Rugzak

We zijn inmiddels weer op de berg aangekomen en werden gisteravond getrakteerd op een mooie zonsondergang.

Een koude bovenlucht met lenswolken die voor de volgende dag regen zou moeten brengen maar……het was vandaag prachtig weer. De regen komt nu morgen.

Tijdens het behang afstomen bij de buren hadden we allerlei gesprekken. Onder andere over huisvlijt. Buurvrouw maakt schilderijen en gebruikt daarbij allerlei soorten materialen. Zo maakte ze een portret van het meisje met de parel en verwerkte daar knopen in.

Ik vertelde van de glazen wasmachine deuren en het strandglas en dat ik in en rond afvalcontainers struin naar bruikbaar spul.

Vlak voordat we naar Spanje afreisden kwam buuf langs om te zeggen dat ze allerlei spullen in de garage had staan die niet mee kunnen naar het nieuwe appartement en of ik wilde kijken of ik er iets van zou kunnen gebruiken.

En dat is altijd het geval. Een goede rugzak nam ik mee. Helemaal mijn kleur.

Dat betekent dat ik afscheid kan nemen van mijn ouwe trouwe rugzak die ik beslist vijftien jaar heb gehad.

De vroegste foto die ik kon vinden is van een januari 2013. De nieuwjaarsduik op het strand van Torrox.

Met groeten Ton 

Zeemandrolletjes

Nee, kou en regen deren me niet maar dat het zo donker is. Zelfs toen gistermiddag de zon scheen had ik het idee dat zij elk moment achter de horizon zou kunnen verdwijnen. En dat was zo rond 12.00 uur.

Nou ja. De agenda zit vol nu ik hier maar een kleine twee weken bivakkeer. Hospice, hortus, dineren bij buuf, bezoeken aan huisarts en tandarts. 

Vandaag een reünie van neven en nichten van moederskant.

Sommige van hen heb ik al jaren niet gesproken dus er werden oude herinneringen opgehaald. Dat begon al vorige week zei een neef die me begroette met hé Ton wat leuk om je te zien.

Uh maar waarom noem je me Ton, wilde ik weten.

Nou, ik herinner me nog dat je het niet leuk vond als we je Tos noemden en dat jij ons dan weer Zeemandrolletjes noemde. (De familienaam is Zeeman)

Oh, maar dat had meer te maken dat jullie er altijd Tos Caballeros van maakte.

Dus werd het weer gewoon Tos.

Met 26 mensen waren we en ik sprak er misschien acht en toch staan er blaren op mijn tong en oren. Zes uur waren zo voorbij. 

Daarna bracht ik nog een bezoek aan mijn schoonzus om haar te condoleren met het overlijden van haar 95 jarige moeder die deze week overleed.

En wat is dan twee uur?

Anyway: het was een dag naar mijn hart. Dagen die ik op de Spaanse berg wel eens kan missen.

Met groeten Ton 

Het werd weer geregeld

Onderweg naar de olijfoliepersing haalde ik zaterdagmiddag bij de ferreteria aanmaakblokjes voor de haard en een tube transparante kit. 

Lekker interresant.

Die kit gebruik ik om de glasmozaïeken te maken maar dat ligt stil omdat ik geen wasmachine ramen meer heb, nog glazen deksels van hapjespannen. Die laatste zijn zeer geschikt om minicactussen in te zetten.

Anyway. Toen ik na het olijf- debacel thuis kwam zei Rick dat we een eet uitnodiging hadden gekregen van vrienden aan de andere kant van de berg. De vriendin vroeg me of ik voor haar ook eens zo’n mooie glazen mozaïek zou willen maken.

Ja, hoor antwoordde ik maar heb geen schalen meer. Als jullie ook zouden willen uitkijken naar wasmachine deuren of hapjespandeksel dan kan ik aan de slag.

Gistermiddag was de bijenkomst voor Rememberenceday in Maro.

We waren nogal vroeg op pad want hadden de taak op ons genomen om het orgel mee te nemen en te installeren. Dat kwam goed uit omdat Rick dan ook meteen zijn solo Nella Fantasia te oefenen waar hij zichzelf op zou gaan begeleiden.

Het zingen tijdens de ceremonie ging helemaal goed ondanks de abominabele akoestiek en hitte. Zoals op de foto te zien is zit het koor in een serre en omdat het gewoon veel te heet is voor de tijd van het jaar was het qua temperatuur wat afzien. De draperingen zorgen niet alleen voor gezelligheid maar ook dat elke vorm van geluid in doeken gesmoord wordt. 

Maar er werden geregeld tranen gedept en neuzen gesnoten en daar doen we het voor.

Het geheel is altijd behoorlijk traditioneel en doedelzakken mogen dan ook niet ontbreken.

