Kwantum niveau?

Als kind speelde ik jaren lang op de trompet. Geluid had dan ook mijn interesse.
Wat mij het meest bezig hield was, " Iedereen kan mijn trompetspel horen maar is het geluid er ook als er niemand is om te luisteren?"
Op school had ik geleerd dat geluid ongeveer 300 meter per seconde afgelegd. Dus telde ik ook steeds de tijd tussen bliksem en donder en als dat langer dan 3 tellen was hoefde ik niet bang te zijn van mezelf.
Met deze kennis deed ik dan ook proeven. Als ik mijn kamer verliet zou het geluid van buiten, daar onhoorbaar zijn. Als ik vervolgens snel de deur open deed zou er dus een korte tijd geen geluid zijn voordat het bij mijn oren zou zijn om het te horen. Nooit is het mij gelukt om een tijdje 'geen geluid ' te horen.

Nu ik het boek lees over de kwantum theorie moest ik weer aan mij experiment denken want:
"Zoals Fred Wolf uitlegt, beweerde Niels Bohr het volgende: 'Het is niet alleen zo dat je het niet kunt meten.   Het is ook geen "het" zolang het geen waargenomen "het" is. Heisenberg dacht er daarbuiten "hetten"  waren.'
Hij kon niet aanvaarden dat er geen "hetten" waren totdat er een waarnemer aan te pas kwam. Bohr was van mening dat de deeltjes zelfs niet bestaan totdat we ze waarnamen, en dat de werkelijkheid op kwantum niveau niet bestaat totdat ze wordt waargenomen of gemeten." ( Uit: What the bleep do we know!? pagina 78. Regel 7 tot15 )

Ik weet dat mijn experiment  niet op kwantum niveau was maar ik vind het wel leuk dat er een raakvlak is in het idee dat ik als kind had over waarnemingen.

Met groeten Ton

P.S. Heerlijk om na drie dagen wandelen weer even lekker te lezen.

Ziende blind / Gaydar

Een tijdje geleden hebben we tegen elkaar gezegd dat het tijd word om eens een paar homo's in onze kennissenkring te krijgen. Toevallig (?) stond in maandblad Psycholgie een gaydar test [ om te kijken of je homo's herkend ]die ik heb gemaakt en wat blijkt: mijn dekselse gaydar werkt niet goed. Het is eigenlijk een wonder dat ik ooit een partner heb gevonden want de test liet het volgende resultaat zien.
Uit 30 foto's moest je homo's aanwijzen. Ik wijs 6 mensen aan van wie ik denk dat ze van de club zijn.
Fout.
1 Van de aangewezenen was van de club. De andere 5 waren de zelfs de enige hetero's uit de test.

Vandaag wederom wandelen met de Jacobus club. Van Bergen naar Tuitjenhorn in stromende regen en met een harde koude noord -westenwind. Een leuke dag met veel ontmoetingen en omdat je al wat langer met elkaar optrekt ontstaan er diepere gesprekken, laten mensen meer van zichzelf zien. Tijdens de treinreis naar huis hebben we nog een gesprek met en wat oudere man- die we al een enkele jaren kennen -over relaties. Ik vraag of hij alleen is. Dat blijkt het geval. Rick vraagt of hij dit al zijn hele leven is. Ook dat blijkt zo te zijn. Ik zeg dat ik het eigenaardig vind dat een aardige, onderhoudende man alleen is. Het antwoord is; nou.... ja..... eh ik heb eigenlijk nooit de juiste partner....eh een man in mijn geval, gevonden.
Zo zie je maar je zoekt iets en je hebt het eigenlijk al.

Met groeten Ton

Leeg bootje.

