " Ik speel nu met de gedachte dat veiligheid en huiselijkheid je gelukkig maken. Dit geeft mij de ruimte om vaker te musiceren".
Zou het dan toch beter werken om niet te klagen maar om uit te spreken waar je vrolijk van wordt.
Met groeten Ton
vrijdag 15 april 2011
Dekselse ex bischop Vangheluwe
Dit is geen wekelijkse nadenker ook al begint het met een quote. Dit is een eeuwige nadenker.
"Ik heb helemaal niet de indruk dat ik pedofiel ben. Ik was niet opzoek naar affectie, ik was ook niet op zoek naar een liefdesrelatie, maar dat was in die tijd eigenlijk niet zo abnormaal in een aantal kringen. Dat ging niet ver, dat was een beetje een relatietje, zo, en ik had de indruk dat mijn neef daar helemaal niet tegenop zag".
"Als wij bij de familie kwamen was er niet zoveel slaapgelegenheid, en dan was er altijd een die bij mij sliep. Alle neven hebben in de loop der jaren bij mij geslapen. Dat was ook zo bij deze neef, en dat is op zeker ogenblik met die jongen begonnen, ik zou zeggen als een spelletje".
Zo lust ik er ook nog wel een paar. Eigenlijk ben ik ook geen homo, en een moordenaar geen moordenaar. Het is eigenlijk een spelletje. Eigenlijk ook geen affectie. Het is gewoon pure egoistische geiligheid. En dan zag God zeker dat het goed was, met gedoogsteun van Benedictus en zijn voorgangers. Maar dat was dan wel alleen voor mensen binnen het instituut want voor minder verlichte mensen waren er andere regels.
Zie hier een bewijs dat het geloof (religie) inmiddels heel ver is verwijderd geraakt van haar oorspronkelijke spirituele bron. Ik weet wat voor innerlijke strijd mijn moeder heeft doorgemaakt omdat ze volgens de huisarts na 4 zwangerschappen een vijfde wellicht niet zou overleven. Zij vond het haar Christelijke plicht om kinderen te baren en zonder deze intentie zou er van seks moeten worden afgezien. Ze zou anders in zonde leven. Er zijn toch nog drie kinderen gekomen waaronder ik. Maar tijdens de laatste zwangerschap ging het dan ook echt bijna fout. Daarna heeft mijn vader gezegd "Wat heb ik aan acht kinderen zonder moeder. Vanaf dat moment werd de pil geslikt. Maar moeilijk heeft zij het daarmee wel gehad.
Al deze regels zijn tot daaraan toe. Maar dat ze worden verkondigd door een organisatie die zich zelf niet aan de regels houdt is eigenlijk te gek voor woorden.
Het is een instituut geworden dat de integriteit volledig is kwijtgeraakt. Het is verworden tot holle frasen en dat is wat mensen aan hun nekharen voelen "Hier klopt iets niet". Zou dit ten grondslag liggen aan de leegloop, net als het afkeren van de politiek?
Nu lijkt er, overigens voor het gewone volk nog niet geheel zichtbaar, een frisse nieuwe wind te waaien. De dogma's over homoseksualiteit, pedofilie, seks voor het huwelijk en celibaat lijken voorbij. Tenslotte lijkt dit, zeker gezien recente uitspraken -ook door van Vangheluwe -te gelden voor dienaren in de kerk.
Jammer dat deze sexuele revolutie niet eerder opnebaar werd gemaakt dan zouden vele homo's en ongehuwd zwangeren, prostituees,etcetera een minder moeilijke tijd gehad hebben gehad en zouden er wellicht minder zelfmoorden en abortussen zijn gepleegd.( is God ook een gruwel)
Zolang er door de bisschop en de kerk niet gezien en ervaren word wat de impact is van dit gedrag is er ook geen purificatie te verwachten en gaat dit gewoon door. En is het een wonder dat er nog mensen in de kerk komen.
Je kan de conclusie trekken dat dit gedrag 'niet werkt' en zolang de kerk dit niet inziet kunnen ze ook geen veranderingen doorvoeren zodat het wel weer gaat werken. Daarom spreek ik de wens uit dat iedereen die binnen de kerk een functie bekleed een diepe studie maakt van de boeken van Neale Walsch.
Met groeten Ton
"Het Christendom ging niet alleen aanvankelijk gepaard met wonderen, maar ook vandaag kan geen enkel redelijk mens er zonder wonder in geloven".
David Hume 1711- 1776Dit citaat is alleen maar meer waarheid gaan bevatten. Als ik vandaag in het NRC lees over (gelukkig inmiddels ex bisschop) Vangheluwe krijg ik de rillingen.
"Ik heb helemaal niet de indruk dat ik pedofiel ben. Ik was niet opzoek naar affectie, ik was ook niet op zoek naar een liefdesrelatie, maar dat was in die tijd eigenlijk niet zo abnormaal in een aantal kringen. Dat ging niet ver, dat was een beetje een relatietje, zo, en ik had de indruk dat mijn neef daar helemaal niet tegenop zag".
"Als wij bij de familie kwamen was er niet zoveel slaapgelegenheid, en dan was er altijd een die bij mij sliep. Alle neven hebben in de loop der jaren bij mij geslapen. Dat was ook zo bij deze neef, en dat is op zeker ogenblik met die jongen begonnen, ik zou zeggen als een spelletje".
Zo lust ik er ook nog wel een paar. Eigenlijk ben ik ook geen homo, en een moordenaar geen moordenaar. Het is eigenlijk een spelletje. Eigenlijk ook geen affectie. Het is gewoon pure egoistische geiligheid. En dan zag God zeker dat het goed was, met gedoogsteun van Benedictus en zijn voorgangers. Maar dat was dan wel alleen voor mensen binnen het instituut want voor minder verlichte mensen waren er andere regels.