Ach en mannen in rokjes hebben toch ook wel wat. 

Waarom ze een mes in hun kousen dragen, wilde ik weten.

Dat is om zich tegen opdringerige mannen te verweren, werd me verteld. Britse humor.

De gezamenlijke lunch was zeer gezellig, lang en lekker. 

Zo tegen vieren op huis aan en dan is het mijn uitje. We komen dan langs vier vuilnisbakken.

Ik wilde graag een paar zwarte bloempotten hebben, een beetje een tussenmaat van een liter of anderhalf inhoud. Daar werd in voorzien.

Ook zag ik nog een stuk hout liggen voor in de haard. Dat bleek bij nadere inspectie een beeldje.

En na wat struinen zag ik ook nog een glazen deksel. Het universum zorgt voor alles.

Mijn dag kan dus niet stuk.

Goed. Eenmaal thuis ruimden we de auto uit en liet ik Rick mijn gevonden schatten zien.

O maar dat beeldje mag niet in de kachel hoor, dat kan mooi op de kast staan en past die glazen deksel niet op de koekenpan? 

Het beeldje mag blijven maar als de vrienden vanavond geen glazen schaal of deksel hebben dan wordt die deksel beplakt met glas.

Met groeten Ton

Deceptie

Het waren dagen met prachtige wolken.

En waarschijnlijk had men in het vliegtuig wel wat last van turbulentie aan deze kurkentrekker streep te zien.

Donderdagochtend waren er prachtige lenswolken te zien. Het lijken wel UFO’s.

‘s Middags kwamen de vrienden, die met de olijfoliepers, lunchen. En daar ging het gesprek natuurlijk over. 

En om in stijl te blijven kregen we een oliekannetje. Nu de olie nog. Van olijven uit eigen tuin. Hoe leuk kan het zijn?

Vanmorgen al heel vroeg wakker want voor dit soort zaken ben ik altijd een beetje opgewonden.

De olijven in mijn boom zijn al zwart geworden en daarvan oogste ik 6,523 gram. Ik wilde dat precies weten om te zien hoeveel procent opbrengst olie er zou zijn.

Zijn ze niet mooi?

Na de pluk vanmorgen nog ff een kopje koffie. 11November en wij genieten buiten van de belachelijk hoge temperaturen, we zitten in ‘het kleine zomertje van Sint Maarten’ en in de heerlijke geur van vuurtjes die de boeren stoken.

Aan het begin van de middag reisde ik de berg af het dal in om het oliepers experiment aan te gaan.

Het machien stond al volledig bedrijfsklaar. Eerst de nog groene olijven van de vriend.

Uh, tja, is dat goed? 

Nou uh, het lijkt niet op olie wat er uitkomt.

Dus links en rechts wat proberen ook al is er niet veel te experimenteren met een pers waar je boven olijven in gooit en waar de olie aan de andere kant vanzelf naar buiten zou moeten stromen.

Het werd dus een een grote deceptie. 

Het apparaat wordt verkocht als zaden-en olijven pers maar……..als je olijven uitperst komt er niet alleen olie maar ook water uit. Probleempje: hoe scheid je die?

Nou niet met dit apparaat.

Dus vinden we dat de voorlichting/verkooppraatjes over deze machine niet klopt.

Niet minder dan drek kwam er uit. Nu is dit wel de drek van mijn zwarte olijven maar de drek van de groene olijven zag er slechts een weinig minder onappetijtelijk uit.

Goed, drie manden met vruchten bleven achter op het slagveld en het oliekannetje bleef leeg.

Wel hadden we ondanks de teleurstelling een aangename middag.


Met groeten Ton 

Oogsttijd

Twee jaar geleden besloot ik voor het eerst om de olijven van de vijf door mezelf geplante boompjes te oogsten. Niet dat er een gigantische opbrengst was maar ik vond het toch ook zonde om de mooie vruchten te laten vergaan. 

Op dat moment waren de olijven zo rijp dat ze al zwart waren. Dat was op 13 januari.

Vorig jaar zaten er echt nauwelijks vruchten aan de bomen en viel er niks te oogsten. Maar dit jaar?

Ik schat toch gauw een stuk of veertig olijven. En……al helemaal rijp. Twee maanden eerder dan gewoonlijk.

Ze staan lekker in grof zeezout om de bittere stoffen er uit te halen. Duurt een week of zes.

Nu zijn dit niet alle olijven. Op het perceel staan ongeveer 50 bomen. Ze worden niet onderhouden dus de vruchtjes zijn klein. Niet alleen van de droogte maar ook omdat de bomen niet gesnoeid worden. Ik ga dat ook niet doen want de helling waar ze op staan is super steil en dat is me gewoon te veel gedoe.

