Nu de rust, na de inbraak, weer volledig is teruggekeerd en de sleutels 's nachts weer gewoon beneden liggen ben ik begonnen met het inbraakveilig maken van de woning. Dat laatste is iets wat overigens niet mogelijk is want als de inbreker iets wil, wil hij het echt en slaagt daar dan ook in maar dit terzijde.
Waar begin je met beveiligen en nog belangrijker wordt de vraag: Waar stop je?
Want: een paar extra hendeltjes op de openslaande raampjes klinkt heel logisch. Maar tralies voor het wc raampje vind ik al discutabel.
Een strip op de badkamerdeur plaatsen zodat er geen koevoet meer tussen geplaatst kan worden lijkt me oké maar dan moet eigenlijk het leuke kleine raampje in die deur wel vast gezet worden. Een raampje wat me 15 jaar geleden best veel geld heeft gekost.
En wat te denken van een slot op de spanjoletsluiting? Als ze niet meer via het beveiligde bovenraampje binnen kunnen is de extra beveiliging op het spanjolet niet nodig. Maar als ze het raam inslaan is het spanjolet zonder slot, eenvoudig te openen en dat is niet de bedoeling maar ik denk dan: dan zijn ze toch al binnen.
Nu doe ik wat ik denk dat nuttig is en voor de rest maak ik me niet teveel zorgen.
Ik heb tenslotte toch nog geen I-pad en dat zou het enige zijn om te beveiligen.
Met groeten Ton
maandag 30 januari 2012
zondag 29 januari 2012
Bot
Dan laat je Egbert toch thuis, zei Rick
Nee, hij is het enige gespreksonderwerp maar zonder bot gaat hij dwalen en dat wil ik niet.
Als ik naar mijn moeder ga neem ik Egbert altijd mee. Hij ligt dan op zijn kleedje te knagen aan een bijtbot. Mijn moeder geeft dan steeds hetzelfde commentaar.
Bijt hij nooit op die lange oren? Of. Hij heeft wel geduld hoor. Hij moet wel veel knagen en krijgt er niks vanaf. Gemeen hoor. Mag hij niet gewoon een koekje? Ik vind die witte punt aan zijn staart zo leuk. Als je weggaat zie ik altijd die staart als laatste.
Mijn antwoorden zijn ook steeds dezelfde. Hij doet wel voorzichtig hoor met die oren, ik heb nog nooit gezien dat hij er op bijt. Mam, je zult zien, aan het einde van de avond is het bot op. Heb jij hem wel eens horen klagen? Ik verplicht hem niet om te bijten, dat doet hij vrijwillig. Geef het koekje maar aan mij, hij heeft lekker een bot.
Zo neuzelen we een uurtje of anderhalf vol.
Vanavond was dit allemaal niet nodig. In haar appartement lag een boekje over de geschiedenis van Bakkum. Al lezend en foto's kijkend kon ze nog behoorlijk wat herinneringen ophalen. Voor haar leuk maar ook voor mij. Zeker de verhalen over Meneer Kraakman - een zeer gefortuneerde excentrieke heer- waar mijn broer en ik, samen met onze neven zeer regelmatig kattenkwaad uithaalden op zijn landgoed.
Egbert is nauwelijks ter sprake gekomen. Die was wel mee met een inderhaast bij Appie Heijn gekocht bot.
Met groeten Ton
Nee, hij is het enige gespreksonderwerp maar zonder bot gaat hij dwalen en dat wil ik niet.
Als ik naar mijn moeder ga neem ik Egbert altijd mee. Hij ligt dan op zijn kleedje te knagen aan een bijtbot. Mijn moeder geeft dan steeds hetzelfde commentaar.
Bijt hij nooit op die lange oren? Of. Hij heeft wel geduld hoor. Hij moet wel veel knagen en krijgt er niks vanaf. Gemeen hoor. Mag hij niet gewoon een koekje? Ik vind die witte punt aan zijn staart zo leuk. Als je weggaat zie ik altijd die staart als laatste.
Mijn antwoorden zijn ook steeds dezelfde. Hij doet wel voorzichtig hoor met die oren, ik heb nog nooit gezien dat hij er op bijt. Mam, je zult zien, aan het einde van de avond is het bot op. Heb jij hem wel eens horen klagen? Ik verplicht hem niet om te bijten, dat doet hij vrijwillig. Geef het koekje maar aan mij, hij heeft lekker een bot.
Zo neuzelen we een uurtje of anderhalf vol.
Vanavond was dit allemaal niet nodig. In haar appartement lag een boekje over de geschiedenis van Bakkum. Al lezend en foto's kijkend kon ze nog behoorlijk wat herinneringen ophalen. Voor haar leuk maar ook voor mij. Zeker de verhalen over Meneer Kraakman - een zeer gefortuneerde excentrieke heer- waar mijn broer en ik, samen met onze neven zeer regelmatig kattenkwaad uithaalden op zijn landgoed.
Egbert is nauwelijks ter sprake gekomen. Die was wel mee met een inderhaast bij Appie Heijn gekocht bot.
Met groeten Ton
zaterdag 28 januari 2012
Speeltje
We zijn vanmiddag met onze 77 jarige buurman naar Alkmaar geweest omdat hij een I-pad wilde kopen om zijn eerste stappen op het World Wide Web te zetten.
Nu zijn we al een jaar of drie niet op zaterdag in Alkmaar geweest en we waren verbaasd om te zien hoe druk het er was.
We vroegen ons af waar de crisis is. Of is er juist echt crisis zodat mensen genoodzaakt zijn om op de koopjes af te gaan. Bij de Mediamarkt geven ze dit weekend 19% korting en dat is nog best de moeite als je iets duurs wilt aanschaffen.
Ik schat dat er 500 klanten in de winkel waren. En de paden van de computers - het drukste stukje in de winkel - stonden propvol met mensen. In het half uur dat we er waren en ik bij de I-pads stond heb ik wel 5 mensen met zo'n apparaat naar de kassa zien gaan.
Buurman was nummer zes.
Morgen, onder het mom van "Buurman, heb je nog hulp nodig?" kan ik er misschien ook even mee spelen.
Met groeten Ton
Nu zijn we al een jaar of drie niet op zaterdag in Alkmaar geweest en we waren verbaasd om te zien hoe druk het er was.
We vroegen ons af waar de crisis is. Of is er juist echt crisis zodat mensen genoodzaakt zijn om op de koopjes af te gaan. Bij de Mediamarkt geven ze dit weekend 19% korting en dat is nog best de moeite als je iets duurs wilt aanschaffen.
Ik schat dat er 500 klanten in de winkel waren. En de paden van de computers - het drukste stukje in de winkel - stonden propvol met mensen. In het half uur dat we er waren en ik bij de I-pads stond heb ik wel 5 mensen met zo'n apparaat naar de kassa zien gaan.
Buurman was nummer zes.
Morgen, onder het mom van "Buurman, heb je nog hulp nodig?" kan ik er misschien ook even mee spelen.
Met groeten Ton
vrijdag 27 januari 2012
Rechtvaardigheidsgevoel
Vanmiddag heb ik mijn eerste huisbezoek gedaan voor de Stichting de Regenboogboom.
Het jochie, Herre, dat we bezochten was niet ziek maar werd gepest op zijn vorige school en thuis gaat de meeste aandacht uit naar zijn broertje dat autistisch is. Hij kon wel wat aandacht gebruiken. We zijn er dan ook ongeveer twee uur geweest.
Mijn collega vrijwilliger deed het gesprek en ik vulde af en toe wat aan.
De moeder had van te voren aangegeven dat zij de aandacht een beetje op de pesterijen wilde leggen omdat Herre er tegen zijn ouders niets over wilde zeggen.
Eerst gingen we hem het Regenboogbos in, waar alles mogelijk is, om te kijken wat zijn dromen zijn.
In het begin ging het wat moeizaam- hij leek heel serieus en bedachtzaam maar na een paar minuten begon hij al te stralen. Natuurlijk wilde hij voetballen in het Nederlandselftal en in een belangrijke wedstrijd tegen FC Barcelona 10 doelpunten maken en daar geven scheidsrechters "nooit gele kaarten die fout zijn".
