Gedachtenkronkel

Vandaag de tweede dag van 25 kilometer gelopen, heen en weer van Camperduin naar Callantsoog.

Om 8 uur gestart om gebruik te maken van laag water zodat het zand lekker hard is. Maar de eerste 7 kilometer, en dan natuurlijk ook de laatste, liepen we over de Hondsboschezeewering.


Het is wonderlijk hoe het menselijk brein werkt. In gedachten zoek ik naar het Spaanse woord voor de geur van de sinaasappelbloesem. Een speciaal woord dat wordt gebruikt  als de hele omgeving daar heerlijk naar ruikt. Dan zegt Rick ineens "lekker he, die hyacintengeur?" Ergens heb ik een gedachtenkronkeletje gemaakt maar bewust had ik ze niet  geroken en zichtbaar waren ze ook niet. Trouwens, deze dijk doet ook aan niets anders denken dan aan zeewering.

Op de strandtent waar we lekker een half uurtje hebben gerust voordat we terugliepen, hing dit gedicht.

Samen wandelend met een heerlijk zonnetje en een zachte bries waren we helemaal in ons nopjes.

Het eenvoudigste deel van de training zit er nu op. Na twee dagen van 25 kilometer staan er nu 10 van 40 op het programma.


Met groeten Ton

Everything is a present

Ik schrijf regelmatig over dingen waar ik dankbaar of blij over ben. Maar er zijn op z'n minst net zoveel zaken waar ik over mopper.

Vandaag kreeg ik een link van een interview met Alice Herz. Ze is 108 jaar oud en overlevende van de holocaust. Ze heeft een paar mooie uitspraken die mij zeer inspireren.
Aanrader om te luisteren. klik hier

Mijn lijstje van nare gebeurtenissen, tegenslagen en dingen die niet lukken, die ik vanaf nu in een ander daglicht kan zien.

Probeer al drie dagen een tekst te importeren op de weblog van Nootzaak.
Dat er is ingebroken in ons huis.
De tuinbonen die niet opkomen.
Ik heb drie nestkastjes in de tuin en in niet een wordt genesteld.
Dat de olijfstekken zijn mislukt.
Dat mijn moeder dement is.
Dat ik als kind seksueel misbruikt ben.
Ik heb drie nestkastjes in de tuin en in niet een wordt genesteld.
Mijn eerste relatie na zeven jaar kapot ging.
Het dak van de garage lekt.

Met groeten Ton

Australorp

Het voordeel van internet is dat je allerlei informatie kan vinden
Het nadeel is dat er zoveel tegenstrijdige informatie is en daar word ik een beetje onzeker van.

Australorp kippen, de hennen wegen tot 3 kilo en leggen ongeveer 260 eieren per jaar.
Nogal indrukwekkend.

Wanneer ga je aan je kippenhok beginnen? vroeg Rick gisteren.
Ik weet eigenlijk niet hoe groot ie moet worden, antwoordde ik.

De aanbevelingen gaan van 1 tot 6 vierkante meter per kip.
Dat betekent dat ik, met de meest gunstige omstandigheden, 1,8 kip kan houden op de beschikbare ruimte.
Van krielkippetjes kunnen er uiteraard meer in, maar die wil ik niet. Ik wil 'echte' kippen.

Mijn kippen moeten wel een goed leven hebben bij me want van de pluimveeindustrie word ik een beetje misselijk.
Maar kan ik nu drie grote kippen in een ren van 11 vierkante meter houden zonder me schuldig te hoeven voelen?

Australorp kippen. De hennen wegen tot 3 kilo en leggen ongeveer 260 eieren per jaar.


Met groeten Ton

Compliment voor mezelf

Nootzaak heeft een website en die kost geld. Omdat de financiële reserves niet zo groot zijn heb ik vorig jaar geopperd, en aangeboden, om i.p.v. die site een blog te gaan maken. Dat kost niets.

Maar zoals met veel dingen die ik wil gaan doen, duurt het uiteindelijk meestal een paar weken voordat ik ook daadwerkelijk begin. Dus vandaag de stoute schoenen aangetrokken en ben begonnen.
De hele ochtend zitten zweten op allerlei vragen, die me nauwelijks iets zeggen maar waar ik wel antwoorden op dien te geven, op formats, thema's, readers, leaders en weet ik wat al niet meer.