Zaterdag 26 Februari

Een van de filosofische inzichten is dat je de aandacht op jezelf richt en geen opinies hebt over anderen. De vergelijking is: je vaart lekker in een bootje en opeens drijft er een leeg bootje tegen je aan. " He, een leeg bootje" en je vaart verder. Nu vaar je lekker in een bootje en opeens vaart er een bootje tegen je aan met een dekselse roeier erin. "HE, R#*U(Y)*HGGF &$  Kan je niet uitkijken eikel! "

Vandaag wederom met de Jacobus wandelclub op pad. Van Heiloo naar Bergen met een grijze lucht waaruit van tijd tot tijd regenvalt. Bij de Abdij van Egmond en de Slotkapel van Egmond aan den Hoef een lezing met lunch en koffie met koek. Alles verzorgt door enthousiaste vrijwilligers.
De afsluiting was in Duinvermaak te Bergen met een borrel en hapjes en met de mogelijkheid iets in het wandelboek te schrijven. Geen enkele reactie over het slechte weer- leeg bootje- maar wel enkele commentaren dat het vervelend was dat de wandeling -door de organisatie- op twee plaatsen werd ingekort -vol bootje.

Ik word dan pissig en denk" wat een *&^6n%&$* klagerige eikels".

Maar is voor mij dit bootje eigenlijk wel leeg dan? Heb ik de filosofische les toegepast?

Met groeten Ton

Blind in een labyrinth.

Vandaag opnieuw met de wandelclub van Jacobus op pad en er stond onder andere een labyrint op het  menu.
Onder de wandelaars twee blinde mannen en een echtpaar waarvan de vrouw blind was, zij liep met een geleidehond. Ik had de gedachte dat het labyrint te ingewikkeld voor haar en haar hond zou zijn. De paadjes zo smal en in een bewerkelijk patroon. Verbazingwekkend genoeg gingen ze het labyrint in en liepen hem uit terwijl ik halverwege ( moeilijk he? ) de weg kwijt was. Natuurlijk wilde ik weten hoe zij deze klus klaarden.
"Ik geef de hond het commando om mijn man te volgen en dat doet hij".

Toen ik later met een van de blinde mannen samen liep- dit wil zeggen: samen een kort houten stokje vasthouden om hem te leiden- ontstond er een voor mij leerzaam gesprek.
Wat heb je van mij nodig om goed geleid te worden?
Niets.
Maar als er een stoep of iets dergelijks komt?
Ik voel dan dat je tempo inhoud. 
En als er een fietser of wandelaar aan komt?
Dat hoor ik dan. Maar het is gewoon fijn om met iemand samen lopen zodat ik niet zo scherp hoef op te letten en dan lekker kan praten.
En dat hebben we gedaan.

Met groeten Ton

What the bleep do we [k[ now

Dit boek hebben we sinds twee weken in huis en wij worden er zo vrolijk van dat we gisteravond ook de film hebben gezien. Of dit boek waarheden bevat, of complete onzin is, het geeft in ieder geval stof tot nadenken.
Want wat weten we eigenlijk van het bewustzijn, ziel en emoties? Wat gebeurt er in de kwantum processen van het brein? En heeft de geest invloed op die dekselse materie?
De auteurs zeggen dat "de kennis uit de eeuwenoude wijsheidstradities wonderlijk goed aansluit bij de nieuwe visie van radicale wetenschappers ".
Ik denk dat ze daar in ieder geval een deel gelijk in hebben.

De trainingen die ik de afgelopen jaren heb gevolgd bij Landmark Education herinnerden mij regelmatig aan stukjes uit de bijbel. Alsof er stukjes tekst  betekenis kregen en daarmee begrijpelijk en zinnig werden,
De inhoud van de bijbel zou de kennis van het essentiele zijn. Het lijkt er op dat die essentie is verdwenen en dat de tekst - door de eeuwen verandert en opnieuw geinterpreteerd- leeg, betekenis loos is geworden.
Met dit boek, en de stellingen die er in staan heb ik opnieuw: " Zou dit er oorspronkelijk bedoeld kunnen zijn"?