Toen er na een half uur nog niets over pesten gezegd was ging mijn collega hem toch een beetje die richting op duwen. Herre was direct op zijn hoede en het spontane en stralende verdween.
Op zijn nieuwe school werd nog wel gepest maar hij kon daar met de juf over praten en soms moest hij het eerst zelf proberen op te lossen en anders kwam ze hem helpen.
Zijn er nog meer mensen met wie je daar over zou kunnen praten? vroeg mijn collega.
Nee, dat weet ik niet, antwoordde Herre.
Zijn moeder stak haar vinger omhoog om aan te geven dat hij dat ook met haar zou kunnen bespreken. Maar hij deed of dat hij dat niet zag.
Zie je dat je moeder haar vinger opsteekt? Je kan dat ook met haar bespreken, of vind je dat moeilijk?
Hij knikte, ja.
Kan je ook zeggen waarom?
Dan wordt ze verdrietig, was het antwoord.
Uit het verdere gesprek bleek dat hij niet zozeer zelf het onderwerp van de pesterijen was maar dat hij het mikpunt werd als hij andere kinderen ging helpen.
Door hem steeds opnieuw naar het Regenboogbos te nemen, waar hij blij en stralend was en hem te confronteren met de pesterijen, waar hij verdrietig was konden we hem duidelijk het verschil laten voelen in de kracht die hij bezat als hij blij was tegenover die van het verdrietig zijn.
En 8 jarigen hebben dat heel goed door.
Zijn moeder zei aan het einde van het gesprek dat ze afgelopen jaren niet meer zoveel kuiltjes in zijn wangen had gezien als vanmiddag.
Met groeten Ton
Het jochie, Herre, dat we bezochten was niet ziek maar werd gepest op zijn vorige school en thuis gaat de meeste aandacht uit naar zijn broertje dat autistisch is. Hij kon wel wat aandacht gebruiken. We zijn er dan ook ongeveer twee uur geweest.
Mijn collega vrijwilliger deed het gesprek en ik vulde af en toe wat aan.
De moeder had van te voren aangegeven dat zij de aandacht een beetje op de pesterijen wilde leggen omdat Herre er tegen zijn ouders niets over wilde zeggen.
Eerst gingen we hem het Regenboogbos in, waar alles mogelijk is, om te kijken wat zijn dromen zijn.
In het begin ging het wat moeizaam- hij leek heel serieus en bedachtzaam maar na een paar minuten begon hij al te stralen. Natuurlijk wilde hij voetballen in het Nederlandselftal en in een belangrijke wedstrijd tegen FC Barcelona 10 doelpunten maken en daar geven scheidsrechters "nooit gele kaarten die fout zijn".
Toen er na een half uur nog niets over pesten gezegd was ging mijn collega hem toch een beetje die richting op duwen. Herre was direct op zijn hoede en het spontane en stralende verdween.
Op zijn nieuwe school werd nog wel gepest maar hij kon daar met de juf over praten en soms moest hij het eerst zelf proberen op te lossen en anders kwam ze hem helpen.
Zijn er nog meer mensen met wie je daar over zou kunnen praten? vroeg mijn collega.
Nee, dat weet ik niet, antwoordde Herre.
Zijn moeder stak haar vinger omhoog om aan te geven dat hij dat ook met haar zou kunnen bespreken. Maar hij deed of dat hij dat niet zag.
Zie je dat je moeder haar vinger opsteekt? Je kan dat ook met haar bespreken, of vind je dat moeilijk?
Hij knikte, ja.
Kan je ook zeggen waarom?
Dan wordt ze verdrietig, was het antwoord.
Uit het verdere gesprek bleek dat hij niet zozeer zelf het onderwerp van de pesterijen was maar dat hij het mikpunt werd als hij andere kinderen ging helpen.
Door hem steeds opnieuw naar het Regenboogbos te nemen, waar hij blij en stralend was en hem te confronteren met de pesterijen, waar hij verdrietig was konden we hem duidelijk het verschil laten voelen in de kracht die hij bezat als hij blij was tegenover die van het verdrietig zijn.
En 8 jarigen hebben dat heel goed door.
Zijn moeder zei aan het einde van het gesprek dat ze afgelopen jaren niet meer zoveel kuiltjes in zijn wangen had gezien als vanmiddag.
Met groeten Ton
donderdag 26 januari 2012
Hersenspinsels
Ik heb al eerder geschreven dat ik niet technisch aangelegd ben en dat ik heel boos word als apparatuur niet naar behoren functioneert.
Een jaar lang heb ik problemen met het slot van de achterdeur. Soms wil dat niet van buitenaf sluiten.
Ik moet dan eerst naar binnen, de deur afsluiten, door de voordeur naar buiten, de poort van het slot doen en dan pas kan ik op mijn fietsie stappen.
Ook vanmorgen. Regen, Egbert en Okkie trekkend aan hun lijnen, sleutel in slot, slot weigert, honden weer naar binnen en ik pak mijn gereedschapskist. Dit varkentje ga ik eerst even wassen. In de gereedschapskist kijkend valt mijn blik op een spuitbus olie- speciaal voor sloten. Het slot werkt weer naar behoren.
Zeer inspirerend dat het zo gemakkelijk was.
Nadat ik terug was van de wandeling eerst maar een onderwerp aangepakt dat ik al een paar weken heb uitgesteld. Een tekening maken als voorbereiding op te schilderles van volgende week.
Op internet gezocht en na 10 minuten had ik een perfect portret gevonden. Een kwartier later had ik dit goed op papier staan.
Wat gebeurt er nu steeds?
In mijn achterhoofd hoor ik mezelf roepen; ach dat lukt je toch niet, niets voor jou, daar moet je handig voor zijn. Het maakt me afhankelijk, ik voel me een slachtoffer van de omstandigheden en krachteloos.
Tijd dus om niet meer op mijn hersenspinsels af te gaan. Want zo gauw ik deze gedachten loslaat kan ik alles doen.
Ik ben niet hulpeloos en... ik zal soms hulp nodig hebben. Zeker als de reparatie verder gaat dan olie in een slot.
Met groeten Ton
Een jaar lang heb ik problemen met het slot van de achterdeur. Soms wil dat niet van buitenaf sluiten.
Ik moet dan eerst naar binnen, de deur afsluiten, door de voordeur naar buiten, de poort van het slot doen en dan pas kan ik op mijn fietsie stappen.
Ook vanmorgen. Regen, Egbert en Okkie trekkend aan hun lijnen, sleutel in slot, slot weigert, honden weer naar binnen en ik pak mijn gereedschapskist. Dit varkentje ga ik eerst even wassen. In de gereedschapskist kijkend valt mijn blik op een spuitbus olie- speciaal voor sloten. Het slot werkt weer naar behoren.
Zeer inspirerend dat het zo gemakkelijk was.
Nadat ik terug was van de wandeling eerst maar een onderwerp aangepakt dat ik al een paar weken heb uitgesteld. Een tekening maken als voorbereiding op te schilderles van volgende week.
Op internet gezocht en na 10 minuten had ik een perfect portret gevonden. Een kwartier later had ik dit goed op papier staan.
Wat gebeurt er nu steeds?
In mijn achterhoofd hoor ik mezelf roepen; ach dat lukt je toch niet, niets voor jou, daar moet je handig voor zijn. Het maakt me afhankelijk, ik voel me een slachtoffer van de omstandigheden en krachteloos.
Tijd dus om niet meer op mijn hersenspinsels af te gaan. Want zo gauw ik deze gedachten loslaat kan ik alles doen.
Ik ben niet hulpeloos en... ik zal soms hulp nodig hebben. Zeker als de reparatie verder gaat dan olie in een slot.
Met groeten Ton
dinsdag 24 januari 2012
Bijna gewerkt
De leeswoede is al een week of drie aan het afnemen en de zin om lichamelijk werk te verrichten neemt evenredig toe. En omdat het vandaag mooi zacht weer was kwam de behoefte om buiten te werken naar boven.
De groentetuin is een project waar nog wel het een en ander aan moet gebeuren voordat er daadwerkelijk van een groentetuin sprake kan zijn. De meeste sierplanten zijn er uit maar er ligt nog wel een kuub grind in, de vijver moet wat kleiner gemaakt worden en er staan nog twee boomstronken die ik moet verwijderen.
