Jutezakken

Eind november belde vrienden.

We hebben gordijnen gekocht maar die zijn te lang. Zou jij ze kunnen inkorten?

Geen probleem, antwoordde ik.

Totdat ik ze zag en direct mijn moeder hoorde die over mijn schouder meekeek.

Oei, ze zijn nogal los geweven. Een beetje als jutezakken. Ik ben bang dat ze behoorlijk uithangen.

Maar we namen keurig de maat op en ik nam alles mee naar huis.

Er zat behoorlijk verschil in lengte, maar toen Rick en ik de korte wat uitrekten waren ze even lang. 

Volgens mij kunnen de vrienden ze beter eerst ophangen en dan pas over een paar weken inkorten.

Na overleg besloten we dat ik met grove steken een brede zoom zou maken en dat ze ongeveer vijf centimeter boven de vloer zouden hangen. Zo zouden ze met de feestdagen in ieder geval in een warm aangeklede woonkamer zitten.

Vanmiddag waren we er voor een lunch en wat bleek?

Ze hingen inmiddels vet op de vloer.

Nog een paar weken wachten en dan maar eens ‘voor het echie’.

 Met groeten Ton

Slagwerk

En dan zitten we ineens bij een ander kacheltje.

We passen weer een week op Bassie. De eerste twee dagen was het prettig weer en bivakkeerden we lekker buiten maar sinds gisteren is het instabiel. 

Vannacht regende het. Ik werd er wakker van. Nu houd ik er niet van om ‘s nachts wakker te worden maar als het vanwege regen is, is het net te doen. 

Een ander huis heeft andere geluiden en zo maakten de vallende druppels een behoorlijk kabaal op een kunststof afdakje. 

Niet aan ergeren, dacht ik meteen. Maak maar een liedje van het getik. En dat deed ik.

Toch lag ik een paar uur wakker.

Zo hoorde ik duidelijk een tambourkorps in het getik. Soms vielen de druppels onregelmatig om dan langzaamaan te synchroniseren en ik het als mooi slagwerk herkende. Afhankelijk van hoe hard het regende liep de snelheid van de vallende druppels op van marstempo naar snelwandelen tot aan joggen toe. 

Ach, het hield me bezig en is het niet goed voor het land?

Vooruitlopend op de regen installeerde ik gistermiddag de waterwerken bij Los Zuecos. Ik vroeg wel eerst permissie aan de huurders die tot mei in het huis van de buren verblijven. 

Geen probleem. Zeker met de droogte hier is dat een goed initiatief, zei de tijdelijke buurman. Kijk: een man naar mijn hart.

Toch was afgelopen jaar uiteindelijk best nat. 609 Millimeter viel er op ons perceel en dat is bijna het dubbele van het gemiddelde van de afgelopen tien jaar. Vooral toe te schrijven aan het noodweer van oktober (170 mm) en november (100mm)

Anyway.

Vanmorgen eerst de nieuwsgierigheid bevredigen en naar ons huis om te zien hoeveel water er in de regenmeter zat. 31 Millimeter. Daarna de boel opruimen ook al is het voor een paar dagen want donderdag staat er opnieuw nattigheid in de voorspelling.

Met groeten Ton 

Obsessief

Het is een milde vorm van obsessief gedrag. Elke keer als ik langs de nieuwe grote groene watertank loop, klop ik er een paar keer op. Heerlijk dat donkere volle geluid. En de wetenschap dat we een paar weken vooruit kunnen. Water: een groot goed in droog Andalusië.

Zo ook vorige week. Maar met met eerste klopje hoorde ik het: hij is niet vol. Dus snel de trap gehaald en in het depot gekeken. De vlotter hing naar beneden terwijl het waterniveau ongeveer een kwart lager stond. Oei, wat nu?

Eerst maar eens langs de slangen lopen, ongeveer driehonderd meter, om te kijken of er een lek te zien was.

Niets.

Snel naar het hokje waar de watermeters zitten. Daar zagen we dat de meter, zij het langzaam, draaide. En dat betekent dat er ergens water wordt gebruikt.

Nu zijn de Engelse buren niet in Spanje en bij ons werd geen water gebruikt. Hellup: het lekt ergens.

De kraan in het meterhuisje dichtgedraaid om verder waterverlies tegen te gaan.

Maar goed. 

Dat probleem lag dus al bijna een week op de schouders, maar met de midwinterfeesten wilden we daar niet mee bezig zijn dus dat werd vanmorgen.

Nogmaals de slangen nagelopen met een wat kritischere blik. Na de slangen wat te hebben bewogen zag ik toch dat een paar koppelingen lekten. Tijd om die te vervangen dus toog ik naar de ijzerwaren handel voor mooie koperen koppelingen.

Tja en toen kwam de aap uit de mouw: een van de slangen iets lager op de helling zat zo los dat waardoor het water niet langer in het depot liep maar gewoon ergens op de berg. 

Na een uurtje klungelen, ik verving vier koppelingen, is de klus geklaard en stroomt het water weer in het vat. Zoals de bedoeling is.

Rick stelde voor om meteen een extra afsluiter te installeren en dat doe ik dan natuurlijk.

Gisteren deed ik de nieuwjaarsduik in El Morche. Een makkie met het belachelijk warme weer en dito water. 

Er was een groep van ongeveer 50 mensen samengekomen waarvan de helft ‘de duik’ deed. Daarna zeer genoeglijk samenzijn met een berg hapjes, iedereen moest wat meenemen, en een drankje.

Jammer genoeg nog geen foto’s doorgestuurd gekregen, maar wie weet morgen.

Oudejaarsavond zaten we samen met drie vrienden bij elkaar om het oude jaar af te sluiten en het nieuwe te verwelkomen. Nu kon de avond daar al niet mee stuk, maar er viel ook nog eens zes millimeter regen. 

Met groeten Ton