Wat kan ik hiermee in het dagelijks leven?
Vaste ideeen, oordelen en waarden opnieuw ter discussie stellen.
Het geeft plezier om van het idee uit te gaan dat er meer mogelijk is ( zou zijn ) dan we als mens steeds maar denken.
Het bedenken van nieuwe mogelijkheden.
Er vanuit gaan dat ik zelf zeggenschap heb over mijn leven met wat ik er over denk.

Of dit allemaal waar is of niet is eigenlijk niet van belang. Zolang het mij gelukkiger laat leven is het OK.

Met groeten Ton

Wekelijkse nadenker.

Niet aan de goedheid van de slager, de brouwer of de bakker danken wij ons dagelijks eten, maar aan het feit dat zij hun eigen belang nastreven.
GB Shaw

Sinds ik vier jaar geleden ben gestopt met werken heb ik in meer of mindere mate moeite om mijn dagen een zinvolle invulling te geven. Met het hebben van een vaste baan word je verplicht om een dagelijkse portie handelingen te verrichten. Maar als die dekselse verplichting ontbreekt moet invulling van de dag op eigen kracht gedaan worden.  Dit is niet mijn sterkste punt.
Dus in een monoloog, met Rick als aanhoorder heb ik de volgende mogelijkheden op een rijtje gezet;
het starten van een weblog.
Vrijwilligers werk.
Het vinden van freelance werk.
Het klinkt allemaal heel geweldig en altruistisch maar toen ik de de uitspraak van GB Shaw tegen kwam realiseerde ik me dat ik dit niet alleen voor de ander doe maar omdat het deels ook, eigenbelang is. Want ik wil mezelf beter voelen, ik wil vertellen, ik wil bijdragen aan een ander en ik wil geld verdienen. Niets mis mee als ik maar in mijn achterhoofd houd dat de activiteiten die ik doe voortkomen uit : IK wil.
Vandaag heb ik de eerste stap gezet om vrijwilligers werk te gaan doen voor Humanitas.

Met groeten Ton

Spinning

Al jaren ga ik naar de sportschool en al die jaren roep ik "ik ga nooit naar spinning met dat dekselse lawaai". Vandaag dus voor de eerste keer naar spinning. Een uur lang lawaai en fietsen tot je erbij neervalt.
Ook al is de muziekkeuze niet direct mijn favoriete: rap, house, blues  en wat al niet meer maar het werkt wel. Zeker als je constant bezig bent met het laag houden van de schouders, je navel naar de rug trekken, hakken laag - tenen hoog, benen laten vallen  en meer van die dingen, heb je van de muziek eigenlijk totaal geen last.

De trainer had mij -ik word graag uitgenodigd- al een paar keer gevraagd maar steeds kon ik de boot afhouden met "ik heb last van mijn knie". Natuurlijk zei hij dan dat spinning juist de knie versterkt. Maar vorige week had hij een sterke troef bij zich namelijk een ervarings deskundige. Deze wat oudere man vertelde dat zijn knie problemen behoorlijk verbeterd waren sinds hij spint. Vandaar.

Ik had wel veel begeleiding nodig want de trainer kwam  een keer of vijf om aanwijzingen te geven. Je zadel staat te hoog, klopt maar ik kan mijn knie niet zover buigen. Zadel lager, geen probleem.
Gewicht gelijk over de knielen verdelen, ja maar ik heb een dwarslaesie gehad. O, heb je nog meer klachten? Ja ik heb hemofilie en ben homofiel maar ben op zondag geboren dus het zijn waarschijnlijk goede dingen en ik word er 100 mee. Probeer dan toch maar je gewicht zoveel mogelijk te verdelen want als ik je niet corrigeer word je steeds schever. Dit was minder eenvoudig maar ik kon wel verbetering voelen.

Nu ga ik er vanuit dat als je een coach / trainer hebt je dan ook zo open mogelijk luistert naar zijn/haar aanwijzingen. Toch roep ik ook dan nog 3 keer: ja,maar......Het blijft een leerproces om kortzichtige ideeën en oordelen over boord te zetten.
Dus heb ik een uur lang opgelet, de aanwijzingen opgevolgd en....het werkt.