Bij de achterburen staat een container voor grof vuil dus heb ik gevraagd of ik het grind daar in mag storten. Geen probleem maar ik moet wachten tot morgen want dan is hij klaar met zijn sloopwerk.
Vandaag bleef het bij regelen en denken maar morgen staat er noeste arbeid op het programma.
Met groenten Ton
De groentetuin is een project waar nog wel het een en ander aan moet gebeuren voordat er daadwerkelijk van een groentetuin sprake kan zijn. De meeste sierplanten zijn er uit maar er ligt nog wel een kuub grind in, de vijver moet wat kleiner gemaakt worden en er staan nog twee boomstronken die ik moet verwijderen.
Bij de achterburen staat een container voor grof vuil dus heb ik gevraagd of ik het grind daar in mag storten. Geen probleem maar ik moet wachten tot morgen want dan is hij klaar met zijn sloopwerk.
Vandaag bleef het bij regelen en denken maar morgen staat er noeste arbeid op het programma.
Met groenten Ton
maandag 23 januari 2012
Een teken van mijn vader?
De zon begint al weer duidelijk te klimmen.
Op 21 december kan er geen zonlicht op mijn schilderijen vallen. Toen ik vanmiddag, na een wandeling met Egbert de serre binnenstapte viel mijn oog dan ook direct op het zonlicht dat weer op mijn schilderijen scheen.
Het geel/rode schilderij is mijn favoriete omdat het mij steeds aan mijn vader doet denken omdat hij regelmatig met zijn hoofd op zijn armen op de tafel lag. Vandaag zou het zijn 93 ste verjaardag zijn geweest.
En ik weet dat het nergens op slaat maar voor mijn gevoel ben ik vandaag een beetje met hem op de foto gegaan.
Op 21 december kan er geen zonlicht op mijn schilderijen vallen. Toen ik vanmiddag, na een wandeling met Egbert de serre binnenstapte viel mijn oog dan ook direct op het zonlicht dat weer op mijn schilderijen scheen.
Het geel/rode schilderij is mijn favoriete omdat het mij steeds aan mijn vader doet denken omdat hij regelmatig met zijn hoofd op zijn armen op de tafel lag. Vandaag zou het zijn 93 ste verjaardag zijn geweest.
En ik weet dat het nergens op slaat maar voor mijn gevoel ben ik vandaag een beetje met hem op de foto gegaan.
Met groeten Ton
zondag 22 januari 2012
Klantencontact
Ik vraag weleens aan mensen wat er leuk is aan hun baantje. Regelmatig krijg ik dan als antwoord: nou het contact met de klanten. Soms kan ik me niet voorstellen dat klantencontact opweegt tegen het saaie of harde werk.
Toen ik vrijdag moest invallen als chauffeur voor de wassalon stelde ik mijzelf deze vraag.
Want het simpel rondrijden in een auto maakt mij niet gelukkig. Ik maak het mezelf juist extra moeilijk door perse de kortste of snelste route te moeten rijden.
Als dit niet lukt krijg ik er de pest in. Stoplichten die op rood staan, mensen die een zebrapad willen oversteken of als blijkt dat het een eenrichtingsweg is of de straat is afgesloten wegens herbestrating. Veel irritaties heb ik in het verkeer, maar het klantencontact is wat het zo leuk maakt.
Ik kreeg voor een klant 7 zakken met schoon wasgoed mee, 35 kg. Toen ik daar aanbelde deed een aardige man open en zei "wel veel he?" Er ontstond een vervolgens een gesprek.
Ach, misschien is uw wasmachine wel kapot, zei ik
Nee mijn vrouw is overleden.
Wat vervelend. Gecondoleerd.
Nou eh, ze is eigenlijk al 10 jaar dood.
O!
Het is eigenlijk een beetje raar verhaal.
Ze is 10 jaar geleden overleden maar is enkele weken geleden herbegraven Toen mijn vrouw overleed was onze dochter 5 jaar oud. Zij herinnert zich eigenlijk nauwelijks nog iets van haar moeder.
Maar door de herbegrafenis kwamen er wel heel veel gevoelens naar boven en is daardoor nogal van slag geraakt. Op de plechtigheid zijn ongeveer 300 mensen geweest. Er is dus veel over mijn vrouw gesproken, hoe ze was, wat ze heeft gedaan aan leuk dingen en ook hoeveel ze van onze dochter hield.
Mijn dochter is heel blij dat ze nu weer weet wie haar moeder was maar daardoor wordt ze ook op het feit gedrukt dat ze haar moeder heeft gemist.
Ze heeft van mij de afgelopen weken extra aandacht gehad en daarmee is het huishouden wat achterop geraakt. Gelukkig dat je bazin mijn was er nog even tussendoor wilde nemen zo vlak voor haar vakantie.
Met groeten Ton
Toen ik vrijdag moest invallen als chauffeur voor de wassalon stelde ik mijzelf deze vraag.
Want het simpel rondrijden in een auto maakt mij niet gelukkig. Ik maak het mezelf juist extra moeilijk door perse de kortste of snelste route te moeten rijden.
Als dit niet lukt krijg ik er de pest in. Stoplichten die op rood staan, mensen die een zebrapad willen oversteken of als blijkt dat het een eenrichtingsweg is of de straat is afgesloten wegens herbestrating. Veel irritaties heb ik in het verkeer, maar het klantencontact is wat het zo leuk maakt.
Ik kreeg voor een klant 7 zakken met schoon wasgoed mee, 35 kg. Toen ik daar aanbelde deed een aardige man open en zei "wel veel he?" Er ontstond een vervolgens een gesprek.
Ach, misschien is uw wasmachine wel kapot, zei ik
Nee mijn vrouw is overleden.
Wat vervelend. Gecondoleerd.
Nou eh, ze is eigenlijk al 10 jaar dood.
O!
Het is eigenlijk een beetje raar verhaal.
Ze is 10 jaar geleden overleden maar is enkele weken geleden herbegraven Toen mijn vrouw overleed was onze dochter 5 jaar oud. Zij herinnert zich eigenlijk nauwelijks nog iets van haar moeder.
Maar door de herbegrafenis kwamen er wel heel veel gevoelens naar boven en is daardoor nogal van slag geraakt. Op de plechtigheid zijn ongeveer 300 mensen geweest. Er is dus veel over mijn vrouw gesproken, hoe ze was, wat ze heeft gedaan aan leuk dingen en ook hoeveel ze van onze dochter hield.
Mijn dochter is heel blij dat ze nu weer weet wie haar moeder was maar daardoor wordt ze ook op het feit gedrukt dat ze haar moeder heeft gemist.
Ze heeft van mij de afgelopen weken extra aandacht gehad en daarmee is het huishouden wat achterop geraakt. Gelukkig dat je bazin mijn was er nog even tussendoor wilde nemen zo vlak voor haar vakantie.
Met groeten Ton
zaterdag 21 januari 2012
Medestander
Ook al schrijf ik dit blog voor mezelf, het is prettig om bevestigd te worden.
"Mijn oordeel berust te vaak op tunnelvisie" aldus Alex Brenninkmeijer in het NRC van vandaag. Iedereen heeft zijn vooroordelen, maar als we door beeldvorming de wereld verdelen in 'wij' en 'zij', missen we de dialoog die nodig is om niet te discrimineren. Als het om 'ik' en de 'ander' gaat dan valt er veelal wel een brug te bouwen.
Hoe iemand ook denkt over homo's, als hij goed contact heeft met zijn homo-buurman speelt het verschil in de seksuele gerichtheid minder een rol. Datzelfde geldt ook voor de Marokkaanse buur of de Poolse schilder.
Wat mij het meest treft in het artikel is dit: "Vertrouwen is geen abstract begrip, maar het resultaat van concrete contacten, van dag tot dag. Zonder dialoog blijft de ander buiten beeld en wordt hij een object in plaats van een mens van vlees en bloed. Die dialoog vormt de kern van ons samenleven. De dialoog is niet altijd een gemakkelijk gesprek en vraagt bovendien tijd, inzet en moed."
