Tegendraadse kleur

Vanwege de soms voor mij te harde wind deed ik gisteren een binnenklus.

Al sinds vorig jaar mei ligt het er. Een derde kussen voor de loungebank. De stof voor de overtrek lag al geknipt klaar maar er ontbrak nog een rits. Een rode vroeg ik aan het universum maar het werd een lichtblauwe. Ook goed want ik houd wel van wat tegendraadse kleur.

Nu ben ik geen geroutineerde naainicht dus zit de rits er na het maken van een paar ‘binnenstebuiten’ fouten in. 

Ik denk dat als ik nog tien overtrekken maak ik precies weet hoe het echt mooi kan. Maar ik ben meer dan tevreden.

Maar mijn luchtje zit er aan, zegt Rick steeds als ik zeg dat die hoodie er wel armoedig begint uit te zien met doorgesleten manchetten.

Kan je er dan geen nieuwe inzetten?

Nu ben ik niet als Pippi Langkous die zou zeggen: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan. Ik zag dus beren op de weg en daarnaast vind ik een moeizaam ingezette rits voor een kussentje minder erg dan moeizaam ingezette manchetten aan een lievelingskledingstuk.

Het kussentje komt het erf niet af maar die hoody daarentegen?

Ik sloopte eerst die manchetten eraf. Die waren op de rand eigenlijk helemaal doorgesleten en kon ik alleen maar hergebruiken als ik ze over de lengte dubbel vouwde. Vervolgens naaide ik ze weer aan de mouwen vast. Wel zijn de manchetten dus de helft korter.

Klus geklaard en Rick is helemaal blij.

Omdat in het weekend het laagste elektriciteitstarief geldt, wordt er dan altijd gewassen en geklust.

Rick waste terwijl ik haardhout kliefde en aanmaakhoutjes zaagde.

En zullen we dan vanmiddag met Pilo naar Acebuchal wandelen?

Is goed.

Ondanks dat in de loop van de ochtend het weer verarmde, gingen we met licht gemoed op pad richting de wolken die zich in het binnenland opstapelden.

Het zou toch niet he ?

Tuurlijk niet. De komende 14 dagen is er geen enkele kans op regen.

Goed. Het is wel errug donker.

Maar na een kwartier lopen vielen de eerste spetters.

Wat doen we?

Gewoon doorlopen. Het blijft bij wat gespetter 

Na nog een paar minuten begon het te sausen en keerden we om om zeiknat bij de auto aan te komen.

Wel zagen we dat het boven zee nog steeds zonnig was en halverwege de weg naar huis was het droog. En bij Los Zuecos was geen spetter gevallen.

Tot een uur of zes. Eerst wat miezerig klein spul maar allengs echte regen. Tja en dan moet ik naar buiten om de waterwerken te installeren. 

Inmiddels zit er vijf mm in de regenmeter.

Nu is dat al fijn, zeker omdat het een verrassing is maar ook vanwege al het extra water dat van de weg komt.

Heerlijk. De eerste regen sinds half december. 

Met groeten Ton

Vreselijk

We zijn alweer een week in het zuiden. De tijd vliegt.

Zo langzamerhand nemen we De Klompen weer in. De Kerstversiering is opgeborgen, de koelkast is gevuld, de meeste potplanten staan weer op de terrassen en ik deed een klusje in de tuin.

Niet per se een leuke klus. 

Na de langdurige droogte was het al wel te zien dat verschillende bomen en struiken moeite hadden om te overleven. De overvloedige regen van begin december was dan ook meer dan welkom. 

Toen we 20 december naar Nederland vertrokken kon ik nog niet zien dat er veel verbetering in de bomen toestand kwam. Natuurlijk hoopte ik het beste.

De Metrosidero bij het grote terras zag er bij thuiskomst nog steeds zeer triest uit.

Wel was er een tak waar wat groene blaadjes aan waren gekomen. Te weinig om geheel te herstellen dus zette ik eerst de schaar in de struik.

Knipte alle dunne takjes af en zaagde de rest vlak boven de grond af. Uiteraard hoop ik dat de stronk uitloopt want er is wel een groot gat ontstaan en dat aan de windzijde.