Zie hier een bewijs dat het geloof (religie) inmiddels heel ver is verwijderd geraakt van haar oorspronkelijke spirituele bron. Ik weet wat voor innerlijke strijd mijn moeder heeft doorgemaakt omdat ze volgens de huisarts na 4 zwangerschappen een vijfde wellicht niet zou overleven. Zij vond het haar Christelijke plicht om kinderen te baren en zonder deze intentie zou er van seks moeten worden afgezien. Ze zou anders in zonde leven. Er zijn toch nog drie kinderen gekomen waaronder ik. Maar tijdens de laatste zwangerschap ging het dan ook echt bijna fout. Daarna heeft mijn vader gezegd "Wat heb ik aan acht kinderen zonder moeder. Vanaf dat moment werd de pil geslikt. Maar moeilijk heeft zij het daarmee wel gehad.
Al deze regels zijn tot daaraan toe. Maar dat ze worden verkondigd door een organisatie die zich zelf niet aan de regels houdt is eigenlijk te gek voor woorden.
Het is een instituut geworden dat de integriteit volledig is kwijtgeraakt. Het is verworden tot holle frasen en dat is wat mensen aan hun nekharen voelen "Hier klopt iets niet". Zou dit ten grondslag liggen aan de leegloop, net als het afkeren van de politiek?
Nu lijkt er, overigens voor het gewone volk nog niet geheel zichtbaar, een frisse nieuwe wind te waaien. De dogma's over homoseksualiteit, pedofilie, seks voor het huwelijk en celibaat lijken voorbij. Tenslotte lijkt dit, zeker gezien recente uitspraken -ook door van Vangheluwe -te gelden voor dienaren in de kerk.
Jammer dat deze sexuele revolutie niet eerder opnebaar werd gemaakt dan zouden vele homo's en ongehuwd zwangeren, prostituees,etcetera een minder moeilijke tijd gehad hebben gehad en zouden er wellicht minder zelfmoorden en abortussen zijn gepleegd.( is God ook een gruwel)
Zolang er door de bisschop en de kerk niet gezien en ervaren word wat de impact is van dit gedrag is er ook geen purificatie te verwachten en gaat dit gewoon door. En is het een wonder dat er nog mensen in de kerk komen.
Je kan de conclusie trekken dat dit gedrag 'niet werkt' en zolang de kerk dit niet inziet kunnen ze ook geen veranderingen doorvoeren zodat het wel weer gaat werken. Daarom spreek ik de wens uit dat iedereen die binnen de kerk een functie bekleed een diepe studie maakt van de boeken van Neale Walsch.
Met groeten Ton
donderdag 14 april 2011
Emma Shapplin
Gisteravond naar een lezing geweest van Leo Feijen waar hij vertelde over de dood en rouwverwerking na het overlijden van zijn ouders. Mooi en leerzaam. Hij vertelde over "toevalligheden" die hem aan het denken zetten of het tekens van zijn overleden ouders zouden zijn. Hier over nadenkend kwam bij mij een gebeurtenis naar boven tijdens de crematie van mijn schoonmoeder.
Tijdens de ziekenhuis opname van mijn schoonmoeder kwam mijn dementerende schoonvader Theo bij ons in huis. We draaiden toen op zijn verzoek veelvuldig de cd van Emma Shaplin. Na het overlijden van mijn schoonmoeder vroegen we aan Theo:
"Welke muziek wilt u tijdens de crematie horen?
- Nou die we altijd horen.
En hij koos drie nummers uit waarvan één wals die tijdens het zakken van de kist gedraaid zou worden.
Toen in het crematorium de kist zakte klonk er duidelijk geklop alsof het uit de kist kwam. Iedereen keek verbaasd en geschrokken, wij ook. Maar na het geklop kwamen de eerste tonen van de wals en was alles weer gewoon.
Het eerste wat wij deden na thuiskomst was naar het nummer op de cd luisteren. We hoorden niets vreemds tot ik hem opnieuw draaide maar luider. Weer klonk het geklop. Na honderden keren geluisterd te hebben naar dit nummer hadden we dit nog nooit gehoord. Vervolgens snel het tekstboekje gelezen en wat bleek. De wals gaat over een voorzitter die de vergadering tot stilte verzoekt met het geklop van de voorzittershamer op de tafel.
Een beter muziekstuk had mijn schoonvader niet kunnen uitzoeken. Mijn schoonmoeder was een echte voorzittter die ook als mens graag de volledige aandacht had.
Met groeten Ton
Tijdens de ziekenhuis opname van mijn schoonmoeder kwam mijn dementerende schoonvader Theo bij ons in huis. We draaiden toen op zijn verzoek veelvuldig de cd van Emma Shaplin. Na het overlijden van mijn schoonmoeder vroegen we aan Theo:
"Welke muziek wilt u tijdens de crematie horen?
- Nou die we altijd horen.
En hij koos drie nummers uit waarvan één wals die tijdens het zakken van de kist gedraaid zou worden.
Toen in het crematorium de kist zakte klonk er duidelijk geklop alsof het uit de kist kwam. Iedereen keek verbaasd en geschrokken, wij ook. Maar na het geklop kwamen de eerste tonen van de wals en was alles weer gewoon.
Het eerste wat wij deden na thuiskomst was naar het nummer op de cd luisteren. We hoorden niets vreemds tot ik hem opnieuw draaide maar luider. Weer klonk het geklop. Na honderden keren geluisterd te hebben naar dit nummer hadden we dit nog nooit gehoord. Vervolgens snel het tekstboekje gelezen en wat bleek. De wals gaat over een voorzitter die de vergadering tot stilte verzoekt met het geklop van de voorzittershamer op de tafel.
Een beter muziekstuk had mijn schoonvader niet kunnen uitzoeken. Mijn schoonmoeder was een echte voorzittter die ook als mens graag de volledige aandacht had.
Met groeten Ton
woensdag 13 april 2011
Hier zou het niet over mogen gaan.