Er staan een paar bomen nog net binnen mijn bereik en vanwege de tegenvallende oogsten door de aanhoudende droogte denk ik dat ik die toch ga plukken want de afgelopen dagen heb ik zo links en rechts eens goed op verschillende plekken gekeken hoe groot de olijven in andere boomgaarden  zijn en dan zijn de olijven aan mijn bomen eigenlijk helemaal nog niet zo gek.

Alle beetjes helpen. En….een van onze vrienden heeft een olijfpers en wil de olijven wel persen.

Daar gaan we het morgen tijdens de lunch over hebben.

De afgelopen dagen ben ik wat tuinklussen aan het doen. Het weer is heerlijk qua temperatuur en de wind is ook weer draaglijk. Want wat ging Ciarán ook hier te keer.

Deze zaailingen van de cipressen die ik in februari uit het grind viste en heel zen in de potjes zette zijn nu ongeveer twintig centimeter hoog en gezond. Ik plantte ze op verschillende plaatsen in de tuin. Onder andere om meer schaduw voor het waterdepot te creëren. Een lange adem is daarvoor wel nodig maar bomen plant je voor de volgende generatie. 

Ook haalde ik wat planten uit de kweekbakken en zette ik op een hopelijk goede plek in de tuin.

Daarnaast sleepte ik weer eens met de potplanten. Ik ga volgende week naar Nederland en wil voor Rick het water geven eenvoudiger maken. Dus staan de bakken met cactussen op het boventerras want dat is een lekkere droge en zonnige plek. De planten die regenwater nodig hebben staan bij elkaar en ik verplaatste een zooitje planten naar de vrijgekomen plekken in de kweekbakken. De overgebleven potten staan aan het watersysteem.

Lekker overzichtelijk.

Met groeten Ton 

En het bleef droog

Gisteren mijn kado-uitje gehad. 

Een wandeling aan de kust inclusief een lunch.

Afdalend naar playa de Cañuelo waar we bij bar el Paraiso een kopje koffie dronken. Toen hadden we er pas een half uurtje afdalen opzitten want  het hoeft geen prestatie te worden.

Op dezelfde plek maakte ik ook deze foto.

Het was toen nog heerlijk zonnig weer. Wel een stevig briesje maar dat hoort een beetje bij de kust.

Na de stop op weg naar Playa Cantarriján via klifpaadjes.

Het deed me sterk aan de wandelingen van de Vierdaagse van Cómpeta denken maar gelukkig lag het tempo wel wat lager omdat we, bijna als echte Spanjaarden, steeds even stopten om wat te kletsen.

En om te genieten van de mooie kust.

Hier komt de arroyo uit aan het strand en is ook het restaurant gelegen waar we heerlijk aten. We zaten eerst nog buiten onder een afdak maar de wind trok behoorlijk aan en het werd ook steeds donkerder.

Na een uur of drie leek het ons beter om op te stappen voordat het zou gaan regenen.

Het blijft droog hoor, orakelde ik, ik zie nog een sunny spot op zee.

Aan het einde van de kust is de bebouwing van Maro, Nerja en Torrox te zien.

Misschien wel omdat het weer wat dreigend en somber werd viel dit minuscule gele bloemetje op.

Na vijf kwartier lopen waren we weer bij de auto. Een heerlijke, gezellige en waardevolle dag.

Dank mannen.

Met groeten Ton.

Mark

Het is Rick die elk jaar na het overgaan naar wintertijd een week lang blijft roepen: maar in de natuur is het nu…..

Ik heb nauwelijks last van het gedoe met de klok. Op dit jaar na dan want mijn hemel: zondag wilde er maar geen eind aan de dag komen. En dan elke dag een uur te vroeg wakker.

Nou ja. Vroeg in de tuin om afscheid te nemen van de volle maan voordat ze zou verdwijnen in het zonlicht.

Altijd bijzonder om dit schouwspel te zien.

Er waren veel zaken waar ik deze week blij van was, werd en ben. Soms kleine dingen maar ook grotere die er voor zorgen dat ik tegenwicht kan bieden aan het nieuws. En in de meeste had ik geen aandeel. 

Onder andere dat het een onbewolkte avond was en ik vanuit mijn luie stoel vrij zicht had op de gedeeltelijke maansverduistering. Dat we met de helft van het koor gezamenlijk lunchten wat heel gezellig was. Dat er toch nog weer vijf mm regen is gevallen. Dat de schouderoperatie van zus goed is verlopen en last but not least er eindelijk weer eens een geboorte plaatsvond in de familie. De oudste zoon van wijlen mijn broer werd vandaag vader. Van een gezonde zoon.

Met groeten Ton