Het is als of ik mezelf geciteerd zie. In mijn blog van vorige week schreef ik over de problemen met de buren het volgende:
"Met dit gesprek zijn de problemen natuurlijk niet de wereld uit maar de buren hebben nu wel weer een gezicht. De afgelopen jaren hebben we niet met elkaar gesproken en ontstaat er een abstract begrip over wie die mensen zijn."
Met groeten Ton
"Mijn oordeel berust te vaak op tunnelvisie" aldus Alex Brenninkmeijer in het NRC van vandaag. Iedereen heeft zijn vooroordelen, maar als we door beeldvorming de wereld verdelen in 'wij' en 'zij', missen we de dialoog die nodig is om niet te discrimineren. Als het om 'ik' en de 'ander' gaat dan valt er veelal wel een brug te bouwen.
Hoe iemand ook denkt over homo's, als hij goed contact heeft met zijn homo-buurman speelt het verschil in de seksuele gerichtheid minder een rol. Datzelfde geldt ook voor de Marokkaanse buur of de Poolse schilder.
Wat mij het meest treft in het artikel is dit: "Vertrouwen is geen abstract begrip, maar het resultaat van concrete contacten, van dag tot dag. Zonder dialoog blijft de ander buiten beeld en wordt hij een object in plaats van een mens van vlees en bloed. Die dialoog vormt de kern van ons samenleven. De dialoog is niet altijd een gemakkelijk gesprek en vraagt bovendien tijd, inzet en moed."
Het is als of ik mezelf geciteerd zie. In mijn blog van vorige week schreef ik over de problemen met de buren het volgende:
"Met dit gesprek zijn de problemen natuurlijk niet de wereld uit maar de buren hebben nu wel weer een gezicht. De afgelopen jaren hebben we niet met elkaar gesproken en ontstaat er een abstract begrip over wie die mensen zijn."
Met groeten Ton
vrijdag 20 januari 2012
We benne op de wereld.....
Na een gezellige repetitie met een biertje toe bij mannenkoor Blair, lag ik vanmorgen om half acht nog comateus in bed toen de telefoon ging.
" Kan je me uit de brand helpen? Mijn chaffeuse is ziek en ik heb een berg extra werk omdat ik volgende week vakantie heb."
Ik spring uit bed en bedenk dat ik Egbert dan wel ergens onder moet brengen want een hele dag alleen is wel wat veel. Als ik later de bazin van Okkie bel vindt ze het geen probleem om op hem te passen.
Mijn ronde langs de klanten gaat niet helemaal soepel. Als ik bij een klant, om binnen te komen de sleutel moet ophalen bij een winkel weet men daar niets vanaf. Maar er wordt van alles gedaan om te helpen. "Ik ga de dochter bellen die weet het wel." Al na drie minuten wachten komt een mevrouw van de thuiszorg met een sleutel en kan ik de was afleveren.
En als ik om 2 uur de wassalon binnenstap staan er gesmeerde boterhammetjes, met hagelslag, voor me klaar.
Met groeten Ton
" Kan je me uit de brand helpen? Mijn chaffeuse is ziek en ik heb een berg extra werk omdat ik volgende week vakantie heb."
Ik spring uit bed en bedenk dat ik Egbert dan wel ergens onder moet brengen want een hele dag alleen is wel wat veel. Als ik later de bazin van Okkie bel vindt ze het geen probleem om op hem te passen.
Mijn ronde langs de klanten gaat niet helemaal soepel. Als ik bij een klant, om binnen te komen de sleutel moet ophalen bij een winkel weet men daar niets vanaf. Maar er wordt van alles gedaan om te helpen. "Ik ga de dochter bellen die weet het wel." Al na drie minuten wachten komt een mevrouw van de thuiszorg met een sleutel en kan ik de was afleveren.
En als ik om 2 uur de wassalon binnenstap staan er gesmeerde boterhammetjes, met hagelslag, voor me klaar.
Met groeten Ton
donderdag 19 januari 2012
Kan het niet eenvoudiger?
We hebben de afgelopen dagen behoorlijk wat tips gekregen om onze woning te beveiligen tegen inbraak. Tuinbankje weghalen in de winter, de vuilcontainer naast het hek weghalen, een lamp installeren die aan gaat als je er langs loopt, lampje in huis aanlaten als je er niet bent, gordijnen dicht doen, het huis rommelig achterlaten. Eigenlijk te veel om op te noemen.
De rechercheur vertelde dat de dieven tegenwoordig zo brutaal zijn dat eigenlijk niets helpt. Als je in de woning een lampje wilt laten branden is dat niet genoeg, je zou een'normale' hoeveelheid aan moeten laten.
Hetzelfde geldt voor een buiten lamp: het zou een bouwlamp zijn moeten zijn. Gordijnen dichtdoen: dat is juist wat ze willen, ze kunnen dan ongestoord hun gang gaan.
Wat wel werkt zijn: alarm installatie, dievenklauwen, strips die voorkomen dat dieven een breekijzer tussen het kozijn kunnen steken, voordeur op het nachtslot doen ( volgens de rechercheur wordt er inmiddels net zo veel via de voorkant als aan de achterzijde ingebroken) een ijzeren staaf in een bovenlicht plaatsen en extra sloten op openslaande deuren monteren. Alles natuurlijk van een goede kwaliteit.
De vraag rijst bij ons: hebben we daar allemaal zin in? We willen het de dieven niet gemakkelijk maken maar leven in een bunker, geregeerd door angst?
We gaan ons huis met een beveiligingsbeambte van de politie nakijken om te zien wat hij ons adviseert en daarna beslissen wat we gaan doen.
Ook na drie dagen hebben we nog niets gemist aan spulletjes en is de rust weer helemaal terug gekeerd.
Ik heb de boel eens lekker schoongemaakt dus zijn de hanschoenafdrukken van spiegels, deuren en ramen.
Rick is helemaal blij met mijn schoonmaakwoede en zei vanavond "kan ik niet iets eenvoudigers verzinnen om je aan de schoonmaak te krijgen?".
Met groeten Ton
De rechercheur vertelde dat de dieven tegenwoordig zo brutaal zijn dat eigenlijk niets helpt. Als je in de woning een lampje wilt laten branden is dat niet genoeg, je zou een'normale' hoeveelheid aan moeten laten.
Hetzelfde geldt voor een buiten lamp: het zou een bouwlamp zijn moeten zijn. Gordijnen dichtdoen: dat is juist wat ze willen, ze kunnen dan ongestoord hun gang gaan.
Wat wel werkt zijn: alarm installatie, dievenklauwen, strips die voorkomen dat dieven een breekijzer tussen het kozijn kunnen steken, voordeur op het nachtslot doen ( volgens de rechercheur wordt er inmiddels net zo veel via de voorkant als aan de achterzijde ingebroken) een ijzeren staaf in een bovenlicht plaatsen en extra sloten op openslaande deuren monteren. Alles natuurlijk van een goede kwaliteit.
De vraag rijst bij ons: hebben we daar allemaal zin in? We willen het de dieven niet gemakkelijk maken maar leven in een bunker, geregeerd door angst?
We gaan ons huis met een beveiligingsbeambte van de politie nakijken om te zien wat hij ons adviseert en daarna beslissen wat we gaan doen.
Ook na drie dagen hebben we nog niets gemist aan spulletjes en is de rust weer helemaal terug gekeerd.
Ik heb de boel eens lekker schoongemaakt dus zijn de hanschoenafdrukken van spiegels, deuren en ramen.
Rick is helemaal blij met mijn schoonmaakwoede en zei vanavond "kan ik niet iets eenvoudigers verzinnen om je aan de schoonmaak te krijgen?".
Met groeten Ton
dinsdag 17 januari 2012
Inbraak
Het was toch een beetje een rare vakantie in Spanje vanwege de perikelen met de buren. Dus toen we uit de trein stapten zeiden we tegen elkaar dat het toch heerlijk was om in ons eigen rustige dorpje te zijn. Ver weg van de boze buitenwereld.
Nooit zijn we zo snel en zo abrupt uit onze droom gehaald.