Toen Rick vanmiddag belde, vertelde ik hem dat het me niet meeviel om alles onder de knie te krijgen.
Maar je weet toch al hoe het werkt? vroeg hij.
Klopt, antwoordde ik, maar ik start de nieuwe log bij Wordpress en dat werkt weer anders.
Waarom maak je het jezelf zo moeilijk?
Nou ja, omdat dat ze bij Blogger ineens een nieuwe interface hebben waar ik sowieso mee worstel en omdat ik daar minder mogelijkheden heb als ik op de Ipad werk en eh... ik meer ervaring wil opdoen.

Ik schrok bijna van mezelf.
Ik, die altijd mopper op computers en mezelf als digibeet bestempel.
Ik ben aardig gegroeid in het afgelopen jaar.

Met groeten Ton

Interval

Het leven glijdt voorbij.

Maar als je steeds een paar dagen elders verblijft en weer terug bent op je normale plek, ervaar je ineens een sprongetje.
De bomen waren een week geleden nog kaal maar nu zag ik bronsgroen aan de Lindeboom voor ons huis. De koolplantjes in de groentetuin hebben er enkele blaadjes bijgekregen en de sla begint al kropjes te vormen. Aan de tuinbonen is overigens nog niets te zien. Die vinden het nog te koud of zijn misschien wel allemaal opgevreten door de vogels.
  
Hetzelfde geldt natuurlijk ook voor Spanje. Als we daar zijn, zien we ook allerlei veranderingen, die overigens wel groter zijn omdat de tijd dat we daar niet zijn, langer is. Ineens zagen we dat van een groot perceel de olijfbomen zijn weggehaald, er nieuwe terrassen zijn gemaakt die zijn beplant met Avocadobomen. Een deel van de doorgaande weg naar Competa is aan verzakken. Dat we er vorige week aankwamen waren er ineens duidelijke scheuren in het asfalt te zien.

Leuker om te zien is dat de verplante vijgenboom zo goed is uitgelopen. De sinaasappelboom heerlijk geurt vanwege de berg nieuwe bloemetjes die hij heeft gevormd. En dat de Aloë's als vanuit het niets bloemen lijken te hebben gekregen.

Dat de palm die ik twee maanden geleden heb geplant en er heel dood uitzag toch een mooi groen blad heeft gemaakt.

Andere dingen voltrekken zich sneller, zoals het uit de hand gelopen brandje aan de overkant van ons dal. Ik werd wel even herinnerd aan mijn brandje. Zo had het bij mij dus ook kunnen aflopen.

Ik ben blij met deze intervallen. Ze maken mij bewust van het voorschrijden van de tijd. Om de tijd niet achteloos voorbij te laten gaan en ineens te ontdekken dat ik oud ben maar bewust acties onderneem om een vervult leven te lijden.

Met groeten Ton

Spanje

Sinds Bloger een nieuwe interface heeft heb ik via de Ipad maar zeer beperkte mogelijkheden. Foto's opladen is bv niet mogelijk ( of ik heb het nog niet door, zou zomaar kunnen) ook is de spellingscontrole afwezig en kan ik geen regels overslaan.
Daarom schrijf ik vandaag nog wat over de afgelopen dagen in Spanje.

In het vliegtuig naar Spanje gaf de piloot, bij het naderen van Malaga het actuele weer door: 14 graden. We keken elkaar een beetje beteuterd aan "dat lijken wel Nederlandse temperaturen" maar de stewardess corrigeerde dit later door te melden dat het 22 graden was. Kijk dan begint het meteen leuk te worden. De volgende dag echter regende het maar leverde wel een mooie regenboog op en zachte aarde om goed in te werken.

Tijdens een bezoek aan Perla de Frigiliana hadden we een gesprek met de eigenaar. We willen ons huis, Los Zuecos, meer gaan verhuren en zoeken een nieuwe beheerder. Hij wil de verhuur gaan doen en had meteen een hele berg aan ideeën.

Een Jacuzzi, een buitendouche, een groter terras op het nieuw aangekochte perceel etc. Daags erna zijn we meteen aan de slag gegaan en hebben een Jacuzzi een buitendouche gekocht. Ook hebben we 3 kuub grind en gronddoek aangeschaft om het terras te maken.

