Als kind ging ik met mijn moeder naar de kerk. Tijdens een dienst werd altijd gebeden voor mensen die waren overleden. Wat mij opviel was dat de naam van de postbode, die net was overleden, niet werd genoemd. Ik vroeg aan mijn moeder waarom er niet voor hem werd gebeden. Haar antwoord was dat hij niet katholiek was.
Dit begreep ik totaal niet want iedereen kende hem toch en hij woonde toch ook in het dorp en er werd toch voor iedere overledene gebeden?
Nu ik het boek lees 'De nieuwe openbaringen' van Neale Donald Walsch kwam deze herinnering weer boven.
Hij legt in zijn boek helder en verfrissend uit hoe de grote religies zijn afgedwaald van de spiritualiteit en ik kan niet anders zeggen dat hij in mijn ogen helemaal gelijk heeft.
Het gaat allang niet meer over spiritualiteit maar over de meest belachelijke regels waar mijn herinnering er één van is.
Volgens Neale heeft God ze in ieder geval niet gemaakt.
Met groeten Ton
donderdag 31 maart 2011
woensdag 30 maart 2011
Hulp
In het profiel van deze weblog staat dat ik deze alleen bijhoud. Maar is dat wel zo?
Als ik 's avonds voor het computerscherm zit en niet weet waar ik over kan schrijven roep ik tegen Rick " Er is vandaag niets gebeurd "
Rick antwoord dan "Kan je daar of daar niet iets over schrijven?
Meestal zijn dat dan dingen waar ik mee heb geworsteld die dag of iets wat ik heel gewoon vind maar hij aan mij waardeert b.v. het tuinieren in Spanje. Ik vind dat leuk om te doen maar in zijn ogen verzet ik daar heel veel werk en hij zegt dat ook." Ik ben trots op je als ik zie hoeveel je in 4 jaar hebt gedaan in de tuin en ik kijk er met veel plezier naar ".
Het is heerlijk als hij tegen mij zegt dat hij dat waardeert net zoals ik het fijn vind om tegen hem te zeggen: Rick ik ben blij met je hulp en ondersteuning speciaal op deze bijzondere dag, je verjaardag.
Zo zijn we niet alleen tevreden met elkaar maar het stimuleert ons wederzijds het beste in elkaar naar boven te halen.
Met groeten Ton
Als ik 's avonds voor het computerscherm zit en niet weet waar ik over kan schrijven roep ik tegen Rick " Er is vandaag niets gebeurd "
Rick antwoord dan "Kan je daar of daar niet iets over schrijven?
Meestal zijn dat dan dingen waar ik mee heb geworsteld die dag of iets wat ik heel gewoon vind maar hij aan mij waardeert b.v. het tuinieren in Spanje. Ik vind dat leuk om te doen maar in zijn ogen verzet ik daar heel veel werk en hij zegt dat ook." Ik ben trots op je als ik zie hoeveel je in 4 jaar hebt gedaan in de tuin en ik kijk er met veel plezier naar ".
Het is heerlijk als hij tegen mij zegt dat hij dat waardeert net zoals ik het fijn vind om tegen hem te zeggen: Rick ik ben blij met je hulp en ondersteuning speciaal op deze bijzondere dag, je verjaardag.
Zo zijn we niet alleen tevreden met elkaar maar het stimuleert ons wederzijds het beste in elkaar naar boven te halen.
Met groeten Ton
dinsdag 29 maart 2011
Beter een goede buur dan een verre vriend
Toen we tijdens onze wandeling naar Santiago de Copostella kennis maakte met het fenomeen 'Pelgrims herberg' hadden we direct het idee om in Spanje iets dergelijks te beginnen. De herberg kwam er uiteindelijk niet maar is een huis in Spanje geworden.
We hebben samen gecreéerd waar dit huis aan moest voldoen en eigenlijk is dit heel goed gelukt: ruim, licht, modern, comfortabel, niet te ver van de kust met de rust van het 'platte' land en met een groots uitzicht.
Ook zijn er zaken waar we van te voren geen aandacht aan hebben besteed en die eigenlijk van meer wezenlijk belang zijn: de mensen om je heen. Want al woon je nog zo mooi als je gezeur hebt met je buren is je huis meer als een vesting. We hadden kunnen bedenken dat we buren wilden die eigenlijk beter zijn dan verre vrienden.
Maar de Spaanse buren deden ons direct een proces aan de broek omdat ze met de project ontwikkelaar ruzie hadden over een recht van overpad. Wij als buitenlanders en de taal toen nog totaal onmachtig leken misschien wel een eenvoudige prooi voor ze maar de rechter stelde ons in het gelijk. We wonnen de zaak maar hebben geen leuke relatie met deze mensen.
De andere buren zijn heel erg op zichzelf en wilden vanaf het begin weinig contact. Jammer, maar we hebben dit geaccepteerd.
Toen in het natte voorjaar van 2010 schade aan de weg ontstond door aardverschuivingen hebben we daar veel voor geregeld. Ik weet niet of dit iets bij de buren heeft losgemaakt maar het contact is sindsdien veel prettiger. De afgelopen week heb ik enkele bomen voor ze geplant en het irrigatie systeem aangepast. Vervolgens had ik een koppeling te weinig voor mijn watersysteem en kon ik die bij de buurman halen.
Zelfs het huis voelt nu prettiger aan.
We hebben samen gecreéerd waar dit huis aan moest voldoen en eigenlijk is dit heel goed gelukt: ruim, licht, modern, comfortabel, niet te ver van de kust met de rust van het 'platte' land en met een groots uitzicht.
Ook zijn er zaken waar we van te voren geen aandacht aan hebben besteed en die eigenlijk van meer wezenlijk belang zijn: de mensen om je heen. Want al woon je nog zo mooi als je gezeur hebt met je buren is je huis meer als een vesting. We hadden kunnen bedenken dat we buren wilden die eigenlijk beter zijn dan verre vrienden.
Maar de Spaanse buren deden ons direct een proces aan de broek omdat ze met de project ontwikkelaar ruzie hadden over een recht van overpad. Wij als buitenlanders en de taal toen nog totaal onmachtig leken misschien wel een eenvoudige prooi voor ze maar de rechter stelde ons in het gelijk. We wonnen de zaak maar hebben geen leuke relatie met deze mensen.
De andere buren zijn heel erg op zichzelf en wilden vanaf het begin weinig contact. Jammer, maar we hebben dit geaccepteerd.
Toen in het natte voorjaar van 2010 schade aan de weg ontstond door aardverschuivingen hebben we daar veel voor geregeld. Ik weet niet of dit iets bij de buren heeft losgemaakt maar het contact is sindsdien veel prettiger. De afgelopen week heb ik enkele bomen voor ze geplant en het irrigatie systeem aangepast. Vervolgens had ik een koppeling te weinig voor mijn watersysteem en kon ik die bij de buurman halen.
Zelfs het huis voelt nu prettiger aan.
zondag 27 maart 2011
Makkelijk
Je zou zeggen dat in Spanje de weersvoorspelling een eitje is: altijd zon.
Maar zo een voudig is het niet want met een forse depressie in de buurt was er voor vandaag bewolking voorspeld. Om die reden hadden we voor de ochtend allerlei klusjes bedacht die we zonder zon kunnen doen.
Maar we werden vanmorgen gewekt door een stralende zon.... en toen bleven de klusjes de klusjes en hoefden we slechts tappas te eten bij vrienden- niet echt vreselijk.
Is het weer voorspellen dan toch eenvoudiger in Spanje?
Gewoon alttijd zon voorspellen en de keren dat ze er naast zitten op de koop toenemen.
Met groeten Ton
Maar zo een voudig is het niet want met een forse depressie in de buurt was er voor vandaag bewolking voorspeld. Om die reden hadden we voor de ochtend allerlei klusjes bedacht die we zonder zon kunnen doen.
Maar we werden vanmorgen gewekt door een stralende zon.... en toen bleven de klusjes de klusjes en hoefden we slechts tappas te eten bij vrienden- niet echt vreselijk.
Is het weer voorspellen dan toch eenvoudiger in Spanje?
Gewoon alttijd zon voorspellen en de keren dat ze er naast zitten op de koop toenemen.
Met groeten Ton
zaterdag 26 maart 2011
Bloemkool
Jullie gaan zeker heel vaak uit eten als jullie in Spanje zijn?
Nee, eigenlijk niet. Het is wel fijn als het eten voor je op tafel gezet wordt maar ik kook liever zelf. Lekker veel groenten en meestal vegetarisch.
De eerste rit in Spanje is daarom naar de supermarkt en de belangrijkste vraag is daar: Wat gaan we eten? De keus viel deze keer op bloemkool.
Maar 's avonds vroeg Rick: Zeg heb jij al zin in die bloemkool?
Nou, nu je het zegt, nee. En ik weet dan al precies wat er gaat volgen.
Zullen we chinezen?
Ik ben meteen te porren want voor één en echt voor maar één ding mag je wakker maken en dat is chinees eten. Tijdens de wereldreis die ik in 1989 maakte gaf ik in Azië de voorkeur aan nassi voor het ontbijt i.p.v kleffe witte boterhammen.
