donderdag 27 december 2012
We hebben er nog geen genoeg van
Na twee kerst concerten met mannenkoor Blair en vier met Nootzaak gaan we vandaag met veel zin naar Spanje. Samen met de andere vijf leden van Nootzaak gaan we in de B&B La perla de Frigiliana een kerst/ nieuwjaarsconcert geven.
Maar dan is het wel weer genoeg geweest met de kerstliederen en gaan we moeiteloos over naar het 'gewone' repertoire.
We hebben heerlijke kerstdagen gehad.
Inkoop stress? Beslist niet.
Kook drukte? Ook niet.
Bergen geld uitggeven? Integendeel. Uitgespaard zelfs. Beide dagen gezongen tijdens het kerstbuffet in Hotel Den Helder met als bijkomend voordeel dat we dan gewoon mee kunnen eten.
Maar het is toch leuker om thuis met familie te zijn? Vroeg mijn zuster.
Ja dat is ook leuk maar..... we kijken tevreden terug op een ondernemende kerst.
Neef past weer op huis en hond.
'Maar u weet dat ik niets in de groetentuin doe he?'
Dat weet ik en jij denkt misschien dat een groetentuin net zoiets is als een supermarkt met het hele jaar door aanvoer? Maar in de winter groeit er niets hoor, dus er is niets te doen.
Met groeten Ton
maandag 24 december 2012
Herkenning
Gistermiddag hebben we met Nootzaak gezongen op de afdeling van de Oudtburgh waar mijn moeder woont.
Om drie uur waren we aanwezig om de spullen klaar te zetten zodat we om half vier het concert konden starten. Maar vanaf het moment dat we er waren werd het onrustig onder de bewoners zodat we, op aanraden van de verzorging, maar direct zijn gaan zingen.
Er waren ongeveer 20 bewoners aanwezig en enkele familieleden en..... er gebeurde van alles. Er werd rondgelopen, iemand schreeuwde steeds, er werd geslapen en er werd veel geapplaudisseerd. De verzorging ging rond met drankjes en hapjes. Ook het Stille nacht werd door een aantal bewoners lekker meegezongen. Een dochter pinkte een traan weg.
Heeft je moeder een idee dat je hier tussen staat? vroeg een van mijn collega zangers.
Ik denk het wel hoor, ik heb het haar net een paar keer gezegd. Geen minuut later hoor ik mijn moeder roepen.
Is dat nou Ton met die muts op?
Ja, antwoordde mijn zus.
Met groeten Ton
woensdag 19 december 2012
Snot
Nu loop ik niet elke dag hetzelfde rondje met Egbert maar als ik dat wel doe is dat altijd door het park. Toen ik daar vorige week liep zag ik bij een zuil, waar posters geplakt mogen worden, een grote klodder plaksel liggen.
Toen ik daar gisteren opnieuw liep, lag die klodder er nog steeds maar was veel groter geworden.( 20 centimeter in doorsnede)
Dus even dichtbij gekeken. Het zag eruit als, tot snot gekookte rijst.
Nu weet ik wat sterrenschot of heksensnot is maar daar is het de tijd niet echt voor en de hoeveelheid is wat te veel.
Is er misschien een boswachter onder mijn lezers die hier wat zinnigs over kan zeggen?
Met groeten Ton
dinsdag 18 december 2012
Wat is dat eigenlijk?
Vandaag is mijn moeder is 86 geworden. Een mooie leeftijd maar zelf heeft ze er weinig weet van.
Je bent 86 jaar geworden vandaag, schreeuwt mijn zus in moeders oor.
O, wat een oud kreng ben ik. Is het wederwoord.
Op naar de honderd, zeg ik.
Ze kijkt me schaapachtig aan.
Hoe oud zou je willen worden, vraag ik.
Nou, zolang ik niks mankeer wil ik niet dood hoor, komt er zonder moeite uit haar mond.
Het voordeel van dementie is dat je dingen direct vergeet.
Bij de koffie eten we een heerlijk stuk banket. Mijn moeder smikkelt het lekker op om meteen daarna, wijzend naar het resterende deel, te vragen "wat is dat eigenlijk?"
Banket, zegt mijn zus. Wil je een stukje?
Ja hoor, daar heb ik wel trek in.
Na vijf stukjes leek het ons beter om het maar uit het zicht te halen.
Na drie kwartier vallen haar ogen regelmatig even dicht. Toen ik haar daar zo zag zitten; tevreden, breekbaar en afhankelijk overviel mij een gevoel van liefde en dankbaarheid. Want al is er niet veel meer over van mijn 'oude' moeder, in mijn gedachten is ze er nog.
Met groeten Ton
maandag 17 december 2012
52 Denkfouten
Wat geeft nou eigenlijk de doorslag als je twee offertes laat maken?
Wat is het geboortejaar van Maarten Luther? Als u het niet uit uw hoofd weet en de batterij van uw smartphone net leeg is, hoe gaat u dan te werk? Misschien weet u dat Maarten Luther in 1517 zijn stellingen op de kerkdeur van Wittenberg spijkerde. Op dat moment was hij zeker ouder dan laten we zeggen 20, maar ook jong genoeg voor zo’n moedige daad. Na de publicatie van zijn stellingen werd hij in Rome gedagvaard, van ketterij beschuldigd en uiteindelijk geëxcommuniceerd. Hij vertaalde de Bijbel en raakte verstrikt in de politiek. Hij leefde dus nog een hele tijd na 1517 en zal dientengevolge in het jaar 1517 rond de dertig zijn geweest. Daarom is 1487 geen slechte schatting voor zijn geboortejaar (het juiste antwoord is 1483). Hoe bent u te werk gegaan? U had een anker waar u zich aan vast kon houden, namelijk het jaar 1517, en van daaruit bent u gaan redeneren.
Dom genoeg zetten we ankers ook in op momenten dat ze volkomen uit de lucht gegrepen zijn. Een voorbeeld. Een professor zette een fles onbekende wijn op tafel. De mensen in de zaal werd gevraagd de laatste twee cijfers van hun sofinummer op een stuk papier te schrijven en zich daarbij af te vragen of ze bereid waren dat getal aan euro’s uit te geven voor die fles wijn. Vervolgens werd de fles geveild. De mensen met de hoge nummers boden bijna twee keer zo veel als die met de lagere nummers. Het sofinummer fungeerde als anker – helaas onbewust en totaal misleidend.
Wat is het geboortejaar van Maarten Luther? Als u het niet uit uw hoofd weet en de batterij van uw smartphone net leeg is, hoe gaat u dan te werk? Misschien weet u dat Maarten Luther in 1517 zijn stellingen op de kerkdeur van Wittenberg spijkerde. Op dat moment was hij zeker ouder dan laten we zeggen 20, maar ook jong genoeg voor zo’n moedige daad. Na de publicatie van zijn stellingen werd hij in Rome gedagvaard, van ketterij beschuldigd en uiteindelijk geëxcommuniceerd. Hij vertaalde de Bijbel en raakte verstrikt in de politiek. Hij leefde dus nog een hele tijd na 1517 en zal dientengevolge in het jaar 1517 rond de dertig zijn geweest. Daarom is 1487 geen slechte schatting voor zijn geboortejaar (het juiste antwoord is 1483). Hoe bent u te werk gegaan? U had een anker waar u zich aan vast kon houden, namelijk het jaar 1517, en van daaruit bent u gaan redeneren.
Dom genoeg zetten we ankers ook in op momenten dat ze volkomen uit de lucht gegrepen zijn. Een voorbeeld. Een professor zette een fles onbekende wijn op tafel. De mensen in de zaal werd gevraagd de laatste twee cijfers van hun sofinummer op een stuk papier te schrijven en zich daarbij af te vragen of ze bereid waren dat getal aan euro’s uit te geven voor die fles wijn. Vervolgens werd de fles geveild. De mensen met de hoge nummers boden bijna twee keer zo veel als die met de lagere nummers. Het sofinummer fungeerde als anker – helaas onbewust en totaal misleidend.
Boven genoemde komt uit het boek van de Zwitser Rolf Dobelli. Hij schreef het boek De kunst van het heldere denken. 52 denkfouten die u beter aan anderen kunt overlaten.
Ik heb twee offertes laten maken voor het isoleren van de spouwmuren en voor de vloer van ons huis. Voordat de eerste offerte werd gemaakt dacht ik 'ik ga daar niet intrappen'. Dus ik had mijn eigen anker gemaakt door bij verschillende mensen te vragen naar de kosten van hun isolatie project.
Maar beide offertes verschilden nauwelijks in prijs en beiden werken met hetzelfde soort vlokken. Dus waar kies ik dan nu op.
De eerste man gaf veel informatie en een heldere uitleg, was aardig, gaf gericht antwoorden op mijn vragen. De offerte kwam uit een computer/printer koffertje en zag er gelikt uit.
De tweede zag er zeer prettig uit, altijd meegenomen, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Mooie mensen hebben altijd een voordeel als ze iets aan de man willen brengen. Ook hij leek mij terzake kundig. Zijn offerte rekende hij uit op rekenmachine en werd op een doordruk vel geschreven.
De eerste had meer vierkante meters berekend dan de tweede maar de tweede had een hogere meterprijs.
Maar wat voor mij de beslissing nam is dat de eerste een prijs berekende voor vloerisolatie op basis van een soort piepschuim chips en de tweede zei "die wil ik alleen voor u maken als u er perse op staat want onze ervaring is dat chips weinig doet".