Het gaat over niets in het debat over het ritueel slachten. Zou God nou echt bedoeld hebben om beesten te laten lijden. Kan alleen onverdoofd slachten de Almachtige gelukkig maken? ( lees de Nieuwe openbaringen van Neale Donald Walsch)
En wij? Degenen die niet Joods of Islamitisch zijn.
Eten wij vanavond vlees van beesten die niet geleden hebben?
Of kunnen we zeggen dat we vanavond verdoofd geslacht vlees met een beetje boter op ons hoofd eten.
Telkens wanneer een dier wordt gedwongen de mens te dienen en daaronder lijdt,
gaat ons dat allemaal aan.
Albert Schweitzer.
Of dieren dezelfde rechten hebben als de mens is momenteel een filosofisch discussie punt. Maar ongeacht de morele status van dieren is het lijden dat stierenvechten en andere bloederige sporten veroorzaken, moreel verwerpelijk. ( en al het dieren leed door mensen aangedaan. Ton)
Uit: Gids voor de wereld van het kritisch denken.
Met groeten Ton
En wij? Degenen die niet Joods of Islamitisch zijn.
Eten wij vanavond vlees van beesten die niet geleden hebben?
Of kunnen we zeggen dat we vanavond verdoofd geslacht vlees met een beetje boter op ons hoofd eten.
Telkens wanneer een dier wordt gedwongen de mens te dienen en daaronder lijdt,
gaat ons dat allemaal aan.
Albert Schweitzer.
Of dieren dezelfde rechten hebben als de mens is momenteel een filosofisch discussie punt. Maar ongeacht de morele status van dieren is het lijden dat stierenvechten en andere bloederige sporten veroorzaken, moreel verwerpelijk. ( en al het dieren leed door mensen aangedaan. Ton)
Uit: Gids voor de wereld van het kritisch denken.
Met groeten Ton
dinsdag 12 april 2011
Licht
Herinnering aan de Ruta de la Plata uit 2009.
Gewandeld van Aljucén naar Acuescar om daar te slapen in het klooster van de Congregación de los hermanos de Maria y de los pobres (Congregatie van de broeders van Maria en de armen). We hebben daar heerlijk gegeten en vanwege Pasen kregen we er ook wijn bij. Pelgrims zijn over het algemeen aardige mensen zeker als ze goed hebben gegeten, maar je moet ze niet wakker maken als ze slapen. Tot zover alles goed.
Ik moest 's nachts naar het toilet. Dit betekende dat ik vanuit het bovenbed van een krakend stapelbed in het aardedonker naar het andere eind van de zaal moest lopen. Twee opstapjes in de vloer kon ik veilig nemen doordat het flauwe schijnsel van een lichtgevend nooduitgangbordje ze net zichtbaar maakte.
Na het toiletbezoek had ik het schijnsel van het nooduitgangbordje in de rug en kon ik echt niet bedenken waar ik me bevond. Ik kreeg een goed idee en stak mijn hand uit om de muur te voelen die mij richting zou geven.
Maar... waar mijn hand de muur raakte zat de lichtschakelaar en direct was de hele zaal hel verlicht, zo fel dat mijn ogen eerst aan het licht moesten wennen om de schakelaar terug te kunnen vinden.
De 80 pelgrims, ruw gewekt uit een diepe slaap lieten beslist géén gewijde teksten over hun lippen komen.
Ik heb daarna nog wel enige tijd wakker gelegen, maar de volgende dag kregen Rick en ik ontzettend de slappe lach.
Met groeten Ton
Ik moest 's nachts naar het toilet. Dit betekende dat ik vanuit het bovenbed van een krakend stapelbed in het aardedonker naar het andere eind van de zaal moest lopen. Twee opstapjes in de vloer kon ik veilig nemen doordat het flauwe schijnsel van een lichtgevend nooduitgangbordje ze net zichtbaar maakte.
Na het toiletbezoek had ik het schijnsel van het nooduitgangbordje in de rug en kon ik echt niet bedenken waar ik me bevond. Ik kreeg een goed idee en stak mijn hand uit om de muur te voelen die mij richting zou geven.
Maar... waar mijn hand de muur raakte zat de lichtschakelaar en direct was de hele zaal hel verlicht, zo fel dat mijn ogen eerst aan het licht moesten wennen om de schakelaar terug te kunnen vinden.
De 80 pelgrims, ruw gewekt uit een diepe slaap lieten beslist géén gewijde teksten over hun lippen komen.
Ik heb daarna nog wel enige tijd wakker gelegen, maar de volgende dag kregen Rick en ik ontzettend de slappe lach.
Met groeten Ton
maandag 11 april 2011
Klaar
Wat was dit leuk om te doen. Ik vind het werkelijk jammer dat de workshop na 6 weken afgelopen is. Het glas in lood paneel is klaar en ik ben zeer tevreden met het resultaat.
De basis principes zijn niet heel ingewikkeld, het is echter wel belangrijk om secuur te werken (rust en secuur zijn niet mijn sterkst ontwikkelde talenten). Het is me, zeker omdat ik het zo leuk vond gelukt om het paneel mooi vierkant te maken. Als je de glasdeeltjes niet allemaal precies op maat hebt wordt het paneel op sommige plaatsen breder of smaller. Het in elkaar zetten is in het begin een beetje gepriegel maar al snel gaat dat beter. Ook heb ik voor het eerst in mijn leven gesoldeerd en vond het leuk dat ik dan ineens weer even in de natuurkunde les was en bedacht dat ik gebruik maakte van "de verschillen in smeltpunt van metalen".
Kortom: voor herhaling vatbaar. Ik ga hier meer mee doen.
Met groeten Ton
zondag 10 april 2011
C deetje, I deetje
Toen ik 25 jaar geleden mijn eerste cd speler aanschafte kocht ik ook een cd van Maria Callas. Deze vond ik zo geweldig dat als ik naderhand in een cd winkel kwam me moest beheersen om niet dezelfde nogmaals te kopen.