Dus het werd de Chinees.
De volgende dag.
Zeg ik heb eigenlijk helemaal geen zin in bloemkool zullen we naar de Indiër gaan?
Lijkt me een strak plan.
Vandaag had de bloemkool nog steeds geen aantrekkingskracht dus zaten we weer bij de Chinees.
Morgen gaan we Tappas eten bij vrienden dus.....eten we maandag waarschijnlijk....
Met groeten Ton
Nee, eigenlijk niet. Het is wel fijn als het eten voor je op tafel gezet wordt maar ik kook liever zelf. Lekker veel groenten en meestal vegetarisch.
De eerste rit in Spanje is daarom naar de supermarkt en de belangrijkste vraag is daar: Wat gaan we eten? De keus viel deze keer op bloemkool.
Maar 's avonds vroeg Rick: Zeg heb jij al zin in die bloemkool?
Nou, nu je het zegt, nee. En ik weet dan al precies wat er gaat volgen.
Zullen we chinezen?
Ik ben meteen te porren want voor één en echt voor maar één ding mag je wakker maken en dat is chinees eten. Tijdens de wereldreis die ik in 1989 maakte gaf ik in Azië de voorkeur aan nassi voor het ontbijt i.p.v kleffe witte boterhammen.
Dus het werd de Chinees.
De volgende dag.
Zeg ik heb eigenlijk helemaal geen zin in bloemkool zullen we naar de Indiër gaan?
Lijkt me een strak plan.
Vandaag had de bloemkool nog steeds geen aantrekkingskracht dus zaten we weer bij de Chinees.
Morgen gaan we Tappas eten bij vrienden dus.....eten we maandag waarschijnlijk....
Met groeten Ton
vrijdag 25 maart 2011
Niets
Als aan mij wordt gevraagd wat ik de hele dag doe nu ik niet meer werk antwoord ik altijd: niets. Natuurlijk doe ik het huishouden, laat ik de hond uit, schilder het huis enzovoort maar voor mijn gevoel doe ik niets. In Spanje is het eigenlijk niet veel anders. Ik doe eigenlijk niets.
Vanmorgen bij de buren gewerkt, daarna heb ik planten gehaald bij het tuincentrum en die meteen op de helling geplant en het water systeem aangepast. Ook ben ik naar een vuilstortplaats geweest waar gemeentes uit de omgeving het snoei afval uit parken en tuinen brengen. Dit afval bevat ook vaak verschillende planten die uit plantenbakken komen, soorten als agave, aloë, cactus, maar ook plantendelen van yucca, olijf, klimplanten, vetplanten die ik kan stekken.
Vandaag heb ik een Ficus benjamina, Aloë vera, Aeonium arboreum en een rood bloeiende klimplant gevonden plus nog wat stammen van Yucca. Die stammen kan je direct in de grond zetten en lopen vanzelf uit en hebben genoeg water van de winterregens. Ik heb op deze wijze al ongeveer 50 Yucca's maar omdat we 2500 vierkante meter grond hebben zie je ze nauwelijks staan.
Morgen doe ik weer niets. Wat een heerlijk leven heb ik.
Met groeten Ton
Carpobrotus - hottentot vijg - als stekken van de vuilstort gehaald.
Vanmorgen bij de buren gewerkt, daarna heb ik planten gehaald bij het tuincentrum en die meteen op de helling geplant en het water systeem aangepast. Ook ben ik naar een vuilstortplaats geweest waar gemeentes uit de omgeving het snoei afval uit parken en tuinen brengen. Dit afval bevat ook vaak verschillende planten die uit plantenbakken komen, soorten als agave, aloë, cactus, maar ook plantendelen van yucca, olijf, klimplanten, vetplanten die ik kan stekken.
Vandaag heb ik een Ficus benjamina, Aloë vera, Aeonium arboreum en een rood bloeiende klimplant gevonden plus nog wat stammen van Yucca. Die stammen kan je direct in de grond zetten en lopen vanzelf uit en hebben genoeg water van de winterregens. Ik heb op deze wijze al ongeveer 50 Yucca's maar omdat we 2500 vierkante meter grond hebben zie je ze nauwelijks staan.
Morgen doe ik weer niets. Wat een heerlijk leven heb ik.
Met groeten Ton
 |
| Botanisch tulpjes uit Nederland meegenomen. |
donderdag 24 maart 2011
Wind
Toen we het perceel in 2004 kochten hadden we het een keer of wat bekeken. We hebben er een paar keer gezeten om sfeer te proeven en keer gepicknickt, nog eens gekeken om helder te hebben hoe het lag t.o.v. de zon, hoe lang het rijden was van de weg etc. Eén ding hebben we tijdens die bezoeken nooit gehad: wind. Natuurlijk kom je nu allerlei artikelen tegen over de wind in het Mediterrane gebied: een factor om rekening mee te houden.
Nu ben ik een kind van kust en polders dus wind ken ik echt wel alleen... mijn vader heeft zijn weerzin over de wind aan mij overgedragen. Ik zit binnen als het waait want buiten raak ik geirriteerd. Het wapperen van een te lezen krant, gek word ik ervan. Gelukkig is het format van het NRC naar tabloid gegaan dat scheelt iets. Het geluid en getrek van de wind aan de voorwerpen om me heen maakt me onrustig.
In Spanje waait het in het voorjaar heftig dus de tuin rond het huis dient niet alleen mooi te zijn maar ook te dienen als windkering. Maar windkering en vrij uitzicht staan elkaar in de weg.
De afgelopen jaren heb ik steeds bomen en struiken geplant. Niet al deze aanplant heeft het overleeft want de wind maakt het jonge aanplant boven op een berg niet makkelijk. Ook ander factoren spelen mee: droogte, verschil in temperatuur en het feit dat de meeste planten die je koopt zijn gekweekt onder geklimatiseerde omstandigheden. Al is de tuin nog jong hij begint vorm te krijgen. Dit heeft te maken met het feit dat ik teveel heb geplant om de planten steun aan elkaar te geven maar als dit spul volwassen begint te raken moet ik drastisch gaan kappen. Dan pas ga ik bekijken hoe de verhouding wind, uitzicht moet worden.
Vandaag had ik in ieder geval een plekje in zon uit de wind.
Met groeten Ton
Nu ben ik een kind van kust en polders dus wind ken ik echt wel alleen... mijn vader heeft zijn weerzin over de wind aan mij overgedragen. Ik zit binnen als het waait want buiten raak ik geirriteerd. Het wapperen van een te lezen krant, gek word ik ervan. Gelukkig is het format van het NRC naar tabloid gegaan dat scheelt iets. Het geluid en getrek van de wind aan de voorwerpen om me heen maakt me onrustig.
In Spanje waait het in het voorjaar heftig dus de tuin rond het huis dient niet alleen mooi te zijn maar ook te dienen als windkering. Maar windkering en vrij uitzicht staan elkaar in de weg.
De afgelopen jaren heb ik steeds bomen en struiken geplant. Niet al deze aanplant heeft het overleeft want de wind maakt het jonge aanplant boven op een berg niet makkelijk. Ook ander factoren spelen mee: droogte, verschil in temperatuur en het feit dat de meeste planten die je koopt zijn gekweekt onder geklimatiseerde omstandigheden. Al is de tuin nog jong hij begint vorm te krijgen. Dit heeft te maken met het feit dat ik teveel heb geplant om de planten steun aan elkaar te geven maar als dit spul volwassen begint te raken moet ik drastisch gaan kappen. Dan pas ga ik bekijken hoe de verhouding wind, uitzicht moet worden.
Vandaag had ik in ieder geval een plekje in zon uit de wind.
Met groeten Ton
woensdag 23 maart 2011
De weg
Vorig voorjaar was het natste in 40 jaar. De- meer dan- overvloedige regen veroorzaakte veel aardverschuivingen, ook langs onze prive weg. Nu alles weer opgedroogd en stevig is konden de afgesproken werkzaamheden beginnen om aardverschuivingen in de toekomst te voorkomen.
Losse- verschoven - aarde is weggehaald. De hellings hoek van de bergwand aangepast zodat meer stabiliteit wordt verkregen. Een diepe gleuf wordt gegraven - tot op de rotsgrond- die vervolgens met grote rotsblokken wordt gevuld en tot een hoogte van 3 meter wordt opgebouwd.
De muur helt in zijn geheel naar de berg toe en de achterliggende ruimte wordt steeds opgevuld met aarde. Kost wel wat maar het ziet er stevig uit en het past beter in de omgeving dan betonmuren.
We gaan er vanuit dat dit systeem werkt en dat de Spanjolen weten wat ze doen want dit systeem wordt overal toegepast.
Ondanks de twijfel die er was ( ik ook ) ziet het er prachtig uit en zijn we heel content met het resultaat.
De volgende stap is om de hellingen gezamenlijk te beplanten om ze ook op die manier te verstevigen en weer te doen opgaan in de omgeving.
Zo gauw ik thuis ben zal ik een foto plaatsen.
Met groeten Ton
dinsdag 22 maart 2011
Later
Wat is het een voorrecht om op een dag als vandaag buiten in de zon te kunnen lezen.
