Geen regen, wel sneeuw

Je zou toch kunnen denken dat uit deze wolk wel wat regen zou vallen.

Dat deed het ook en de paar spetters maakten zelfs een regenboog mogelijk.

Maar op de grond bleef het droog.

Ook in het zonnige zuiden is de invloed van Arwen voelbaar. Lage temperaturen en een harde wind. Voor mij voldoende om lekker binnen bij de haard te zitten.

Die lage temperaturen zorgden er trouwens wel voor dat het zuidelijkste skigebied van Europa afgelopen week open ging en dat de paar spetters die gisteren vielen werden omgezet tot dat minuscule witte poederlaagje op de Maroma.

Vanmorgen om 10 uur zag ik rook.

En vijf minuten later donkere rook. Das niet goed. Eigenlijk zou ik er het liefst naar toe rijden maar vanaf ons adelaarsnest heb ik ook mooi zicht en loop ik niemand in de weg.

Vanmiddag lunchten we bij kennissen die net aan de andere kant van de berg wonen. Dat was heel genoeglijk.

Bij thuiskomst zagen we dat de brand nog steeds niet geblust was. 

Pas tegen zessen was de rook verdwenen. 

Met groeten Ton

Ps. Nog geen ratten nieuws.

Toch niet

Niets wees nog op aanwezigheid van ratten. Er werd niet van het gif gevreten, geen keutels en hoe leuk: geen gaten in slangen.

Dus dacht ik dat ik de kapot geknaagde leiding wel kon vervangen.

Gisterochtend natuurlijk meteen controleren of er geen vochtige plek bij het pomphuisje was. Groaarrrr. Wel dus. Precies opdezelfde plek een gat geknaagd.

Nu weet ik het even niet meer. 

Want besproeingswater moet er komen omdat van regenval nog geen sprake is.

Na drie dagen regenachtig weer zit er slechts 4 mm water in de meter. Niet echt voldoende om de aarde te bevochtigen.

De wolken zorgden gisterochtend wel voor een mooie zonsopkomst 

en later zag ik jaloers makende regensluiers. Boven zee, dat dan weer wel.

Maar dan het wonderlijke: ineens schieten de zaden van de Oost-Indischekers uit de aarde tevoorschijn. Dat kan toch niet van die miezerige  regen zijn.

Maar wellicht is er voldoende weersomslag om tot ontkieming over te gaan.

En dan kan ik nog twee wonderen laten zien.

De eerste is de Stephanotis. Dit is de plant die vorig jaar bevroor en ik daarna vlak boven de grond afknipte in de hoop dat hij zou uitlopen. Na maanden van water geven en wachten besloot ik bij terugkeer in Spanje om de plant er uit te trekken. ZIE IK DAT ER TOCH LEVEN IN DE STRONK ZIT.

Oei, lummel, denk ik dan. Betracht toch eens wat meer geduld.

Vervolgens zette ik de plant maar weer in een pot want leven is leven. En nu, na twee maanden is er mooie uitloper te zien.

Wat heb je toch een geduld, zei Rick vanmiddag. Ik zou het al lang opgegeven hebben met dat ding.

En dan het wonder van de orchidee. Die maakt een bloemstengel. De plant is nog steeds een wat karig uitziend exemplaar maar ik ben er helemaal blij mee. Trouwens ook de andere orchideeën die ik op stukken hout heb bevestigd, herstellen zich. Zo groeien er nieuwe wortels en bladeren.

Met groeten Ton

Er struint nogal wat rond het huis

We hebben er alleen niet altijd weet van.

Zo kwamen een aantal jaar geleden de inbrekers die het op de spullen van de buren hadden gemunt via onze tuin op hun werkplek terecht. Niks van gemerkt.

Katten, honden, ratten, uilen, zwijnen, herten, slangen en weet ik niet wat meer, van alles loopt kruipt en vliegt er rond. En meestal gaat dit ongemerkt voorbij ook al zie je pas later de sporen.

Uilen laten nogal wat smerigheid achter op het terras. Zwijnen laten diepe sporen na in de omgewoelde aarde. Ratten, muizen en gekko’s laten kleine keuteltjes achter waarvan de laatsten ze meestal op de muur plakken. Ook zien we donkere vlekken op de muren van de geursporen van de genetkat maar ook de hoeken van de muren die vuil worden van de langsschurende vacht. 