Ben benieuwd of ik nu een ander van de 52 denkfouten heb gemaakt die ik beter aan anderen had kunnen overlaten.
Met groeten Ton
De eerste had meer vierkante meters berekend dan de tweede maar de tweede had een hogere meterprijs.
Maar wat voor mij de beslissing nam is dat de eerste een prijs berekende voor vloerisolatie op basis van een soort piepschuim chips en de tweede zei "die wil ik alleen voor u maken als u er perse op staat want onze ervaring is dat chips weinig doet".
Ben benieuwd of ik nu een ander van de 52 denkfouten heb gemaakt die ik beter aan anderen had kunnen overlaten.
Met groeten Ton
zondag 16 december 2012
Vandaag scheen de zon
En dat kon ook niet anders want we zaten de hele dag bovenop een wolk van gelukzaligheid.
Nu weet ik wel dat je het ware geluk alleen in jezelf kunt vinden maar toch.... Het helpt wel als je complimenten van anderen krijgt. En die kregen we voldoende na ons kerstconcert.
De complimenten betroffen niet alleen onze zang maar ook het spel van onze Armeense gasten die prachtig zongen en piano en kamantscha bespeelden. Ze vertolkten Armeense liederen.
Wij hielden het bij het kerst repertoire en zongen liederen uit Europa en Amerika. En ondanks dat het geen samenzang was werd er toch hier en daar meegezongen. Maar dat verhoogde de sfeer.
Dus vandaag lekker na gemijmerd en geluierd.
Met groeten Ton
.
De complimenten betroffen niet alleen onze zang maar ook het spel van onze Armeense gasten die prachtig zongen en piano en kamantscha bespeelden. Ze vertolkten Armeense liederen.
Wij hielden het bij het kerst repertoire en zongen liederen uit Europa en Amerika. En ondanks dat het geen samenzang was werd er toch hier en daar meegezongen. Maar dat verhoogde de sfeer.
Dus vandaag lekker na gemijmerd en geluierd.
Met groeten Ton
.
vrijdag 14 december 2012
Zoen
Direct na het kerstdiner met mijn moeder had ik een optreden met de mannen van Blair.
Een kerst optreden samen met het Alkmaars Prachtkoor. Een koor waar mensen met een verstandelijke handicap zingen.
Ik heb veel plezier met zingen maar dat plezier raakt nog wel eens op de achtergrond. Ik ben dan te veel bezig om het 'goed' te doen. Het gaat dan meer op werken lijken.
Wat een verademing om dan met deze mensen op te treden. Wat een enthousiasme. Zongen ze vals? Ja. Ongelijk? Ja. Op één sterkte? Ja. Hadden ze plezier? Ja, voor tien.
En ze vonden het geweldig om 'met een écht koor' samen te zingen.
Mogen we nog een keer met jullie zingen? Vroeg een zanger. Van mij wel hoor, antwoordde ik, ik vond het hartstikke leuk. Prompt kreeg ik een beetje een plakkerige zoen.
Met groeten Ton
Een kerst optreden samen met het Alkmaars Prachtkoor. Een koor waar mensen met een verstandelijke handicap zingen.
Ik heb veel plezier met zingen maar dat plezier raakt nog wel eens op de achtergrond. Ik ben dan te veel bezig om het 'goed' te doen. Het gaat dan meer op werken lijken.
Wat een verademing om dan met deze mensen op te treden. Wat een enthousiasme. Zongen ze vals? Ja. Ongelijk? Ja. Op één sterkte? Ja. Hadden ze plezier? Ja, voor tien.
En ze vonden het geweldig om 'met een écht koor' samen te zingen.
Mogen we nog een keer met jullie zingen? Vroeg een zanger. Van mij wel hoor, antwoordde ik, ik vond het hartstikke leuk. Prompt kreeg ik een beetje een plakkerige zoen.
Met groeten Ton
Dinner
Wie wil er met mam mee naar het kerstdiner in de Oudtburgh?
Tja, wat moet ik me daarbij voorstellen? Allemaal dementerende oudjes. Een gesprek met mijn eigen moeder is al niet te doen. Laat staan met een stuk of vier aan een tafel. Gaan de kunstgebitten uit tijdens de maaltijd? Wordt er niet geknoeid met eten?
Nou ja, zei mijn zus, we zien het wel.
Dus om vijf uur in het verpleeghuis. Alle bewoonsters waren keurig gekapt en gekleed. Mijn moeder had, voor zover wij wisten, voor het eerst in haar leven nagellak op en glitterjes in heur haar.
Nu kan ze een beetje moeilijk uit haar woorden komen maar wat we begrepen is dat ze niet wist 'hoe die troep daar komt.'
Het diner was keurig verzorgd. Zowel de gasten als de bewoners hebben heerlijk gegeten. En doordat er veel familieleden waren werd er ook gezellig gekletst. Ook al ging het gesprek wel veel over het omgaan met dementie. Het leek wel een beetje een lotgenoten gespreksgroep.
Wat me opviel is dat de bewoners nogal 'in het nu' leven. Dat klinkt misschien een beetje vreemd maar ze gingen eten zo gauw dat op tafel stond. Geen tijd voor een foto, nee gewoon door eten. En direct commentaar.
Wat is dit koud! Dat hoort zo, het is een garnalen cocktail.
Wat is dit? Dat zijn aardappel croquetjes.
Vind je ze lekker. Ja, ze zijn taai.
Twee uur samen eten waren zo om. Het was leuk maar misschien nog meer voor ons als familieleden dan voor de bewoners. Ik kon niet zien dat ze er 'zichtbaar' van genoten maar ik heb ook niet gezien dat ze het niet leuk vonden. Een beetje onverschillig maar toch ook wat opgewonden want het was niet zoals dagelijks.
We hadden van tevoren bedenkingen of ze uberhaubt wel mee zou willen gaan of het hele dinner zou uitzitten. Maar ook hier verbaasde ze ons. Ze wilde niet naar huis "we kunnen die mensen toch niet met die rommel laten zitten?"
Met groeten Ton
Tja, wat moet ik me daarbij voorstellen? Allemaal dementerende oudjes. Een gesprek met mijn eigen moeder is al niet te doen. Laat staan met een stuk of vier aan een tafel. Gaan de kunstgebitten uit tijdens de maaltijd? Wordt er niet geknoeid met eten?
Nou ja, zei mijn zus, we zien het wel.
Dus om vijf uur in het verpleeghuis. Alle bewoonsters waren keurig gekapt en gekleed. Mijn moeder had, voor zover wij wisten, voor het eerst in haar leven nagellak op en glitterjes in heur haar.
Nu kan ze een beetje moeilijk uit haar woorden komen maar wat we begrepen is dat ze niet wist 'hoe die troep daar komt.'
Het diner was keurig verzorgd. Zowel de gasten als de bewoners hebben heerlijk gegeten. En doordat er veel familieleden waren werd er ook gezellig gekletst. Ook al ging het gesprek wel veel over het omgaan met dementie. Het leek wel een beetje een lotgenoten gespreksgroep.
Wat me opviel is dat de bewoners nogal 'in het nu' leven. Dat klinkt misschien een beetje vreemd maar ze gingen eten zo gauw dat op tafel stond. Geen tijd voor een foto, nee gewoon door eten. En direct commentaar.
Wat is dit koud! Dat hoort zo, het is een garnalen cocktail.
Wat is dit? Dat zijn aardappel croquetjes.
Vind je ze lekker. Ja, ze zijn taai.
We hadden van tevoren bedenkingen of ze uberhaubt wel mee zou willen gaan of het hele dinner zou uitzitten. Maar ook hier verbaasde ze ons. Ze wilde niet naar huis "we kunnen die mensen toch niet met die rommel laten zitten?"
Met groeten Ton
donderdag 13 december 2012
U bent mijn moeder
Gelukkig heb ik dat nog niet hoeven te zeggen tegen mijn moeder
Gisteravond de voorstelling gezien 'U bent mijn moeder'
Het stuk is geschreven en aanvankelijk gespeeld door Joop Admiraal. Het gaat over zijn demente moeder die hij elke zondag bezoekt in het verpleeghuis.
De uitvoering van gisteren was van Suburbia en werd gespeeld door Marie-Christine de Both. Zij speelt beide rollen, zowel moeder als dochter.
Indrukwekkend en zeer realistisch en daardoor indringend. Als je geen idee hebt wat dementie doet met een mens of met de relatie tussen mensen is dit stuk een aanrader.
Met groeten Ton
dinsdag 11 december 2012
Foto
We zijn er bijna klaar voor.
Afgelopen zaterdagmiddag een extra repetitie gedaan met Nootzaak. Drie uur lang zingen en oefenen met de 'props' die we tijdens het concert gebruiken. Altijd een beetje hilarisch. De sint net het land uit en dan staan wij met bontmutsen rond de kerstboom.
Ook hebben we een foto gemaakt. Een groepsfoto.
Welke foto gebruiken we?
Deze?
Nee, daar sta ik zo raar op.
Die dan?
Maar sta ik net met mijn ogen dicht.
Ja maar de anderen staan er wel leuk op.
Maar omdat we de grootste lol hadden met oefenen en ieder in een goed humeur was waren we er zo uit.
Deze is het geworden.
Vanavond de generale en ..... die moet altijd een beetje slecht gaan.