Het is ongeveer vier jaar geleden dat ik een uur heb gefietst en ik heb geen last. Dus dat wordt spinnen de volgende weken.
Volgende stap is dat ik een race fiets koop en ga fietsen met Edwin Huge. ( ha ha )

Met groeten Ton

Wandelen

Vandaag op stap geweest met het Nederlands genootschap van Sint Jacob. Een vereniging ter ondersteuning van mensen die naar Santiago de Compostela wandelen. Hetzij met informatie of het bieden van onderdak. Het is met 6000 leden de grootste Jacobus vereniging van Europa.  Omdat deze club 25 jaar bestaat is er een Camino der lage landen georganiseerd, een wandeling door Nederland langs veel aan Jacobus gerelateerde kerken, scholen, wegen en dergelijke.
De regio Benoorden het IJ is nu aan de beurt en had gisteren een wandeling in Amsterdam en vandaaruit naar Zaandam.
Vandaag van Zaandam naar Akersloot en liep ik mee. Het begon met een mis in de Jozefkerk te Zaandam waar we ook een stempel  kregen in ons credential. Stempels zijn nodig om aan te tonen dat je de hele weg hebt afgelegd, ongeveer als controle posten bij de 11 stedentocht. Mensen zijn altijd zeer inventief om minder te doen dan nodig is. Vervolgens wandelden we via de Zaanse Schans naar Wormerveer waar we in de Kerk van Onze Lieve Vrouw van Geboorte koffie met koek kregen. Ondanks een zonnetje was het koud  en is dit een zeer welkome tractatie. Omdat de alleenstaanden BINGO en kaart middag om 13.30 begint vervolgen we onze weg.
Via de voormalige Jacobusschool - omgebouwd tot woningen voor mensen die begeleiding nodig hebben- lopen we door de polder over dijkjes naar Krommeniedijk en verder naar Akersloot. In de Jacobuskerk krijgen we niet alleen een stempel en koffie met een gevulde koek maar ook nog lekkere hartige hapjes en een glaasje wijn.
In totaal 22 kilometer gelopen. Leuke en leerzame gesprekken gevoerd want wat me opvalt is dat de dekselse pelgrim over het algemeen wel iets te vertellen heeft.
Bijzonder om te zien hoeveel vrijwilligers er zijn. Om te beginnen de mensen van de vereniging van St. Jacobus die dit georganiseerd hebben. Vervolgens de dames en heren die op hun vrije dag koffie schenken en een BINGO middag regelen en in Akersloot een echtpaar dat hapjes maakt, wijn serveert en een rondleiding door de kerk geeft. Allemaal met aandacht en plezier  en met de intentie om iets te betekenen voor anderen.
Voor mezelf: gisteren heb ik niets anders gedaan dan wat op de bank lezen en was aan het einde van de dag totaal onvervuld. Ik werd ook nog sacherijnig omdat Rick een lekkere wandeldag had gehad en met leuke verhalen thuis kwam. Echt gezellig maakte ik het daarmee ook niet voor hem en had ik vervolgens ook geen zin om iets te bloggen. Wat zou ik uberhaupt voor bijzonders kunnen bloggen met een sikkeneurige kop.
Les voor mij: Ga wat doen! Juist als je geen zin hebt.