Op de achtergrond het geluid van de wasmachine -die voor mij het werk doet- en het geluid van de vogels niet overstemt.
Het kenmerkende geluid van banden over klinkers als er een fietser voorbij komt. Geblaf van een hond die speelt met zijn baasje, zelfs het geluid van een overvliegend vliegtuig heeft iets lieflijks. ( raar wat zon allemaal met me doet )
Maar het lekkerste is het bijna schulige gevoel dat ik heb als ik geluiden hoor van timmeren, zagen, schuren, maaien, bezemen en wat al niet meer en denk aan mijn eigen lijstje...
Nu nog niet.....later
Met groeten Ton
Op de achtergrond het geluid van de wasmachine -die voor mij het werk doet- en het geluid van de vogels niet overstemt.
Het kenmerkende geluid van banden over klinkers als er een fietser voorbij komt. Geblaf van een hond die speelt met zijn baasje, zelfs het geluid van een overvliegend vliegtuig heeft iets lieflijks. ( raar wat zon allemaal met me doet )
Maar het lekkerste is het bijna schulige gevoel dat ik heb als ik geluiden hoor van timmeren, zagen, schuren, maaien, bezemen en wat al niet meer en denk aan mijn eigen lijstje...
Nu nog niet.....later
Met groeten Ton
Wekelijkse nadenker
Mensen zeggen op zoek te zijn naar de zin van hun bestaan. In werkelijkheid is 'de zin' niet iets wat je vindt maar wat je creëert.
David Pillips
En ik maar wachten op de 'goddelijke' inspiratie. Nou klinkt het allemaal wel leuk in dat citaat maar hoe doe je dat dan?
Sinds een paar weken bedenk ik 's morgens wie ik als persoon wil zijn.
Opgewekt, vrolijk, geinteresseerd, onbevangen, in relatie met mensen om mij heen, kwetsbaar, stoer. Het maakt eigenlijk niet uit wat ik bedenk, het beïnvloed mijn dag. Ik ga daarmee dingen aan waar ik eerder niet aan dacht, die ik eerder niet deed of met moeite deed. Creëer ik niets dan is de dag voor 99% hezelfde als die van gisteren.
Het begint nu te lijken alsof er ook een richting ontstaat. Bepaalde dingen vallen mij op die ik eerder niet zag. Ik kom mensen tegen die mij vertellen wat zij doen in het leven en die mij daarmee aan het denken zetten.
Ook al kan ik nu nog niet zeggen waar het heen gaat, het maakt dat ik mij bewuster ben van mijn bestaan en het als zinniger ervaar. En een 'zinnig' bestaan is wat ik wil.
Met groeten Ton
David Pillips
En ik maar wachten op de 'goddelijke' inspiratie. Nou klinkt het allemaal wel leuk in dat citaat maar hoe doe je dat dan?
Sinds een paar weken bedenk ik 's morgens wie ik als persoon wil zijn.
Opgewekt, vrolijk, geinteresseerd, onbevangen, in relatie met mensen om mij heen, kwetsbaar, stoer. Het maakt eigenlijk niet uit wat ik bedenk, het beïnvloed mijn dag. Ik ga daarmee dingen aan waar ik eerder niet aan dacht, die ik eerder niet deed of met moeite deed. Creëer ik niets dan is de dag voor 99% hezelfde als die van gisteren.
Het begint nu te lijken alsof er ook een richting ontstaat. Bepaalde dingen vallen mij op die ik eerder niet zag. Ik kom mensen tegen die mij vertellen wat zij doen in het leven en die mij daarmee aan het denken zetten.
Ook al kan ik nu nog niet zeggen waar het heen gaat, het maakt dat ik mij bewuster ben van mijn bestaan en het als zinniger ervaar. En een 'zinnig' bestaan is wat ik wil.
Met groeten Ton
zondag 20 maart 2011
Zoeken d
Wat voor mij het leuke aan veel lezen is, is dat je bij diverse auteurs hetzelfde thema ziet maar dan volstrekt verschillend uitgewerkt. Uiteraard zijn de thema's die me opvallen de thema's waar ik op het moment mee bezig ben.
Wat houd mij op mijn plaats: hypotheek, spullen, familie en vrienden, oordelen en alle zaken waar ik vastgeroeste ideeën over heb versus wat kan ik doen om mijzelf te ontwikkelen: lezen, luisteren, iets ondernemen wat me eerder onmogelijk leek of simpelweg iets nieuws doen.
Onderstaande teksten verwoorden dit.
Wat houd mij op mijn plaats: hypotheek, spullen, familie en vrienden, oordelen en alle zaken waar ik vastgeroeste ideeën over heb versus wat kan ik doen om mijzelf te ontwikkelen: lezen, luisteren, iets ondernemen wat me eerder onmogelijk leek of simpelweg iets nieuws doen.
Onderstaande teksten verwoorden dit.
Na uren dromen in de trein, kunnen we het gevoel hebben tot onszelf te zijn gekomen, dat wil zeggen, weer in contact te zijn gebracht met emoties en ideeën die belangrijk voor ons zijn. Het is niet per se het gemakkelijkst om thuis ons ware zelf te ontdekken. De meubels houden ons voor dat we niet kunnen veranderen, omdat zij dat ook niet doen; de huiselijke omgeving kluistert ons aan de persoon die we in het dagelijks leven maar misschien niet in ons diepste wezen zijn.Uit: De kunst van het reizen. Alain de Botton
De reis
Op een dag wist je ten slotte
wat je te doen stond en begon,
ofschoon de stemmen om je heen
hun slechte raad bleven schreeuwen,
ofschoon het hele huis begon te beven
en je het oude trekken
aan je enkels voelde,
de reis.
'Maak mijn leven in orde!'
riep elke stem.
Maar je bleef niet staan.
Je wist wat je te doen stond, al rukte de wind
met zijn stijve vingers
aan de fundamenten zelf,
al was hun droefenis verschrikkelijk.
Het was al laat genoeg
en de nacht was wild
en de weg vol gevallen takken en stenen.
Maar stukje bij beetje,
terwijl hun stemmen achter bleven,
begonnen de sterren fel te schijnen
door de wolkenflarden heen
en er klonk een nieuwe stem
die je langzaam
als je eigen stem herkende,
die je gezelschap hield,
terwijl je steeds dieper
de wereld binnen beende,
vastbesloten om het enige
te doen wat je kon doen-
vastbesloten om het enige
leven te redden dat je redden kon.
Dit gedicht hebben we gekregen toen we in 2002 naar Santiago de Compostela gingen wandelen.
Met groeten Ton
zaterdag 19 maart 2011
Oren
Al jaren hebben Rick en ik een onenigheid. Deze gaat over mijn gehoor. Rick vindt dat ik doof begin te worden en ik vind dat hij te zacht en onduidelijk spreekt. Ook vindt hij dat ik te luid spreek en noemt me dan Antonio. ( Spanjaarden zijn nogal luid )
Vandaag bezocht ik samen met Rick in het kader van de open dag in verpleeghuizen, Magnushof in Schagen. Op de afdeling waar de paramedische dienst is gehuisvest kregen we informatie over revalidatie, dagbehandeling, logopedie en kunnen we een gehoortest doen. "Nou, Ton misschien is dat iets voor jou?"
Toen één van de logopedisten nogal enthousiast met Rick instemde begon ik ietwat achterdochtig te worden.
Was dit van tevoren opgezet? Had Rick me daarom zo nadrukkelijk uitgenodigd om mee te gaan?
De logopediste liet ons beiden een paar zinnen zeggen om het aantal decibels te meten. Wat blijkt? Ik praat 5 decibel harder dan gemiddeld maar Rick 5 decibel minder. Beiden hebben we dus gelijk maar ik kan nu zeggen "praat us wat harder!"
Vervolgens de gehoortest. Mijn gehoor is dat van een 62 jarige terwijl dat van Rick 30 is. Hier heeft Rick gelijk. De hoge tonen zijn inderdaad moeilijk geworden.
Eén geruststelling: ik hoef pas over een jaar of twintig terug te komen voor een paar rumboontjes of eerder als Rick zachter gaat praten.
Met groeten Ton
Vandaag bezocht ik samen met Rick in het kader van de open dag in verpleeghuizen, Magnushof in Schagen. Op de afdeling waar de paramedische dienst is gehuisvest kregen we informatie over revalidatie, dagbehandeling, logopedie en kunnen we een gehoortest doen. "Nou, Ton misschien is dat iets voor jou?"
Toen één van de logopedisten nogal enthousiast met Rick instemde begon ik ietwat achterdochtig te worden.
Was dit van tevoren opgezet? Had Rick me daarom zo nadrukkelijk uitgenodigd om mee te gaan?
De logopediste liet ons beiden een paar zinnen zeggen om het aantal decibels te meten. Wat blijkt? Ik praat 5 decibel harder dan gemiddeld maar Rick 5 decibel minder. Beiden hebben we dus gelijk maar ik kan nu zeggen "praat us wat harder!"