Hier moest ik vanmiddag aan denken want ik heb hetzelfde met mijn Hanwag schoenen, gemaakt van Yakleer. Ik wil nog zo'n paar, ze zitten als pantoffels, geen blaartje, knellinkje of wat voor irritatie dan ook en ik heb er inmiddels al meer dan 1000 km inzitten. Met een paar van deze schoenen in voorraad weet ik zeker dat ik tijdens de camino de Levante - van Valencia naar Santiago de Compostela-die we in de nabije toekomst willen lopen geen blaren zal krijgen. Dit in tegenstelling met de vorige tocht toen ik na 700 kilometer blaren kreeg en 3 teennagels verloor.
Sorry Maria maar deze keer ga ik me niet beheersen.
Met groeten Ton
Hier moest ik vanmiddag aan denken want ik heb hetzelfde met mijn Hanwag schoenen, gemaakt van Yakleer. Ik wil nog zo'n paar, ze zitten als pantoffels, geen blaartje, knellinkje of wat voor irritatie dan ook en ik heb er inmiddels al meer dan 1000 km inzitten. Met een paar van deze schoenen in voorraad weet ik zeker dat ik tijdens de camino de Levante - van Valencia naar Santiago de Compostela-die we in de nabije toekomst willen lopen geen blaren zal krijgen. Dit in tegenstelling met de vorige tocht toen ik na 700 kilometer blaren kreeg en 3 teennagels verloor.
Sorry Maria maar deze keer ga ik me niet beheersen.
Met groeten Ton
zaterdag 9 april 2011
Eindelijk
Het is maanden lang gemeld: op verschillende weblogs uit Spanje en Frankrijk. Amandelbomen die in bloei kwamen, in volle bloei stonden, op hun retour waren of volledig uitgebloeid waren. Een voorbode van de lente die steeds verder naar het noorden ging. En eindelijk is het dan zover: mijn Nederlandse amandel staat in bloei.
Ik kan niet anders zeggen dat, juist omdat het zolang is aangekondigd, ik er ook echt naar heb uitgekeken en er nu ten volle van geniet.
Mijn tuinstoel stond vandaag onder de boom en als ik omhoog keek zag ik mooist denkbare kleur combinatie mogelijk: roze en blauw. Als ik tussen mijn wimpers doorkeek was het net of ik even in Spanje zat.
Nu is ook hier de lente echt begonnen.
Met groeten Ton
Mijn tuinstoel stond vandaag onder de boom en als ik omhoog keek zag ik mooist denkbare kleur combinatie mogelijk: roze en blauw. Als ik tussen mijn wimpers doorkeek was het net of ik even in Spanje zat.
Met groeten Ton
vrijdag 8 april 2011
Broer
Wanneer je afscheid neemt van je vriend, treur je niet, want wat je het diepst in hem bemint, kan duidelijker voor je zijn bij zijn afwezigheid, zoals een bergbeklimmer de berg duidelijker ziet vanuit de vlakte.
Kahlil Gibran
Vandaag 3 jaar geleden overleed mijn oudste broer.
Ik herinner me nog goed het gevoel van paniek toen ik het bericht kreeg dat hij kanker had. Er werd nu wel ernstig aan de poten mijn zekerheid gezaagd want mijn broer was toch echt een zekerheid in mijn bestaan. Hij was er tenslotte al toen ik werd geboren.
Hij was heel muzikaal en speelde altijd op de piano. Improviseerde er op los en het klonk altijd vrolijk. Ook als hij 's avonds laat thuis kwam van het uitgaan of van de vereniging, altijd ging hij eerst een kwartiertje op de piano spelen.
Omdat hij 10 jaar ouder was dan ik, lag ik dan natuurlijk al in bed en werd dan wakker door de muziek. Ik heb het nooit storend gevonden om wakker te worden, het hoorde er gewoon bij.
Nu ik hier op terug kijk kan ik er de gevoelens van 'veilig' en 'thuis' aan geven en het zijn herinneringen die sterk in mij verankerd zijn.
Nu staat er een vleugel in ons huis en ben ik gezegend met een partner die daar goed op kan spelen.
Het is dan ook zo dat hij nooit te veel piano kan spelen. Want als hij speelt, spelen de basisgevoelens 'veilig' en 'thuis' als achtergrond muziek mee.
Broer bedankt.
Met groeten Ton
Kahlil Gibran
Vandaag 3 jaar geleden overleed mijn oudste broer.
Ik herinner me nog goed het gevoel van paniek toen ik het bericht kreeg dat hij kanker had. Er werd nu wel ernstig aan de poten mijn zekerheid gezaagd want mijn broer was toch echt een zekerheid in mijn bestaan. Hij was er tenslotte al toen ik werd geboren.
Hij was heel muzikaal en speelde altijd op de piano. Improviseerde er op los en het klonk altijd vrolijk. Ook als hij 's avonds laat thuis kwam van het uitgaan of van de vereniging, altijd ging hij eerst een kwartiertje op de piano spelen.
Omdat hij 10 jaar ouder was dan ik, lag ik dan natuurlijk al in bed en werd dan wakker door de muziek. Ik heb het nooit storend gevonden om wakker te worden, het hoorde er gewoon bij.
Nu ik hier op terug kijk kan ik er de gevoelens van 'veilig' en 'thuis' aan geven en het zijn herinneringen die sterk in mij verankerd zijn.
Nu staat er een vleugel in ons huis en ben ik gezegend met een partner die daar goed op kan spelen.
Het is dan ook zo dat hij nooit te veel piano kan spelen. Want als hij speelt, spelen de basisgevoelens 'veilig' en 'thuis' als achtergrond muziek mee.
Broer bedankt.
Met groeten Ton
donderdag 7 april 2011
Kort en klein
Vandaag mijn eerste cursusdag gehad als vrijwilliger Palliatieve Zorg. Deze word verzorgd door Humanitas in Alkmaar. Een groep van 3 mannen en 4 vrouwen allen betrokken en geinspireerd om dit werk te gaan doen.
