Noodweer deel 2

Na het posten van de vorige blogpost Noodweer begon het opnieuw te spoken. Keiharde regen en wind en wederom onweer.

Dit keer ook met flink wat hagel. Nou flink voor hier want nog nooit zoveel hagel op het terras gehad.

Toen het even wat minder hard onweerde mocht ik naar buiten om te zien hoeveel water er in de meter zat: 36 mm. En dat is veel in twee uur in dit bergachtige gebied.

Maar wat ik ook zag was dit.

Een grote dikke tak van de acacia is afgebroken. Dat vinden we dus echt jammer. Morgen maar eens kijken hoe de boom eruitziet als ik de tak heb weggehaald. Ik ben bang dat het evenwicht wel helemaal weg is. Net als die heerlijke schaduw die ze in de zomer gaf.

Na dit korte wat rustiger moment ging het onverdroten verder en viel er nog eens 18 mm bij.

Maar toen leek de rand van de depressie te zien en inderdaad met een klein uur was het droog en rustig weer. 

Kijk en dan komt iedereen zijn holletje uit.
Ook wij. 

Zeg? Volgens mij hoor ik het gebulder van de rivier in het dal.

Nu ben ik wat minder goed van gehoor maar inderdaad; daar leek het er wel op.

Zullen we zo direct dan naar de rivier gaan?

Goed idee.

Maar dat bleek het niet.

Want ook al is de weg goed verhard met beton en we eigenlijk geen problemen hadden verwacht, hadden we totaal geen rekening gehouden met aardverschuivinkjes.

Zo stonden we na tien minuten rijden al vast. Echt vast.

Nou ben ik niet bang voor wat viezigheid en stevige handarbeid. Dus de boel met de hand uitgraven. Gelukkig reden we daar wat naar beneden en stroomde het water onder de auto door. Ik kon gebruik maken van de waterkracht en ik kwam een heel eind maar…..niet genoeg om de auto los te krijgen.

Na een kwartier kwam er een auto aan. Tja, die kon er natuurlijk niet langs.

Niet erg hoor, wij wonen in het huis daar. Ik zal een schep voor je halen.

En dat was wel heel fijn want mijn vingertopjes bloedden al.

Een klein uur waren we wel bezig maar hier zijn we de, toch bijna verwaarloosbare hoeveelheid blubber, gepasseerd. Wel nadat de bestuurder samen met Rick de auto nog wat extra hadden geduwd.

En dan rijd je door want je kan niet terug door diezelfde blubberzooi. Toch?

Uiteindelijk kwamen we bij de rivier.

Nee, hoor, zei de man die daar rondliep. Het water is te diep en de stroming te snel. Zeker met jullie kleine auto.

Wat nu?

Terug dan maar. Was de onaantrekkelijke conclusie.

Maar dat ging helemaal goed.

Of het langsstromende water een deel van de modder had weggespoeld of dat er inmiddels meer auto’s doorheen waren gereden, maar we konden er nu zonder probleem terug doorheen rijden.

Pfoe. Eind goed al goed. Maar dit soort ramptoerisme/ondoordachte gekkigheid gaan we niet meer doen.

Zelfs als we rivier hadden kunnen passeren hadden we toch niet zonder terugrijden thuis kunnen komen. Want wat bleek toen we thuis waren? De weg tussen ons huis en Cómpeta is afgesloten vanwege een grote aardverschuiving en een deel van de weg is daar het dal in gezakt.

Anyway. Voor mij is het ergste dat de toneelles dus niet door kan gaan vanwege de wegblokkade.

Nou ja, morgen maar weer kijken. Eerst de auto kuisen want die is heel erg bemodderd. Ook van binnen en we krijgen morgenavond een gast.

Met groeten Ton

Noodweer

Er was regen voorspeld. Maar verontrustend veel? Nee. Een mm of 5. Dat kunnen we aan.

Maar tijdens de nazit van het koor vertelde de man van een van de sopranen: het gaat noodweer worden vannacht.

Tja, denk ik dan: eerst maar eens zien.

Wel sloot ik bij thuiskomst alle waterwerken aan, want van die vijf mm wil ik het extra water nog wel in de tuin hebben.