Vervolgens de gehoortest. Mijn gehoor is dat van een 62 jarige terwijl dat van Rick 30 is. Hier heeft Rick gelijk. De hoge tonen zijn inderdaad moeilijk geworden.
Eén geruststelling: ik hoef pas over een jaar of twintig terug te komen voor een paar rumboontjes of eerder als Rick zachter gaat praten.
Met groeten Ton
vrijdag 18 maart 2011
Autobiografisch schrijven
Workshop Autobiografisch schrijven georganiseerd door de bibliotheek.
Themawoord: leraar. Wie waren leraren voor jou en voor wie was jij een leraar? Gelukkig een wat ruimere interpretatie dan 'leraar op school'.
Eerst informatie en daarna enkele opdrachten. Voor elke opdracht 10 minuten tijd en de uitnodiging om het schrijfsel voor te lezen.
Voor dat ik kon beginnen eerst even mijn interne dialoog stilzetten want: ik kan het niet, ik weet niet wat ik moet schrijven, anderen kunnen het vast beter, zijn geen goede bodem om iets te gaan doen. Dus met een: ik ben hier om te leren en fouten maken mag, aan de slag.
Een prikkelende vraag want voor het antwoord op" voor wie was ik een leraar" moest ik diep in de oude archieven kijken wat er zoal lag aan herinneringen.
Wandelend op de camino Frances zag ik in de verte een stipje. Een pelgrim. De onbarmhartig schijnende zon en de harde wind maakte het wandelen er niet echt prettig op en er lagen toch echt nog 15 kilomter tussen mij en de herberg. Ik haalde het stipje langzaam in en dat bleek een Engelse dame van ongeveer 60 jaar te zijn Rosemary. Ze had het duidelijk zwaar met zichzelf en de omstandigheden. Ik besloot een tijdje met haar mee te lopen en er onstond een gesprek. Eigenlijk meer een monoloog want ze klaagde nogal: over de weg, de herbergen, de hitte en vooral haar man die niet met haar mee wilde wandelen. Na een kwartier te hebben geluisterd stelde ik haar één vraag " Is het werkelijk zo"?
Een dag of tien later sprak een Italiaanse man mij aan en vroeg of ik Nederlander was en zo ja of ik Ton heette. Nadat ik ja had gezegd zei hij dat hij een dag had gelopen met ene Rosemary en dat hij - mocht hij mij ontmoeten - moest zeggen dat zij een geschenk van mij had gekregen: haar man.
Met groeten Ton
Themawoord: leraar. Wie waren leraren voor jou en voor wie was jij een leraar? Gelukkig een wat ruimere interpretatie dan 'leraar op school'.
Eerst informatie en daarna enkele opdrachten. Voor elke opdracht 10 minuten tijd en de uitnodiging om het schrijfsel voor te lezen.
Voor dat ik kon beginnen eerst even mijn interne dialoog stilzetten want: ik kan het niet, ik weet niet wat ik moet schrijven, anderen kunnen het vast beter, zijn geen goede bodem om iets te gaan doen. Dus met een: ik ben hier om te leren en fouten maken mag, aan de slag.
Een prikkelende vraag want voor het antwoord op" voor wie was ik een leraar" moest ik diep in de oude archieven kijken wat er zoal lag aan herinneringen.
Wandelend op de camino Frances zag ik in de verte een stipje. Een pelgrim. De onbarmhartig schijnende zon en de harde wind maakte het wandelen er niet echt prettig op en er lagen toch echt nog 15 kilomter tussen mij en de herberg. Ik haalde het stipje langzaam in en dat bleek een Engelse dame van ongeveer 60 jaar te zijn Rosemary. Ze had het duidelijk zwaar met zichzelf en de omstandigheden. Ik besloot een tijdje met haar mee te lopen en er onstond een gesprek. Eigenlijk meer een monoloog want ze klaagde nogal: over de weg, de herbergen, de hitte en vooral haar man die niet met haar mee wilde wandelen. Na een kwartier te hebben geluisterd stelde ik haar één vraag " Is het werkelijk zo"?
Een dag of tien later sprak een Italiaanse man mij aan en vroeg of ik Nederlander was en zo ja of ik Ton heette. Nadat ik ja had gezegd zei hij dat hij een dag had gelopen met ene Rosemary en dat hij - mocht hij mij ontmoeten - moest zeggen dat zij een geschenk van mij had gekregen: haar man.
Met groeten Ton
donderdag 17 maart 2011
Relativerend
Mensen zijn geneigd meer waarde aan eigen spullen toe te kennen dan aan dezelfde spullen van een ander.
( zal wel met hechting te maken hebben ) Dat verklaart ook de soms waanzinnige prijzen die gevraagd worden op Marktplaats voor spullen waarvan je denkt: voor dat oude ding?
Ook een goed voorbeeld is de waarde die aan het eigen huis gegeven wordt, hoger is dan die de makelaar adviseert bij verkoop.
Zo ook ons bankje waarvan wij zeiden: prachtig bankje daar kunnen ze bij Dorcas wel 150 euro voor vragen en dan wordt het direct verkocht.
Nieuwsgierig ging ik vandaag even kijken. Het staat nog steeds in de winkel, een sticker geeft de prijs:
25 euro.
Met groeten Ton
( zal wel met hechting te maken hebben ) Dat verklaart ook de soms waanzinnige prijzen die gevraagd worden op Marktplaats voor spullen waarvan je denkt: voor dat oude ding?
Ook een goed voorbeeld is de waarde die aan het eigen huis gegeven wordt, hoger is dan die de makelaar adviseert bij verkoop.
Zo ook ons bankje waarvan wij zeiden: prachtig bankje daar kunnen ze bij Dorcas wel 150 euro voor vragen en dan wordt het direct verkocht.
Nieuwsgierig ging ik vandaag even kijken. Het staat nog steeds in de winkel, een sticker geeft de prijs:
25 euro.
Met groeten Ton
woensdag 16 maart 2011
Wekelijkse nadenker.
Een goede daad verrichten is makkelijk, de gewoonte ontwikkelen om dat altijd te doen is moeilijk.
Aristoteles
Als ik een wekelijkse nadenker blog ga maken pak ik mijn citaten lijst en kijk of er één correspondeert met iets wat de afgelopen week is gebeurd.
Ik ben best wel bereid om iets goeds te doen voor een ander. Soms laat ik wel eens iemand voor bij de kassa, geef de buurman die -weduwnaar is -een pannetje erwtensoep en heb eens een kind naar huis gebracht dat gevallen was met de fiets.Ook heb ik een jaar lang afval opgepakt dat ik tijdens mijn wandelingen in het park zag liggen.
Maar deze week stond ik in de rij bij de supermarkt en zag dat een oude man met een rollator tussen twee gesloten kassa's door naar binnen wilde. Die ruimte was te smal voor zijn karretje en kwam klem te zitten. Ik stond daar en "was getuige". Opeens keek de man me recht aan en met zijn ogen vroeg hij om hulp. Ik wende mijn blik af en legde mijn boodschappen op de band.
s' Avonds moest ik daar natuurlijk wel een paar keer aan denken. Waarom had ik die man nou niet even geholpen?
Het waren mijn gedachten die in de weg zaten. Ik vond hem eigenwijs, er is een prachtige brede ingang.
Hij zag er onverzorgd uit en er stonden mensen dichter bij hem die hem konden helpen. ( maar die hadden zeker dezelfde gedachten als ik )
Kortom, Aristoteles was een groot denker en ik niet perfect maar wel weer een beetje meer alert.
Met groeten Ton
Aristoteles
Als ik een wekelijkse nadenker blog ga maken pak ik mijn citaten lijst en kijk of er één correspondeert met iets wat de afgelopen week is gebeurd.
Ik ben best wel bereid om iets goeds te doen voor een ander. Soms laat ik wel eens iemand voor bij de kassa, geef de buurman die -weduwnaar is -een pannetje erwtensoep en heb eens een kind naar huis gebracht dat gevallen was met de fiets.Ook heb ik een jaar lang afval opgepakt dat ik tijdens mijn wandelingen in het park zag liggen.
Maar deze week stond ik in de rij bij de supermarkt en zag dat een oude man met een rollator tussen twee gesloten kassa's door naar binnen wilde. Die ruimte was te smal voor zijn karretje en kwam klem te zitten. Ik stond daar en "was getuige". Opeens keek de man me recht aan en met zijn ogen vroeg hij om hulp. Ik wende mijn blik af en legde mijn boodschappen op de band.
s' Avonds moest ik daar natuurlijk wel een paar keer aan denken. Waarom had ik die man nou niet even geholpen?
Het waren mijn gedachten die in de weg zaten. Ik vond hem eigenwijs, er is een prachtige brede ingang.
Hij zag er onverzorgd uit en er stonden mensen dichter bij hem die hem konden helpen. ( maar die hadden zeker dezelfde gedachten als ik )
Kortom, Aristoteles was een groot denker en ik niet perfect maar wel weer een beetje meer alert.
Met groeten Ton
dinsdag 15 maart 2011
Afstand
Was het oud? Ja 18 jaar.
Was het aan vervanging toe? Nee.
Was het lelijk dan of uit de mode? Nee.