Met groeten Ton

Kinder dromen

Vandaag in het Medisch Centrum Alkmaar geweest om kinderen te bezoeken voor Stichting de Regenboogboom.
Ik zal eerst uitleggen wat we doen.  We vragen altijd eerst aan het kind (en/of aan de ouders ) of we op bezoek mogen komen en als dat mag hebben we eigenlijk een gesprek. In dat gesprek leren we de kinderen weer met hun kracht in aanraking te komen. Het is meestal zo dat ze vanuit een gezonde positie waar alles kan, ineens in een ziekenhuisbed liggen waar veel niet kan of zelfs verboden is. Dit kan behoorlijk frustrerend zijn ( kijk ook maar eens naar volwassenen ) zeker als er alleen nog maar aandacht is voor de ziekte. Begrijpelijk, maar waar is het kind. Het is ook vaak een klacht van volwassenen dat artsen en verpleegkundigen alleen de ziekte zien en niet de mens. Kinderen begrijpen dit helemaal niet en dat is waar wij wat mee doen. We leren ze hun kracht herontdekken. We nemen ze mee naar een denkbeeldige plek: het Regenboogbos. Een bos waar alles mogelijk is zonder pijn, zonder zorgen, waar niets kapot gaat en waar iedereen is die je leuk vindt. Als ze een tijdje in het bos zijn geweest en weer naar buiten komen voelen ze zich weer vrolijk en kunnen er weer tijdje tegen. Ook leren we ze dat ze zo vaak als ze willen naar deze denkbeeldig plek kunnen gaan.
Als attributen nemen we een echte Regenboogboom mee vol met elfen, kabouters, kristallen, paddenstoelen, vlinders, bloemen enz. en een tas met beren, handpop, bellenblaas wat muziek instrumenten en een magische droomkristal kijker. Dat laatste laat de kleuren van de regenboog zien in een kristal dat ieder kind krijgt.

Zo waren we bij Deyene van drie jaar die een beetje lusteloos in haar bedje lag maar zo gauw ze de boom zag was ze alert. Omdat ze nog zo jong was vond ze boom helemaal geweldig en was ze in gedachten meteen een prinses die met de elfjes aan het spelen was. Ze had geen schoentjes aan want dat kon omdat" in het bos geen splinters in je voeten komen en... anders doet het geen pijn, he? Ook vroeg ze fluisterend aan de blauwe dolfijn ( een handpop ) of ze een kusje mocht van het elfje dat boven in de boom zat. Natuurlijk mocht dat en het elfje had ook nog een cadeautje want in haar handtasje zat een droomkristal wat het meisje er zelf mocht uithalen. Haar lievelings kleur was blauw en dan wrijven we er nog met onze toversjaal nog wat extra lievelings kleur in en je raad het al: dat lukt altijd.

Een ander bezoek was bij Rick een joch van 13 jaar. Je kunt zien dat op die leeftijd kinderen al wat gererveerder kunnen zijn maar in een vrij gesprek ging dat toch snel over. Rick blijkt verzot op judo te zijn: zijn 'droom'- je ziet aan zijn gezicht dat hij het op dat moment echt beleeft- is dat hij een gevecht wint van Henk Grol.

Zo hebben we per kind een gesprek van 15 tot 20 minuten en natuurlijk ligt het ook wel aan de openheid van de kinderen maar er zijn eigenlijk nooit saaie ontmoetingen, zeker als de vrijwiliger  oprecht geinteresseerd is in het leven van het kind.

Met groeten Ton

Digibeter

Een blog maken valt als digibeet niet mee. Ten eerste zijn er veel keuzes te maken.
Wil je dat het blog openbaar is, bedenk een URL ( wat is dat ), maak een indeling, wil je reclame maken?
Allemaal zaken waar ik nog nooit mee heb te maken gehad maar... al doende leer ik.
Sommige dingen zijn deksels eenvoudig, nou ja voor anderen. Zit ik elke keer de berichten 10 keer door te lezen of ik geen type fouten heb gemaakt zie ik nu dat er een spelling controle opzit. Eigenlijk moet ik zeggen dat er zelfs een hele balk aanwezig is met verschillende functies. Invoegen van foto's, Jump break invoegen ( weet alleen nog niet wat dat is ) en het doorhalen van tekst. Dat laatste moest ik op de lagere school doen als ik een woord fout had geschreven maar volgens mij kun je dit tegenwoordig toch gewoon deleten?
Zal dat laatste aan de buurjongen ( 8 jaar ) vragen.