Nu lijkt wel of er maar een soort grind is: grijs. Overal wordt dat gebruikt maar ik vind het niet goed passen. De kleur wijkt teveel af van de natuurlijke kleur van de rotsen in de omgeving. We moesten er nog wel even naar zoeken maar hebben het gevonden. Omdat het weer inmiddels al behoorlijk beter was geworden, was tijdens het werk behoorlijk zweten. Maar we zijn zeer in ons nopjes met het resultaat

Na onze wandeltocht van Sevilla naar Santiago de Compostela heb ik, om in de sfeer te blijven, een steenman gemaakt. Maar omdat de oude tuin te klein was, kwam hij eigenlijk niet tot zijn recht.

Ik heb hem gisteren verplaats naar de nieuwe tuin. Zo op het randje van de berg steekt hij mooi af tegen het blauw van zee en lucht. Ik kan niet wachten tot hij in wat groen staat.

Toch lijkt het steeds lastiger om naar nederland te gaan. Er gaat veel liefde in Spanje zitten en liefde is moeilijk achter te laten.

Met groeten Ton

Varta

Een van de vaste klusjes die ik doe, op de laatste dag in Spanje is het nakijken en/of aanpassen van het irrigatiesysteem. Zo ook vandaag.
Nu heb ik twee systemen in de tuin, beiden met een eigen timer. De eerste werkte naar behoren maar van de tweede ging de klep niet open zodat er geen water doorkan. De batterij gecontroleerd en die bevatte nog voldoende stroom. Snel de conclusie getrokken dat er een nieuwe moet komen.
Ik ga altijd naar een onooglijk klein rommelig winkeltje in Torrox. Een soort winkeltje van Malle Pietje. Ze verkopen er van alles, soms zelfs aardappels uit eigen tuin.
In het winkeltje had ik een gesprek gesprek met de eigenaresse over de niet functionerende timer.
Ze nam hem van me over en maakte hem open. Vervolgens maakte ze een opmerking over de goedkope, geen bekend merk, batterij. Alleen die van Varta, Energiser en Duracel zouden goed zijn.
Ja, ja. Ze had me gewoon een slecht apparaat verkocht.
Omdat ze geen timer op voorraad had bij de ferreteria een andere gehaald en... twee Varta batterijen. Thuisgekomen toch maar even gecontroleerd of de Varta batterij de oude timer nieuw leven kon inblazen.
De volgende keer toch maar beter luisteren naar haar want ik heb nu drie perfect werkende timers.

Met groeten Ton

Zo blauw, zo blauw

Sinds we het nieuwe stuk grond hebben gekocht is het gebruik van de tuin ingrijpend veranderd.
Waren we eerst bijna volledig georiënteerd op het westen nu is dat het zuid-oosten geworden.
Zeker nu we een nieuw terras hebben aangelegd waar de Jacuzzi gaat komen. Het oude hek is verdwenen en het nieuwe staat lager op de helling zodat er niets van te zien is.
We hebben nu onbelemmerd uitzicht op de blauwe mediteranee. En dat uitzicht is goud waard.
Omdat het vandaag, naar Nederlandse begrippen, zomers warm was hebben we heerlijk onder een parasol genoten van onze nieuwe favoriete plek.

Zo is de upgrade van Los Zuecos voor ons al een succes en we zijn nog lang niet klaar. We hebben zoveel tips gekregen dat we we er onrustig van worden. Ze gaan van een paar spotjes tot het dicht maken van ons boventerras.
Dat laatste gaat ons een beetje te ver maar? Wie weet.

Met groeten Ton

Upgrading

Ik begrijp er niets meer van. Had ik een stukje geschreven over de upgrading van Los Zuecos, is het op onverklaarbare wijze van het blog verdwenen. Nu is de interface van Blogger, sinds een weeek, ingrijpend veranderd en die nieuwe heb ik nog niet onder de duim.

Met groeten Ton

Schommelen

Rick en ik vragen elke dag vlak voor we gaan slapen: Wat was het leukste van de dag?

Vandaag kwam dat echte plezier, dat gevoel wat diep uit mijn eigenste diepe zelf komt, toen ik op een grote schommel, die op het strand van Noorwijk aan Zee stond, even ongeremd zat te schommelen.