Wat was er dan mis mee? We konden er niet gezamelijk op liggen. Dit maakte dat we regelmatig wisselden van zitplek maar van de bank naar de stoel was een behoorlijke verarming van comfort en werd met tegenzin gedaan.
Morgen komt de nieuwe bank en nu maar hopen dat ik daar weer net zo aan ga hechten.
Met groeten Ton
maandag 14 maart 2011
Glas
Als kind uit Egmond liep ik bijna elke dag op het strand, lekker rustig en altijd wat te vinden langs de vloedlijn. Speciale dagen waren die waar ik iets van glas vond, een flesje, een stuk glas uit een raam van de Wan Chung ( gestrand in Castricum ). Maar mijn mooiste vondst was een lampje waarin water zat en nog helemaal intact was.
Tijdens een vakantie op Sicilie heb ik mijn sterkste verslaving opgelopen. Het strand was bezaaid met stukjes glas, glad geslepen door de branding. Hebberig werd ik en nam 10 kg mee naar Nederland.
Deze verslaving heb ik nog steeds want ook de Spaanse stranden zijn rijkelijk voorzien en omdat we daar vaak zijn heb ik inmiddels meer dan 250 kilo. Uitgezocht op kleur. Wit, bruin, groen en dat in allerlei schakeringen. Want hoeveel kleuren groen kunnen er zijn? Met sorteren ben ik bij 15 gestopt. www.strandglas.nl Is een link van een kunstenaar die prachtige dingen maakt.
Eigenlijk is het raar dat ik nooit op het idee ben gekomen iets met glas te doen als hobby behalve dan het zoeken ervan. Dus toen een vriend mij belde of ik interesse had in een workshop glas in lood riep ik meteen ja. Met deze link kom je op de site van het bedrijf.http://www.glasbox.nl/
En wat is het leuk. Ontwerpen, malletjes maken, glas aftekenen, snijden ( eng de eerste keer) en volgende week in lood zetten.
Maar het allerleukste: het kiezen van het benodigde glas uit honderden verschillende kleuren en texturen.
Met groeten Ton
Tijdens een vakantie op Sicilie heb ik mijn sterkste verslaving opgelopen. Het strand was bezaaid met stukjes glas, glad geslepen door de branding. Hebberig werd ik en nam 10 kg mee naar Nederland.
Deze verslaving heb ik nog steeds want ook de Spaanse stranden zijn rijkelijk voorzien en omdat we daar vaak zijn heb ik inmiddels meer dan 250 kilo. Uitgezocht op kleur. Wit, bruin, groen en dat in allerlei schakeringen. Want hoeveel kleuren groen kunnen er zijn? Met sorteren ben ik bij 15 gestopt. www.strandglas.nl Is een link van een kunstenaar die prachtige dingen maakt.
Eigenlijk is het raar dat ik nooit op het idee ben gekomen iets met glas te doen als hobby behalve dan het zoeken ervan. Dus toen een vriend mij belde of ik interesse had in een workshop glas in lood riep ik meteen ja. Met deze link kom je op de site van het bedrijf.http://www.glasbox.nl/
En wat is het leuk. Ontwerpen, malletjes maken, glas aftekenen, snijden ( eng de eerste keer) en volgende week in lood zetten.
Maar het allerleukste: het kiezen van het benodigde glas uit honderden verschillende kleuren en texturen.
Met groeten Ton
zondag 13 maart 2011
Boos?
Bij alle handelingen die ik verricht en ervaringen die ik per dag opdoe probeer ik mij zoveel mogelijk bewust te zijn van mijn gevoelens. Waarom voel ik me bedrukt, of waarom voel ik boosheid opkomen als het niet gaat zoals ik wil, waarom voel ik dat ik geirriteerd raak van een persoon of waarom voel ik mij onzeker worden.
Gevoelens komen na gedachten. Als je geen gedachten of ideeen hebt over iets kan je er ook niets over voelen. Pas als je van een persoon vindt dat het een egoist is ga je je irriteren aan zijn gedrag.
Dus probeer ik mij bewust te worden van mijn gevoelens om vervolgens de gedachten helder te krijgen die er aan vooraf gaan.
Vaak lukt het me, om tijdens gebeurtenissen mezelf direct te betrappen op de onderliggende gedachten die meestal negatief zijn. Ik kan dan de keuze maken om mijn gedrag te laten zijn zoals dat normaal is in die situatie. Of ik kan andere gedachten kiezen.
Dit maakt mijn leven een stuk prettiger. Maar, toen ik vanmiddag op de fiets de hond uitliet had wilde ik deze kennis even niet gebruiken.
Hondje liep -rechts van de fiets- aan de lijn ongeveer 2 meter achter me aan. Toen ik linksaf moest slaan haalde ik de lijn in om Egbert naast me te krijgen om vervolgens de weg over te steken. Achter mij reed een man die ik noch gezien of gehoord had. Deze moest remmen en voelde zich duidelijk in zijn bewegingsvrijheid beperkt want zette het direct op een schelden." hou die rothond bij je, ke je niet uitkijke"?
Ik voelde mij onterecht aangevallen want ik heb een leuke hond en die man had toch zijn fietsbel kunnen gebruiken om even te waarschuwen? Onderliggende gedachte: wat een kinderachtige kwal van een vent.
Ondanks alle kennis en goede intenties kreeg hij de reactie die hij uitlokte. Ongezouten diende ik hem van repliek door hem uit te schelden.
Het was niet netjes, ik ben er niet trots op en al scheldend dacht ik "ik ben niet eens boos, het is meer een gewoonte om terug te schelden" maar..... het luchtte wel op.
Nieuwe dag nieuwe kansen.
Met groeten Ton
Gevoelens komen na gedachten. Als je geen gedachten of ideeen hebt over iets kan je er ook niets over voelen. Pas als je van een persoon vindt dat het een egoist is ga je je irriteren aan zijn gedrag.
Dus probeer ik mij bewust te worden van mijn gevoelens om vervolgens de gedachten helder te krijgen die er aan vooraf gaan.
Vaak lukt het me, om tijdens gebeurtenissen mezelf direct te betrappen op de onderliggende gedachten die meestal negatief zijn. Ik kan dan de keuze maken om mijn gedrag te laten zijn zoals dat normaal is in die situatie. Of ik kan andere gedachten kiezen.
Dit maakt mijn leven een stuk prettiger. Maar, toen ik vanmiddag op de fiets de hond uitliet had wilde ik deze kennis even niet gebruiken.
Hondje liep -rechts van de fiets- aan de lijn ongeveer 2 meter achter me aan. Toen ik linksaf moest slaan haalde ik de lijn in om Egbert naast me te krijgen om vervolgens de weg over te steken. Achter mij reed een man die ik noch gezien of gehoord had. Deze moest remmen en voelde zich duidelijk in zijn bewegingsvrijheid beperkt want zette het direct op een schelden." hou die rothond bij je, ke je niet uitkijke"?
Ik voelde mij onterecht aangevallen want ik heb een leuke hond en die man had toch zijn fietsbel kunnen gebruiken om even te waarschuwen? Onderliggende gedachte: wat een kinderachtige kwal van een vent.
Ondanks alle kennis en goede intenties kreeg hij de reactie die hij uitlokte. Ongezouten diende ik hem van repliek door hem uit te schelden.
Het was niet netjes, ik ben er niet trots op en al scheldend dacht ik "ik ben niet eens boos, het is meer een gewoonte om terug te schelden" maar..... het luchtte wel op.
Nieuwe dag nieuwe kansen.
Met groeten Ton
zaterdag 12 maart 2011
Het mag weer.
Aanrader voor de zonaanbidder en de "ik ben bang voor kanker" mens het boekje: Zonnen MAG. Geschreven door Han van der Rhee.
Het geeft een nieuwe visie op zon en gezondheid.
Nu behoor ik tot de groep zonaanbidders maar sinds ik een aantal jaren geleden zonneallergie op liep en mijn vader meerdere keren is behandeld voor huidkanker ben ik wel voorzichtig geworden.
Dus dik in de factor 30, tussen 11 en 3 niet in de zon en in Spanje nauwelijks meer op het strand. Jaaa, wel in de winter want dat kan nog net.
Maar de nieuwste inzichten geven aan aan dat zonnen preventief werkt voor o.a. prostaat kanker, botontkalking en nog wat meer.
Laatst zin van het boek:
Met groeten Ton
Het geeft een nieuwe visie op zon en gezondheid.
Nu behoor ik tot de groep zonaanbidders maar sinds ik een aantal jaren geleden zonneallergie op liep en mijn vader meerdere keren is behandeld voor huidkanker ben ik wel voorzichtig geworden.
Dus dik in de factor 30, tussen 11 en 3 niet in de zon en in Spanje nauwelijks meer op het strand. Jaaa, wel in de winter want dat kan nog net.
Maar de nieuwste inzichten geven aan aan dat zonnen preventief werkt voor o.a. prostaat kanker, botontkalking en nog wat meer.