Toen we om 1.00 uur in ons Nederlandse huis stapten merkten we net niet op; dat dieven door het achterraam het pand verlieten.
Ze hadden het tuinbankje onder het raam gezet en het raampje opengebroken. Vervolgens alle kasten en laden open gedaan en de inhoud eruit gegooid. Zo gauw ze ons hoorden zijn ze door een open slaapkamerraam naar buiten gesprongen en via de vuilcontainer het hek over weggegaan.
Rick heeft foto's gemaakt en ik het raampje gebarricadeerd en vervolgens zijn we gaan slapen.
Vanmorgen vroeg aangifte gedaan en om een uur of twaalf kwam de recherche voor een sporenonderzoek. Er was vannacht op nog een plaats vlakbij een inbraak gepleegd met een zelfde breekijzer.
Er is niets weg, simpel omdat we geen geld, sieraden of dure voorwerpen in huis hebben. Maar bij de vorige inbraak bleken ze achteraf een skibroek mee te hebben genomen dus wie weet of ik zo direct nog één van mijn Zeeman onderbroekjes mis.
Met groeten Ton
Nooit zijn we zo snel en zo abrupt uit onze droom gehaald.
Toen we om 1.00 uur in ons Nederlandse huis stapten merkten we net niet op; dat dieven door het achterraam het pand verlieten.
Ze hadden het tuinbankje onder het raam gezet en het raampje opengebroken. Vervolgens alle kasten en laden open gedaan en de inhoud eruit gegooid. Zo gauw ze ons hoorden zijn ze door een open slaapkamerraam naar buiten gesprongen en via de vuilcontainer het hek over weggegaan.
Rick heeft foto's gemaakt en ik het raampje gebarricadeerd en vervolgens zijn we gaan slapen.
Vanmorgen vroeg aangifte gedaan en om een uur of twaalf kwam de recherche voor een sporenonderzoek. Er was vannacht op nog een plaats vlakbij een inbraak gepleegd met een zelfde breekijzer.
Er is niets weg, simpel omdat we geen geld, sieraden of dure voorwerpen in huis hebben. Maar bij de vorige inbraak bleken ze achteraf een skibroek mee te hebben genomen dus wie weet of ik zo direct nog één van mijn Zeeman onderbroekjes mis.
Met groeten Ton
maandag 16 januari 2012
Klusje
Omdat het vanmorgen miezerde en omdat, vooral Rick heel optimistisch is over het weer, zijn we vroeg met de schoonmaak begonnen. En Rick heeft gelijk gehad om 14.52 brak de zon door en zit hij lekker buiten.
De regenmeter staat op 3,5 mm en dat is niet voldoende om de tuin van zijn broodnodige water te voorzien. Maar de winter duurt nog even en het druppel systeem voor de pijnboompjes staat aan.
Schreef ik gister over de, te snoeien Mimosa. Vandaag heb ik daar nog wat extra informatie over gekregen: hak de wortels rond de boom door voordat je gaat snoeien dat belemmert de groei. ( Aart, snoeien doet groeien maar met deze tip zou je het onder controle kunnen houden) Ook zou de mimosa teveel water krijgen als hij zo snel groeit. Ik ben echter heel zuinig met water geven en heb hem na één jaar al van het systeem afgehaald.
Maar met het beetje regen vanmorgen zag ik waar de boom zijn water van krijgt: van de afvoerpijp van het dak. Dus als het regent krijgt hij heel veel.
Klusje voor de volgende keer: aan de afvoer pijp ga ik een slang maken met gaatjes erin om het regenwater beter te verdelen.
Nu ga ik nog even lekker in de zon zitten.
Met groeten Ton
De regenmeter staat op 3,5 mm en dat is niet voldoende om de tuin van zijn broodnodige water te voorzien. Maar de winter duurt nog even en het druppel systeem voor de pijnboompjes staat aan.
Maar met het beetje regen vanmorgen zag ik waar de boom zijn water van krijgt: van de afvoerpijp van het dak. Dus als het regent krijgt hij heel veel.
Klusje voor de volgende keer: aan de afvoer pijp ga ik een slang maken met gaatjes erin om het regenwater beter te verdelen.
Nu ga ik nog even lekker in de zon zitten.
Met groeten Ton
zondag 15 januari 2012
Acacia deal bata
Drie jaar geleden heb ik een Mimosa geplant als een zielig plantje van 80 cm hoog. Nu staat er een struik van 5 meter hoogte. Maar de takken zijn zo slap dat de boom ook 5 meter breed is.
Ik wil hem snoeien om het onderstel steviger te laten worden. Rick wil daar niets van weten want die houdt van 'instant tuinieren' en van zo'n snelle groeier wordt hij helemaal blij.
Zal ik wat van die Mimosatakken in huis zetten? vroeg ik donderdag een beetje sneaky.
Kan hij alvast wennen, dacht ik.
Maar een vriend in Benamargossa kwam mij vanmiddag ongevraagd te hulp. We lopen altijd een rondje door zijn tuin lopen om wetenswaardigheden uit te wisselen.
Ik heb vorig jaar de Mimosa gesnoeid, zei hij, want die had zulke slappe takken en moet je nu eens zien wat hij prachtig is geworden.
Rick is om, we hebben een deal. Na de bloei mag de zaag erin en morgen neem ik nog wat takken mee naar Nederland.
Met groeten Ton
Zal ik wat van die Mimosatakken in huis zetten? vroeg ik donderdag een beetje sneaky.
Kan hij alvast wennen, dacht ik.
Maar een vriend in Benamargossa kwam mij vanmiddag ongevraagd te hulp. We lopen altijd een rondje door zijn tuin lopen om wetenswaardigheden uit te wisselen.
Ik heb vorig jaar de Mimosa gesnoeid, zei hij, want die had zulke slappe takken en moet je nu eens zien wat hij prachtig is geworden.
Rick is om, we hebben een deal. Na de bloei mag de zaag erin en morgen neem ik nog wat takken mee naar Nederland.
Met groeten Ton
vrijdag 13 januari 2012
Goede vrijdag
En eindelijk daar was ie dan... de zon.
We konden wel wat gebruiken na de afgelopen twee dagen. Maar eigenlijk was alles al weer goed.
Zeker nadat we gisteravond bij vrienden op visite waren geweest en daar heerlijk tapas hadden gegeten waarmee we een tumultueuze dag, zeer prettig afsloten. Dat zorgde ook direct voor nuancering en balans. Spanje en het huis blijven leuk.
Vandaag kwam de graafmachine om werk op ons nieuwe stuk land te doen. De vorige eigenaar heeft een bouwkavel laten maken en daarmee de top van de berg glad geschoven en met die aarde de oude terrassen volgestort.
Wij willen een deel van die terrassen weer open hebben om meer plezier en beter gebruik van het perceel te hebben. In de toekomst, als we hier wonen ga ik op die terrassen een groentetuin maken.
De vrij gekomen aarde is gebruikt om het vlakke perceel op te hogen op plaatsen waar ik planten wil hebben. Ook is op die plaatsen de rotsbodem losgehakt. Het ziet er nu weer wat natuurlijker uit.
Het grove werk is nu gedaan en kan ik zelf aan de gang.
Te grote stenen wil ik uit de aarde halen en daar stapelmuurtjes van maken om grond tegen te houden waar dat nodig is.
Maar daar heb ik nog wel een vakantie of twee voor nodig.
Met groeten Ton
We konden wel wat gebruiken na de afgelopen twee dagen. Maar eigenlijk was alles al weer goed.
Zeker nadat we gisteravond bij vrienden op visite waren geweest en daar heerlijk tapas hadden gegeten waarmee we een tumultueuze dag, zeer prettig afsloten. Dat zorgde ook direct voor nuancering en balans. Spanje en het huis blijven leuk.
Vandaag kwam de graafmachine om werk op ons nieuwe stuk land te doen. De vorige eigenaar heeft een bouwkavel laten maken en daarmee de top van de berg glad geschoven en met die aarde de oude terrassen volgestort.
Wij willen een deel van die terrassen weer open hebben om meer plezier en beter gebruik van het perceel te hebben. In de toekomst, als we hier wonen ga ik op die terrassen een groentetuin maken.