Kortom: we leven in een levendige omgeving.

We kregen bericht van de smid dat ze volgende week de overkapping komen plaatsen. Nu zet ik daar zelf een vraagteken bij want er is regen voorspeld en Spanjaarden houden niet zo van werken in de regen. 

Maar ik begon toch maar met de voorbereidingen. Ik wil de pergola waar de overkapping op bevestigd gaat worden eerst nog schilderen.

Eenmaal op de ladder, gelukkig niet zo hoog, keek ik over het dak.

Wat ligt daar nou? Blaadjes? 

Daar leek het me te zwaar en te compact voor.

Keutels?

Wie moet er daar nou keutelen?

Bezem gepakt en de boel naar beneden getrokken.

Toch keutels?

Nee. Ik houd het op braakballen. Ik zag veel haar, veertjes en stukjes bot. Omdat het best veel braakballen zijn denk ik dat steeds dezelfde plek wordt gebruikt om te ontbraakballen. Er zag trouwens drie van deze plekken op het dak.

Nou maar hopen dat de uilen, want die verdenk ik ervan, ratten op het menu hebben staan.

Anyway, de helft van de pergola is geschilderd.

Met groeten Ton

Eindelijk

Eindelijk hadden we weer eens bezoek uit Nederland. Onze buren zijn een paar dagen in Spanje en dat uitje was pas compleet als ze bij ons zouden zijn geweest.

Altijd leuk, zeker als je dan ook nog lekker in de zon kan zitten.

Minder leuk is dat onze loodgieter deze week op vakantie is. Dus het riool probleem persisteert maar uiteindelijk wordt dat opgelost.

De rat was waarschijnlijk een nachtje uit logeren want ik kon vanmorgen geen nieuwe schade ontdekken. Het blokje gif lag onaangetast in het pomphuisje.

En er is nog meer goed nieuws: REGEN.

Vanaf 28 mei viel er slechts 16 mm. Nu is 16 mm best lekker als dat in een keer zou vallen. En dan niet in een uur of zo maar in een hele dag zodat het lekker de grond kan inzakken. Nee, deze hoeveelheid viel verdeeld over zes maanden in vier buitjes. Dat zet geen zoden aan de dijk en inmiddels zien niet alleen de planten er beroerd uit maar ook de bomen en struiken. 

Een voordeel zou kunnen zijn dat er geen onkruid ontkiemt maar in permacultuur bestaan er sowieso geen onkruiden, kruiden zijn juist goed voor het bodemleven doordat ze de bodem bedekken en er voedingsstoffen aan toevoegen.

Regen mot er dus komme.

Vanaf zaterdag staat de eerste nattigheid in de voorspelling en het zou maar kunnen dat dat bewaarheid wordt want het wordt al een week verwacht. Meestal wordt regen twee weken van te voren aangekondigd en naarmate de tijd verstrijkt verplaatst die regen zich naar een latere datum en vermindert in hoeveelheid.

Met groeten Ton

Soms is het me te veel

Dat klinkt wat dramatisch, zeker in het licht van wat anderen te verwerken krijgen.

De rat/ratten knaagden vannacht vrolijk een gat in een leiding die hoog in het pomphuisje loopt. Tja, in het kader van het universum moet ik me afvragen wat die beesten nu eigenlijk willen. Willen ze gewoon knagen of zoeken ze water?

Dus zette ik vanmorgen een bakje water op de grond en….. legde er ook, och twijfelaar, een blokje gif naast. Want mijn geduld is wel op. Ik blijf leidingen vervangen.

Na de lunch wilde ik even op een bedje in de zon gaan liggen. Ik had mijn hoofd nog niet op het kussen gelegd of mijn aandacht werd getrokken door een donkere vlek op een plant.

Ik stond dan ook abrupt op.

Das snel, zei Rick, je kunt ook geen twee tellen rustig liggen.

Maar ik zie een donkere vlek op die plant, riep ik.

Nou, het zijn er wel meer en het zijn geen vlekken maar gaten.

Afgelopen week was er via de gardenclub een lezing over de bestrijding van de Rode palmkever die in Andalusië huishoudt onder de dadelpalmen. Op die kever ben ik al jaren erg alert. Als ik ze hoor en zie, sla ik ze met een tennisracket uit de lucht en daarnaast heb ik een val staan met feromonen. Die val werkt goed en elk jaar vang ik er wel een stuk of honderd.