Met groeten Ton
Afgelopen zaterdagmiddag een extra repetitie gedaan met Nootzaak. Drie uur lang zingen en oefenen met de 'props' die we tijdens het concert gebruiken. Altijd een beetje hilarisch. De sint net het land uit en dan staan wij met bontmutsen rond de kerstboom.
Ook hebben we een foto gemaakt. Een groepsfoto.
Welke foto gebruiken we?
Deze?
Nee, daar sta ik zo raar op.
Die dan?
Maar sta ik net met mijn ogen dicht.
Ja maar de anderen staan er wel leuk op.
Maar omdat we de grootste lol hadden met oefenen en ieder in een goed humeur was waren we er zo uit.
Deze is het geworden.
Vanavond de generale en ..... die moet altijd een beetje slecht gaan.
Met groeten Ton
maandag 10 december 2012
Doos ontmoet muts
Dit is een alleen pinnen kassa, zei het meisje tegen de dame die voor me stond.
Heerlijk, dacht ik toen ik bij de kassa's kwam, lekker maar één persoon voor me. Drukdoende mijn boodschappen op de band leggend hoorde ik de caissière zeggen 'dit is een alleen pinnen kassa'.
Sjonge dacht ik meteen, hoe duidelijk moet het aangegeven worden: op de vloer staat met grote letters: PINKASSA. Ook brandt er altijd een lamp met: pinkassa. De rolband heeft een lichtblauwe kleur, ipv zwart, met grote letters die PINKASSA roepen. Maar dat is onvoldoende blijkbaar want ik sta weer achter zo'n niet oplettende doos.
Het duurde wel een minuut of twee voordat alles geregeld was.(maar waar gaat het over) Caissière begint met scannen en ik pak mijn spulletjes in mijn tas. Pak mijn geld uit mijn jaszak waarna de caissière me een beetje meewarig aankijkt en zegt: dit is alleen een pinnenkassa.
Met groeten Ton
Heerlijk, dacht ik toen ik bij de kassa's kwam, lekker maar één persoon voor me. Drukdoende mijn boodschappen op de band leggend hoorde ik de caissière zeggen 'dit is een alleen pinnen kassa'.
Sjonge dacht ik meteen, hoe duidelijk moet het aangegeven worden: op de vloer staat met grote letters: PINKASSA. Ook brandt er altijd een lamp met: pinkassa. De rolband heeft een lichtblauwe kleur, ipv zwart, met grote letters die PINKASSA roepen. Maar dat is onvoldoende blijkbaar want ik sta weer achter zo'n niet oplettende doos.
Het duurde wel een minuut of twee voordat alles geregeld was.(maar waar gaat het over) Caissière begint met scannen en ik pak mijn spulletjes in mijn tas. Pak mijn geld uit mijn jaszak waarna de caissière me een beetje meewarig aankijkt en zegt: dit is alleen een pinnenkassa.
Met groeten Ton
zaterdag 8 december 2012
Zichtbaar in de sneeuw
Wat een lekker zonnig daggie.
Uiterst lui pas om 8.30 uit bed om er heel schuldbewust (ahum) achter te komen dat ik voor de spinning te laat was. Nou morgen een nieuwe kans.
Heerlijk met Egbert gewandeld door park en bos. En wat door een beetje sneeuw voor mij duidelijk wordt is waar Egbert nou zoveel aan snuffelt. Bij elk geel plekje wordt uitgebreid stilgestaan. Pis dus.
Normaal gesproken voor mij onzichtbaar en sowieso onruikbaar. Dat laatste is maar goed ook denk ik.
Voor de hond is het heerlijk in de sneeuw. De kippen vinden er echter niets aan. Ze kunnen niet bij iets eetbaars komen. Alles is bevroren en verstopt. Ook heb ik enkele keren het ijs uit de drinkbak moeten halen zodat ze konden drinken.
Maar wat een genieten van de sneeuw, de kraakheldere frisse lucht en het hemelse blauw.
Met groeten Ton
Uiterst lui pas om 8.30 uit bed om er heel schuldbewust (ahum) achter te komen dat ik voor de spinning te laat was. Nou morgen een nieuwe kans.
Heerlijk met Egbert gewandeld door park en bos. En wat door een beetje sneeuw voor mij duidelijk wordt is waar Egbert nou zoveel aan snuffelt. Bij elk geel plekje wordt uitgebreid stilgestaan. Pis dus.
Normaal gesproken voor mij onzichtbaar en sowieso onruikbaar. Dat laatste is maar goed ook denk ik.
Voor de hond is het heerlijk in de sneeuw. De kippen vinden er echter niets aan. Ze kunnen niet bij iets eetbaars komen. Alles is bevroren en verstopt. Ook heb ik enkele keren het ijs uit de drinkbak moeten halen zodat ze konden drinken.
Maar wat een genieten van de sneeuw, de kraakheldere frisse lucht en het hemelse blauw.
Met groeten Ton
vrijdag 7 december 2012
Ziekelijk?
Is het niet een beetje ziekelijk, zo vaak als je op je Ipad kijkt?
Zei Rick, nadat ik voor de 20 ste keer keek maar het aantal hits op mijn blog.
Maar ik sta op 29.999 hits en ik wil zien dat ik op 30.000 sta.
Toen dat gebeurde bedacht ik me dat het leuker zou zijn om een symmetrisch getal te zien: 30.003
Maar omdat ik niet elke dag een paar honderd hits heb duurde het toch een behoorlijke tijd voordat ik de benodigde hits had.
Met groeten Ton
donderdag 6 december 2012
De leugen regeert.
Toen ik er op mijn negende achter kwam dat de Sint niet bestond was ik ontzettend boos op mijn ouders. "dus jullie hebben altijd tegen mij gelogen?"
Het is nooit meer echt goed geworden tussen de sint en mij.
Rick en ik doen dan ook nauwelijks iets aan de verjaardag van Nicolaas. Ik koop alleen fondant kikkers en muizen voor hem die ik dan wel op de meest achterlijke plaatsen verstop. Zo had ik er een in zijn hoofdkussen verstopt, onder de sloop. Hij heeft er de hele nacht op gelegen en niets gemerkt. Ja de volgende morgen toen er chocolade door het kussensloop zichtbaar was.
Heb je dan helemaal niets gevoeld? Vroeg ik nog.
Nee, ik ben in coma gevallen gisteravond.
Leuke inleiding misschien maar ik werd aan de sinterklaas herinnering herinnerd omdat ik de man sprak van een van mijn lagere school juffen.
Ik weet nog dat ik vroeger een keer met mijn klasgenoten bij u thuis ben geweest om u en uw vrouw een fruitmand te bezorgen. U had toen een ongeluk gehad met de motor.
Hij keek me een beetje smalend aan.
Maar dat was helemaal niet waar. We hadden geen ongeluk gehad.
Maar ik weet zeker dat ons dat is verteld, verweerde ik mezelf want ik begon al onraad te ruiken.
Ik weet nog goed dat jullie zijn geweest maar dat was omdat mijn vrouw een miskraam had gehad.
En hoe goed bedoelt deze leugentjes ook mogen zijn. Bij mij brengen ze verontwaardiging naar boven.
Men probeert kinderen te leren eerlijk te zijn maar de opvoeders maken er zelf een potje van. En ik vraag me werkelijk af of dat goed is.
Met groeten Ton
Het is nooit meer echt goed geworden tussen de sint en mij.
Rick en ik doen dan ook nauwelijks iets aan de verjaardag van Nicolaas. Ik koop alleen fondant kikkers en muizen voor hem die ik dan wel op de meest achterlijke plaatsen verstop. Zo had ik er een in zijn hoofdkussen verstopt, onder de sloop. Hij heeft er de hele nacht op gelegen en niets gemerkt. Ja de volgende morgen toen er chocolade door het kussensloop zichtbaar was.
Heb je dan helemaal niets gevoeld? Vroeg ik nog.
Nee, ik ben in coma gevallen gisteravond.
Leuke inleiding misschien maar ik werd aan de sinterklaas herinnering herinnerd omdat ik de man sprak van een van mijn lagere school juffen.
Ik weet nog dat ik vroeger een keer met mijn klasgenoten bij u thuis ben geweest om u en uw vrouw een fruitmand te bezorgen. U had toen een ongeluk gehad met de motor.
Hij keek me een beetje smalend aan.
Maar dat was helemaal niet waar. We hadden geen ongeluk gehad.
Maar ik weet zeker dat ons dat is verteld, verweerde ik mezelf want ik begon al onraad te ruiken.
Ik weet nog goed dat jullie zijn geweest maar dat was omdat mijn vrouw een miskraam had gehad.
En hoe goed bedoelt deze leugentjes ook mogen zijn. Bij mij brengen ze verontwaardiging naar boven.
Men probeert kinderen te leren eerlijk te zijn maar de opvoeders maken er zelf een potje van. En ik vraag me werkelijk af of dat goed is.
Met groeten Ton
dinsdag 4 december 2012
Tabula rasa
En dan heb ik net even dat zetje nodig.
Ik ben begonnen met schilderen nadat ik herstellende was van mijn dwarslaesie. Gebonden aan huis, met zelfs binnen huis een zeer beperkte actie radius was het een goede invulling van tijd. Maar zoals met veel dingen die ik doe, als het té goed gaat haak ik af. Ik leg de lat dan te hoog en het plezier gaat eraf.