Het grove werk is nu gedaan en kan ik zelf aan de gang.
Te grote stenen wil ik uit de aarde halen en daar stapelmuurtjes van maken om grond tegen te houden waar dat nodig is.
Maar daar heb ik nog wel een vakantie of twee voor nodig.
Met groeten Ton
donderdag 12 januari 2012
Carmen
Vanmorgen stelde Carmen ons wel heel sterk op de proef. De waterafvoer in de weg was volgestort met beton en de afvoerpijp doorgezaagd. We gingen boos de berg op om de schade goed te bekijken en zagen toen dat de afvoerpijp wel degelijk op grond van de buren liep. Dit in tegenstelling met het blog van gisteren.
Na wat beraad besloten we om het beton uit het rooster te halen( was nog zacht) en de pijp weg te halen. Toen ik gereedschap ging halen hoorde ik veel geschreeuw. De buren waren gearriveerd,scholden Rick uit en gooiden stenen naar hem. De buurman was echt over de rooie. Toen hij zag dat ik eraan kwam begon hij mij te bedreigen met een spade. Maar ik liep zonder angst, vastbesloten op hem af om hem te zeggen dat ze gelijk hadden. Terwijl ik dit wel 10 maal herhaalde werd hij rustiger en konden we uiteindelijk gewoon met elkaar praten.
Met dit gesprek zijn de problemen natuurlijk niet de wereld uit maar de buren hebben nu wel weer een gezicht. De afgelopen jaren hebben we niet met elkaar gesproken en ontstaat er een abstract begrip over wie die mensen zijn.
Hoe wonderlijk dat we gisteren Carmen hebben "bedacht' en dat we ons na wat vandaag is gebeurd, niet volledig hebben laten regeren door emoties die er natuurlijk wel zijn.
Met groeten uit een bewolkt en koud Spanje, Ton
 |
| Weg, weg rooster en afvoer. |
Na wat beraad besloten we om het beton uit het rooster te halen( was nog zacht) en de pijp weg te halen. Toen ik gereedschap ging halen hoorde ik veel geschreeuw. De buren waren gearriveerd,scholden Rick uit en gooiden stenen naar hem. De buurman was echt over de rooie. Toen hij zag dat ik eraan kwam begon hij mij te bedreigen met een spade. Maar ik liep zonder angst, vastbesloten op hem af om hem te zeggen dat ze gelijk hadden. Terwijl ik dit wel 10 maal herhaalde werd hij rustiger en konden we uiteindelijk gewoon met elkaar praten.
Met dit gesprek zijn de problemen natuurlijk niet de wereld uit maar de buren hebben nu wel weer een gezicht. De afgelopen jaren hebben we niet met elkaar gesproken en ontstaat er een abstract begrip over wie die mensen zijn.
Hoe wonderlijk dat we gisteren Carmen hebben "bedacht' en dat we ons na wat vandaag is gebeurd, niet volledig hebben laten regeren door emoties die er natuurlijk wel zijn.
Met groeten uit een bewolkt en koud Spanje, Ton
dinsdag 10 januari 2012
Omdat....
Er twee vogels prachtig fluiten nog voordat de zon opkomt.
Ik een leuk gesprek had toen ik de hond uitliet.
De monteur precies om 8 uur voor de deur staat om de nieuwe pomp te installeren.
De CV bijna geruisloos functioneert.
Rick gisteravond na een vergadering, thuis kwam met 3 kleine soesjes voor mij.
De oppas van Egbert hem schaamteloos gaat verwennen de komende dagen.
De buurman de post verzorgt.
Ik gratis fietslampjes kreeg van de ANWB die ik gebruik aan de halsband van Egbert zodat hij duidelijk zichtbaar is in het donker.
Ben ik simpelweg gelukkig
Met groeten Ton
Ik een leuk gesprek had toen ik de hond uitliet.
De monteur precies om 8 uur voor de deur staat om de nieuwe pomp te installeren.
De CV bijna geruisloos functioneert.
Rick gisteravond na een vergadering, thuis kwam met 3 kleine soesjes voor mij.
De oppas van Egbert hem schaamteloos gaat verwennen de komende dagen.
De buurman de post verzorgt.
Ik gratis fietslampjes kreeg van de ANWB die ik gebruik aan de halsband van Egbert zodat hij duidelijk zichtbaar is in het donker.
Ben ik simpelweg gelukkig
Met groeten Ton
maandag 9 januari 2012
Want het leven was lijden
Vanmiddag kwam de tekst van Robert Long me helder voor de geest.
Ik vroeg aan de zangleraar hoeveel tijd ik per dag zou moeten besteden aan oefeningen?
Geen, was het korte antwoord
Ja, maar uh.
Nee het gaat niet om oefeningen. Oefeningen zijn saai en als er geen plezier is oefen je achteruit.
Oefenen is spielerei. Als je wilt oefenen in lager zingen brom dan eens mee met een aggregaat of het geluid van de motor van je CV. Het maakt niet uit wat. Zing mee met een lied dat een paar tonen heeft die te laag zijn voor je. Een paar keer per dag proberen om zo laag mogelijk te komen is voldoende.
Voor de rest mag je zoveel zingen als je wilt, forceer niets en doe het met plezier.
Hier wordt wel een contrast zichtbaar met mijn trompet lessen. Als 8 jarige kreeg ik mijn eerste trompet en dan begon je in het orkest de derde partij te spelen die hoofdzakelijk bestond uit: hoempa pa pa pa, hoempa, hoempa, hoempa pa pa pa. Daarnaast toonladders, bergen etudes en minimaal een uur per dag studeren.
Dit regime zit nog steeds in mijn hoofd. Alsof het niet leuk mag zijn.
Het was afzien maar er kwam wel resultaat. Ik kon goed trompet spelen maar was er op mijn 24ste wel helemaal klaar mee.
Gelukkig hoef ik me niet meer te houden aan het oude idee maar die is niet zo eenvoudig ge-delete. Morgen wordt de nieuwe motor van de cv geïnstalleerd. Ben nieuwsgierig welke toon die geeft.
Met groeten Ton
Ik vroeg aan de zangleraar hoeveel tijd ik per dag zou moeten besteden aan oefeningen?
Geen, was het korte antwoord
Ja, maar uh.
Nee het gaat niet om oefeningen. Oefeningen zijn saai en als er geen plezier is oefen je achteruit.
Oefenen is spielerei. Als je wilt oefenen in lager zingen brom dan eens mee met een aggregaat of het geluid van de motor van je CV. Het maakt niet uit wat. Zing mee met een lied dat een paar tonen heeft die te laag zijn voor je. Een paar keer per dag proberen om zo laag mogelijk te komen is voldoende.
Voor de rest mag je zoveel zingen als je wilt, forceer niets en doe het met plezier.
Hier wordt wel een contrast zichtbaar met mijn trompet lessen. Als 8 jarige kreeg ik mijn eerste trompet en dan begon je in het orkest de derde partij te spelen die hoofdzakelijk bestond uit: hoempa pa pa pa, hoempa, hoempa, hoempa pa pa pa. Daarnaast toonladders, bergen etudes en minimaal een uur per dag studeren.
Dit regime zit nog steeds in mijn hoofd. Alsof het niet leuk mag zijn.
Het was afzien maar er kwam wel resultaat. Ik kon goed trompet spelen maar was er op mijn 24ste wel helemaal klaar mee.
Gelukkig hoef ik me niet meer te houden aan het oude idee maar die is niet zo eenvoudig ge-delete. Morgen wordt de nieuwe motor van de cv geïnstalleerd. Ben nieuwsgierig welke toon die geeft.
Met groeten Ton
zondag 8 januari 2012
Elke keer denk je eraan maar....
Op facebook: M, ik kom zaterdag naar je concert luisteren.
Maar die zaterdag hang ik lekker op de bank en ben het hele concert vergeten.
Al weken denk ik steeds: laat ik M bellen en mijn verontschuldiging aanbieden.
Vandaag loop ik met Egbert in het park en kom ik M tegen.
Sorry, ik had je beloofd naar je concert te komen maar ben het helemaal vergeten.