Nu ik even rustig voor het scherm zit bedenk ineens "als je nu in het vervolg eerst eens op je gemak het
scherm bekijkt en zie welke mogelijkheden er zijn in plaats van als een gek te gaan rammen op het toetsenbord . Waarschijnlijk kom ik dan een heel stuk verder en .... met minder frustratie".

Heb ik toch weer wat geleerd vandaag.

Met groeten Ton

Voorjaar.

Dingen waar ik vandaag blij van werd:

- Vogels die mij wakker floten
- Boomknoppen die beginnen te zwellen
- De voorjaars irissen die bloeien
- De schoongemaakte slootkanten
- Het zonnetje
- Het open polderlandschap
- De wandeling naar het 'pontje van Akersloot'
- Het blije gezicht van Rick toen ik hem opwachtte bij het pontje
- Egbert die lekker kon loslopen en het op een rennen zette
- De geur van buiten gedroogd wasgoed
- En een glaasje glühwein bij thuiskomst

Met groeten Ton

Wekelijkse nadenker.

Emoties zijn oordelen. Als ik niet geloof dat ik beledigd ben, kan ik niet boos zijn.
R. Salomon

We hebben vaak het idee dat  die kinderen het allemaal nog niet zo goed begrijpen maar toen ik een paar maanden geleden de tekst van R. Salomon tegen kwam ( zie wekelijkse nadenker ) was ik weer even 6 jaar. Ik ging elke dag samen met een vriendinnetje op de autoped naar school en steeds kwamen wij dezelfde man tegen. Omdat die man in onze ogen heel oud was zeiden we nooit iets tegen hem. Nu had ik op een avond mijn vader horen spreken over Jan Draak en omdat ik in een klein dorp woonde waar  iedereen elkaar kende wist ik direct wie er bedoeld werd: de man die we elke dag tegenkwamen. De volgende dag fietste hij ons weer tegemoet en ik wilde graag mijn nieuw opgedane kennis spuien en riep dan ook heel hard tegen mijn vriendje: daar heb je Jan Draak. Uiteraard werd hij heel boos omdat het zijn  scheldnaam was.
Ik weet nog heel goed dat ik het riep om hem te plagen, om hem te kwetsen, maar wat mij overviel was de kracht die mijn woorden over hem hadden. Ik kon deze man manipuleren ( niet dat ik dit woord toen kende ) maar het was mij wel heel duidelijk dat als ik zijn scheldnaam gebruikte hem weer boos kon krijgen.
Toen ik die middag uit school thuis kwam en dit aan mijn moeder vertelde kreeg ik uiteraard een lesje en de waarschuwing dat bij  een eventuele herhaling er straf zou volgen. Ik heb de scheldnaam Jan Draak nooit meer gebruikt maar het principe heb ik nog wel jaren toegepast op de mensen om  mij heen net zolang tot ik doorkreeg dat het niet alleen de ander maar ook mijzelf schaadde.
Pas sinds enkele jaren geleden kan ik dit ook op mezelf toepassen. Als mij vroeger op straat werd nageroepen: vuile homo of vieze flikker was ik boos en dat verpeste mijn hele dag. Nu kan ik denken "behalve het vuile en vieze heb je gelijk" en gaat mijn dag gewoon verder.
Maar het lekkerste is wel dat ik vrij ben.

Met groeten Ton

Valentijn

Klagen over de valentijngekte zal niets aan die gekte veranderen. Ja het is commercieel en nee ik heb niet  mee gedaan maar ik heb dan ook geen geheime liefde. Ik doe al 18 jaar met een en dezelfde man en hij weet het, dus daar hebben we dekselse Valentijn niet voor nodig. Trouwens is het heel erg als we één dag per jaar een beetje uit ons bol gaan om elkaar de liefde te betuigen?
Toen ik vanmiddag in de supermarkt stond voor de dagelijkse boodschappen realiseerde ik me dat ik weer iets gemakkelijks wilde maken voor het avondeten. En om heel eerlijk te zijn, eigenlijk iets waar ik zin in had namelijk tuinbonen met spekjes. Nu is er niets mis mee om een gerecht te bereiden wat jezelf lekker vind maar op Valentijnsdag is het misschien wel net zo leuk om iets te koken wat je geliefde lekker vindt.
Dus aten we stampot rauwe andijvie welliswaar met spekjes maar die vindt hij óók heel lekker.