Ook met schilderen is dit gebeurd.
Omdat het toch bleef kriebelen heb ik vorig jaar een cursus tekenen gedaan en dat vond ik toen wel weer heel leuk en daar bleef het bij.
Totdat ik vorige week 'out of the blue' een schilderij heb verkocht. Ineens denk ik alleen nog maar in termen van, vlakken en lijnen, monochromen, stippen en punten, abstract of figuratief.
En toen ik gisteren las dat alleen onze gedachten ons beperken dacht ik: waarom niet? Tijd voor een hernieuwde kennismaking.
Gelukkig heb ik een tijdje terug mijn foto's uitgezocht zodat ik wist wat ik daar aan bruikbaar spul had tussen zitten. Vanmorgen meteen de betreffende foto gevonden en vanmiddag,
nadat het op wonderbaarlijke wijze even droog werd naar Alkmaar gefietst om doeken te kopen.
En ongeduldig als ik ben kan ik niet wachten tot het doek gevuld is want tegen lege doeken kan ik niet.
Met groeten Ton
Ik ben begonnen met schilderen nadat ik herstellende was van mijn dwarslaesie. Gebonden aan huis, met zelfs binnen huis een zeer beperkte actie radius was het een goede invulling van tijd. Maar zoals met veel dingen die ik doe, als het té goed gaat haak ik af. Ik leg de lat dan te hoog en het plezier gaat eraf.
Ook met schilderen is dit gebeurd.
Omdat het toch bleef kriebelen heb ik vorig jaar een cursus tekenen gedaan en dat vond ik toen wel weer heel leuk en daar bleef het bij.
Totdat ik vorige week 'out of the blue' een schilderij heb verkocht. Ineens denk ik alleen nog maar in termen van, vlakken en lijnen, monochromen, stippen en punten, abstract of figuratief.
En toen ik gisteren las dat alleen onze gedachten ons beperken dacht ik: waarom niet? Tijd voor een hernieuwde kennismaking.
Gelukkig heb ik een tijdje terug mijn foto's uitgezocht zodat ik wist wat ik daar aan bruikbaar spul had tussen zitten. Vanmorgen meteen de betreffende foto gevonden en vanmiddag,
nadat het op wonderbaarlijke wijze even droog werd naar Alkmaar gefietst om doeken te kopen.
En ongeduldig als ik ben kan ik niet wachten tot het doek gevuld is want tegen lege doeken kan ik niet.
Met groeten Ton
maandag 3 december 2012
Zo hond zo kip
Volgens de berichten heeft Nederland het lekkerste en beste leidingwater ter wereld.
Al staat er altijd een bak met vers water klaar voor de hond, als ie de kans krijgt drinkt ie uit een plas regenwater of uit de vijver.
Heb jij de kippen nog water extra gegeven?
Het water reservoir van de kippen was nog bijna vol toen ik terug kwam. Dit schreef ik toe aan de nauwgezetheid van buurman, die op de hennen past als we in Spanje zijn. Maar ook de afgelopen week hoefde ik de bak niet bij te vullen. Nu begrijp ik wel dat ze 's winters minder zullen drinken dan in de zomer maar toch. Water hebben ze echt nodig.
Gistermiddag werd het raadsel opgelost.
Vanwege de, in ruime mate vallende regen hangen er constant druppels aan het hek. En
juist deze druppels pikken ze zeer behendig en systematisch op.
Met groeten Ton
Al staat er altijd een bak met vers water klaar voor de hond, als ie de kans krijgt drinkt ie uit een plas regenwater of uit de vijver.
Heb jij de kippen nog water extra gegeven?
Het water reservoir van de kippen was nog bijna vol toen ik terug kwam. Dit schreef ik toe aan de nauwgezetheid van buurman, die op de hennen past als we in Spanje zijn. Maar ook de afgelopen week hoefde ik de bak niet bij te vullen. Nu begrijp ik wel dat ze 's winters minder zullen drinken dan in de zomer maar toch. Water hebben ze echt nodig.
Gistermiddag werd het raadsel opgelost.
Vanwege de, in ruime mate vallende regen hangen er constant druppels aan het hek. En
juist deze druppels pikken ze zeer behendig en systematisch op.
 |
| het is me niet gelukt om de actie vast te leggen |
Met groeten Ton
zondag 2 december 2012
Winterslaap
Als we terug komen uit Spanje vragen we regelmatig aan elkaar. Heb jij ook zo last van jetlag?
Nu is twee en een half uur vliegen binnen dezelfde tijdzone niet direct aanleiding tot het hebben
van een jetlag. Toch leek het vliegen van Malaga naar Amsterdam wel een reis door de tijd. Van volop zomer, abrupt naar kledderig, nat, mistig en koud winterweer. O ja en hoe heette dat ding ook alweer wat vroeger wel aan de hemel stond en je warm van werd? Ik ben acuut in de winterslaapstand geschoten.
De afgelopen week nauwelijks naar buiten geweest, anders dan met Egbert wandelen of boodschappen doen. De rest heb ik lekker binnen gezeten, met chocolademelk en een boek.
Spreken deed ik slechts met Rick en Egbert maar na een dag of vier in sluimerstand kom ik weer tot leven. Want al is eind maart de kans op mooi weer pas aanwezig, het inactief blijven tot die tijd is wat teveel van het goede.
Nu kreeg ik gisteren wel een zetje om uit mijn rusttoestand te komen: tappas eten. Daar ben ik wel voor te porren, vanmorgen naar de spinnig geweest ( alle calorieën er weer af fietsen) Ook heb ik één van mijn schilderijen verkocht en vanavond ga ik naar mijn moedertje.
Met groeten Ton
Nu is twee en een half uur vliegen binnen dezelfde tijdzone niet direct aanleiding tot het hebben
van een jetlag. Toch leek het vliegen van Malaga naar Amsterdam wel een reis door de tijd. Van volop zomer, abrupt naar kledderig, nat, mistig en koud winterweer. O ja en hoe heette dat ding ook alweer wat vroeger wel aan de hemel stond en je warm van werd? Ik ben acuut in de winterslaapstand geschoten.
De afgelopen week nauwelijks naar buiten geweest, anders dan met Egbert wandelen of boodschappen doen. De rest heb ik lekker binnen gezeten, met chocolademelk en een boek.
Spreken deed ik slechts met Rick en Egbert maar na een dag of vier in sluimerstand kom ik weer tot leven. Want al is eind maart de kans op mooi weer pas aanwezig, het inactief blijven tot die tijd is wat teveel van het goede.
Nu kreeg ik gisteren wel een zetje om uit mijn rusttoestand te komen: tappas eten. Daar ben ik wel voor te porren, vanmorgen naar de spinnig geweest ( alle calorieën er weer af fietsen) Ook heb ik één van mijn schilderijen verkocht en vanavond ga ik naar mijn moedertje.
Met groeten Ton
dinsdag 27 november 2012
Even uit zicht
Het is heerlijk om weer thuis te zijn.
Maar als het dan toch bewolkt moet zijn, heb ik liever dit uitzicht.
Met groeten Ton
Maar als het dan toch bewolkt moet zijn, heb ik liever dit uitzicht.
Met groeten Ton
maandag 26 november 2012
Olijfwilg
Alvast om te wennen, was het vandaag een beetje grijs, morgen weer naar Nederland.
Al het gereedschap bleef in de schuur, ik kon me er niet toe zetten om in de tuin te werken. Wel lekker een beetje gerommeld.
Als je aan mensen vraagt naar geurende planten komen de meesten op rozen, lelies of jasmijn. Elaeagnus * ebbingei komt nooit in het rijtje voor. Misschien is dat ook wel voor een deel te verklaren want de struik bloeit in november en dan zitten Nederlanders hoofdzakelijk binnen.
Ook op mij heeft de struik nooit een diepe indruk achtergelaten.
In mijn Spaanse zoektocht naar planten die goed tegen wind en droogte kunnen kwam ik hem tegen. Hij voldeed aan alle eisen maar als extra stond er bij: "Autumn to winter, tiny cream flowers perfume the air far and wide."
En omdat je in Spanje in de winter toch wat vaker buiten kan zijn, is die geur vaak waar te nemen. Wat mij betreft ruikt het lekkerder dan Jasmijn. En de drie struiken zorgen ervoor dat ongeveer de hele tuin heerlijk geparfurmeerd is.
Al het gereedschap bleef in de schuur, ik kon me er niet toe zetten om in de tuin te werken. Wel lekker een beetje gerommeld.
Als je aan mensen vraagt naar geurende planten komen de meesten op rozen, lelies of jasmijn. Elaeagnus * ebbingei komt nooit in het rijtje voor. Misschien is dat ook wel voor een deel te verklaren want de struik bloeit in november en dan zitten Nederlanders hoofdzakelijk binnen.
Ook op mij heeft de struik nooit een diepe indruk achtergelaten.
En omdat je in Spanje in de winter toch wat vaker buiten kan zijn, is die geur vaak waar te nemen. Wat mij betreft ruikt het lekkerder dan Jasmijn. En de drie struiken zorgen ervoor dat ongeveer de hele tuin heerlijk geparfurmeerd is.
Met groeten Ton
zondag 25 november 2012
Ik heb er genoeg van
Met alleen een berg energie kom ik er niet. Geduld, dat heb ik nodig.