Wel is er vanuit mijn favoriete zitplaats naast de haard ruim zicht op berg en dal. Net als vroeger.

Voor bovenstaande coniferen kwam de regen duidelijk te laat. Deze gaan de komende dagen omgezaagd en tot aanmaakhout gemaakt worden.

Deze ternauwernood overlevende Johannesbroodboom laat ik staan. Aan bijna alle takken zijn nieuwe blaadjes te zien.

Naast dit bomenleed is er nog iets vreselijks: de vuilcontainers waar ik de meeste vondsten doe, zijn drie kilometer verplaatst. Helemaal van de route af.

Maar even aankijken wat er voor in de plaats ontstaat.

Want er ontstaat altijd iets nieuws. Nu de Metrosidero weg is, breken de kristallen die in het raam hangen, het licht van de ondergaande zon en dat valt precies op een blok haardhout.

Met groeten Ton

Niet alles samen

Inschrijven deden we ons. 

Samen staan we weer op de lijst voor de Nijmeegse vierdaagse en Rick meldde zich vanmorgen aan op het gemeentehuis van Cómpeta als inwoner.

Goed: daar hoort wat lekkers bij, dus haalden we cake bij de bakker die we nuttigden met een kopje koffie bij de baasjes van Pilo de oppashond en namen de hond ook meteen naar huis. 

Die ligt inmiddels lekker op zijn mandje maar loopt wel regelmatig naar de voordeur of daar toevallig toch niet zijn echte baasjes door naar binnen komen.

Was het vanmorgen nog zonnig, betrok vanmiddag de lucht om tegen vijven zelfs te gaan regenen en te hagelen.

Nu zou je denken dat ik zat was van een maand nattigheid in Den Helder maar nee: hier ben ik blij met elke druppel. En met een brandende kachel is het heerlijk binnenzitten.

Wel meteen ontzettend trek in echte koolhydraat rijke pannenkoeken.

 Met groeten Ton

Daar weet ik niets van

We deden mee met een proef op Schiphol. Je kon je inschrijven voor een tijdslot om door de controle te gaan. Tussen drie en half vier werd onze toegewezen tijd. 

Op de luchthaven moesten we ons dan melden bij de incheckbalie. En dat deden we.

Uh, nee, dat zegt me niets zei de aardige baliemedewerkster maar er is niemand bij de security dus u kunt zo doorlopen.

Bij de inschenk poortjes stond een beveiliger en we vroegen ook nog maar eens aan hem.

Daar weet ik niets van. Oei, begrijp ik nu waarom Hanne Buis weg is?

Anyway, er stond bijna niemand bij de controle en we konden dus zo doorlopen. Rick dan he want ik had het laatste stukje kaas nog in mijn handbagage gestopt en dat gaf wat onduidelijkheid.

O, ik ziet het al. Het is een stuk kaas zei de beambte nadat ik het gewraakte stuk kaas uit mijn rugzak had gevat.

Tja, ik blijf zuinig en gooi zo’n stukkie kaas niet weg.

Een hele kaas had ik wel herkend op de scan maar zo’n kontje gaf me te denken, verduidelijkte hij.

Na een rustige vlucht waren we om negen uur ‘s avonds in ons huis.

Brrrrrr, 12 graden was het daar dus snel de haard aan en een kopje koffie gezet.

En wat was het gisteren een heerlijke dag. Geen wind, wel fris maar met het zonnetje erbij was het geweldig weer om minutieus door de tuin te gaan.

De eerste blaadjes zitten al weer aan de vijgenboom.

Ook de Sinaasappelboom is lekker aan het uitlopen en er zijn zelfs al bloemknopjes te zien. Ik geef de hoop niet op en ga opnieuw voor een eerste oogst aan vruchten dit jaar. Dat mag dan ook wel eens na een jaar of negen.

Een verrassing: de Queen Anne’s tears plant bloeit. En hoe mooi is dat? Een bromelia soort.

Dit is de oogst van de gemberplant. 971 Gram. Ik ben best tevreden. 

Toch ga ik om het resultaat te verbeteren een deel van de wortelstokken oppotten en binnen zetten. Mijn ervaring is dat ze in de tuin pas in juni beginnen uit te lopen waarmee het groeiseizoen toch ook hier in warm Spanje te kort is. 