Met groeten Ton

Ps. Morgen een foto en alles over de training die ik volg voor de palliatievezorg.

Deja vu

Soms denk ik wel eens was ik maar een ezel, zij stoten zich spreekwoordelijk nooit tweemaal aan dezelfde steen.

Ik wil in dit blog altijd iets positiefs schrijven maar dat gaat vandaag niet helemaal lukken.

Vandaag de eerste trainingsdag voor de Nijmeegse vierdaagse. Om half negen in Egmond om een retourtje Camperduin te lopen, 22 km.
Koud, zwaar bewolkt en een krachtige wind maakten het eerste kwartier een beetje moeizaam. Maar Egbert had er direct al zin in. Bij Bergen lag er iets wat hij bijzonder interessant vond, een dode bruinvis. Ik wilde niet dat hij er van zou eten dus stuurde ik hem weg. Terwijl wij er bij stonden te kijken kwamen er een paar mensen aan en samen vonden we het eigenlijk allemaal erg dat daar zo'n mooi dier dood lag. Toen kwam Egbert er weer bij en die deed wat ie altijd doet als er iets boven het maaiveld uitkomt: er op plassen. We moesten er allemaal om lachen.I

De wind zorgde ervoor dat zelfs het natte zand stoof,zag er prachtig uit.

Nadat we in het restaurant, aan het begin van de Hondsboschezeewering, de eerste hapjes namen van de taart die we, samen met chocolademelk hadden besteld, wisten we het weer: daarom bestellen we dit ook bijna nooit meer.
Het is ongeveer dezelfde ervaring die je hebt als je in de gemiddelde winkelstraat in Nederland loopt: ze zien er allemaal hetzelfde uit. Blokkers, Blocks, Etossen, kruitvaten, C&As et cetera. Met het gebak precies hetzelfde, bijna overal waar je komt krijg je dezelfde diepgevroren, vervolgens ontdooide, snotterige veel te zoete fabieksappeltaart geserveerd.( Kan ik met u afrekenen? Dat is dan €14,50 alstublieft) Ik herinner me een paar jaar geleden dat ik vroeg: Het komt toch niet uit de diepvries hè? Nee hoor, uit de magnetron. Ach weet z'n 15 jarig meisje veel. Het was wel een groot stuk met heel veel slagroom, energie problemen hebben we op,de terugreis dan ook niet gehad.

En nu zitten we heerlijk rozig op de bank.

Met groeten Ton

Doenig

De zin om te lezen is totaal verdwenen, ik ben geswitched naar de workmode.

Vanmorgen tijdens de wandeling met Egbert zag ik prachtig gele klokvormige bloemetjes in het bos staan. Later op de fiets teruggereden om een foto te maken en op internet gezocht: hondstand.

Daar waar het kippenhok moet komen, stonden rode beukjes.
30 zijn er inmiddels naar een zangeres van Nootzaak gegaan en een stuk of 70 kwam de buurvrouw er vandaag uitspitten. Kan ik er in de toekomst toch nog een beetje van genieten.
Omdat ik de ruimte voor de kippenren toch nog te klein vond heb ik de tegels van het pad 50 centimeter naar links gelegd.

Als dank voor de beuken kreeg ik frambozenstruiken en verschillende soorten kruiden en komen tomaten, paprika's en courgettes er nog aan. Al met al behoorlijk wat werk verricht vandaag.

De tuin begint vorm te krijgen maar daarmee wordt wel heel duidelijk dat de vijver er héél erg scheef inligt. Oorspronkelijk lagen ze perfect in elkaars verlengde maar toen ik de tuin ging transformeren tot een oosterse tuin heb ik de randen grillig gemaakt. Nu, 10 jaar later moesten ze weer recht worden zodat de vijver minder ruimte zou innemen en dat heb ik met de Spaanseslag gedaan. Herstellen wordt een leuk klusje voor de herfst.

Morgen wordt er niet gewerkt maar gewandeld. De eerst trainingsdag voor de Nijmeegse, 25 kilometer langs het strand.