Eigenlijk zou iedereen een feromonenval moeten hebben, raadde de spreker aan, dat zou een groot verschil maken in het terugdringen van het aantal kevers.

Maar het is niet alleen de Rode palmkever die rondwaart, vertelde de man enigszins triomfantelijk (hij heeft een bedrijf dat de verschillende kevers bestrijdt). Er is ook een kever die zijn eitjes legt in agaves en een die de voorkeur geeft aan Yucca’s en daar werkt die fermonenval natuurlijk niet voor. Die worden bestreden met gif.

Dus zit ik met de gebakken peren.

Gaten.

De kevers leggen hun eitjes in het binnenste van de plant en spuiten ook een enzym in waardoor het weefsel afsterft en eetbaar wordt voor de larven.

Het afstervende weefsel is donkerbruin van kleur en heeft een wat nare geur. Een beetje kuilgras achtig.

Ik zaagde het bovenste deel van de plant af in de hoop dat het deel er onder onaangetast zou zijn. Meteen kwam er een zwarte kever naar buiten kruipen.

Maar nee. Ook al zaten er geen gangen meer het enzym deed er al wel zijn werk in het onderste deel.

Pas tien centimeter boven de grond was het weefsel onaangetast.

Denk je dat hij weer gaat uitlopen, wilde Rick weten.

Geen idee. 

En dan opnieuw een verstopte riolering. Dat probeerde ik natuurlijk eerst zelf te verhelpen maar nee: het zit echt potdicht. Het probleem blijft dus terugkeren en we denken dan ook dat de weg opengebroken moet gaan worden om de verstopping te verhelpen.

Genoeg dus om zeer ernstig uit mijn humeur raken en dat is niet fijn voor de omgeving.

Gelukkig was het wel mooi weer, aten we heerlijke geroosterde groenten en zette ik de kast in de olie.

Met groeten Ton.

Heeft Leo daar gepiest?

En nu sta ik in dubio.

Ik heb ik het altijd maar over het universum en dat je daar allerlei dingen aan kunt vragen en dat dat universum daar dan eigenlijk altijd voor zorgt. Moet dat natuurlijk wel vanuit liefde komen en niet ten koste gaan van anderen.

Twee weken het probleem van de door een rat doorgeknaagde leiding van het watersysteem. Slang gerepareerd en gif in het pomphuisje neergelegd want ja, ratten wil ik niet. Ook zette ik een apparaatje in het pomphuisje dat een ultrasonoor geluid maakt waar dieren niet zo van houden.

En klaar was Kees.

Dacht ie.

Want wat zag ik eergisteren?

Een nat plekje bij het de deur van het pomphuis.

Weet jij of Leo daar misschien heeft gepiest? vroeg ik tegen beter weten in aan Rick.

Niet dat ik weet.

Nu gaat het systeem om de dag aan dus was ik er vanmorgen als de kippen bij om te zien of er opnieuw een natte plek zou zijn. 

Ja dus. Fijn natuurlijk dat Leo daarmee was vrijgepleit maar toch: Groaarrrrr.

Bij de reparatie van vorige week deed ik een extra slang om de leiding heen om die te beschermen.

Dat deed ik door een slang van hetzelfde formaat in de lengte open te knippen en die over de leiding heen te schuiven. Natuurlijk is er dan een strookje slang onbeschermd (rechts) en dat is dan ook precies de plaats waar er opnieuw was geknaagd met lekkage als gevolg.

Enigszins mopperend dook ik het kleine pomphuisje in om de boel los te halen en dan staan er altijd wel een paar harken, spades en scheppen in de weg. Die dan maar eerst buiten zetten. Laat ik een schep uit mijn handen vallen die, hoe is het mogelijk, precies op het elektriciteitssnoer van de pomp valt. Kortsluiting. 

Nadat dat was verholpen, vernieuwde ik opnieuw een leiding maar schoof die wel eerst in een grotere en dus dikkere pijp (links). Waarom niet meteen die dikker pijp gebruikt? Omdat ik daar niet zo heelveel van heb en ze liever gebruik voor de regenwaterwerken.

Nu dus het dilemma: grijp ik opnieuw naar gif of vraag ik met liefde aan het universum om de ratten naar een fijnere plek te dirigeren?

Met groeten Ton

Aan de zaden herken je de boom

Het voordeel van hoog wonen.