Wat blijkt: de vrouw die de lessen geeft is de zus van een ex collega en één van de cursisten werkt bij Theater de Vest in Alkmaar. In het theater lopen de vrouwelijke medewerkers in roze blouses en die worden gewassen en gestreken door de wassalon waar ik wel eens inval. Dus vroeg ik haar haar :
"Loop jij ook in zo'n mooi gestreken roze blouse?
Ja.
"Die heb ik dan wel wel eens voor je gestreken".
Natuurlijk keek ze verbaasd, maar toen ik vertelde van mijn inval werkzaamheden zei zij dat ze de eigenaresse van de wassalon kent.
Lekker interessant zul je misschien wel denken maar:
'De kortste afstand tussen twee mensen is een glimlach' maar als je iets gezamenlijks hebt is de afstand ook behoorlijk kort.
Dat maakt de wereld kleiner en leuker.
Met groeten Ton
Wat blijkt: de vrouw die de lessen geeft is de zus van een ex collega en één van de cursisten werkt bij Theater de Vest in Alkmaar. In het theater lopen de vrouwelijke medewerkers in roze blouses en die worden gewassen en gestreken door de wassalon waar ik wel eens inval. Dus vroeg ik haar haar :
"Loop jij ook in zo'n mooi gestreken roze blouse?
Ja.
"Die heb ik dan wel wel eens voor je gestreken".
Natuurlijk keek ze verbaasd, maar toen ik vertelde van mijn inval werkzaamheden zei zij dat ze de eigenaresse van de wassalon kent.
Lekker interessant zul je misschien wel denken maar:
'De kortste afstand tussen twee mensen is een glimlach' maar als je iets gezamenlijks hebt is de afstand ook behoorlijk kort.
Dat maakt de wereld kleiner en leuker.
Met groeten Ton
woensdag 6 april 2011
Radio
Meneer Van Hoogen is een actieve man van 82 jaar oud. Schaatst in de winter op de ijsbaan en doet toertochten op natuurijs, met een vriend gaat hij één keer per jaar een week wandelen.
Hij doet allerlei klussen voor familie en bekenden, is onderhoudend en vriendelijk. Aan niets kan je merken dat hij ook veel nare dingen heeft meegemaakt. Zijn zoon heeft een ongeluk gehad is verlamd en zit in een rolstoel, zijn vrouw is voor zijn ogen dodelijk verongelukt.
Toen ik hem vanmiddag sprak onstond er een 'echt' gesprek.
Maar hoe kan het dat u zo opgewekt bent terwijl u toch behoorlijk wat nare dingen hebt meegemaakt?
- Ik heb van nature een opgewekt karakter dat helpt maar ik accepteer de nare dingen die gebeuren net zo als de leuke. Niet dat ik daar op zit te wachten overigens en de leuke zijn wel makkelijker te accepteren dan de nare.
Dan zit toch verschil in tussen hoe u met de leuke en nare dingen omgaat?
-Ja. In het algemeen vraagt men zich bij leuke dingen nooit af hoe het kan gebeuren of waarom dit je overkomt, dat doet men bij nare dingen wel. Waarom dit ? Waarom zo? Waarom ik?
Ik probeer me deze vragen niet te stellen bij de nare dingen.
Maar kon u dat ook opbrengen toen u uw vrouw zag verongelukken? Dit lijkt me toch vreselijk.
- Ik ben blij dat ik het zag gebeuren.
Dat is bijzonder.. Ik denk niet dat ik dat zou willen zien.
- Als ik kon kiezen zou ik dit ook niet hebben willen meemaken maar omdat ik het heb meegemaakt ben ik blij dat ik het heb gezien.
Hoe bedoelt u dat?
- Juist omdat ik het heb zien gebeuren is er geen enkele reden om wat voor vraag dan ook te stellen. Als ik het niet gezien zou hebben had ik me misschien wel in gedachten voorgesteld hoe het was gebeurd. Was ze direkt overleden of heeft ze geleden? De automobilist heeft zeker te hard gereden of niet opgelet. Ik heb gezien dat mijn vrouw niet heeft opgelet, ze heeft die auto zelfs niet eens zien aankomen en de auto reed niet te hard. In die zin is het voor mij gemakkelijker geweest. Ik hoefde de neiging om vragen te stellen niet te onderdrukken want ik kende de antwoorden.
Dit gesprek had niet op deze manier plaats gevonden als ik niet vanmorgen had geluisterd naar Radio Nostalgia. Daar is deze week het thema 'vraaggesprek'. Eén van de dingen die me is bijgebleven: stel eens een paar vragen voordat je weer over jezelf begint.
Twee dingen geleerd vandaag. Eigenlijk drie: het kan ook simpel.
Met groeten Ton
Hij doet allerlei klussen voor familie en bekenden, is onderhoudend en vriendelijk. Aan niets kan je merken dat hij ook veel nare dingen heeft meegemaakt. Zijn zoon heeft een ongeluk gehad is verlamd en zit in een rolstoel, zijn vrouw is voor zijn ogen dodelijk verongelukt.
Toen ik hem vanmiddag sprak onstond er een 'echt' gesprek.
Maar hoe kan het dat u zo opgewekt bent terwijl u toch behoorlijk wat nare dingen hebt meegemaakt?
- Ik heb van nature een opgewekt karakter dat helpt maar ik accepteer de nare dingen die gebeuren net zo als de leuke. Niet dat ik daar op zit te wachten overigens en de leuke zijn wel makkelijker te accepteren dan de nare.
Dan zit toch verschil in tussen hoe u met de leuke en nare dingen omgaat?
-Ja. In het algemeen vraagt men zich bij leuke dingen nooit af hoe het kan gebeuren of waarom dit je overkomt, dat doet men bij nare dingen wel. Waarom dit ? Waarom zo? Waarom ik?