Laatst zin van het boek:
"Verstandig zonnen is genieten van de zon zonder te overdrijven en zonder te verbranden. Dat is gezond en prettig. Zit er een raar plekje op de huid? Wacht dan niet om ermee naar de huisarts te gaan".Een interressant boek om te lezen, zeker omdat we binnenkort weer naar zonnig Spanje gaan.
Met groeten Ton
vrijdag 11 maart 2011
Voedsel
Wandelend in Friesland met de club van Jacobus bezichtigen we een oude "kop hals romp" boerderij.
Het is er een drukte van belang want de boer heeft het nu druk met het lammeren van de schapen. In de stal staan ongeveer 50 schapen die voor een deel al lammetjes hebben.
Wat een aandoenlijk gezicht dat kleine spul . Sommige beestjes zijn pas een paar uur oud en staan nog onvast op de pootjes. De iets ouderen springen al hun vrolijke lammetje's sprongen en drinken dat het een lieve lust is.
Ik mag er een vast houden en het blijft heerlijk rustig in mijn armen liggen zodat ik eens goed kan kijken. Het blijft verbazingwekkend dat zelfs zo'n jong beestje alles heeft wat het tot een schaapje maakt.
Maar het loopt tegen enen. Maakt de honger dat ik ook iets anders zie?
Met groeten Ton
Het is er een drukte van belang want de boer heeft het nu druk met het lammeren van de schapen. In de stal staan ongeveer 50 schapen die voor een deel al lammetjes hebben.
Wat een aandoenlijk gezicht dat kleine spul . Sommige beestjes zijn pas een paar uur oud en staan nog onvast op de pootjes. De iets ouderen springen al hun vrolijke lammetje's sprongen en drinken dat het een lieve lust is.
Ik mag er een vast houden en het blijft heerlijk rustig in mijn armen liggen zodat ik eens goed kan kijken. Het blijft verbazingwekkend dat zelfs zo'n jong beestje alles heeft wat het tot een schaapje maakt.
Maar het loopt tegen enen. Maakt de honger dat ik ook iets anders zie?
Met groeten Ton
donderdag 10 maart 2011
Onrust bewaren
Vandaag kwam ik dit gedicht weer tegen. Nog steeds geeft het mij rillingen om dat het precies beschrijft hoe ik terug kijk op mijn leven.
Het onbevangene van het kind dat wordt beperkt en vervangen door heersende meningen.
Pas op latere leeftijd kan dit weer ongedaan gemaakt worden maar dat gaat niet geheel vanzelf.
D. Hillenius
De onrust bewaren.
De lagen die om mij heen zijn afgezet
Vol van fossielen die ik ooit zag spelen
Zo weinig van mij dat nog niet gevangen was
Uitkeek over steeds vreemder wereld
Dooi breekt de schotsen om mij los
De steun van het verleden vervalt
Al zo lang steunde ik op de dood
Pijn om de vrijgekomen naaktheid
Die ik koester
Als teken van leven
Met groeten Ton
Ik heb wel wat aanpassingen gedaan.
Het onbevangene van het kind dat wordt beperkt en vervangen door heersende meningen.
Pas op latere leeftijd kan dit weer ongedaan gemaakt worden maar dat gaat niet geheel vanzelf.
D. Hillenius
De onrust bewaren.
De lagen die om mij heen zijn afgezet
Vol van fossielen die ik ooit zag spelen
Zo weinig van mij dat nog niet gevangen was
Uitkeek over steeds vreemder wereld
Dooi breekt de schotsen om mij los
De steun van het verleden vervalt
Al zo lang steunde ik op de dood
Pijn om de vrijgekomen naaktheid
Die ik koester
Als teken van leven
Met groeten Ton
Ik heb wel wat aanpassingen gedaan.
woensdag 9 maart 2011
Opsteker.
Mijn broer heeft altijd gezegd dat hij zou sterven op het toilet. Hij heeft zijn woord gestand gedaan.
Een paar weken geleden hoorde ik van een kennis dat haar moeder had gezegd dat ze geen 70 zou worden. Een dag voor haar 70ste verjaardag stierf ze.
Zou het dan toch zijn dat je daar iets over hebt te zeggen? Ik neem het zekere voor het onzekere en heb bedacht hoe oud ik wil worden.
De afgelopen tijd heb ik een jaarboek gemaakt waarin staat welke mensen belangrijk zijn in mijn leven. Wat de hoogte- en diepte punten zijn, welke dingen ik heb gedaan en wat mij heeft geinspireerd. Ook staan er foto's in waarop ik sta met mensen die een rol spelen/ hebben gespeeld. Voor elk jaar twee bladzijden en ik ben nu in jaar 53. Maar hoeveel bladzijden denk ik nog nodig te hebben? 84 Bladzijden zijn voor de toekomst in voorraad. Ik wil dus 95 worden en....met mijn eigen dekselse tanden.
Want over hoe je ouder wilt worden heb je zeker iets te zeggen.
Dus verzorg ik mijn gebit goed, sport ik 4 keer per week, houd ik mijn gewicht op peil en eet zo gezond mogelijk, rook ik niet en drink matig.
Met groeten Ton
Ps. Momenteel is een onderzoek gaande, onder andere in de Van Creveld kliniek, onder Hemofiliepatienten om te kijken of deze groep minder last heeft van hart- en vaatproblemen. Ik werk hier aan mee en kreeg vandaag de uitkomst van mijn onderzoek. Ik heb mooie dunne en fexibele vaten. Fijne opsteker.
Een paar weken geleden hoorde ik van een kennis dat haar moeder had gezegd dat ze geen 70 zou worden. Een dag voor haar 70ste verjaardag stierf ze.
Zou het dan toch zijn dat je daar iets over hebt te zeggen? Ik neem het zekere voor het onzekere en heb bedacht hoe oud ik wil worden.
De afgelopen tijd heb ik een jaarboek gemaakt waarin staat welke mensen belangrijk zijn in mijn leven. Wat de hoogte- en diepte punten zijn, welke dingen ik heb gedaan en wat mij heeft geinspireerd. Ook staan er foto's in waarop ik sta met mensen die een rol spelen/ hebben gespeeld. Voor elk jaar twee bladzijden en ik ben nu in jaar 53. Maar hoeveel bladzijden denk ik nog nodig te hebben? 84 Bladzijden zijn voor de toekomst in voorraad. Ik wil dus 95 worden en....met mijn eigen dekselse tanden.
Want over hoe je ouder wilt worden heb je zeker iets te zeggen.
Dus verzorg ik mijn gebit goed, sport ik 4 keer per week, houd ik mijn gewicht op peil en eet zo gezond mogelijk, rook ik niet en drink matig.
Met groeten Ton
Ps. Momenteel is een onderzoek gaande, onder andere in de Van Creveld kliniek, onder Hemofiliepatienten om te kijken of deze groep minder last heeft van hart- en vaatproblemen. Ik werk hier aan mee en kreeg vandaag de uitkomst van mijn onderzoek. Ik heb mooie dunne en fexibele vaten. Fijne opsteker.
dinsdag 8 maart 2011
Wekelijkse nadenker
Vooroordelen
De werkelijkheid is meestal leuker.
Loesje
Vooroordelen die ik de afgelopen tijd heb opgegeven:
Muesli is niet alleen lekker in sinaasappelsap maar ook op yoghurt.
Spinning is leuk.
Docenten kunnen ook luisteren in plaats van alleen maar betweterig te zijn.
Ik kan ook appels buiten eten zonder de vieze smaak te krijgen waar ik het altijd over had.
De buurvrouw is niet dom. Ze regelt de zaken alleen op haar manier en is daar heel handig in.
Ik hoef niet klokslag 6 uur te eten zonder humeurig te worden.
Dat een weblog bijhouden heeeel moeilijk is.
Dat ik op 8 maart - samen met Rick- buiten in de zon kan zitten zonder te zeiken dat het koud is.
En het zijn de kleinste vooroordelen die me het meest dwarszaten.
Met groeten Ton
De werkelijkheid is meestal leuker.
Loesje
Vooroordelen die ik de afgelopen tijd heb opgegeven:
Muesli is niet alleen lekker in sinaasappelsap maar ook op yoghurt.
Spinning is leuk.
Docenten kunnen ook luisteren in plaats van alleen maar betweterig te zijn.
Ik kan ook appels buiten eten zonder de vieze smaak te krijgen waar ik het altijd over had.
De buurvrouw is niet dom. Ze regelt de zaken alleen op haar manier en is daar heel handig in.
Ik hoef niet klokslag 6 uur te eten zonder humeurig te worden.
Dat een weblog bijhouden heeeel moeilijk is.
Dat ik op 8 maart - samen met Rick- buiten in de zon kan zitten zonder te zeiken dat het koud is.
En het zijn de kleinste vooroordelen die me het meest dwarszaten.
Met groeten Ton
maandag 7 maart 2011
Het doet geen pijn
Bij de apotheek kwam ik een al wat oudere ex buurvrouw tegen. Ze begroette me hartelijker dan ze ooit had gedaan en ik nam plaats op de stoel naast haar. Ze vertelde dat ze sinds een jaar naar de dagopvang ging in het verzorgingshuis omdat ze -nadat haar man was overleden- zich niet goed vermaakte.