Zo tegen een uur of acht zagen we boven zee wat weerlichten en dat intensiveerde nogal dus keek Rick op de satelietbeelden en zag dat er een groot onweerscomplex was ontstaan.

Vanaf een uur of negen donderde en bliksemde het constant. Gewoon een doordreunende donder die van zee kwam aanrollen.

Deze screenfoto is van 23.50 en laat zien hoe groot de supercel was. Wij zitten ongeveer onder het rode stipje.

Met de bijbehorende bliksemkaart.

We waren er gewoon onrustig van, want wat zou er gebeuren als het complex eenmaal aan land zou komen? 

Tot zover bleef de regen beperkt tot wat vlagen. Toen we om half elf uur nog even buiten stonden om naar het nog steeds aankomende onweer te kijken zat er 8 mm in de regenmeter.

Zo tegen elf uur zat het onweer boven ons en ging het tekeer maar met een half uur werd het iets rustiger.

Totdat er ineens een freakwind opstak. Het tuinmeubilair vloog door de lucht en de bomen lagen bijna plat. Spooky gewoon.

Oei, nu gaat het pas echt beginnen. Maar dat duurde slechts vijf minuten, daarna begon het te regenen, soms met hagel, en dat ging, samen met het onweren door tot drie uur vannacht.

Wat wel weer leuk/verrassend was. De zonnepaneellampjes waren vanwege het donkere weer nauwelijks opgeladen en stopten al rond een uur of negen met branden maar na elke felle bliksemschicht floepten de lampjes weer even aan.

Vanmorgen eerst maar eens een rondje rond huis en tuin. Gelukkig nergens schade. Ook niet hogerop langs de weg.

Een hele opluchting. Wij hebben zolang we hier zitten nog nooit zulk noodweer gehad. Het grootste geluk is dat er hier boven ons geen al te grote hoeveelheden regen vielen: 39 mm. In Torremolinos is 65 mm gevallen en de stad Malaga kreeg zelfs 78 mm te verwerken.

Nu zitten we lekker bij de haard,

is sit ons zicht en raast er een halve storm. Het vliegverkeer boven Malaga is daardoor ontregeld.

Met groeten Ton 

Iets beter verdelen

Dank voor de leuke reacties. Het maakt een verjaardag extra waardevol.

De haard ging gisteravond al aan. Eigenlijk had ik mijn zinnen er al op gezet toen ik het blog postte. De afspraak is dat we die kachel pas gaan stoken als de kamertemperatuur onder de 20 graden komt.

Het was 19,5 dus…….. en het regende ook nog eens. Slechts de wind die door de bomen hoort te waaien ontbrak.

Vanmorgen zat er 9 mm water in de meter. Nu ga je echt niet horen dat er genoeg is gevallen mahaaarrrrrrr: kan het niet wat beter verdeeld worden?

Houd wat over voor november of zo.

Na zo’n leuke dag is de volgende altijd wat landerig. Ik vond het te koud buiten dus las binnen op de bank terwijl Rick buiten in het zonnetje zat. 

Het zal niet lang duren, kwam hij me op een zeker moment melden want er hangen donkere wolken achter het huis en ze komen rap naderbij.

En mijn Pelleboer had gelijk.

Een kwartier later regende het als een gek terwijl het iets meer richting zee prachtig blauw was. We zaten duidelijk op de grens.

Opnieuw 9 mm regen in de meter. Ook vielen er wat hagelstenen waarmee de temperaturen even flink zakten. En wat later toen de bewolking even minder dik werd zagen we dat De Maroma, de hoogste berg in de buurt, wit bepoederd was. Zeer vroeg in het jaar.

Tussendoor speelde ik met mijn kadootjes: bladerde door het tuinplantenboek en zocht een leuke plek voor de lampjes. Ook plantte ik de planten in de tuin.

Een rustige zondag waarop ik sinds lange tijd weer eens aan een boek begon. En het ook nog eens ga uitlezen want spannend, interessant en dat alles tijdens een camino. En precies dat kleine stukje camino dat we in Frankrijk liepen tijdens de kroning van W-A.