Ik probeer me deze vragen niet te stellen bij de nare dingen.
Maar kon u dat ook opbrengen toen u uw vrouw zag verongelukken? Dit lijkt me toch vreselijk.
- Ik ben blij dat ik het zag gebeuren.
Dat is bijzonder.. Ik denk niet dat ik dat zou willen zien.
- Als ik kon kiezen zou ik dit ook niet hebben willen meemaken maar omdat ik het heb meegemaakt ben ik blij dat ik het heb gezien.
Hoe bedoelt u dat?
- Juist omdat ik het heb zien gebeuren is er geen enkele reden om wat voor vraag dan ook te stellen. Als ik het niet gezien zou hebben had ik me misschien wel in gedachten voorgesteld hoe het was gebeurd. Was ze direkt overleden of heeft ze geleden? De automobilist heeft zeker te hard gereden of niet opgelet. Ik heb gezien dat mijn vrouw niet heeft opgelet, ze heeft die auto zelfs niet eens zien aankomen en de auto reed niet te hard. In die zin is het voor mij gemakkelijker geweest. Ik hoefde de neiging om vragen te stellen niet te onderdrukken want ik kende de antwoorden.
Dit gesprek had niet op deze manier plaats gevonden als ik niet vanmorgen had geluisterd naar Radio Nostalgia. Daar is deze week het thema 'vraaggesprek'. Eén van de dingen die me is bijgebleven: stel eens een paar vragen voordat je weer over jezelf begint.
Twee dingen geleerd vandaag. Eigenlijk drie: het kan ook simpel.
Met groeten Ton
dinsdag 5 april 2011
Camino de Santiago
Toen we in 2002 naar Santiago de Compostela zijn gewandeld hebben we in de jaren daarna telkens vanaf 6 September het dagboek opnieuw gelezen. Het was alsof ik het dan weer helemaal beleefde. Ik wist soms weer hoe het rook of herinnerde me mijn gemoedstoestand. Toch na een jaar of 5 waren we daar een beetje op uitgekeken en kwamen de plannen om opnieuw te gaan wandelen. Nu vanaf Sevilla naar Santiago: de Ruta de la Plata ( zilverroute 1050 km). Gestart op 2 April 2009 en we lazen vandaag de derde wandeldag.
Wat ons steeds wéér opvalt zijn de bijzondere namen: de dag etappe ging van Castilblanco de los Arroyos naar Almadén de la Plata over 30 km. Soms hebben de dorpsnamen in het binnenland meer letters in de naam dan huizen in het dorp.
Ook het dehesa (soort van Europese savanne) landschap met kurkeiken en boerderijen waar men het zwarte Iberische varken houdt vind ik prachtig. Deze eiken zijn werkelijk grandioos zeker gezien het feit dat ze het met weinig water moeten stellen. De varkens eten gedurende een tijd van hun leven alleen eikels en geven zo het vlees een speciale smaak. Ik kan niet anders zeggen dan dat de verschillende gerechten -van karbonaadjes tot worstjes- heel lekker waren. Trouwens wandelen maakt sowieso hongerig zodat we veel en lekker hebben gegeten.
De ervaringen met het overnachten verschilden nogal. Soms heerlijk rustig geslapen op goede bedden in kamers van 4 personen tot slaapzalen met 50 man op stapelbedden met veel snurkers en waar de ramen dicht moesten blijven.
Eén man hebben we zoveel mogelijk ontlopen want deze leed aan slaapapneu (een soort van Gilles de la Tourette maar dan tijdens de slaap) want het was ondoenlijk om te slapen met hem in de zaal.
Maar het mooiste van het wandelen waren de ontmoetingen met mensen, de wandelaars, de Spanjaarden langs de weg en in de dorpjes, de winkeliers en de herbergiers. We hebben alleen maar aardige ontmoetingen gehad, gastvrij, behulpzaam, geinteresseerd en bovenal vriendelijk en geduldig.
Deze ervaringen hebben er mede voor gezorgd dat we een huis in Spanje hebben.
Ik ben nog heel tevreden met de resultaten van deze wandelingetjes, ook vandaag weer.
Met groeten Ton
Wat ons steeds wéér opvalt zijn de bijzondere namen: de dag etappe ging van Castilblanco de los Arroyos naar Almadén de la Plata over 30 km. Soms hebben de dorpsnamen in het binnenland meer letters in de naam dan huizen in het dorp.
Ook het dehesa (soort van Europese savanne) landschap met kurkeiken en boerderijen waar men het zwarte Iberische varken houdt vind ik prachtig. Deze eiken zijn werkelijk grandioos zeker gezien het feit dat ze het met weinig water moeten stellen. De varkens eten gedurende een tijd van hun leven alleen eikels en geven zo het vlees een speciale smaak. Ik kan niet anders zeggen dan dat de verschillende gerechten -van karbonaadjes tot worstjes- heel lekker waren. Trouwens wandelen maakt sowieso hongerig zodat we veel en lekker hebben gegeten.
De ervaringen met het overnachten verschilden nogal. Soms heerlijk rustig geslapen op goede bedden in kamers van 4 personen tot slaapzalen met 50 man op stapelbedden met veel snurkers en waar de ramen dicht moesten blijven.
Eén man hebben we zoveel mogelijk ontlopen want deze leed aan slaapapneu (een soort van Gilles de la Tourette maar dan tijdens de slaap) want het was ondoenlijk om te slapen met hem in de zaal.
Maar het mooiste van het wandelen waren de ontmoetingen met mensen, de wandelaars, de Spanjaarden langs de weg en in de dorpjes, de winkeliers en de herbergiers. We hebben alleen maar aardige ontmoetingen gehad, gastvrij, behulpzaam, geinteresseerd en bovenal vriendelijk en geduldig.
Deze ervaringen hebben er mede voor gezorgd dat we een huis in Spanje hebben.
Ik ben nog heel tevreden met de resultaten van deze wandelingetjes, ook vandaag weer.