Twee vakanties ben ik nu bezig met het uithakken van de vijver en dat vraagt nogal wat energie met rotsachtige grond.
Gelukkig wordt die energie wel aangevuld door chinees eten. Gisteravond gegeten bij Asian Ben in Torrox. Geweldig.
Terug naar de vijver. Ongeveer 8 kubieke meter heb ik uitgehakt en ik ben er klaar mee. Mijn schouders doen pijn en mijn rug... ik stapte vanmorgen als een oude man uit bed.
Maar ik vind hem eigenlijk nog steeds niet groot genoeg.
Al hakkend gaan mijn gedachten door; ik zou graag willen dat de vijver zo natuurlijk mogelijk lijkt. Dat ie ligt op een lage plek in het landschap waar het water naar toestroomt. Daarvoor moet ongeveer een meter van de rand af, het niveau langzaam aflopen richting vijver. Dit bedenkend begin ik - ongemerkt? - dit idee in praktijk te brengen. Wat hakken, een beetje schrapen, het losse spul wegvegen en weer wat hakken. Maar al werkend begint het toch weer te knagen: hij moet groter.
Gelukkig zijn er nog twee plekken waar de rots zacht is, die moeten er eigenlijk wel uit. Dit zorgt ervoor dat ik in december toch nog verder ga.
Nou ja, en morgen ook nog wat.
Met groeten Ton
Twee vakanties ben ik nu bezig met het uithakken van de vijver en dat vraagt nogal wat energie met rotsachtige grond.
Gelukkig wordt die energie wel aangevuld door chinees eten. Gisteravond gegeten bij Asian Ben in Torrox. Geweldig.
Terug naar de vijver. Ongeveer 8 kubieke meter heb ik uitgehakt en ik ben er klaar mee. Mijn schouders doen pijn en mijn rug... ik stapte vanmorgen als een oude man uit bed.
Maar ik vind hem eigenlijk nog steeds niet groot genoeg.
Al hakkend gaan mijn gedachten door; ik zou graag willen dat de vijver zo natuurlijk mogelijk lijkt. Dat ie ligt op een lage plek in het landschap waar het water naar toestroomt. Daarvoor moet ongeveer een meter van de rand af, het niveau langzaam aflopen richting vijver. Dit bedenkend begin ik - ongemerkt? - dit idee in praktijk te brengen. Wat hakken, een beetje schrapen, het losse spul wegvegen en weer wat hakken. Maar al werkend begint het toch weer te knagen: hij moet groter.
Gelukkig zijn er nog twee plekken waar de rots zacht is, die moeten er eigenlijk wel uit. Dit zorgt ervoor dat ik in december toch nog verder ga.
Nou ja, en morgen ook nog wat.
Met groeten Ton
vrijdag 23 november 2012
Plekje
Ga je aan het nieuwe terras beginnen deze vakantie?
Ja natuurlijk. Altijd leuk om weer aan iets nieuws te beginnen. Volgens onze nieuwe beheerders hebben we meer plekjes nodig waar gasten kunnen zitten.
We hebben Los Zuecos indertijd ontworpen met een groot terras aan de westkant. Dat paste helemaal in ons wensenlijstje. Uitzicht over de bergen met de ondergaande zon en zicht richting Gibraltar - dat bij helder weer zichtbaar is. De rest van het perceel is mijn domein en staat vol met bomen en struiken. Maar na de aanschaf van het naast gelegen perceel zijn we, letterlijk en figuurlijk, helemaal om en richten we ons meer op de zeezijde. En omdat er meer ruimte is kan ik, zonder probleem, een stukje van de tuin afstaan voor een terras.
Maar dan moet ik wel de planten die ik hier als eerste heb geplant weghalen en dat vind ik dan lastig. Het duurde eindeloos voordat ze een beetje wilde groeien en nu ze lekker groot zijn moeten ze eruit. En al spittend word ik steeds geïrriteerder. Wat lastig toch al die stenen in de grond. Ik houd geen kluit over. Het heeft geen zin ze te verplanten want ze gaan toch dood. Ik sta hier alléén te zwoegen.
Maar gelukkig kwam Rick me uit mijn dip halen.
Wat is er? Je kijkt niet blij.
Ach en dat was eigenlijk al voldoende want ik doe niets liever dan een beetje zwoegen in de tuin.
'Als je me alleen wilt helpen met deze struik, want die lukt me niet in mijn eentje.'
Alle planten zijn verplant. Nu nog wat aarde wegscheppen en egaliseren dan kan in december het grind erop.
En Malle Pietje heeft een jaar of twee geleden een groot stuk veiligheidsglas gevonden en daar gaat de firma Tejeiro een onderstel voor maken. Dat wordt de tafel voor de nieuwe plek.
Met groeten Ton
Ja natuurlijk. Altijd leuk om weer aan iets nieuws te beginnen. Volgens onze nieuwe beheerders hebben we meer plekjes nodig waar gasten kunnen zitten.
We hebben Los Zuecos indertijd ontworpen met een groot terras aan de westkant. Dat paste helemaal in ons wensenlijstje. Uitzicht over de bergen met de ondergaande zon en zicht richting Gibraltar - dat bij helder weer zichtbaar is. De rest van het perceel is mijn domein en staat vol met bomen en struiken. Maar na de aanschaf van het naast gelegen perceel zijn we, letterlijk en figuurlijk, helemaal om en richten we ons meer op de zeezijde. En omdat er meer ruimte is kan ik, zonder probleem, een stukje van de tuin afstaan voor een terras.
Maar gelukkig kwam Rick me uit mijn dip halen.
Wat is er? Je kijkt niet blij.
Ach en dat was eigenlijk al voldoende want ik doe niets liever dan een beetje zwoegen in de tuin.
'Als je me alleen wilt helpen met deze struik, want die lukt me niet in mijn eentje.'
Alle planten zijn verplant. Nu nog wat aarde wegscheppen en egaliseren dan kan in december het grind erop.
woensdag 21 november 2012
Hemelsblauw
En dan is het weer tijd voor goed nieuws. Rick heeft gisteren een nieuwe interimopdracht binnengehaald. 7 Maanden werk en dat in een tijd waar het niet vanzelfsprekend is dat je werk hebt.
En vanmorgen om 4 uur op, fluitend natuurlijk, om naar Los Zuecos af te reizen.
Vanuit het raampje had ik, vlak voor zonsopgang, zicht op deze bijzondere lucht. Een dicht wolkendek en boven de horizon een diepblauwe streep en daar bovenop weer ... ja wat eigenlijk?
Wolken leken het mij niet te kunnen zijn. Maar ik vond het prachtig en werd er helemaal stil van.
Tijdens de vlucht van Transavia werd er een leuke film gedraaid en wat doe je dan om een uur of negen in de ochtend? Gelukkig wezen.
Het andere diepblauw dat we tegenkwamen was dat van IKEA in Malaga. We wilden lampen aanschaffen om de bovenruimte van ons huis te verlichten. Dit is nodig omdat Nootzaak eind december in ons huis verblijft om een concert te geven in B&B La Perla de Frigiliana.
Met groeten Ton
En vanmorgen om 4 uur op, fluitend natuurlijk, om naar Los Zuecos af te reizen.
Vanuit het raampje had ik, vlak voor zonsopgang, zicht op deze bijzondere lucht. Een dicht wolkendek en boven de horizon een diepblauwe streep en daar bovenop weer ... ja wat eigenlijk?
Wolken leken het mij niet te kunnen zijn. Maar ik vond het prachtig en werd er helemaal stil van.
Tijdens de vlucht van Transavia werd er een leuke film gedraaid en wat doe je dan om een uur of negen in de ochtend? Gelukkig wezen.
Het andere diepblauw dat we tegenkwamen was dat van IKEA in Malaga. We wilden lampen aanschaffen om de bovenruimte van ons huis te verlichten. Dit is nodig omdat Nootzaak eind december in ons huis verblijft om een concert te geven in B&B La Perla de Frigiliana.
Met groeten Ton
dinsdag 20 november 2012
Maar als.....
Eigenlijk ben ik lui en houd niet zo van werken, tenzij ik iemand kan verrassen.
Mijn integriteitslijst bevatte nog drie dingen: het huis van buiten schilderen, een ruzie oplossen en de vloer lakken. Om het huis te schilderen is het te laat, dat moet wachten tot volgend jaar, van de ruzie ben ik nog bang dus werd het vandaag de vloer.
Handig omdat op de laatste dag voor de vakantie te doen? Ja, want Egbert kon ik vanmorgen al vroeg op zijn logeeradres brengen. En het is wel zo handig om dit te doen, zonder verharende hond in huis en was er genoeg tijd om deze klus te doen.
De vloer is behandel met waterdragende verf en lak, waar ik trouwens niet heel erg enthousiast over ben maar ja, het zit er nu eenmaal op. Na een uur of drie was ik klaar, want dat is dan weer een voordeel van dat waterspul, je kan snel werken. En ik houd van een beetje haasten.
Eigenlijk moet ie nog een laag hebben maar dat lukte me niet meer. Dus heb ik de oppasbaas gebeld of Egbert daar na de vakantie nog een dagje extra mag verblijven. Geen punt.
"Maar hebben jullie er eigenlijk wel eens over nagedacht wat er met Egbert..... Nou eh....stel dat er iets met jullie gebeurt? Wat gebeurt er dan met Ebgert?"