De Camino, Anya Niewierra. 

Met groeten Ton

Op gepaste wijze

Het is weer gevierd.

De kamer werd gisteravond al versierd en dit is het resultaat op dé dag.

Oeps, zesenzestig. Dat was toen ik twintig was een jaartal waarvan ik dacht dat je dan al met een been in het graf stond. En nu? Het voelt helemaal niet als oud ook al heeft het lijf soms wat andere ideeën daarover.

Anyway. Het was koud vanmorgen. En vannacht had het ook wat geregend. Vijf mm dus dat was eigenlijk al het eerste kado.

Wel was het helder en zonnig weer.

Zouden we je verjaardag buiten kunnen vieren, wilde Rick weten, wetende dat ik schuwe hekel aan wind heb.

Nou, als het niet iets minder gaat stormen, ga ik voor binnen, maar dat zou de eerste keer zijn denk ik zolang we in Spanje wonen.

Gelukkig  bleef de zon lekker schijnen en konden we met de gasten heerlijk in de luwte van De Klompen zitten.

Met een hapje een drankje en leuke mensen heb je sowieso een genoeglijke middag.

Het kado hoekje. Vanmorgen, nog voordat het licht was, werden de eersten me al aangereikt onder het zingen van Lang zal hij leven. Een fles wijn van de dame van het koor en een gedicht van Rick met een tegoedbon voor tien toneellessen. Ach dan kan de dag al niet meer stuk.

Later op de dag kreeg ik nog een paar tuinplanten, een appeltaart en een fles wijn, solarlampjes voor buiten, een tuinplantenboek, een Jakobsschelp, een hydrometer en een clip voor mijn pet. 

Daarnaast nog een berg felicitaties en telefoontjes. Daar was nog wel een klein probleempje mee want mijn telefoon was leeg en erger: de oplader lag nog in de B&B dus was ik wat onthand. De eigenaren van de B&B namen de oplader vanmiddag mee en inmiddels is ie opgeladen. Gelukkig wisten intimi me via Rick’s nummer te bereiken.

De komende dagen blijft het koud en er kan zelfs weer regen vallen. Zou dan de haard al in oktober gebrand moeten gaan worden?

Met groeten Ton

Oeps, vergeten

Slechts twee nachtjes passen we op Bassie en verblijven dus weer in de B&B. 

Het voelt aan als vakantie toch hadden we behoorlijk wat afspraken af te werken.

Zo ging ik gisteren naar de dame van het koor. Ik had haar beloofd om de potplanten op haar terras van nieuwe aarde te voorzien. Twee uur had ik bedacht daarvoor nodig te hebben maar dat werden er ruim vier.

Maar de planten en de dame zijn me meer dan dankbaar en ik had een waardevolle leuke middag.

Tegen 19.00 uur was ik weer in de B&B waar Rick en ik gezellig met een drankje de dag doornamen. 

Ging mijn telefoon: de regisseuse. 

Hoi, zei ik.

Stilte. Ik wachtte tot ze iets zou vragen of zeggen.

Jij moet wat zeggen, zei ik na een paar seconden, want jij belt. Grapte ik.

Uh, begrijp ik dat je niet komt?

Hoe bedoel je?

Nou het is dinsdagavond.

Pas toen viel het kwartje. Ondanks dat ik de hele week uitkijk naar de toneelles, was ik het vanwege de andere verblijfplaats en wellicht de langer dan verwachte potplant sessie vergeten. Maar dan ook totaal vergeten.

Dat werd dus in mijn werkplunje snel naar het dorp voor een zeer interessante les. Want dat vind ik. Het is geen therapie zegt de regisseuse, maar ik leer er toch ook echt dingen over mezelf.

Nog een glaasje witte wijn na en op naar huis.

Vanmorgen eerst terug naar de dame van het koor om spullen op te halen die ze had klaargezet om naar de kringloop te brengen. Die kringloop is alleen woensdag- en zaterdagochtend open. 

Zo net na de middag haalde Rick de dame op om hier te komen lunchen. Heel genoeglijk en daarna wilde ze nog wel wat nablijven voor een siësta aan het zwembad.