Vervolgens keek ze me even recht in de ogen en zei ' ik heb Alzheimer".
Omdat ze er zo open over deed kon ik er ook vragen over stellen.
"Vind je het erg"?
"Nee, ik vergeet alleen zoveel maar.. eh... het doet geen pijn".
Ze vertelde dat ze altijd al gedacht ze Alzheimer zou krijgen omdat haar vader er aan leed. In het gesprek dat ik met haar had kreeg ik niet de indruk dat ze er erg onder leed.
Ook als ik kijk naar mijn moeder die dement is heb ik niet het idee dat het "vreselijk is" er aan te lijden.
Ze geeft aan dat ze tevreden is, geen pijn heeft en zich goed vermaakt.
Zou het zijn dat het verval van de hersenen er ook voor zorgt dat je van het verval zelf eigenlijk niet zoveel last hebt? Als dat zo is, is het schrikbeeld van het "dement worden' slechts een ireele angst een angst die ik met plezier naast me neerleg.
Met groeten Ton
Vervolgens keek ze me even recht in de ogen en zei ' ik heb Alzheimer".
Omdat ze er zo open over deed kon ik er ook vragen over stellen.
"Vind je het erg"?
"Nee, ik vergeet alleen zoveel maar.. eh... het doet geen pijn".
Ze vertelde dat ze altijd al gedacht ze Alzheimer zou krijgen omdat haar vader er aan leed. In het gesprek dat ik met haar had kreeg ik niet de indruk dat ze er erg onder leed.
Ook als ik kijk naar mijn moeder die dement is heb ik niet het idee dat het "vreselijk is" er aan te lijden.
Ze geeft aan dat ze tevreden is, geen pijn heeft en zich goed vermaakt.
Zou het zijn dat het verval van de hersenen er ook voor zorgt dat je van het verval zelf eigenlijk niet zoveel last hebt? Als dat zo is, is het schrikbeeld van het "dement worden' slechts een ireele angst een angst die ik met plezier naast me neerleg.
Met groeten Ton
zondag 6 maart 2011
50
Het meest levend voel ik mij als in mijn omgeving iemand is gestorven. Ik ben me dan zeer bewust van het feit dat ik nog leef. Ben daar dan blij om en dankbaar voor. Dit bewust zijn kan ik niet constant vast houden simpel weg omdat ik, gelukkig, niet elke dag geconfronteerd word met die dekselse dood.
Vandaag had ik een andere belangrijke rede om me levend te voelen en dat is omdat mijn jongste zus Sara zag. Eigenlijk is elke dag waard om gevierd te worden maar als je zus 50 wordt sta je daar wel even extra stil bij. Zeker omdat een van mijn oudere broers stief toen hij 46 jaar was. Sindsdien hecht ik er waarde aan dat we allemaal 50 jaar zouden worden en met mijn jongste zus als laatste is dit vervuld.
Nu ga ik ervoor dat we allemaal 60 worden. Waarom? Omdat mijn andere broer stierf vlak voordat hij 60 werd.. Niet als wedstrijd maar om het leven te vieren en dankbaar te zijn.
Met groeten Ton
Vandaag had ik een andere belangrijke rede om me levend te voelen en dat is omdat mijn jongste zus Sara zag. Eigenlijk is elke dag waard om gevierd te worden maar als je zus 50 wordt sta je daar wel even extra stil bij. Zeker omdat een van mijn oudere broers stief toen hij 46 jaar was. Sindsdien hecht ik er waarde aan dat we allemaal 50 jaar zouden worden en met mijn jongste zus als laatste is dit vervuld.
Nu ga ik ervoor dat we allemaal 60 worden. Waarom? Omdat mijn andere broer stierf vlak voordat hij 60 werd.. Niet als wedstrijd maar om het leven te vieren en dankbaar te zijn.
Met groeten Ton
zaterdag 5 maart 2011
Verbonden zijn.
Het universum is een stuwende kracht. Ongeveer als een sleeplift in een skigebied die steeds maar draait en waar je slechts hoeft aan te haken om mee genomen te worden. Een kracht waarvan ik me beslist niet iedere dag bewust ben maar die soms even helder te zien is.
Toegang tot deze kracht is, goedheid, gemeenschap en schoonheid van de kunst.
Goedheid is dat we elkaar als mens helpen, voor niets, om niets.
Gemeenschap is de groep van mensen waar we onderdeel van zijn: leesclub, buurt, kerk, familie.
Schoonheid in kunsten; gedichten, muziek, beeldhouwwerken.
Vandaag was de bijeenkomst van pelgrimsgangers die naar Santiago de Compostela zijn gelopen / gefietst.
Een onderdeel van de dag is dat pelgrims die het afgelopen jaar op pad zijn gegaan hun ervaringen kunnen vertellen.
Tijdens het op weg zijn doe je veel ervaringen op die passen in het rijtje: goedheid, gemeenschap en kunst. Zij veranderen je van wandelaar in pelgrim.
Gerard had bij vertrek van zijn vrouw een engeltje gekregen. Als hij op een dag een Nederlander ontmoet vertelt hij van zijn beschermengel. Maar enkele dagen later beseft hij dat het beeldje weg is. Negen weken later op een terrasje hoort hij zijn naam roepen en ziet dat het de Nederlander is aan wie hij over de engel had verteld. Blijkt deze man enkele dagen na hun ontmoeting, in een herberg te hebben overnacht waar een engeltje was gevonden. Hij herkende dit als van Gerard en nam het voor hem mee. Voor niets anders dan om een ander 'terug te brengen wat deze is verloren'.
Jan besloot zijn ervaringen met een prachtig Russisch lied wat hij onderweg regelmatig had gezongen om mensen te bedanken voor gastvrijheid of om zichzelf te sterken als het moeilijk begon te worden.
Dit zijn voorbeelden van goedheid en kunst die ons allen raakten omdat we in deze gemeenschap dezelfde ervaringen delen..
In een fractie van een seconde ben je met deze mensen verbonden.
Met groeten Ton
Toegang tot deze kracht is, goedheid, gemeenschap en schoonheid van de kunst.
Goedheid is dat we elkaar als mens helpen, voor niets, om niets.
Gemeenschap is de groep van mensen waar we onderdeel van zijn: leesclub, buurt, kerk, familie.
Schoonheid in kunsten; gedichten, muziek, beeldhouwwerken.
Vandaag was de bijeenkomst van pelgrimsgangers die naar Santiago de Compostela zijn gelopen / gefietst.
Een onderdeel van de dag is dat pelgrims die het afgelopen jaar op pad zijn gegaan hun ervaringen kunnen vertellen.
Tijdens het op weg zijn doe je veel ervaringen op die passen in het rijtje: goedheid, gemeenschap en kunst. Zij veranderen je van wandelaar in pelgrim.
Gerard had bij vertrek van zijn vrouw een engeltje gekregen. Als hij op een dag een Nederlander ontmoet vertelt hij van zijn beschermengel. Maar enkele dagen later beseft hij dat het beeldje weg is. Negen weken later op een terrasje hoort hij zijn naam roepen en ziet dat het de Nederlander is aan wie hij over de engel had verteld. Blijkt deze man enkele dagen na hun ontmoeting, in een herberg te hebben overnacht waar een engeltje was gevonden. Hij herkende dit als van Gerard en nam het voor hem mee. Voor niets anders dan om een ander 'terug te brengen wat deze is verloren'.
Jan besloot zijn ervaringen met een prachtig Russisch lied wat hij onderweg regelmatig had gezongen om mensen te bedanken voor gastvrijheid of om zichzelf te sterken als het moeilijk begon te worden.
Dit zijn voorbeelden van goedheid en kunst die ons allen raakten omdat we in deze gemeenschap dezelfde ervaringen delen..
In een fractie van een seconde ben je met deze mensen verbonden.
Met groeten Ton
vrijdag 4 maart 2011
Rick
Het "vrijwilligen" ging vanmorgen niet volledig naar wens en toen ik ook nog 29 minuten moest wachten op de dekselse trein in Uitgeest zakte het humeur naar een niveau dat ik al een paar weken niet had gezien. En wie krijgt dan de volle laag over zich uitgestort? Poor Rick.
Hij liet me eerst even uitrazen, maakte vervolgens een broodje en een kop thee en ging daarna de hond uitlaten. Precies wat ik nodig had: eerst stoomafblazen, dan wat eten ( Dik Trom werd altijd humeurig als hij hongerig was ) en nog wat tijd voor zelfreflectie.
Eigenlijk heb je alleen maar en goede partner nodig en laat ik die nu hebben.
Met groeten Ton
Hij liet me eerst even uitrazen, maakte vervolgens een broodje en een kop thee en ging daarna de hond uitlaten. Precies wat ik nodig had: eerst stoomafblazen, dan wat eten ( Dik Trom werd altijd humeurig als hij hongerig was ) en nog wat tijd voor zelfreflectie.
Eigenlijk heb je alleen maar en goede partner nodig en laat ik die nu hebben.
Met groeten Ton
donderdag 3 maart 2011
Leuke dag.
Is het omdat het mooi weer is, dat ik mijn zo prettig voel? Of omdat de opdracht van Rick is verlengd? Omdat de grondwerker in Spanje eindelijk is begonnen met het versterken van de weg?