Met groeten Ton

Quiltdagen

Vandaag was ik als vrijwilliger van de Regenboogboom op de quiltdagen in Vijfhuizen. We konden  daar de stichting promoten. Waarom op de quiltdagen?
Als stichting bezoeken we kinderen in het ziekenhuis om ze weer in hun kracht te brengen maar sommige kinderen hebben toch nog iets extra nodig en dat is een droomdekentje. Een droomdeken is een, daar komt ie, gequilte deken die kinderen krijgen zodat ze een veilige plek voor zichzelf kunnen creeren. En wat is de beste plek om aan droomdekens te komen? De quiltdagen. Dus hebben we in onze stand gesprekken aangeknoopt met vrouwen die quilts maken, sommigen doen dit op individuele basis maar ook zijn er quiltgroepen en we vragen hen om quilts te maken voor de Regenboogboom.  Vorig jaar heeft de stichting 600 dekens kunnen weggeven. Als je weet hoeveel verschil zo'n dekentje maakt, zou je willen dat alle 6000 kinderen die we bezoeken zo'n deken krijgt.
Wat voor mij vandaag bijzonder was om te ontdekken, is dat er een hele wereld bestaat die quilten heet. Een wereld waar ik niets vanaf wist maar waar men mij met enthousiasme heeft verteld waar een goede quilt aan moet voldoen, over de kwaliteit en wat een plezier men heeft aan het ontwerpen en maken van de quilts. Maar ook dat op een gegeven moment je zoveel quilts hebt gemaakt dat je niet meer weet wat je ermee moet doen. Het huis hangt vol, de familie is voorzien en de  buren willen ze niet.
Stichting de Regenboogboom weet er een goede bestemming voor. We nemen overigens niet alleen complete dekens aan maar ook quilts die niet af zijn ( de zogenaamde ufo's Un Finished Objects ) Daar hebben we weer vrijwilligsters voor die deze afmaken.
Ik heb een geweldige dag gehad en heb opnieuw ervaren dat er nog steeds veel mensen zijn die kosteloos en belangenloos dingen voor anderen doen en zij doen dat met liefde in het hart.

Met groeten Ton

Moeder

Ik lees op het moment het boek De Profeet van Kahlil Gibran. Prachtig geschreven en getuigt van groot inzicht.

Wat mij vanmiddag diep raakte is het volgende gedeelte uit het hoofdstuk over vreugde en smart.

Wanneer je blij bent, schouw dan diep in je hart, en je zult zien dat enkel wat je smart gegeven heeft, ook vreugde brengt.
Wanneer je verdrietig bent, blik dan opnieuw in je hart, en je zult zien dat je weent om wat je vreugde schonk.

Ik kwam thuis nadat ik bij mijn moeder op visite was geweest. Zij is inmiddels behoorlijk dement geworden en steeds ben ik verdrietig als ik zie dat zij steeds verder verwijderd raakt van wat ik als "mijn moeder" beschouw.
Nadat ik dit gedeelte had gelezen kon ik anders over mijn verdriet denken namelijk wees blij dat je verdriet voelt. Het betekent dat je vreugde hebt gekend. Niet dat ik zit te wachten op verdriet maar leven zonder verdriet betekent ook dat je geen vreugde hebt gekend en zou ik een leven zonder vreugde willen?

Met groeten Ton

Test

Ik zie mezelf als een digibeet, als iemand die altijd gedonder heeft met de computer etc. Dus waren er wel een paar dekselse vooroordelen weg te zetten voor het zin had om hier aan te beginnen.
En.... er is resultaat, niet alleen een eerste blogje maar ook een  gevoelige rsi pols. Nu maar hopen dat niet slechts het eerste beter wordt.

Met groeten Ton