Kortom: leuke dagen en morgen alweer de laatste dag. 


Met groeten Ton

Nestjes

Het verveelt nooit; die zonsondergangen.

Sowieso is het een heerlijke tijd. De hitte is er echt uit maar de temperaturen zijn nog steeds zeer aangenaam. De wespen zijn naar de wespenhemel dus we eten de lunch lekker rustig onder de acacia. En na de regen van vorige week ruikt het allemaal lekker fris en ontluikt het nieuwe groen. 

Rick wilde graag wat grassen bij zijn avondterras en daar kon ik me wel in vinden.

Na de aanplant kwam de vraag of er wellicht meer grassen konden komen. Natuurlijk maar dan wel via Malle Pietje.

Eigenlijk al jaren vallen de pollen gras me op die eind augustus bloeiend langs de weg staan. Onkruid is het gewoon. Toch?

Wel mooi onkruid. Zeker als de bloei aren in de zon staan en prachtig oplichten.
Dus ging ik met emmer en spade de weg op om wat pollen uit te spitten.

En zijn ze niet prachtig? Wat het speciaal maakt is dat ze op hun mooist zijn als er eigenlijk nauwelijks nog iets groens te zien is zo aan het einde van de droge tijd. 

Wat nu niet zichtbaar is is dat de aren al beginnen uit te vallen. Ze lopen naar het einde van de bloei.

Na de regen zag ik bijna direct een soort paddenstoelen in een plantenbak.

Piepklein zijn ze maar wel met veel. Ik liet Inaturalist er op los en die kwam met het geslacht Cyathus op de proppen. Nestzwammetjes. Er zijn meerdere soorten van maar zo nauwkeurig werd de info niet. 

Ik was niet echt overtuigd.

Maar na een paar dagen waren de witte dekseltjes aan het vergaan.

Vanmorgen deden ze hun naam eer aan: een nestje met daarin ‘eitjes’.

Met groeten Ton

Twee flessen en twee sokken

Gisteravond ging de zon prachtig onder. Mahaarrrrrrr….geen komeet te zien op deze redelijk heldere avond.

En zo kwam ze vanmorgen ook weer op. Maar ze was slechts een half uurtje in het zicht. Niet erg want de andere kant van deze medaille was de acht mm regen die vannacht viel. En daar kwam nog twee mm bij vanochtend.

Heerlijk knoeien met de slangen om het toestromende water zo goed mogelijk te verdelen.

Tegen elf uur werd het droog. Tijd om de slangen op te ruimen ook al komt er vannacht opnieuw regen. Ik doe dat omdat de buren hebben geklaagd vanwege de rommelige aanblik. En dat begrijpen we. 

We hadden laatst gevraagd of ik niet een wat nettere en permanente opvang mocht maken op de weg. Dat mocht in eerste instantie, maar werd later toch terugggedraaid.

We gaan nu in november, als ze hier zijn, opnieuw overleggen.

Wat heerlijk toch die glinsterende druppels aan de dennennaalden. En alles ruikt zo lekker.

Wat later ontstonden er mistsluiers in het dal. Ook mooi.

Ik had het beloofd: als er afgelopen nacht opnieuw regen zou vallen zou ik opnieuw pannenkoeken bakken. Ze waren heerlijk.

Natuurlijk controleer ik dan op verschillende plekken in de tuin hoe het water de grond is ingezakt. Dat is trouwens heel verschillend. Op plaatsen waar de grond afloopt is het beduidend minder nat dan op plekken waar de aarde vlak ligt. Begrijpelijk. Dus wipte ik met een tuinvork op de aflopende gedeeltes de aarde wat op om het water makkelijker te laten inzakken.

Een paar dagen geleden zei Rick dat er twee waterflessen achter het hek van de Spaanse buren lagen. En dat klopte. Maar waar komen die dan ineens vandaan? Het is een doodlopende weg waar we aan wonen en daarbij zien we eigenlijk nooit andere mensen hier. 