Met groeten Ton
maandag 4 april 2011
Excuses
Vorig jaar Juni ben ik heel boos geworden op een goede vriendin en heb haar dat ook op een niet mis te verstane wijze laten weten.
Vriendin overstuur, ik ook maar IK HAD GELIJK en wilde dat houden ook.
Het gevolg was dat de frequentie waarmee we elkaar zagen behoorlijk terugliep en als we elkaar zagen leek het goed maar onderhuids zat - niet het verschil van mening - maar de 'manier' waarop ik mijn boosheid had geuit.
Ook al dacht ik geregeld aan het feit dat ik en alleen ik de vriendschap weer kon herstellen, wilde ik mijn gezicht niet verliezen en niet de 'zwakkere' zijn.
Vandaag had het echter lang genoeg geduurd.
Vriendin kwam op bezoek en bij binnenkomst pakte ik haar hand en keek haar in de ogen en zei
" Sorry voor het feit dat ik zo tegen je ben tekeer gegaan, ook al was mijn boosheid echt, geeft mij dat niet het recht om jou - in de uiting daarvan- te kwetsen. Ik heb er spijt van dat onze relatie daarmee een jaar lang niet lekker heeft gelopen en dat ik niet alleen jou maar ook mijzelf plezier hebt ontnomen".
Na de vraag of zij er nog iets over wilde zeggen, zei ze " Nee, het is goed zo".
Nu er een zooitje oude rotzooi is opgeruimd, is er weer ruimt voor leuke dingen.
Met groeten Ton
Vriendin overstuur, ik ook maar IK HAD GELIJK en wilde dat houden ook.
Het gevolg was dat de frequentie waarmee we elkaar zagen behoorlijk terugliep en als we elkaar zagen leek het goed maar onderhuids zat - niet het verschil van mening - maar de 'manier' waarop ik mijn boosheid had geuit.
Ook al dacht ik geregeld aan het feit dat ik en alleen ik de vriendschap weer kon herstellen, wilde ik mijn gezicht niet verliezen en niet de 'zwakkere' zijn.
Vandaag had het echter lang genoeg geduurd.
Vriendin kwam op bezoek en bij binnenkomst pakte ik haar hand en keek haar in de ogen en zei
" Sorry voor het feit dat ik zo tegen je ben tekeer gegaan, ook al was mijn boosheid echt, geeft mij dat niet het recht om jou - in de uiting daarvan- te kwetsen. Ik heb er spijt van dat onze relatie daarmee een jaar lang niet lekker heeft gelopen en dat ik niet alleen jou maar ook mijzelf plezier hebt ontnomen".
Na de vraag of zij er nog iets over wilde zeggen, zei ze " Nee, het is goed zo".
Nu er een zooitje oude rotzooi is opgeruimd, is er weer ruimt voor leuke dingen.
Met groeten Ton
zondag 3 april 2011
Bankje
Ongeveer 3 weken geleden is ons oude bankje opgehaald en de nieuwe afgeleverd.
Het was wel even wennen: de zittingen zijn wat stugger, het vorige bankje was van stof en deze is bekleed met leer wat veel gladder is, we zitten nogal naast elkaar en ook het in en uitklappen is wennen.
Maar: het is een geweldige aankoop. We kunnen er comfortabel en keurig op zitten of ongegeneerd onderuitgezakt op liggen slapen en alles daar tussen in.
Zeker nu de lente er is lijkt het soms of we in een sanatorium verblijven. We liggen dan comfortabel in de ligstand op de bank met de serre deuren open in de zon met een krantje.
Wat kan een mens zich meer wensen?
Met groeten Ton
Het was wel even wennen: de zittingen zijn wat stugger, het vorige bankje was van stof en deze is bekleed met leer wat veel gladder is, we zitten nogal naast elkaar en ook het in en uitklappen is wennen.
Maar: het is een geweldige aankoop. We kunnen er comfortabel en keurig op zitten of ongegeneerd onderuitgezakt op liggen slapen en alles daar tussen in.
Zeker nu de lente er is lijkt het soms of we in een sanatorium verblijven. We liggen dan comfortabel in de ligstand op de bank met de serre deuren open in de zon met een krantje.
Wat kan een mens zich meer wensen?
Met groeten Ton
zaterdag 2 april 2011
Realiteit
Het valt mij op dat als ik aan iets nieuws begin er dan in de tijd daarna van allerlei zaken op mijn pad komen die daar raakvlak mee hebben: mensen die over dat onderwerp iets te zeggen hebben maar ook artikelen of films.
Sinds ik mezelf heb aangemeld als vrijwilliger bij de palliatieve terminale thuiszorg doet dit zelfde verschijnsel zich voor.
In het NRC staat nu elke zaterdag een interview met mensen die stervend zijn en daarin vertellen hoe dat voor hen is. Mijn zus vertelt een verhaal van een collega die in het Hospice in Alkmaar werkt.
Bij het spinnen kom ik met een man in contact die vertelt dat hij meespeelt in de musical Eeuwig Leven. Deze wordt georganiseerd vanwege het 25 jarig bestaan van het Netwerk Palliatieve zorg Noord Kennemerland. Van deze musical had ik twee van de laatste kaartjes gekocht en vanmiddag hebben we hem gezien.
Ontroerend was de inzet en het enthousiasme maar bovenal het onderwerp. Wat gaan we toch harkerig om met sterven en stervenden terwijl we er met dezelfde inzet een stuk natuurlijker mee om kunnen gaan.
Vraag wat iemand wil, luister naar waar ze mee zitten te tobben. Of doe niets en luister alleen, dan geef je ruimte zodat ze zelf ergens mee op de proppen kunnen komen. Maar doe niet je 'eigen' ding omdat jij moeite hebt om met sterven om te gaan.
Ik had een leerzame middag met een lach en een traan.