Da's een goeie. Eigenlijk nooit over nagedacht. Maar ik denk dat mijn familie niet op een hondje zit te wachten.
Dus bij deze: mocht er onverhoopt iets gebeuren met ons, dan is/mag/kan/moet Egbert naar Bea.
En Rick? Die is altijd blij als ik iets van mijn lijstje heb gedaan en verrast, dat was ie ook.
Met groeten Ton
Mijn integriteitslijst bevatte nog drie dingen: het huis van buiten schilderen, een ruzie oplossen en de vloer lakken. Om het huis te schilderen is het te laat, dat moet wachten tot volgend jaar, van de ruzie ben ik nog bang dus werd het vandaag de vloer.
Handig omdat op de laatste dag voor de vakantie te doen? Ja, want Egbert kon ik vanmorgen al vroeg op zijn logeeradres brengen. En het is wel zo handig om dit te doen, zonder verharende hond in huis en was er genoeg tijd om deze klus te doen.
De vloer is behandel met waterdragende verf en lak, waar ik trouwens niet heel erg enthousiast over ben maar ja, het zit er nu eenmaal op. Na een uur of drie was ik klaar, want dat is dan weer een voordeel van dat waterspul, je kan snel werken. En ik houd van een beetje haasten.
Eigenlijk moet ie nog een laag hebben maar dat lukte me niet meer. Dus heb ik de oppasbaas gebeld of Egbert daar na de vakantie nog een dagje extra mag verblijven. Geen punt.
"Maar hebben jullie er eigenlijk wel eens over nagedacht wat er met Egbert..... Nou eh....stel dat er iets met jullie gebeurt? Wat gebeurt er dan met Ebgert?"
Da's een goeie. Eigenlijk nooit over nagedacht. Maar ik denk dat mijn familie niet op een hondje zit te wachten.
Dus bij deze: mocht er onverhoopt iets gebeuren met ons, dan is/mag/kan/moet Egbert naar Bea.
En Rick? Die is altijd blij als ik iets van mijn lijstje heb gedaan en verrast, dat was ie ook.
Met groeten Ton
maandag 19 november 2012
Eng
Ze staan al een kwartiertje te treuzelen.
Hermien gaat het laddertje op en blijft staan. Lidwien klimt ook omhoog. Hermien springt van de ladder af. Lidwien volgt.
Ondanks de nieuwsgierige aard van de kippen is dit toch te eng. Wat is er toch aan de hand in dat hok? Waar zijn de voeder- en drinkbak gebleven?
Opnieuw gaat Hermien de ladder op. De nek wordt gerekt tot het uiterste. Ze kan het nachthok inkijken maar besluit toch niet naar binnen te gaan.
Weer vijf minuten verstrijken. De kippen staan naast elkaar onder aan de ladder. Het lijkt of ze zich beraden. Uiteindelijk is het buiten te donker geworden en gaan ze direct na elkaar het hok in.
Maar nu, ik kan ze niet meer onderscheiden, komt er weer een naar buiten. De ander blijft binnen en begint uit de voederbak te pikken.
Als de dagen in de winter korter worden krijgen kippen te weinig uren licht en loopt de leg terug of stopt soms geheel. Omdat dit te ondervangen kan je verlichting in het hok maken zodat het tekort wordt aangevuld.
Daarom heb ik vandaag verlichting aangebracht en de voeder- en drinkbak in het nachthok gezet.
Kijken of ze morgen weer een eitje produceren want dat is al een paar dagen geleden.
Met groeten Ton
PS, Met de meneer van van de spinning gaat het goed.
Hermien gaat het laddertje op en blijft staan. Lidwien klimt ook omhoog. Hermien springt van de ladder af. Lidwien volgt.
Ondanks de nieuwsgierige aard van de kippen is dit toch te eng. Wat is er toch aan de hand in dat hok? Waar zijn de voeder- en drinkbak gebleven?
Opnieuw gaat Hermien de ladder op. De nek wordt gerekt tot het uiterste. Ze kan het nachthok inkijken maar besluit toch niet naar binnen te gaan.
Weer vijf minuten verstrijken. De kippen staan naast elkaar onder aan de ladder. Het lijkt of ze zich beraden. Uiteindelijk is het buiten te donker geworden en gaan ze direct na elkaar het hok in.
Maar nu, ik kan ze niet meer onderscheiden, komt er weer een naar buiten. De ander blijft binnen en begint uit de voederbak te pikken.
 |
| Nu is het net een echte villa |
 |
| Het raampje is een beetje troebel |
Als de dagen in de winter korter worden krijgen kippen te weinig uren licht en loopt de leg terug of stopt soms geheel. Omdat dit te ondervangen kan je verlichting in het hok maken zodat het tekort wordt aangevuld.
Daarom heb ik vandaag verlichting aangebracht en de voeder- en drinkbak in het nachthok gezet.
 |
| Gezellig tegen elkaar aan |
Met groeten Ton
PS, Met de meneer van van de spinning gaat het goed.
zaterdag 17 november 2012
AED
Slecht nieuws lijkt wel in golven te komen.
In onze nabijheid is in de afgelopen weken bij 5 mensen kanker geconstateerd. Ook zijn er drie stellen waarvan het huwelijk zich in een crisis bevindt of al uit elkaar is geklapt.
Berichten die ons raken maar waar je weinig aan kunt doen. Ja, praten en ondersteunen waar dat kan.
Vanmorgen halverwege de spinnning viel een van de fietsers van de fiets. Direct kwam iedereen in actie. 112 Gebeld, gestart met hartmassage en beademing. Binnen een minuut of twee was AED aangesloten. Na een minuut of 10 was de man weer bij kennis en arriveerde de ambulance. De broeders sloten de man aan op allerlei apparatuur en na een minuut of 10 zag het er gelukkig weer goed uit. De man kon zitten en praten en herkende zijn dochter- ze komen altijd samen sporten.
Wat me, achteraf pas, opviel is dat het alleen vrouwen waren die het werk hebben gedaan. En ze kregen, na dat alles een beetje achter de rug was, een staande ovatie. Dat zorgde ervoor dat er door nagenoeg iedereen een traantje werd weggepinkt.
Het geeft beslist een prettig gevoel om te weten dat er adequaat werd gereageerd en daardoor een leven is gered. Want wat werd het vanmorgen weer even duidelijk dat elk moment het laatste kan zijn.
En nu gaan we lekker de verjaardag van de buurvrouw vieren en vanavond naar 'Ik Vertrek' kijken. Het schijnt dat we in dat programma te zien zijn.
Met groeten Ton
In onze nabijheid is in de afgelopen weken bij 5 mensen kanker geconstateerd. Ook zijn er drie stellen waarvan het huwelijk zich in een crisis bevindt of al uit elkaar is geklapt.
Berichten die ons raken maar waar je weinig aan kunt doen. Ja, praten en ondersteunen waar dat kan.
Vanmorgen halverwege de spinnning viel een van de fietsers van de fiets. Direct kwam iedereen in actie. 112 Gebeld, gestart met hartmassage en beademing. Binnen een minuut of twee was AED aangesloten. Na een minuut of 10 was de man weer bij kennis en arriveerde de ambulance. De broeders sloten de man aan op allerlei apparatuur en na een minuut of 10 zag het er gelukkig weer goed uit. De man kon zitten en praten en herkende zijn dochter- ze komen altijd samen sporten.
Wat me, achteraf pas, opviel is dat het alleen vrouwen waren die het werk hebben gedaan. En ze kregen, na dat alles een beetje achter de rug was, een staande ovatie. Dat zorgde ervoor dat er door nagenoeg iedereen een traantje werd weggepinkt.
Het geeft beslist een prettig gevoel om te weten dat er adequaat werd gereageerd en daardoor een leven is gered. Want wat werd het vanmorgen weer even duidelijk dat elk moment het laatste kan zijn.
En nu gaan we lekker de verjaardag van de buurvrouw vieren en vanavond naar 'Ik Vertrek' kijken. Het schijnt dat we in dat programma te zien zijn.
Met groeten Ton
Bezuinigen
Was jij ook om half vijf wakker?
Omdat ook wij ons laten meeslepen in de verontrustende berichten over de crisis zijn we een paar maanden geleden gaan kijken waar we op kunnen bezuinigen.
Het aantal reisjes naar Spanje? Neeeee.
Uit eten dan? Ach wat kost een Chineesje nou helemaal?
Het NRC d'r uit?
Mwha, geen tv en geen krant dat lijkt me niet handig.
Totdat ik in Utrecht liep en werd aangesproken door een student die me aan het NRC wilde hebben.
Maar die lees ik al, gaf ik als antwoord.
Toch heb ik misschien een mooi aanbod voor u.
Een jaar lang de papieren NRC next voor 163 euro en als bonus kunt hem ook nog digitaal ontvangen.
Kijk dat leek me wel wat. Én besparen en meteen ondervinden of een digitale versie prettig is.
Na anderhalve maand is het wel ongeveer duidelijk.
We worden elke dag om 4.30 wakker van de krant die in de bus valt.
De Next is door ons te licht bevonden.
Het digitaal lezen bevalt goed en zeer prettig om de krant te kunnen lezen in Spanje.
Tijd om het abonnement om te zetten naar de digitale versie van de 'gewone' krant.
Met groeten Ton
Omdat ook wij ons laten meeslepen in de verontrustende berichten over de crisis zijn we een paar maanden geleden gaan kijken waar we op kunnen bezuinigen.