Vanmorgen liep ik naar het hek om die flessen op te ruimen zie ik dat er ook een paar sokken ligt. Dat maakt het er niet duidelijker op. Heeft daar dan een zwerver geslapen? Maar als het iemand zonder vaste slaapplek is mag ik aannemen dat die persoon niet achteloos met zijn sokken omgaat.

Raar. Wat gebeurt er toch allemaal rond het huis?

Met groeten Ton

Onverwachts is het leukst

Wanneer begint de herfst?

Op één september of de eenentwintigste? Als de kachel aan gaat of als je niet meer zonder trui buiten kan zitten? Of zoals deze week de eerste stampot op tafel kwam en er een dekentje nodig is op het bovenlaken? 

Voor mij begint de herfst met de eerste regens en het verschijnen van paddenstoelen.

Het is er nog slechts een en staat in een pot. In de tuin zelf zag ik er nog geen.

Zaterdag viel er negen millimeter regen. Heerlijk. En daarna zou het weer droog blijven tot vandaag. Maar gistermiddag zo rond 18.00 uur begon het te spetteren. 

Ik negeerde het een beetje want er vallen wel meer ineens tien druppels per vierkante meter uit een toch redelijk blauwe lucht. En het bleef vervolgens ook een paar uur droog tot een uur of negen en het serieus nat werd. De regenpijp spuwde water uit en ook de waterwerken begonnen vol te lopen.

Die laatste werken nog niet optimaal want ik zit nog een beetje te vogelen met de hoogteverschillen. En dat is zeker in het donker wat lastig met een telefoon in de ene hand om bij te lichten en in de andere een paraplu. 

Zo tegen een uur of elf, ik was te opgewonden om naar bed te gaan, gingen de hemelsluizen echt open en moest ik de plug die in de weg het water afbuigt naar ons huis er uithalen. Er kwam gewoon té veel ineens naar beneden en ik was bang dat er schade zou ontstaan.

Wel keek ik even hoeveel er in de regenmeter zat: 24 mm en dat is best veel voor twee uur. 

Ook vannacht regende het een paar keer flink en onweerde het stevig. Vanmorgen zat er nog eens 12 mm de meter. 

Helemaal blij mee. 

Het ruikt allemaal heerlijk fris en het is verbazingwekkend hoe snel de planten en mijn humeur zich herstellen.

Met groeten Ton

Sacherijnig en boos

De afgelopen weken is er al meerdere keren veel regen voorspeld. Ik denk bij elkaar opgeteld ongeveer 200 millimeter maar wat er daadwerkelijk viel is niet meer dan 1 millimeter. Zeer teleurstellend want mijn hemel wat hebben we het hard nodig.

Maar goed. Gisteren kwam er dan eindelijk een lekker regengebied aan dat ook nog eens vol over ons zou heentrekken.

We zitten zo ongeveer bij de rode pijl. Wat kan er nog mis gaan?

Kunnen we dan alvast pannenkoeken eten, vroeg Rick terwijl het nog droog was.

Eerst zien met die regen en dan pas geloven, antwoordde ik. En dan heet ik niet eens Thomas maar ben te vaak teleurgesteld in de weersvoorspellingen.

Maar dan zeur ik er niet meer om als het echt gaat regenen. Gewoon een voorschot. Ik heb er zo lang naar uitgekeken, kwam er nog achteraan. 

Alsof ik niet teleurgesteld ben na het steeds maar weer opnieuw installeren van alle waterwerken voor jan met de korte achternaam. En natuurlijk doe ik het steeds toch opnieuw want ik wil ook niets mislopen.

Dus bakte ik pannenkoeken. Onze taken zijn goed verdeeld. Ik kook, we eten het samen open, Rick doet daarna de vaat omspoelen en samen wassen we af.

Pannenkoeken eten we altijd staande aan het aanrecht. Zo gauw er een klaar is leg ik die op een bord en schep nieuw beslag in de pan. Ondertussen strooit Rick er suiker op en rolt hem op, snijdt het in stukjes en dan eten we hem op. Na twee hapjes keer ik de koek in de pan om en eet de volgende twee stukjes op. And repeat 8 times.

Tot zover alles pais en vree.

Het kan niet mis gaan. Toch?