In ieder geval is er voldoende biologische gember voor een maand aan gemberthee.

Gistermiddag waren we uitgenodigd voor een gezellig samenzijn bij de vrienden aan de andere kant van de berg. Er waren nog een stuk of tien andere Nederlanders en Belgen. Altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten, zeker onder het genot van een hapje en een drankje.

Op weg naar de vrienden toe maakte ik nog een foto van deze amandelboom in volle bloei.

Kortom: we zijn weer helemaal geland.

Voor de lunch gaan we zo direct naar andere vrienden toe. Zij gaan twee weken wandelen in Portugal en wij gaan op hun hond passen. Het hangt een beetje van hun vertrek datum af maar anders komt de hond wellicht vanmiddag al mee naar De Klompen.

Met groeten Ton

Droog

Is er geen keuze dan had ik geen moeite met het weer van de afgelopen weken. Maar ik heb een keuze en de wetenschap dat het op de Spaanse berg een stuk aangenamer is.

Ach, zeg ik steeds tegen mezelf: als het zo een week in Spanje zou regenen, zou je een gat in de lucht springen.

Kreeg vanmiddag bericht van onze beheerder dat de tuin inmiddels al weer lekker droog is.

Er zitten ook voordelen aan het weer. Sinds lange tijd weer eens een boek uitgelezen. Lekker lui liggend op de bank onder een dekentje. Daarnaast lunchten we afgelopen week uitgebreid met Rick’s broer en schoonzus op Huisduinen. Ze haalden ons vanwege het weer lekker op met de auto. Nou uh, Rick dan want ik fietste na de lunch meteen door naar het hospice.

Zaterdag hadden we een aangename middag bij de vriendinnen op Texel.

Het was nogal nat en grijs dus zaten we op de veerpont lekker binnen. Op het eiland stond de vriendin ons al op te wachten met de auto. 

Hoe fijn is dat?

Om de laatste pont naar Den Helder te halen bestelden we de Texelhopper. Daar hadden we een mazzeltje mee. De rit was gratis omdat het betaalapparaat het niet deed. 

Ook kwam de zending met de kunststof palen aan.

Het plan was om de palen en de betonmat deze week nog tegen de muur te plaatsen als rek voor klimplanten. 

Maar er werd vanmiddag aangebeld en buurman vindt het geen weer om deze klus te gaan doen. ‘Of ik het over een paar weken samen mag doen met buurman R ?’

Tuurlijk.

Vanmiddag aten we een Tompouce. Tompoucen betekenen feest.

Rick heeft zich vanmiddag uitgeschreven uit de basisregistratie persoonsgegevens. En dat is de eerste stap op weg naar residentschap in Spanje.

Toch ook wel spannend maar ook feestelijk.

We hadden ook buuf uitgenodigd voor een taartje.

Maar word je nu Spanjaard? En kom je nu minder vaak naar Nederland?

Nee. Eigenlijk verandert er niet zoveel. We houden ongeveer hetzelfde reisschema aan en zullen de zomermaanden in Nederland zijn en rond de feestdagen.

 Met groeten Ton

Licht gemoed

Natuurlijk weet ik hoe het werkt. En dan nog zit ik mezelf te traineren.

Inmiddels is de betonijzeren mat afgeleverd en bestelde ik vanmorgen drie kunststof palen. Die worden hopelijk nog deze week afgeleverd. Wat een opluchting en de mannen die ik aan de telefoon kreeg legden keurig en rustig uit wat wel en niet mogelijk was. 

Dus heb ik mezelf weer druk gemaakt om niks.

Na de bestelling en de last die van de schouders viel, nodigden we buuf uit voor de koffie en haalde ik wat later mijn vijfde boosterprik. ‘s Middags poetste ik het roestvrijstaal van stoelen, tafel en fornuis, mestte ik de bank uit en stofzuigde het huis. 

En dat met licht gemoed. 

Als beloning tegen vieren nog ff een snel ritje naar rataplan.

Daar kocht ik een schat. Glazen ornamenten van een kroonluchter. Dat gaat mee naar Spanje.

Inmiddels ligt er van alles klaar om mee te nemen waarbij ik inschat dat het rugzakje gewoon té klein is. 