O, gelukkig. Ik wilde je steeds bellen om te zeggen dat ik niet zelf in dat koor zing maar mijn dochter. En uh, het concert ging uiteindelijk helemaal niet door. Elke keer als ik je voorbij mijn huis zag fietsen voelde ik me er schuldig over maar durfde het je eigenlijk gewoon niet te zeggen.
Bovenstaande maakt weer eens duidelijk hoe belangrijk het is om dingen op te ruimen.
Met groeten Ton
Maar die zaterdag hang ik lekker op de bank en ben het hele concert vergeten.
Al weken denk ik steeds: laat ik M bellen en mijn verontschuldiging aanbieden.
Vandaag loop ik met Egbert in het park en kom ik M tegen.
Sorry, ik had je beloofd naar je concert te komen maar ben het helemaal vergeten.
O, gelukkig. Ik wilde je steeds bellen om te zeggen dat ik niet zelf in dat koor zing maar mijn dochter. En uh, het concert ging uiteindelijk helemaal niet door. Elke keer als ik je voorbij mijn huis zag fietsen voelde ik me er schuldig over maar durfde het je eigenlijk gewoon niet te zeggen.
Bovenstaande maakt weer eens duidelijk hoe belangrijk het is om dingen op te ruimen.
Met groeten Ton
zaterdag 7 januari 2012
Twee koningen
Natuurlijk heb ik als kind een keer de meegebakken erwt in de Driekoningen koek gehad waarna ik me de hele dag als een koning heb gevoeld.
Maar nog nooit is de zesde dag van januari zo leuk geweest als die van gisteren.
We zijn gezoend, gefeliciteerd, toegezongen, gecomplimenteerd en overladen met kado's.
Beduusd zijn we.
Maar het begint wel te dagen dat de feestdagen nu echt over zijn. Zeker nu Okkie is opgehaald door zijn baasjes, en de kerstspullen weer op zolder staan.
Gelukkig hangen de feestslingers en ballonnen nog in huis en staan de wenskaarten en de kado's nog op tafel zodat we er steeds even naar kunnen kijken.
We zijn als koningen zo rijk.
Met groeten Ton
Maar nog nooit is de zesde dag van januari zo leuk geweest als die van gisteren.
We zijn gezoend, gefeliciteerd, toegezongen, gecomplimenteerd en overladen met kado's.
Beduusd zijn we.
Maar het begint wel te dagen dat de feestdagen nu echt over zijn. Zeker nu Okkie is opgehaald door zijn baasjes, en de kerstspullen weer op zolder staan.
Gelukkig hangen de feestslingers en ballonnen nog in huis en staan de wenskaarten en de kado's nog op tafel zodat we er steeds even naar kunnen kijken.
We zijn als koningen zo rijk.
Met groeten Ton
vrijdag 6 januari 2012
Drijvende kracht
Precies 17,5 jaar geleden hebben we elkaar ontmoet op het strand bij van Bakkum aan Zee en 12,5 geleden zijn we getrouwd. De laatste dagen hebben we teruggekeken.
Wat hebben we het goed he?
Ja twee huizen, geld zat, een baan, een auto, een.... etc.
Maar dat is niet waar het werkelijk over gaat.
Wat maakte de afgelopen jaren nou zo mooi?
Dat we steeds meer naar elkaar zijn toegegroeid. Dat we elkaar aanvullen en ondersteunen. Dat we onszelf voor 100 procent in de relatie brengen en niet samen 100 wat zou willen zeggen dat we elkaar maar voor de helft geven.
Dat ik heb afgeleerd om een week lang te zwijgen als ik me zelf tekort gedaan voelde of gewoon boos zat te wezen. Niet omdat Rick mij dat zei maar omdat ik inzag dat ik hém er nodeloos mee kwetste, mezelf tekort deed en met mijn gedrag een bom onder de relatie legde.
Dat ik de dingen op twee manieren kan doen: met en zonder liefde.
Zonder liefde maak ik 's morgens een fruitontbijt met een appel, een banaan en een peer maar met liefde zit er ook een sinaasappel bij. Ik heb namelijk een schurft aan sinaasappels pellen maar met liefde is het een fluitje van een cent.
Dit geldt voor alles of het nu de afwas is of dat ik een paar shirts voor hem haal.
Met groeten Ton
Wat hebben we het goed he?
Ja twee huizen, geld zat, een baan, een auto, een.... etc.
Maar dat is niet waar het werkelijk over gaat.
Wat maakte de afgelopen jaren nou zo mooi?
Dat we steeds meer naar elkaar zijn toegegroeid. Dat we elkaar aanvullen en ondersteunen. Dat we onszelf voor 100 procent in de relatie brengen en niet samen 100 wat zou willen zeggen dat we elkaar maar voor de helft geven.
Dat ik heb afgeleerd om een week lang te zwijgen als ik me zelf tekort gedaan voelde of gewoon boos zat te wezen. Niet omdat Rick mij dat zei maar omdat ik inzag dat ik hém er nodeloos mee kwetste, mezelf tekort deed en met mijn gedrag een bom onder de relatie legde.
Dat ik de dingen op twee manieren kan doen: met en zonder liefde.
Zonder liefde maak ik 's morgens een fruitontbijt met een appel, een banaan en een peer maar met liefde zit er ook een sinaasappel bij. Ik heb namelijk een schurft aan sinaasappels pellen maar met liefde is het een fluitje van een cent.
Dit geldt voor alles of het nu de afwas is of dat ik een paar shirts voor hem haal.
Met groeten Ton
donderdag 5 januari 2012
Alternatiefje
""We gaan over twee weken trouwen en geven een feest voor genodigden op een boot. Maar er komen ook nog mensen voor de plechtigheid en die willen we toch wat aan bieden. Kunnen we ze een bon geven waarmee ze bij u in het het restaurant koffie met gebak kunnen krijgen. We komen dat dan later betalen"?
Nee dus, het was niet te regelen, zelfs niet met vooraf betalen.
Bleef er maar één alternatief over: de lunchroom van de HEMA. Binnen 10 minuten geregeld. "Nee hoor het maakt niet uit hoeveel mensen er komen. Als het nodig is halen we gebak uit de winkel. Betalen? Geniet eerst maar van uw trouwdag en kom dan maar langs". Toen we later gingen betalen kregen we een fles wijn en toen we één jaar getrouwd waren kregen we er nog een thuisbezorgd.
DE 30 gasten die bij de HEMA zijn gegaan hebben er een leuke middag van gemaakt. Ze hebben een wegwerpcameraatje gekocht en foto's gemaakt van de 'receptie zonder bruidspaar' en een boek gemaakt met leuke gedichtjes, wensen, verhaaltjes en uiteraard de foto's.
Morgen zijn we twaalfeneenhalfjaar getrouwd en gaan onze dag, in stijl beginnen: met een ontbijtje bij de HEMA.
Met groeten Ton
Nee dus, het was niet te regelen, zelfs niet met vooraf betalen.
Bleef er maar één alternatief over: de lunchroom van de HEMA. Binnen 10 minuten geregeld. "Nee hoor het maakt niet uit hoeveel mensen er komen. Als het nodig is halen we gebak uit de winkel. Betalen? Geniet eerst maar van uw trouwdag en kom dan maar langs". Toen we later gingen betalen kregen we een fles wijn en toen we één jaar getrouwd waren kregen we er nog een thuisbezorgd.
DE 30 gasten die bij de HEMA zijn gegaan hebben er een leuke middag van gemaakt. Ze hebben een wegwerpcameraatje gekocht en foto's gemaakt van de 'receptie zonder bruidspaar' en een boek gemaakt met leuke gedichtjes, wensen, verhaaltjes en uiteraard de foto's.
Morgen zijn we twaalfeneenhalfjaar getrouwd en gaan onze dag, in stijl beginnen: met een ontbijtje bij de HEMA.
Met groeten Ton
woensdag 4 januari 2012
Baantje?
Meldde ik vorige week nog dat ik in 2011 niets had gedaan om betaald werk te vinden. Eergisteren zag ik in de supermarkt zo'n kleine advertentie voor een baantje met flexibele uren.
Gisteren een gesprek gehad.