Met groeten Ton

De aanhouder wint

Twee jaar geleden werd ik uitgeloot.
Vorig jaar heb ik niets eens geprobeerd om mee te doen.
Maar dit jaar; knieproblemen beheersbaar dus aangemeld en vandaag bericht. Ik ben ingeloot en mag meedoen met de Nijmeegse4daagse. Ook al zat ik vandaag bij de dokter om mijn pijnlijke heup te bespreken.

De tuinbonen zitten nu een kleine week in de grond en wat zag ik gister? Een paar prachtige kleine gaatjes waar een slimme vogel de tuinbonen had uitgegraven en opgegeten. Inventief als ik kan zijn heb ik er een stuk gaas opgelegd om de rest van de bonen veilig te stellen. Vanmorgen: opnieuw enkele gaatjes. De mazen van het gaas zijn te groot. Nu heb ik er een begroeiingsmat overheen gelegd. Kijken of dat werkt.

Opgeven wil ik niet, tuinboontjes eten en de Nijmeegse wandelen wel.

Met groeten Ton

Burgernet

De gemeenteraad heeft besloten om deel te nemen aan Burgernet. Gisteren kregen alle bewoners een brief met de uitnodiging om deel te nemen.

Nu had ik nog nooit gehoord van Burgernet maar kreeg bij de naam een beetje het idee dat het iets zou zijn van Nederland voor de Nederlanders.
Dit was echter een volstrekt verkeerd idee.
Het gaat er b.v. om dat bij een vermissing, de bij Burgernet aangesloten mensen een sms of voicemail bericht krijgen met het signalement om de persoon zo snel mogelijk te vinden. Burgernet is een samenwerking tussen inwoners, politie en gemeente.
Nu is er een paar maanden geleden niet alleen bij ons maar ook bij verschillende buren ingebroken. Twee huizen verderop is op klaarlichte dag een fiets uit de tuin gestolen. Zowel ik als de overbuurman hebben dit zien gebeuren en beiden dachten we: ach dat is vast een bekende. Misschien hadden we deze dief kunnen laten inrekenen als we een sms je hadden gekregen met: dief gesignaleerd.
Ik heb me aangemeld.

Met groeten Ton

Wij allen hebben hier een taak.....

Dat is de titel van een nogal religieus lied maar schoot mij te binnen als titel voor dit blogje.

Rick is de kostwinner.
Ik doe het huishouden.
Rick maakt de auto schoon.
Ik doe de groentetuin.
Zo hebben we beide onze taken, bezigheden en klusjes. Sommige wisselen wel eens maar andere zijn vast.

Vandaag kwam eindelijk de compost voor de tuin. Om half zes vanavond werd het bezorgd en 3 kubieke meter is best een grote hoop in een smalle straat dus die wilde ik graag zo snel mogelijk weg hebben.
Daarom stond Rick om 6 uur in zijn werkkleding, samen met mij te spitten.
Toen dat om 8 uur klaar was












 restte hem nog een vraag: kan ik al bezemen?

Want dat is een klusje waar ik niet mag aankomen.


Met groeten Ton

Opladen

Wat doe je toch lang met die batterij he? zei Rick vanmiddag toen hij zijn Ipad oppakte. Dit is pas de tweede keer dat ik hem ga opladen.

Dat ik die van mij bijna elk dag oplaad durfde ik bijna niet te zeggen. Maar ik gebruik hem dan inmiddels ook voor heel veel zaken.
Ik heb een stapel Moestuin tijdschriften gekregen en terwijl ik die lees tik ik meteen de interessantste tips in een notitie op mijn Pad. Niks geen papiertjes of eerst een computer opstarten en ook niet later eerst weer opzoeken en dan afdrukken. Alles gewoon direct met de Pad
De planttijden en de soorten staan in een andere notitie.
Als we in April in Spanje zijn, gaan we kennissen opzoeken in de buurt van Fuengirola. Natuurlijk kregen we een adres toegestuurd waar we moeten zijn maar waar is dat? Volgens mij moet je even vragen of ze een routebeschrijving sturen, zei Rick.
Maar ik dacht opeens "er zit toch iets met kaarten op de Pad? En ja hoor slechts het adres intypen en de hele route ( vanaf huidige locatie ) wordt getoond. En met een beetje inzoomen lekker alle informatie bij elke afslag. Helemaal gelukkig word ik ervan.
En de Itunes zijn inmiddels ook ontdekt. Rick kreeg voor zijn verjaardag een tegoed en is daar gisteren (met mijn hulp, jawel) aan begonnen. Dus hebben we naar de film Nova Zembla gekeken, leuk maar geen hoogstandje en vandaag wordt het Gooise vrouwen.
En, wellicht, met wat extra opladen, hebben we dan toch weer een soort  van tv in huis.