Het aantal reisjes naar Spanje? Neeeee.
Uit eten dan? Ach wat kost een Chineesje nou helemaal?
Het NRC d'r uit?
Mwha, geen tv en geen krant dat lijkt me niet handig.
Totdat ik in Utrecht liep en werd aangesproken door een student die me aan het NRC wilde hebben.
Maar die lees ik al, gaf ik als antwoord.
Toch heb ik misschien een mooi aanbod voor u.
Een jaar lang de papieren NRC next voor 163 euro en als bonus kunt hem ook nog digitaal ontvangen.
Kijk dat leek me wel wat. Én besparen en meteen ondervinden of een digitale versie prettig is.
Na anderhalve maand is het wel ongeveer duidelijk.
We worden elke dag om 4.30 wakker van de krant die in de bus valt.
De Next is door ons te licht bevonden.
Het digitaal lezen bevalt goed en zeer prettig om de krant te kunnen lezen in Spanje.
Tijd om het abonnement om te zetten naar de digitale versie van de 'gewone' krant.
Met groeten Ton
donderdag 15 november 2012
Blaadjes
Als ik de binnenkant van de auto schoonmaak, wil jij dan naar de wasserette voor de buitenkant?
Het fascineert me altijd als ik zie hoe puzzelstukjes in elkaar vallen.
Ik ging gisteravond met de auto naar Hoofddorp voor de laatste avond van mijn Landmark seminar. Rick had een lezing in Zeist, goed bereikbaar met de trein. Beiden zouden we zo rond 23.30 weer thuis zijn.
Een van de cursisten vroeg me of ik haar thuis wilde brengen in Krommenie. Geen probleem. Net op het moment dat ik bij haar voordeur stil stond belde Rick. "Zou je mij om kwart voor twaalf willen ophalen van station Uitgeest. Er heeft iemand zelfmoord gepleegd en de treinen gaan niet verder."
Mag het ook Krommenie zijn antwoordde ik, ik sta daar namelijk.
Nadat ik afscheid had genomen van mijn mede cursiste reed ik naar het station. Ik moest daar sowieso een half uur wachten. Maar dat werd uiteindelijk bijna een uur.
Nu is wachten niet mijn sterkste kant maar geïnspireerd door het seminar liet ik me niet meeslepen in het drama wat ik daar altijd van maak. Het was koud en zo gauw ik de motor had afgezet werd het binnen nogal onbehaaglijk. Wel prettig dat ik de auto had schoongemaakt en de deken van Egbert had gewassen zodat ik die lekker om mijn benen kon slaan. Vervolgens had ik alle tijd om even te denken.
Als ik geconfronteerd word met leed, in dit geval een zelfmoord, tel ik mijn zegeningen. Wat ben ik toch een bevoorrecht mens. Ik heb een liefdevolle partner, een schone auto, een hond en een Ipad. Die laatste hielp mij door het extra half uur wachten heen want op de de app Goodreader staan alle muziekstukken van Nootzaak, dus kon ik die oefenen.
En vandaag was ik nog steeds in de dankbaar stand. Ondanks het grijze koude weer heb ik heerlijk met de honden door het bos gewandeld en later, in alle rust, met een beker chocolademelk binnen handbereik, in mijn verjaardagsboek gelezen.
Maar waar ik het meest dankbaar voor ben is het feit dat ik, zonder probleem, de blaadjes kan zien vallen.
Met groeten Ton
Het fascineert me altijd als ik zie hoe puzzelstukjes in elkaar vallen.
Ik ging gisteravond met de auto naar Hoofddorp voor de laatste avond van mijn Landmark seminar. Rick had een lezing in Zeist, goed bereikbaar met de trein. Beiden zouden we zo rond 23.30 weer thuis zijn.
Een van de cursisten vroeg me of ik haar thuis wilde brengen in Krommenie. Geen probleem. Net op het moment dat ik bij haar voordeur stil stond belde Rick. "Zou je mij om kwart voor twaalf willen ophalen van station Uitgeest. Er heeft iemand zelfmoord gepleegd en de treinen gaan niet verder."
Mag het ook Krommenie zijn antwoordde ik, ik sta daar namelijk.
Nadat ik afscheid had genomen van mijn mede cursiste reed ik naar het station. Ik moest daar sowieso een half uur wachten. Maar dat werd uiteindelijk bijna een uur.
Nu is wachten niet mijn sterkste kant maar geïnspireerd door het seminar liet ik me niet meeslepen in het drama wat ik daar altijd van maak. Het was koud en zo gauw ik de motor had afgezet werd het binnen nogal onbehaaglijk. Wel prettig dat ik de auto had schoongemaakt en de deken van Egbert had gewassen zodat ik die lekker om mijn benen kon slaan. Vervolgens had ik alle tijd om even te denken.
Als ik geconfronteerd word met leed, in dit geval een zelfmoord, tel ik mijn zegeningen. Wat ben ik toch een bevoorrecht mens. Ik heb een liefdevolle partner, een schone auto, een hond en een Ipad. Die laatste hielp mij door het extra half uur wachten heen want op de de app Goodreader staan alle muziekstukken van Nootzaak, dus kon ik die oefenen.
En vandaag was ik nog steeds in de dankbaar stand. Ondanks het grijze koude weer heb ik heerlijk met de honden door het bos gewandeld en later, in alle rust, met een beker chocolademelk binnen handbereik, in mijn verjaardagsboek gelezen.
Maar waar ik het meest dankbaar voor ben is het feit dat ik, zonder probleem, de blaadjes kan zien vallen.
Met groeten Ton
woensdag 14 november 2012
Ach, waarom niet.
Ook ik heb mijn ideeën over de "Sinterklaas versus Kerstman strijd".
Maar toen begin september de eerste pepernoten in de supermarkt verschenen dacht ik 'ik ga me er niet druk om maken'. Heb ze ze zelfs eind september al gekocht om mee te nemen naar Spanje voor onze vrienden Remco en André van La Perla de Frigiliana. En inmiddels hebben Rick en ik al een paar zakken zelf opgepeuzeld want ze zijn tenslotte lekker.
Bij Nootzaak zijn het de kerstgedachten die de hoofdrol spelen. Zullen we de volgende keer met de kerstattributen oefenen? werd er vorige week geopperd. Dus ging ik gister de zolder op om de spulletjes tevoorschijn te halen. Hoeden, petten, een kribje, wat speelgoedbeesten - het gaat tenslotte om een kindje - verlichting en de kerstboom.
We hebben er goed mee geoefend maar dat ging wel een beetje ten koste van de zang. Het is toch een beetje onwennig, de Sint is nog maar net ingescheept en komt pas aanstaande zaterdag in Nederland aan.
Tijdens het opruimen begon ik onraad te ruiken.
Wat ga je met die boom doen? vroeg ik aan Rick
Ach, met de Kerst zijn we nagenoeg niet thuis en daags daarna gaan we naar Spanje. Waarom zouden we die boom alvast niet laten staan?
Ik moest wel een keertje slikken.
Met groeten Ton
Maar toen begin september de eerste pepernoten in de supermarkt verschenen dacht ik 'ik ga me er niet druk om maken'. Heb ze ze zelfs eind september al gekocht om mee te nemen naar Spanje voor onze vrienden Remco en André van La Perla de Frigiliana. En inmiddels hebben Rick en ik al een paar zakken zelf opgepeuzeld want ze zijn tenslotte lekker.
Bij Nootzaak zijn het de kerstgedachten die de hoofdrol spelen. Zullen we de volgende keer met de kerstattributen oefenen? werd er vorige week geopperd. Dus ging ik gister de zolder op om de spulletjes tevoorschijn te halen. Hoeden, petten, een kribje, wat speelgoedbeesten - het gaat tenslotte om een kindje - verlichting en de kerstboom.
We hebben er goed mee geoefend maar dat ging wel een beetje ten koste van de zang. Het is toch een beetje onwennig, de Sint is nog maar net ingescheept en komt pas aanstaande zaterdag in Nederland aan.
Tijdens het opruimen begon ik onraad te ruiken.
Wat ga je met die boom doen? vroeg ik aan Rick
Ach, met de Kerst zijn we nagenoeg niet thuis en daags daarna gaan we naar Spanje. Waarom zouden we die boom alvast niet laten staan?
Ik moest wel een keertje slikken.
Met groeten Ton
dinsdag 13 november 2012
Gastronomie 2012
Voor gratis toegangskaarten klik op deze link, stond er te lezen op de blog Terras Personas.
Nu volg ik die blog al een jaar of drie en heb van schrijver Ruud al heel wat opgestoken waar het olijfbomen onderhoud betreft. Ruud maakt wijn en olijfolie van de druiven en olijven uit eigen gaard.
Veel werk en ik bewonder zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen. Dus toen ik de link zag staan om gratis toegang te krijgen voor gastronomie 2012, waar hij een stand heeft, was ik meteen te porren.
Toen ik eenmaal in de jaarbeurs was begon mijn kokshart sneller te slaan. Overal stands met de meest exquise wijnen, oliën, hammen, worsten, zoetigheden etcetera.
Nu ben ik, volgens de Chinese dierenriem, geboren in het jaar van de hond. Niet dat ik daar in geloof maar één ding herken ik wel en dat is dat ik mijn voedsel als een hond naar binnen werk. Ik schrok, kauw nauwelijks en proeven? Eten doe ik eigenlijk meer werktuigelijk, het is nodig en mijn motto is: the vetter the better.