Jawel. Het ging mis. Er viel slechts een millimeter.

Ik werd er helemaal sacherijnig en boos van. Niks aanvaarden. Gewoon teleurgesteld en boos op de wereld. Ik weet het. Dat heeft geen enkele zin en ik heb niet alleen mezelf ermee maar ook Rick.

Toch had ik me pas vanmorgen na een goede nacht slapen weer onder controle.

Voor vannacht wordt er opnieuw regen verwacht. En natuurlijk staan de waterwerken weer klaar. 

Met groeten Ton

Och arme, hij zal hoofdpijn hebben

Het gebeurde wel eerder en zelfs met erger gevolgen.

Dit vogeltje vloog keihard tegen het raam. Nu las ik ooit dat vogels juist tegen heel schone ramen vliegen omdat ze denken dat daar niets is en dus kunnen door vliegen. Een reden voor mij om niet strikt elke week de ramen te zemen. Een of twee keer jaar is voldoende. Anyway: het raam was dus niet smerig genoeg. Na de klap viel het zwartkopje in de tuin en bleef ongeveer tien minuten in shock stokstijf zitten. Daarna schudde hij of zij eerst de veren wat op en wat later werd er met de vleugels geklapt. Gelukkig leek alles in orde en hipte het beestje tussen de struiken weg.

Eind goed al goed.

Het is een week met uitjes. 

Maandag koor, dinsdag toneelclub, woensdag gardenclub en morgen hebben we de eerste repetitie met de Nederlanders in het koor. We gaan dan twee Nederlandstalige nummers instuderen. De Zee van Toon Hermans en Pastorale van Shaffy en List.

Heel leuk is dat echt alle Nederlanders mee doen en ook de enige Vlaming die het koor rijk is.

Vandaag de gardenclub. Het was de jaarlijkse verkoop van plantjes en ‘overbodige’ tuingerelateerde tuinspullen. De opbrengst is voor drank tijdens het Kerstdiner en de zomeravond bijeenkomst. Het is en blijft een Britse club tenslotte.

Plantjes verkoop. Ik houd ervan want er staan altijd wel een paar bijzondere soorten tussen.

Trouwens: ik had zelf ook mijn best gedaan. Tien planten bracht ik mee. Onder andere een paar zaailingen van de Aloës en de inmiddels al behoorlijk grote Papyrusplanten..

Alles verkocht op een na.

Het plantje naast het krat nam ik onverkocht weer mee naar huis samen met drie soorten vetplanten die ik dan weer zelf had gekocht.

Heel duidelijk was dit jaar de verschuiving naar catussen en vetplanten.

Nu is de Gardenclub vooral voor het sociale contact en ook ik klets dan met iedereen. Eigenlijk moet ik zeggen: ik bemoei me er mee. Zeker als ik hoorde dat iemand geïnteresseerd was in een van mijn planten. Ik kon dan wat vertellen over de groeicondities. En dat leverde dan weer van alles op want eigenlijk had ik tekort Aloes en Papyrusplanten meegenomen. Dus wordt er aankomende maandag nog een kleine plantenruil gedaan van een Aloe met een orchidee en er komt nog een ruil met een Papyrus en een Oldmansbeardcactus.

Het echtpaar waarvoor ik in augustus een rodepalmkeverval maakte kwam direct op mij af om me nogmaals te bedanken. 12 Kevers hadden ze al gevangen en ze hadden inmiddels twee bevriende stellen die ook vallen hadden aangeschaft.

Tussendoor leven we in hoop, ook al gaat Orkaan Kirk duidelijk aan ons voorbij. We richten ons nu op Storm Berenice die vanuit de golf van Cadiz onze kant op komt. Ze gaat veel neerslag meenemen volgens de voorspellingen, zelfs met regen aan de costa del Sol. Verontrustend was de laatste zin van de voorspellingen: het hangt wel af van hoe ver de storm over land trekt. 

Oei. 

Toch maar weer aan de slag met de waterwerken. Ik nam vorig jaar deze grote bak mee naar huis om als verdeelpunt te dienen. Twee dikke slangen voeren het water van de weg aan en meerdere dunnere slangen leiden het water dan naar verschillende delen de tuin in.