Met groeten Ton

Appeltje

Het is steeds opnieuw een confrontatie als ik zie dat mijn moeder weer een stapje dieper is weggezakt in haar dementie.

Als Rick en ik bij haar binnen stappen zit een van de verzorgsters, samen met mijn moeder een kopje thee te drinken. Op tafel staat een schoteltje met daarop een half appeltje, wat schillen en een mesje.
Als de verzorgster weg is en ik een pot verse thee heb gezet blijf het appeltje onaangeroerd.
Ben je een appeltje aan het eten? vraag ik.
Als je wilt mag jij het wel hebben hoor. Antwoord ze

Na 10 minuten staat het appeltje er nog steeds.
Schil maar een stukje voor haar anders eet ze het niet op hoor, zegt Rick.
Ik schil een uiterst dun schilletje af en geef mijn moeder het stukje appel en maak een grapje over de schil. "Mooi dun schilletje he? Oma zou trots op me zijn." ze glimlacht en neemt, kinderlijk blij het stukje appel aan en peuzelt het smakelijk op.

Het is voor het eerst dat het gevoel heb dat ik mijn moeder voer.
Wonderlijk dat Rick me er op moet attenderen dat ik iets met die appel moet doen. Alsof ik me nog steeds niet realiseer dat mijn moeder steeds meer hulp nodig heeft. Alsof mijn hulp aanbod net iets achterloopt op de hulpvraag.

Als we thuis zijn en er nog even over napraten was dat bij Rick en zijn vader ongeveer net zo. Ik had naar zijn vader soms ook een meer realistische kijk op de hulpvraag dan Rick.
Het is niet dat ik ontken dat ze steeds meer hulp nodig heeft maar ga nog steeds van de normale situatie uit en die is dat zij, mijn moeder zijnde, zelf een appeltje kan eten.

Met groeten Ton

Tafeltje

Vorige week zag ik in een straat een grenen salontafeltje staan met een briefje erop: neem mij gratis mee.
Een dag later was ie weg.

Gisterochtend toen ik Egbert uitliet, kwam ik langs een veldje waar een paar jongetjes een hut aan het bouwen zijn en wat stond daar? Het tafeltje, in de hut, een rood kleed er overheen en een bosje bloemen daar boven op. Helemaal gezellig.

Omdat ik geen fototoestel bij me had heb ik vanmorgen een foto gemaakt. Inmiddels werd de tafel als opstapje gebruikt om een andere hut te bouwen en lag het rode kleed op de grond.

Met groeten Ton

Sobere Paas

Wij proberen zo gezond mogelijk te eten maar..... dit lukt echter niet altijd.

Haal je nog een Paasstol? Vroeg Rick me dinsdag.
Past dat in onze filosofie?
Nou, nee. Misschien is het beter om het niet te doen.

Half uur later.

Het hoort er toch wel een beetje bij.
Ja. Zonder is toch ook wel kaal. Ik zal er morgen eentje halen.

Donderdagmiddag. Rick komt thuis uit zijn werk.
Jij ook een plakje stol?
Natuurlijk.
Hij opent de Herman Broodtrommel en roept uit: "daar gaan we de paas niet mee halen."

En daar heeft hij gelijk in. Dus heb ik vrijdag ochtend een nieuwe gehaald.

Vandaag 15.30

Wil jij ook gluhwein?
Ja lekker.
Met een plakje?
Ja lekker.
Oeps. Maar dan hebben we morgen alleen nog een kontje zonder spijs.

Prettige Paasdagen.

Met groeten Ton

Kippen

Inderdaad. Toen ik er even langer overnadacht kwamen er allerlei dingen naar boven die ik al heel lang wilde doen.