Als ik niet weet waar ik over moet schrijven op het blog vraag ik aan Rick of hij nog iets weet. Zo ook gisteren maar zijn onderwerp behelsde 'mijn baantje'. Maar ik wist niets daarover te schrijven omdat ik niet helder had wat ik daar mee te doen. Dus heb ik gisteren ook niet geblogd.
Vandaag dezelfde vraag aan Rick: "Heb jij nog een idee"?
"Ja je baantje" was het snedige antwoord.
Gisteren dus een gesprek gehad met een medewerker van Euphony om daar als multilevel marketeer te gaan werken. Een duidelijk en open gesprek en heb mezelf tot dinsdag bedenktijd gegeven om te beslissen wat ik ga doen. Maar ik weet het nu al .... nee dus.
Ik denk dat ik best in staat ben om de producten te verkopen, daar ook succesvol in te zijn en er goed geld mee kan verdienen. Maar ik heb ook bedenkingen, zou het me gelukkig maken? Is dit dan waar ik het plezier uit ga halen? Als het succesvol zijn of geld de drijfveren zijn lijkt het me een 'leeg' baantje.
Tijdens een gesprek vroeg Rick vanmiddag "Ben je net zo enthousiast als bij het maken van je groententuin? Daar heb je ook je bedenkingen en oordelen over maar met plezier heb je de tuin leeggehaald, de planten weggegeven de bomen omgezaagd en verzamel je informatie."
Nee, was mijn antwoord.
Nou dan.
Het is dus een kwestie van luisteren naar mijn gevoel. ( en naar Rick)
Met groeten Ton
Gisteren een gesprek gehad.
Als ik niet weet waar ik over moet schrijven op het blog vraag ik aan Rick of hij nog iets weet. Zo ook gisteren maar zijn onderwerp behelsde 'mijn baantje'. Maar ik wist niets daarover te schrijven omdat ik niet helder had wat ik daar mee te doen. Dus heb ik gisteren ook niet geblogd.
Vandaag dezelfde vraag aan Rick: "Heb jij nog een idee"?
"Ja je baantje" was het snedige antwoord.
Gisteren dus een gesprek gehad met een medewerker van Euphony om daar als multilevel marketeer te gaan werken. Een duidelijk en open gesprek en heb mezelf tot dinsdag bedenktijd gegeven om te beslissen wat ik ga doen. Maar ik weet het nu al .... nee dus.
Ik denk dat ik best in staat ben om de producten te verkopen, daar ook succesvol in te zijn en er goed geld mee kan verdienen. Maar ik heb ook bedenkingen, zou het me gelukkig maken? Is dit dan waar ik het plezier uit ga halen? Als het succesvol zijn of geld de drijfveren zijn lijkt het me een 'leeg' baantje.
Tijdens een gesprek vroeg Rick vanmiddag "Ben je net zo enthousiast als bij het maken van je groententuin? Daar heb je ook je bedenkingen en oordelen over maar met plezier heb je de tuin leeggehaald, de planten weggegeven de bomen omgezaagd en verzamel je informatie."
Nee, was mijn antwoord.
Nou dan.
Het is dus een kwestie van luisteren naar mijn gevoel. ( en naar Rick)
Met groeten Ton
maandag 2 januari 2012
Uni ge lever d?
Er gaan geruchten dat ze beiden bij/voor/door Unilever gemaakt worden.
"Ik zou graag stampotboerenkool eten, met echte worst" meldde Rick mij vanmorgen vroeg.
We hebben jarenlang vegetarich gegeten maar de laatste jaren eten we weer vlees. " En ook niet zo'n magere van de UNOX" kwam er nog snel achteraan.
Dus ging ik vanmiddag naar de HEMA voor een échte rookworst. En wat zijn ze lekker. Ik kan me weer voorstellen dat Nederlanders in het buitenland dit missen.
Zijn er nog Nederlanders die echte HEMAworst willen hebben en in de buurt van Cómpeta / Torrox wonen?
Meldt dit.
Ik kom 11 Januari.
Met groeten Ton
"Ik zou graag stampotboerenkool eten, met echte worst" meldde Rick mij vanmorgen vroeg.
We hebben jarenlang vegetarich gegeten maar de laatste jaren eten we weer vlees. " En ook niet zo'n magere van de UNOX" kwam er nog snel achteraan.
Dus ging ik vanmiddag naar de HEMA voor een échte rookworst. En wat zijn ze lekker. Ik kan me weer voorstellen dat Nederlanders in het buitenland dit missen.
Zijn er nog Nederlanders die echte HEMAworst willen hebben en in de buurt van Cómpeta / Torrox wonen?
Meldt dit.
Ik kom 11 Januari.
Met groeten Ton
zondag 1 januari 2012
Okkie
5 Jaar lang heb ik met het idee gelopen om een hond te nemen maar de hond kwam pas nadat ik was gestopt met werken. Waarom wilde ik eigenlijk een hond? Twee mannen samen en beiden heel netjes en zeer geregeld. We waren bijna uit ons doen als er een stoel scheef stond in huis of als er een vingerafdruk op de deur zat.
Dus dacht ik "een hond is een mooie structuur om wat flexibeler te worden". En dat heeft ook zo gewerkt al kostte het wel een paar maanden om te wennen en balans te vinden.Vieze pootafdrukken en haren op de vloer. Spetters op de muur als Egbert zich uitschudde na een regenachtige wandeling, natte neusafdrukken op de pas gelapte ramen. Altijd een schaduw die je achtervolgt en vragende ogen als ik in de keuken sta. Gaat de koelkast open staat er direct een hongerig kijkende hond naast.
Deze week pas ik op Okkie, het hondje van de buren. Ze kunnen het goed met elkaar vinden en slapen samen in één mandje. Heel leuk.
Aan het einde van het jaar kijken Rick en ik terug en daarna creëren we het nieuwe jaar. Dus oudejaarsdag gingen we er lekker voor zitten maar..... het ging moeizaam. Geen inspiratie, een beetje geïrriteerd naar elkaar, elkaar tegenspreken. Vandaag opnieuw geprobeerd maar het wilde niet vlotten.
Ik kom thuis na een bezoek aan mijn moeder en Rick zit te mopperen "ik word af en toe gek van die honden". Het kwartje valt.
We zijn misschien wel flexibeler geworden nadat we Egbert hebben gekregen maar daar zijn we aan gewend en inmiddels ook weer star in geworden. Een tweede hondje erbij, al is het maar voor een week vraagt opnieuw aanpassen.
De balans is uit de roedel en die moet eerst hersteld worden voordat we verder kunnen of gewoon een weekje wachten.
Met groeten Ton
Dus dacht ik "een hond is een mooie structuur om wat flexibeler te worden". En dat heeft ook zo gewerkt al kostte het wel een paar maanden om te wennen en balans te vinden.Vieze pootafdrukken en haren op de vloer. Spetters op de muur als Egbert zich uitschudde na een regenachtige wandeling, natte neusafdrukken op de pas gelapte ramen. Altijd een schaduw die je achtervolgt en vragende ogen als ik in de keuken sta. Gaat de koelkast open staat er direct een hongerig kijkende hond naast.
Deze week pas ik op Okkie, het hondje van de buren. Ze kunnen het goed met elkaar vinden en slapen samen in één mandje. Heel leuk.
Aan het einde van het jaar kijken Rick en ik terug en daarna creëren we het nieuwe jaar. Dus oudejaarsdag gingen we er lekker voor zitten maar..... het ging moeizaam. Geen inspiratie, een beetje geïrriteerd naar elkaar, elkaar tegenspreken. Vandaag opnieuw geprobeerd maar het wilde niet vlotten.
Ik kom thuis na een bezoek aan mijn moeder en Rick zit te mopperen "ik word af en toe gek van die honden". Het kwartje valt.
We zijn misschien wel flexibeler geworden nadat we Egbert hebben gekregen maar daar zijn we aan gewend en inmiddels ook weer star in geworden. Een tweede hondje erbij, al is het maar voor een week vraagt opnieuw aanpassen.
De balans is uit de roedel en die moet eerst hersteld worden voordat we verder kunnen of gewoon een weekje wachten.
Met groeten Ton
Abonneren op:
Posts (Atom)