Met groeten Ton
Sinds ik mezelf heb aangemeld als vrijwilliger bij de palliatieve terminale thuiszorg doet dit zelfde verschijnsel zich voor.
In het NRC staat nu elke zaterdag een interview met mensen die stervend zijn en daarin vertellen hoe dat voor hen is. Mijn zus vertelt een verhaal van een collega die in het Hospice in Alkmaar werkt.
Bij het spinnen kom ik met een man in contact die vertelt dat hij meespeelt in de musical Eeuwig Leven. Deze wordt georganiseerd vanwege het 25 jarig bestaan van het Netwerk Palliatieve zorg Noord Kennemerland. Van deze musical had ik twee van de laatste kaartjes gekocht en vanmiddag hebben we hem gezien.
Ontroerend was de inzet en het enthousiasme maar bovenal het onderwerp. Wat gaan we toch harkerig om met sterven en stervenden terwijl we er met dezelfde inzet een stuk natuurlijker mee om kunnen gaan.
Vraag wat iemand wil, luister naar waar ze mee zitten te tobben. Of doe niets en luister alleen, dan geef je ruimte zodat ze zelf ergens mee op de proppen kunnen komen. Maar doe niet je 'eigen' ding omdat jij moeite hebt om met sterven om te gaan.
Ik had een leerzame middag met een lach en een traan.
Met groeten Ton
vrijdag 1 april 2011
All the queens men
Elk morgen bedenk ik, wie of wat ik wil zijn: kwetsbaar, ondeugend, leergierig of zoals vanmorgen vrijmoedig.
Ik had een paar klusjes te doen in Alkmaar en één ervan was om de mouwen van een colbert dat ik in december had gekocht in te laten korten.
In de winkel waren twee verkoopster en enkele klanten. Toen één van de verkoopsters naar mij toekwam om te helpen liet ik het colbert zien en legde het probleem voor. Ze vond dat er wel twee centimeter af kon maar vroeg vervolgens aan haar collega om haar opinie. Deze vroeg keurig aan haar klant of ze mij even tussendoor mocht helpen en vond dat goed.
Deze verkoopster vond dat mijn mouwen lang moesten blijven. Na wat overleg werd er consensus bereikt: het colbert zou mij toch beter staan met ingekorte mouwen.
Maar er waren nu wel kosten aan verbonden: € 20
Hier raakte ik een beetje uit mijn humeur want ik vond dat dit onder service hoorde te vallen. De mouwen kwamen ongeveer tot halverwege mijn hand en ik vond dat de verkoopster daar in december wel iets van had kunnen zeggen.
Op dat moment realiseerde ik dat dit gewoon een opinie was van mij en dat ik daar mijn gelijk over probeerde te halen en dat niet correspondeerde met mijn 'vrijmoedig' zijn.
Dus corrigeerde ik mijzelf en zei " ik dacht dat dit nog onder de service zou vallen maar ik heb zeker geen keus?" " Nee, eigenlijk niet " zei de verkoopster.
Het hele gesprek verliep in goede harmonie en ik kon mezelf neerleggen bij de uitkomst.
Na mijn gegevens te hebben genoteerd verliet ik de winkel.
Toen ik vijf minuten later in de supermarkt stond werd er gebeld: de verkoopster met de mededeling dat ze hadden besloten het in de service te laten vallen omdat ik zo aardig had gereageerd.
Ik weet zeker dat als ik mezelf niet had gecorrigeerd en geiriteerd zou zijn geworden deze dames zich niet hadden bedacht. We zouden er alle drie een slechte smaak van hebben overgehouden terwijl nu iedereen een goed gevoel had.
Naam van de winkel: All the queens men, Magdalenastraat 9 Alkmaar,leuke collectie en aardige verkoopsters.
Met groeten Ton
Ik had een paar klusjes te doen in Alkmaar en één ervan was om de mouwen van een colbert dat ik in december had gekocht in te laten korten.
In de winkel waren twee verkoopster en enkele klanten. Toen één van de verkoopsters naar mij toekwam om te helpen liet ik het colbert zien en legde het probleem voor. Ze vond dat er wel twee centimeter af kon maar vroeg vervolgens aan haar collega om haar opinie. Deze vroeg keurig aan haar klant of ze mij even tussendoor mocht helpen en vond dat goed.
Deze verkoopster vond dat mijn mouwen lang moesten blijven. Na wat overleg werd er consensus bereikt: het colbert zou mij toch beter staan met ingekorte mouwen.
Maar er waren nu wel kosten aan verbonden: € 20
Hier raakte ik een beetje uit mijn humeur want ik vond dat dit onder service hoorde te vallen. De mouwen kwamen ongeveer tot halverwege mijn hand en ik vond dat de verkoopster daar in december wel iets van had kunnen zeggen.
Op dat moment realiseerde ik dat dit gewoon een opinie was van mij en dat ik daar mijn gelijk over probeerde te halen en dat niet correspondeerde met mijn 'vrijmoedig' zijn.
Dus corrigeerde ik mijzelf en zei " ik dacht dat dit nog onder de service zou vallen maar ik heb zeker geen keus?" " Nee, eigenlijk niet " zei de verkoopster.
Het hele gesprek verliep in goede harmonie en ik kon mezelf neerleggen bij de uitkomst.
Na mijn gegevens te hebben genoteerd verliet ik de winkel.
Toen ik vijf minuten later in de supermarkt stond werd er gebeld: de verkoopster met de mededeling dat ze hadden besloten het in de service te laten vallen omdat ik zo aardig had gereageerd.
Ik weet zeker dat als ik mezelf niet had gecorrigeerd en geiriteerd zou zijn geworden deze dames zich niet hadden bedacht. We zouden er alle drie een slechte smaak van hebben overgehouden terwijl nu iedereen een goed gevoel had.
Naam van de winkel: All the queens men, Magdalenastraat 9 Alkmaar,leuke collectie en aardige verkoopsters.
Met groeten Ton
Abonneren op:
Posts (Atom)