Een ervan is kippen houden.
Ooit heb ik drie kippetjes gewonnen op de rommelmarkt in Egmond Binnen. Later bleken het twee kippen en een haan te zijn maar dat is een klassiekertje. Mijn ouders waren er minder blij mee en toen later het haantje ging kraaien de rest van de familie ook.
Ik heb zelf een hok getimmerd en ze een jaar lang verzorgd. Toen was ik er wel een soort zat van en zijn ze opgegeten. Ben zelf trouwens ergens anders gaan eten die dag.

Elke keer als ik in een tijdschrift een artikel zie staan over kippen ben ik geïnteresseerd. Toch zijn er steeds redenen om er niet aan te beginnen. Ze passen niet in een siertuin, ik kan ze niet los laten in de tuin want dan pikken ze aan de planten, in een hok zijn ze zielig en wie gaat er voor zorgen als ik op vakantie ben?

En toch wil ik kippen en niets staat dat in de weg. De siertuin is inmiddels omgevormd tot groentetuin, waar ze trouwens ook niet welkom zijn en ik kan een ruime ren maken aan de zijkant van het huis. Daar is de hele dag zon en kunnen ze naar hartelust schrapen in de aarde.
De buurman wil, als hij eitjes mag hebben, voor ze zorgen als we in Loz Zuecos zijn.
"Dat betekent, nagenoeg zeker dat ik geen eieren meer hoef te kopen."

Alles geregeld, alleen nog even de zijtuin leeghalen, het pad gedeeltelijk verleggen en een nachthok met ren maken. Tenslotte worden dromen niet vanzelf vervuld.

Met groeten Ton

Wat heb jij allemaal NIET gedaan?

Zo'n gesprek als ik gisteren had met de client van de VPTZ werkt nog wel even door.

Wat heb jij allemaal NIET gedaan wat je wilde doen, vroeg Rick me later. Want jij hebt nog de tijd om ze alsnog te vervullen.

Tsja....Mijn vroegste herinneringen gaan over een hutje op de heide. Ik was altijd aan het bedenken dat ik in een soort van natuurgebied een huis had. Later toen ik wist dat dat niet mocht bedacht ik allerlei mogelijkheden om dat te omzeilen. Zo wilde ik dan op een terrein, dat ik had gekocht een grote vijver graven en daar dan een boot inleggen zodat het geen onroerend goed was en ik er dan toch kon wonen. Aan ideeën geen gebrek.
Ook heb ik heel vaak gezegd dat ik op mijn 55 ste wilde stopen met werken en in het buitenland zou gaan wonen.
Bovenstaande wensen zijn inmiddels, zij het op iets ander wijze vervuld.
Ook ben ik, toen ik 22 was, 5 maanden in en kibboets geweest, heb een wereldreis gemaakt van een jaar en al twee pelgrimsroutes gelopen. Ook heb ik in 2000 mijn baan opgezegd en een hoveniersbdrijf gestart.
Ik begon maar met de dingen die ik al had vervuld want dan zijn de onvervulde beter onder ogen te komen.

Maar mijn lijstje onvervulde dromen bevat de volgende zaken:
Het noorderlicht zien
Verpleger worden
Een zonsverduistering meemaken
Vader worden (gaat niet meer lukken)
Landschapssarchitect worden (opleiding afgebroken)
De shikoku 88 tempels pelgrimsroute wandelen
Naar de binnenlanden van China gaan
De camino de Levante wandelen (staat voor volgend voorjaar in de planning)
Een begenadigd schilder worden
En ik wil nog iets gaan doen als begeleider, lesgeven of coaching

Dit lijstje kostte me 10 minuten maar de komende dagen komen er beslist nog een paar, dieper weggestopte wensen naar boven.


Met groeten Ton

Top 5 regrets of the dying

Vandaag als vrijwilliger bij een nieuwe cliënt ingezet. Een echtpaar, van in de tachtig waarvan de man ernstig ziek is.

"Mijn man ligt in bed. Hij is erg moe na de infusen van gisteren".
We lopen de kamer in en meneer komt uit de slaapkamer.
"Ik hoorde de bel en dacht: ik wil weten wie er bij me zit vanmiddag".
Na een korte overdracht - daar staat de thee en de koek - door de vrouw des huizes blijf ik achter met: "zeg maar Piet hoor".

