Twee reacties over het ‘nieuwe’ gras in de tuin. Of het niet gaat woekeren?
Met de droogte die hier heerst en waarschijnlijk met de jaren alleen maar heftiger gaat worden ben ik de tuin aan het aanpassen. Al een paar jaar. Zo focus ik me meer en meer op succulenten zoals cactussen, aloes, agaves, etcetera. Ook let ik meer op of planten en struiken die ik aanschaf of krijg wel aangepast zijn aan een droog klimaat. Zoals planten met grijze bladeren, haartjes op bladeren, kleine blaadjes, leerachtige bladeren enzovoort. Trouwens; de tuin past zichzelf ook aan. Zo zijn er al verschillende tropische planten die de geest hebben gegeven. Dat is niet perse aan gebrek aan water in de grond maar ook aan de lucht die te droog is.
Maar ook onkruiden/wilde planten krijgen meer ruimte.
De tuin bestaat eigenlijk uit drie zones. De zone met grijs grind ligt tegen het huis aan en daar wil ik het best netjes houden. Ook omdat Rick dat fijn vind. Het deel met het bruine grind, wat verder van het huis af, mag wat wilder. Wat losser. En het deel waar geen grind ligt. Dat is mijn rommeltuin. Daar mag wat mij betreft alles.
Sommige delen van de tuin zijn na al die jaren dat we hier zijn nog steeds leeg. Er groeit eigenlijk niet veel. Ook nauwelijks onkruiden. Hier mogen van mij best meer wilde planten komen. Maar waarschijnlijk zijn de groeiomstandigheden wat te karig. Ik laat hier alles staan wat er als vrijwilliger opkomt.
Dit is dan een stukje tuin, aan de rand onder de bomen, waar planten staan waar ik minder blij ben zoals een haagwinde en kweekgras. Maar vanwege de rotsachtige droge grond kunnen ze gelukkig niet zo heel snel woekeren. Deze planten trek ik wel regelmatig uit de grond.
Ook een woekeraar is het kleedkruid. Dat trek ik ook altijd weg als ik het zie.
Dit is langs het hek. Een zeer lastig te beplanten strook omdat het bijna puur rots is. Hier ben ik gewoon blij met een pol gras, een pot met zaailingen en wat onkruiden. Aan de achterkant van het hek ligt het bruine grinddeel en aan deze kant het wilde deel van de tuin.
Sommige wilde planten/ onkruiden zijn prachtig en laat ik overal waar ze opkomen staan. Maar dat is pas van de laatste jaren. Ik ben opgegroeid in een van huis uit ‘weg met onkruid’ gezin.
Dit is ook een mooi en ‘beschaafd’ groeiende plant. Pallenis spinosa. Ongeveer een meter hoog en is eenjarig. Af en toe staat er een in de tuin.
Tragopogon porrifolius. Ook een plant die zich van mij vrij mag uitzaaien.
Hieronder komt het wildste deel van de tuin.
Soms staan de wilde planten dicht op elkaar in een stukje tuin en dan ziet het er zo uit. Helemaal gratis van moeder natuur en ik hoef er niets aan te doen.
Nou ja, de rode geranium is door mij aangeplant.
En dit is mijn paadje. Het wordt in het voorjaar steeds smaller maar ook mooier.
En dan nu het nieuwe gras. Dat is een eenjarig gras en sterft dus aan het begin van de zomer af. De zaden kunnen volgend jaar wel ontkiemen als de omstandigheden goed zijn. En dat zijn ze de laatste jaren steeds minder vanwege de droogte.
Het gras past wat mij betreft in de nieuwe manier van tuinieren en ik hoop dat de vogels van de zaden komen eten.
We zaten vanmiddag in de tuin toen we ontdekten dat er een vogelsnest in de boom zit. We denken aan puttertjes.
Met groeten Ton