Hier maak ik gaten in de bak waar de slangen in passen. Bijna klaar. Morgen nog een gat te doen en dan de boel klaarzetten.

Laat de regen maar komen.

Rick begon al weer over pannenkoeken die we traditioneel eten als het regent.

Met groeten Ton

Aardewerk

We gingen vanmiddag naar het koor in El Morche. Kijken of het wellicht iets voor ons zou zijn.

In het naar ons gestuurde FB bericht stond niet veel info. 

Aardige man stond ons te woord. Het koor bestond uit zeven personen waarvan één man. 

Goed, wij houden wel van kleine zanggroepen dus dat is het niet het probleem. Wel wat en hoe ze zingen. Er wordt driestemmig gezongen en dat heeft te maken dat er maar een man is. Met ons erbij zou dat wel vierstemmig kunnen worden. Maar het repertoire is echt niet voor ons: Gospel en Kumbaya My Lord stond vandaag op het program.

Dat gaat het niet worden.

Jammer.

Sinds het verbod om groot afval naast de containers te storten is er op het gebied van schatzoeken weinig nieuws. Geen groenafval, geen planten, geen hout, geen wasmachineramen, eigenlijk zo goed als niets.

Maar ik geef de moed niet op dus op de terugweg toch maar een stop bij de containers.

Ach, het oog is nog steeds goed getraind want bij de eerste blik zag ik een blauw puntje aardewerk onder een vuilniszak uitsteken. 

Drie gave borden Engels aardewerk.

Ze gingen mee natuurlijk ook al weet ik nog niet goed wat er mee te doen.

Er was ook nog een mazzeltje bij de mangoboomgaard: 2,9 kilo vruchten. En daar weet ik precies wat ik ermee ga doen. Drie potjes compote maakte ik ervan. De voorraad loopt lekker op zo.

Met groeten Ton

Terral

Het is gewoon weer heel warm. 28 Graden met harde landwind. Een Terral. Niet mijn weer.

Herfst.

Een beetje door de wimpers kijkend zou dit een goudenregen in bloei kunnen zijn maar nee: gele blaadjes.

Het voordeel van de herfst is ook dat er weer wolken in de lucht hangen en die zorgen voor mooie zonsop- en ondergangen.

Deze oranje gekleurde is van gisteravond 20.01 uur.

En deze roze is van gisteravond 20.05 uur.  

Na de reparatie van de schoorsteen heb ik het houthok opgeruimd. 

De aanmaakhoutjes die ik van snoeiafval maakte hebben de hele zomer in de zon staan bakken en staan nu in kratjes achter de glasplaat.

In die zin zijn we klaar voor het stookseizoen ook al zal dat waarschijnlijk pas begin november een aanvang nemen. Ook al hoop ik dat er snel natte koelere dagen aankomen. Want mijn hemel: wat is de tuin droog en dor. 

Een voordeel is dan weer wel dat de cactussen en vetplanten het goed doen.

Uit Nederland nam ik natuurlijk weer stekjes mee. Van vetplanten uit de Hortus. Die stonden hier op een beschutte plek te wortelen en vandaag vond ik het tijd om ze in aparte potten te zetten.

Nu was de tip van de cactusman van de hortus dat je voor vetplanten en cactussen een goed doorlatend mengsel potgrond moet maken. En dat doe ik dan ook. Maarrrrrrr dat is in zo’n droog klimaat als hier eigenlijk te doorlatend. Als ik water heb gegeven loopt bijna al het water door de grond heen de pot uit. Dus heb ik het mengsel aangepast door iets minder zand en wat meer compost te gebruiken. Kijken of dat beter werkt.

Afgelopen maandag zag ik dat een levend steentje, Lithops, een bloeistengel maakte.

En vanavond tegen zeven uur was de bloem open.

Zaterdagmiddag gaan we naar een koor in El Morche. Proefkijken en zingen of het wat voor ons zou kunnen zijn. Het is in de kerk van Jacobus de meerdere. Dat zou een teken moeten zijn.


Met groeten Ton