Het was duidelijk dat hij wilde praten.
"Sinds ik niet zoveel meer kan voel ik me opgesloten in huis en voer ik steeds dezelfde gesprekken. Ik ben blij dat er ook eens een man komt."

In de vier uur dat ik er ben geweest heeft meneer een uurtje gerust en de resterende tijd hebben we met elkaar gesproken. En ondanks dat ik geen statistieken bijhoud kwamen 3 van de 5 thema's voorbij die in het artikel The 5 regrets of the dying staan.

Heel vaak wordt aan mij gevraagd of dit vrijwilligerswerk niet heel zwaar is.
Nee het is niet zwaar.
Juist omdat mensen die de dood in de ogen zien vrijuit kunnen en soms ook willen spreken, maken dat dit werk bijzonder en zelfs luchtig is.
En uiteindelijk gaan ze dood maar dat gaan we allemaal.

Toen mevrouw terugkwam liep ze meteen naar haar man en zei "Zo te zien heb je een leuke middag gehad."

Met groeten Ton

Uitdaging

Hij lag al even klaar maar......er stond nog niets in.

Vandaag begonnen met het beplanten van de groentetuin.

Met de gewone tuin kan ik niet wachten om met beplanten te beginnen. Meestal begin ik al voordat ik de indeling van de tuin helder voor ogen heb. Dit leidt nogal eens tot overbodig verplanten of, als ik gemakzuchtig ben, dat ik opgezadeld zit met een fout waar ik me jarenlang aan kan storen.

Met de groentetuin had ik schroom om te beginnen. Angst om fouten te maken zal ik het maar noemen.
Gisteren mezelf  een schop gegeven en plantjes gekocht o.a. rodekool, aardbeien, kruiden, rode en zwarte bessen. Die laatste vind ik niet te hachelen maar zijn goed in combinatie met zwarte bes om jam te maken.
De laatste tijd veel gelezen over wisselteelt, voorkoming van aantasting door insecten, goede en slechte plantcombinaties.
Dus staan er slaplantjes tussen de aardbeien en prei naast rode kool. En heb ik een brouwsel gemaakt van knoflook om te gebruiken tegen aantasting van luizen, vooral in de tuinbonen.

En natuurlijk kreeg ik tijdens het planten een aanval van wanhoop: doe ik het wel goed. Rust ontstond pas toen ik bedacht dat ik de siertuin elke paar jaar volledig op de schop wilde nemen omdat ik iets nieuws wilde.
Met een groentetuin begin je elk jaar volledig opnieuw.
Dat is geen twijfelen dat is uitdaging.

Met groenten Ton

Mislukt

Had ik een jaar of drie geleden een zeer succesvolle actie met olijfboomstekken.
Deze keer is het minder.

Een week of 6 geleden 20 stekken gemaakt en opgepot. Het duurt vrij lang voordat er sprake is van nieuwe wortels of uitlopers en geduld is niet mijn sterkste kant.
Nu weet ik dat het niet slim is om te kijken of er al nieuwe wortels gevormd zijn. Mochten die namelijk gevormd zijn breken die meteen af bij het uitgraven. Mijn moeder, die overigens heel groene vingers had, maakte daar al opmerkingen over. "Ze komen niet aan wortelen toe bij jou. Laat die dingen toch met rust."
Afijn, na 6 weken kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en begon voorzichtig een van de stekken uit te graven. Geen wortel of uitloper te zien. Toen met en mesje voorzichtig wat bast afgeschraapt, daaronder was het snotterig bruin. Een slecht teken. Dat gaat niets meer worden. Vervolgens de andere stekken ook bekeken met hetzelfde resultaat.

Ik heb een paar mogelijke verklaringen voor dit resultaat.
Misschien iets te vroeg in de lente gestekt  of dat de takken in een slechte conditie waren vanwege de strenge vorst of misschien toch iets te veel water gegeven.

Nu heb ik in Spanje ook een stuk of 20 stekken gemaakt maar toch wil ik het hier weer proberen. Takken genoeg aan de boom. Alleen zie ik ook daar nog geen nieuwe groei ontstaan dus moet ik wellicht nog even wachten.

En waar ik bij tegenslag met de computer de Schepper heftig aanroep blijf ik in deze rustig en denk: gelukkig kan ik het nog een keer proberen.

Met groeten Ton