Met groeten Ton

Koescheten

Afgelopen week was het de week van familie en vrienden. Een inhaalslag na de eerste week hier die in het teken stond van Rick’s griep aanval.

Maandag en gisteren hadden we vrienden voor de lunch. Zeer genoegelijk en……kregen we ook nog eens kadootjes. 

Nuttige kadootjes. Zo kregen we maandag beiden een paar sokken waar altijd gebrek aan is.

Gisteren kregen we een groente pakket: omdat je op je blog schreef dat je zo was geschrokken van de voedselprijzen hier. En dat klopt.

Vandaag gingen we op bezoek bij broer en zus.

Eerst broer. Daar gaat het naar omstandigheden goed mee. Ondanks dat hij weet hoe het gaat aflopen is hij toch goedgeluimd. De medicatie slaat aan en hij heeft geen pijn meer. Wel wat bijwerkingen maar die zijn niet vervelend. Ook schoonzus gaat goed om met het gegeven.

Met broer het gesprek over hoe we op onze ouders zijn gaan lijken. Hij lijkt sterk op de broers van mijn moeder terwijl ik meer de uiterlijke kenmerken heb van mijn neven van vaderskant. Toch kwamen we erachter dat we beiden dan weer een karaktertrek van vader hebben.

Ik herinner me dat mijn moeder best wel eens geïrriteerd was naar mijn vader.

Hij zat dan steeds diep te zuchten. 

Wat is er? Zei ze dan. Je slaakt zuchten als koescheten.

Ja, ik heb het druk.

Hij was toen al gepensioneerd.

Wat moet je dan allemaal doen, wilde ze weten.

Nou ik moet nog bellen met de gemeente.

Nou doe dat dan, dan heb je dat maar gehad.

En pas dan deed ie dat.

Ik heb hetzelfde. Uitstellen en me er maar vervelend van voelen. Zelfs slecht slapen. Rick wordt er knettergek van. Maar….je zult het toch echt zelf moeten doen.

Zo ben ik als lid van de interieurcommissie van de VVE verantwoordelijk voor het kopen van een betonmat en drie palen om een klimrek te maken om klimplanten langs te laten groeien. Afgelopen zomer had ik die troep al hebben kunnen bestellen maar deed het niet. Toen dacht ik dat ik het zou doen in Spanje voordat we naar Nederland zouden gaan. Niet dus.

Toen in de eerste week dat we hier waren. Ook niet. Uiteindelijk verzamelde ik na een gesprek met Rick tussen Kerst en Oud en Nieuw de moed om te bellen.

Tja en wat krijg je dan? Wij zijn de laatste week van het jaar gesloten voor een welverdiende vakantie.

Och zei mijn broer nadat ik dit had verteld. Als werkvoorbereider bestelde en regelde ik van alles zonder enig probleem maar nu ik al vier jaar niet meer werk, kost het me al moeite om de huisarts te bellen.

Daarna naar zus. Daar lunchten we mee. Lekker en leuk. Ze vertelde dat haar nieren de afgelopen maanden stabiel zijn gebleven en daarmee is de nierdialyse in ieder geval voorlopig nog niet aan de orde. Fingers crossed.

Ze apte een paar weken geleden of ik nog interesse had in een Clivia. Die komt nog van mam, zei ze.

Tuurlijk. En dus kwam ze met een tas met daaruit stekend een flinke plant.

En ik weet dat mijn moeder die clivia stekken ooit kreeg van een zus van mijn vader. Marie. Wetend dat tante al in 1980 overleed zijn die planten dus al minstens veertig jaar geleden in mijn moeders bezit gekomen. 

Altijd leuk zo’ n geschiedenis.

Ook bracht zus nog een amaryllis bol mee en een paar gelukssokken. Die laatste had ze gewonnen.

Ach en dat terwijl ik al alle geluk van de wereld heb. Het lijkt er toch echt op dat ik een zondagskind ben. Nu klopt het ook dat ik op zondag ben geboren maar toch. 

Op de foto ook nog een blauw pakje dat vanmiddag in de postbus zat. Daar zitten zaden in van de kaardebol. Die komen van vriend Theo en kan ik in Spanje zaaien voor de Puttertjes.

Met groeten Ton