Met Rick heb ik de afspraak dat hij werkt en ik het dekselse huishouden doe en dat laatste laat ik er bij zitten. We hebben er soms zelfs woorden over want ik doe slechts het hoognodige.
Dus vanmorgen met tegenzin toch maar het een en ander gedaan. Vloer dweilen, schilderijtje van Rick opgehangen, was gedraaid en gestreken. Voldoende voor vandaag, plicht gedaan en nu lekker op de bank met een paar tijdschriften. Onder andere de Psychologie met een interresant artikel over: integriteit.
Christopher Peterson en Martin Seligman- 2 amerikaanse psychologen- zeggen dat ínteger zijn niet alleen is dat je jezelf oprecht naar anderen presenteerd, maar ook dat je jezelf ervaart als oprecht omdat je trouw bent aan je overtuigingen. Simpel gezegd: dat je jezelf in de spiegel kunt aankijken".
Met het schoonmaken van het huis blijk ik mijn integriteit te hebben hersteld en dat zorgt ervoor dat
"ik mezelf weer in de spiegel kan aankijken".
Lekker gevoel en de eerste drie zaken zijn dan mooi meegenomen.
Met groeten Ton
Met Rick heb ik de afspraak dat hij werkt en ik het dekselse huishouden doe en dat laatste laat ik er bij zitten. We hebben er soms zelfs woorden over want ik doe slechts het hoognodige.
Dus vanmorgen met tegenzin toch maar het een en ander gedaan. Vloer dweilen, schilderijtje van Rick opgehangen, was gedraaid en gestreken. Voldoende voor vandaag, plicht gedaan en nu lekker op de bank met een paar tijdschriften. Onder andere de Psychologie met een interresant artikel over: integriteit.
Christopher Peterson en Martin Seligman- 2 amerikaanse psychologen- zeggen dat ínteger zijn niet alleen is dat je jezelf oprecht naar anderen presenteerd, maar ook dat je jezelf ervaart als oprecht omdat je trouw bent aan je overtuigingen. Simpel gezegd: dat je jezelf in de spiegel kunt aankijken".
Met het schoonmaken van het huis blijk ik mijn integriteit te hebben hersteld en dat zorgt ervoor dat
"ik mezelf weer in de spiegel kan aankijken".
Lekker gevoel en de eerste drie zaken zijn dan mooi meegenomen.
Met groeten Ton
woensdag 2 maart 2011
Wekelijkse nadenker.
Waar en onwaar zijn eigenschappen van taal en niet van dingen. En waar geen taal is, is waarheid noch onwaarheid.
Thomas Hobbbes
Laten we daar goed over nadenken voordat we onze taal waarheden of onwaarheden uitstorten over een andere cultuur, buitenlanders, homo's, andere religies, de buren, zwervers, ideeen enz. Voordat we het weten zijn 'wij' heel goed en de anderen heel fout en.... is het ook nog eens heel erg de waarheid.
Veel wijsheid bij het stemmen.
Met groeten Ton
Thomas Hobbbes
Laten we daar goed over nadenken voordat we onze taal waarheden of onwaarheden uitstorten over een andere cultuur, buitenlanders, homo's, andere religies, de buren, zwervers, ideeen enz. Voordat we het weten zijn 'wij' heel goed en de anderen heel fout en.... is het ook nog eens heel erg de waarheid.
Veel wijsheid bij het stemmen.
Met groeten Ton
dinsdag 1 maart 2011
Frank Koerselman
Wat een opwinding in blogland. Dr Frank heeft gesproken in de Volkskrant van zaterdag jongstleden. En wat voelen we ons aangesproken. Op verschillende webblogs verontwaardigde blogjes met vele racties daarop.
Op de vraag of we in een zijkcultuur leven zegt psychiater Frank: "we leven in een rechtencultuur. De rechten van de mens, van het kind. van het dier. Ik zou er voor zijn om morgen het woord 'recht' door te strepen. Het gebrek aan zelfrelativering, dat is het kenmerk voor deze tijd. Al dat twitteren en bloggen: alsof het er iets toe doet wat jij vindt. Who cares?"
Als de interviewer zegt dat je met dat geblog en getwitter toch niemand kwaad doet, antwoord hij: "jawel. Je neemt ruimte in. Je bent onbescheiden. Je maakt je groot. Het is in de spiegel kijken en denken: gut wat ben ik toch belangrijk. Al die tijd dat je aan het twitteren bent, had je ook nuttig kunnen besteden."
Ik denk dat hij voor een groot deel gelijk heeft. De reden waarom ik blog is niet "omdat ik het zo leuk vind'- dit is namelijk een beschrijving van hoe ik iets doe-maar omdat ik graag wil communiceren en zelfs de overtuiging heb dat ik echt iets te melden heb. Ook zou ik willen dat meer mensen mijn blogjes lezen omdat ze er iets van zouden kunnen leren.
Maak ik mezelf hiermee groot? Ja, waarschijnlijk wel, Ben ik onbescheiden? Ja ongetwijfeld. Neem ik ruimte in? Ja, ontegenzeggelijk.
Maar ben ik dan wezenlijk anders dan Dr Frank? Mijn mening is: nee.
We kunnen alle communicatie afdoen als produkten van onbescheiden, grootheidswaanzinnige en zichzelf belangrijk voelende mensen. Want als je als mens niet iets van deze karaktertrekken hebt zit je thuis achter de buis. Dit geld ook voor Dr Frank.Hij wil ook graag laten weten wat hij ervan vind en prefereert de Volkskrant boven het Sexbierumse sufferdje.
Wat ik graag zou willen vragen aan Dr Frank; hoe relativeert u uw werk en leven? Waar zit uw ' groot, belangrijk en onbescheiden'. Het zou getuigen van inzicht om dit ook in het interview te vermelden, Dit zou wellicht bijdragen aan een betere inleving en daardoor gemakkelijker vertering door het publiek van zijn idee.
Ik ben mij er volledig van bewust dat ik een dominante arrogante hufter ben.- dit naast wat positieve karakter trekken maar die berokkenen me over het algemeen geen schade. Dit bewustzijn zorgt er ook voor dat als ik 's avonds naar de statistieken kijk en zie dat er niemand mijn blog heeft bezocht, ik niet boos ben op de dekselse wereld en evenzogoed weer een stukje schrijf.
Met plezier.
Met groeten Ton
Op de vraag of we in een zijkcultuur leven zegt psychiater Frank: "we leven in een rechtencultuur. De rechten van de mens, van het kind. van het dier. Ik zou er voor zijn om morgen het woord 'recht' door te strepen. Het gebrek aan zelfrelativering, dat is het kenmerk voor deze tijd. Al dat twitteren en bloggen: alsof het er iets toe doet wat jij vindt. Who cares?"
Als de interviewer zegt dat je met dat geblog en getwitter toch niemand kwaad doet, antwoord hij: "jawel. Je neemt ruimte in. Je bent onbescheiden. Je maakt je groot. Het is in de spiegel kijken en denken: gut wat ben ik toch belangrijk. Al die tijd dat je aan het twitteren bent, had je ook nuttig kunnen besteden."
Ik denk dat hij voor een groot deel gelijk heeft. De reden waarom ik blog is niet "omdat ik het zo leuk vind'- dit is namelijk een beschrijving van hoe ik iets doe-maar omdat ik graag wil communiceren en zelfs de overtuiging heb dat ik echt iets te melden heb. Ook zou ik willen dat meer mensen mijn blogjes lezen omdat ze er iets van zouden kunnen leren.
Maak ik mezelf hiermee groot? Ja, waarschijnlijk wel, Ben ik onbescheiden? Ja ongetwijfeld. Neem ik ruimte in? Ja, ontegenzeggelijk.
Maar ben ik dan wezenlijk anders dan Dr Frank? Mijn mening is: nee.
We kunnen alle communicatie afdoen als produkten van onbescheiden, grootheidswaanzinnige en zichzelf belangrijk voelende mensen. Want als je als mens niet iets van deze karaktertrekken hebt zit je thuis achter de buis. Dit geld ook voor Dr Frank.Hij wil ook graag laten weten wat hij ervan vind en prefereert de Volkskrant boven het Sexbierumse sufferdje.
Wat ik graag zou willen vragen aan Dr Frank; hoe relativeert u uw werk en leven? Waar zit uw ' groot, belangrijk en onbescheiden'. Het zou getuigen van inzicht om dit ook in het interview te vermelden, Dit zou wellicht bijdragen aan een betere inleving en daardoor gemakkelijker vertering door het publiek van zijn idee.
Ik ben mij er volledig van bewust dat ik een dominante arrogante hufter ben.- dit naast wat positieve karakter trekken maar die berokkenen me over het algemeen geen schade. Dit bewustzijn zorgt er ook voor dat als ik 's avonds naar de statistieken kijk en zie dat er niemand mijn blog heeft bezocht, ik niet boos ben op de dekselse wereld en evenzogoed weer een stukje schrijf.
Met plezier.
Met groeten Ton
Abonneren op:
Posts (Atom)