Het zeewater oppervlak ziet er altijd anders uit. Vanmorgen zag ik deze golvende strepen.

Hieronder de hele oogst van de curcumaplanten op 18 November vorig jaar.

Hieronder slechts de helft van de curcumaoogst van vandaag. En nee, ik plantte niet twee keer zoveel want ik gebruikte dezelfde grote plantenbak.

Wel een groot verschil. Mooie stevige dikke rhizomen. Tja, maar wat ga ik er mee doen? De gedroogde oogst van vorig jaar is nog niet eens op. Iemand interesse?

Dan nieuws over de griezelig snel groeiende boom in de voormalige vijver.

Na onze thuiskomst van de pelgrimage naar Rome was die boom ongeveer drie keer zo groot gegroeid. En dat dan in vijf maanden. Omdat ik niet zo precies ben en bijna altijd nalaat om de zaden die ik verzamel te beschrijven weet ik eigenlijk nooit welke boom of plant ik aan het opkweken ben. Dus ook niet met deze boom. Gelukkig was er een lezer van het blog die met de goede naam kwam: Chinese vernisboom.

Helemaal goed.

Een paar weken geleden zag ik ineens zaden aan de boom en meteen dook ik het internet op om meer te weten te komen over het zaaien van deze boom want van bomen heb je er nooit genoeg. Zeker niet als ze ook nog eens lekker snel groeien.

Maar er klopte iets niet. De zaden aan de boom in de vijver zien er heel anders uit dan de zaden die ik op het internet zag. Dus ff flink verder zoeken blijk ik geen Chinese vernisboom te hebben maar een Chinaberry tree. Wel Chinees dus en met nagenoeg hetzelfde blad.

Geen Koelreuteria paniculata maar een Melia azedarach

Voor de duidelijkheid hieronder nog de zaden van de Chinese vernisboom.

Met groeten Ton

Het luistert nauw

Eindelijk was het zover: gistermiddag daalde de kamertemperatuur onder de 20 graden en stak ik het hout in de haard aan.

Nu had dat niet perse in de middag hoeven te gebeuren ware het niet dat het bewolkt en winderig was en we dus binnen zaten. Nu heb ik sowieso een broertje dood aan wind zeker als die ook nog eens niet gepaard gaat met de beloofde regen. 

Vandaag was het een stuk prettiger. Nauwelijks wind, een zonnetje maar wel met lagere temperaturen en zodoende gaf Leo de voorkeur aan een zonnig plekje in huis. Het is tenslotte een Spaanse hond. In de Sierra Nevada is de eerste sneeuw gevallen dus de winter is ook hier in aantocht. Meestal gaat het skigebied begin december open.

Omdat de wind na een dag of vier was gaan liggen deed ik weer een buitenklus. 

De offerte voor de terras overkapping is binnen. Het viel ons mee: het was 400 euro duurder dan twee jaar geleden. Wel wat zuur dat we de twee jaar geleden de uitgebrachte offerte te duur vonden. Maar goed, we hebben de opdracht inmiddels officieel gegeven. En als het meezit wordt het werk  nog voor half december gedaan.

Daarom haalde ik draden die ik over het terras had gespannen weer weg en monteerde ze boven de oprit. Tja, het nadeel van veranderende plannen is dat je sommige dingen twee keer moet doen. 

Voldoende draden voor klimplanten met hopelijk als resultaat dat de auto over een jaar of twee in de schaduw staat.

Van een vriendin kreeg ik in augustus compost wormen die we in september meenamen naar Spanje.

Nu is dit de eerste keer dat ik compostwormen heb maar heb me goed ingelezen over de verzorging ervan. Toch zag ik dat het aantal dieren afnam. Dus gezocht naar problemen en wat blijkt: ze kunnen slecht tegen hitte. Tja, das wel lastig in Zuid-Spanje. Ik kan het wormenhotel wel in de schaduw zetten, waar het trouwens ook staat, maar het is ook daar gewoon 35 graden. 

Nu waren die hoge temperaturen er alleen nog in september en inmiddels gaat het goed, zie ik meer wormen en ook jonge exemplaren.

Wel is het tijd om het wormenhotel naar een meer beschutte plek te verplaatsen want met de naderende winter waar soms wat nachtvorst in kan zitten, zijn ze ook niet blij.

Met groeten Ton