Vanmorgen ging het over proeven, dus dat vroeg om een aanpassing in denken.
Ik begon bij Ruud (www.terrapersonas.com) met een witte wijn, niet mijn favoriete kleur maar als ik er even de tijd voor neem en de smaak op me laat inwerken proef ik van alles en vind ik hem lekker.
De kennis die ik heb opgedaan in de 10 jaar dat ik in een fabriek voor smaakmiddelen heb gewerkt komt dan weer boven. Ik ben daar uitgebreid getraind om afzonderlijke smaken te herkennen. Daarna drie heerlijke rode wijnen en....voor mij geheel nieuw: olijfolie proeven. Wat een verschil met de supermarkt olie. Ik herkende een bittertje en een beetje peper maar ook de smaak van chlorofyl. Zeg maar de geur van vers gemaaid gras. Dat laatste klinkt de meesten waarschijnlijk
niet als een heel lekker maar het is een natuurlijk onderdeel van natuurlijke levensmiddelen en wordt vaak exta toegevoegd om de smaak te versterken.
Het was heel leuk om Ruud eens in levende lijve te zien en te spreken en ik wens hem dan ook veel succes met zijn bedrijf toe.
En omdat ik toch op de beurs was heb ik uitgebreid sherry geproefd, in mijn beste Spaans natuurlijk. En wat bleek "We leveren ook aan Casa Luque in Nerja". Een reden om eens naar dat restaurant te gaan.
Ook nog bij Sabor Puro langs geweest voor turron en olijfolie. Ook daar een leuk gesprek met de Nederlandse eigenaresse die in de Alpujarras woont. (info saborpuro.nl)
Kortom, een leuke, leerzame en snoeperige dag gehad.
De Chinese dierenriem heeft geen schildpad maar ik zou toch eens kunnen kijken, zeker wat eten en proeven betreft, om wat meer op dat dier te lijken.
Met groeten Ton
Nu volg ik die blog al een jaar of drie en heb van schrijver Ruud al heel wat opgestoken waar het olijfbomen onderhoud betreft. Ruud maakt wijn en olijfolie van de druiven en olijven uit eigen gaard.
Veel werk en ik bewonder zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen. Dus toen ik de link zag staan om gratis toegang te krijgen voor gastronomie 2012, waar hij een stand heeft, was ik meteen te porren.
Toen ik eenmaal in de jaarbeurs was begon mijn kokshart sneller te slaan. Overal stands met de meest exquise wijnen, oliën, hammen, worsten, zoetigheden etcetera.
Nu ben ik, volgens de Chinese dierenriem, geboren in het jaar van de hond. Niet dat ik daar in geloof maar één ding herken ik wel en dat is dat ik mijn voedsel als een hond naar binnen werk. Ik schrok, kauw nauwelijks en proeven? Eten doe ik eigenlijk meer werktuigelijk, het is nodig en mijn motto is: the vetter the better.
Vanmorgen ging het over proeven, dus dat vroeg om een aanpassing in denken.
Ik begon bij Ruud (www.terrapersonas.com) met een witte wijn, niet mijn favoriete kleur maar als ik er even de tijd voor neem en de smaak op me laat inwerken proef ik van alles en vind ik hem lekker.
De kennis die ik heb opgedaan in de 10 jaar dat ik in een fabriek voor smaakmiddelen heb gewerkt komt dan weer boven. Ik ben daar uitgebreid getraind om afzonderlijke smaken te herkennen. Daarna drie heerlijke rode wijnen en....voor mij geheel nieuw: olijfolie proeven. Wat een verschil met de supermarkt olie. Ik herkende een bittertje en een beetje peper maar ook de smaak van chlorofyl. Zeg maar de geur van vers gemaaid gras. Dat laatste klinkt de meesten waarschijnlijk
niet als een heel lekker maar het is een natuurlijk onderdeel van natuurlijke levensmiddelen en wordt vaak exta toegevoegd om de smaak te versterken.
Het was heel leuk om Ruud eens in levende lijve te zien en te spreken en ik wens hem dan ook veel succes met zijn bedrijf toe.
En omdat ik toch op de beurs was heb ik uitgebreid sherry geproefd, in mijn beste Spaans natuurlijk. En wat bleek "We leveren ook aan Casa Luque in Nerja". Een reden om eens naar dat restaurant te gaan.
Ook nog bij Sabor Puro langs geweest voor turron en olijfolie. Ook daar een leuk gesprek met de Nederlandse eigenaresse die in de Alpujarras woont. (info saborpuro.nl)
Kortom, een leuke, leerzame en snoeperige dag gehad.
De Chinese dierenriem heeft geen schildpad maar ik zou toch eens kunnen kijken, zeker wat eten en proeven betreft, om wat meer op dat dier te lijken.
Met groeten Ton
maandag 12 november 2012
Klungelig
Een paar jaar geleden is het stationscentrum volledig op de schop genomen. Er zijn appartementencomplexen met winkels gebouwd en de straten zijn heringericht en aangepast. Over dat laatste wordt al jaren gemopperd.
Vandaag ging ik nog even een snelle boodschap halen in de supermarkt. Ik fiets terug over het fietspad, dat een beetje knullig is ingepast tussen een paar winkels en wil de doorgaande weg oversteken. Ik zie dat spoorbomen net bezig zijn om te openen dus ik ga nog even sneller fietsen om te kunnen oversteken voordat de auto' gaan rijden.
Op het moment dat ik de laatste winkel passeer komt er een man met een hond van rechts. Totaal niet gezien en het eerste wat ik merkte was dat ik werd vastgegrepen.We gaven beiden een schreeuw en stonden abrupt stil. Gelukkig had hij de tegenwoordigheid van geest mij vast te grijpen anders had ik op mijn snufferd gelegen.
En wat doe je dan na zo iets? Je mompelt beiden wat en gaat er als een haas vandoor.
Na twee minuten was ik thuis maar na vijf minuten ging het hart pas rustiger slaan. Nu weet ik dat de man in de buurt woont want ik zie hem wel eens met de hond wandelen. Dus ging ik bij het raam zitten in de verwachting dat hij langs zou lopen wat gebeurde. Ik liep naar buiten om mijn excuses aan te bieden en te vragen of hij zich niet had bezeerd. (aanvaard en nee) Waar na hij zijn excuses aanbood voor het feit dat hij tegen me had gevloekt.(had ik in de paniek niet gehoord) Daarna ontstond een gesprek over het ietwat klungelig ingepaste fietspad en mijn belofte daar toch wat rustiger over te gaan steken.
Met groeten Ton
Vandaag ging ik nog even een snelle boodschap halen in de supermarkt. Ik fiets terug over het fietspad, dat een beetje knullig is ingepast tussen een paar winkels en wil de doorgaande weg oversteken. Ik zie dat spoorbomen net bezig zijn om te openen dus ik ga nog even sneller fietsen om te kunnen oversteken voordat de auto' gaan rijden.
Op het moment dat ik de laatste winkel passeer komt er een man met een hond van rechts. Totaal niet gezien en het eerste wat ik merkte was dat ik werd vastgegrepen.We gaven beiden een schreeuw en stonden abrupt stil. Gelukkig had hij de tegenwoordigheid van geest mij vast te grijpen anders had ik op mijn snufferd gelegen.
En wat doe je dan na zo iets? Je mompelt beiden wat en gaat er als een haas vandoor.
Na twee minuten was ik thuis maar na vijf minuten ging het hart pas rustiger slaan. Nu weet ik dat de man in de buurt woont want ik zie hem wel eens met de hond wandelen. Dus ging ik bij het raam zitten in de verwachting dat hij langs zou lopen wat gebeurde. Ik liep naar buiten om mijn excuses aan te bieden en te vragen of hij zich niet had bezeerd. (aanvaard en nee) Waar na hij zijn excuses aanbood voor het feit dat hij tegen me had gevloekt.(had ik in de paniek niet gehoord) Daarna ontstond een gesprek over het ietwat klungelig ingepaste fietspad en mijn belofte daar toch wat rustiger over te gaan steken.
Met groeten Ton
zaterdag 10 november 2012
Structuur
In 1989/1990 heb ik jaar lang over de wereld gereisd. Tijdens dat jaar heb ik een paar keer vakantie gehouden. Veel mensen lachten me uit: maar je hebt toch hele jaar vakantie?
Klopt. Maar omdat er geen structuur is tijdens zo'n reis was ik de enige die me ergens toe moest/kon zetten iets te ondernemen. Vaak genoeg ben ik mensen tegengekomen die op pleisterplaatsen bleven hangen, soms wel maanden, in Thailand of Bali. Het vraagt tenslotte doorzettingsvermogen om jezelf te dwingen dingen te doen, hoe leuk ze ook zijn.
Alle dingen die ik op het moment doe, doe ik uit vrije wil en vind ik leuk. Maar net als met de wereldreis moet ik me er wel toe zetten ze te doen. En eigenlijk ben ik daar een beetje zat van. Ik heb een stok achter de deur nodig van een vaste baan zodat ik zelf geen verantwoording hoef te nemen. Ik moet dan 'gewoon' naar mijn werk.
Toch is dat niet wat ik wil. Vrijwilligers werk vind ik zeer inspirerend om te doen en de vrijheid is ook aantrekkelijk. Tijdens de cursus van de VPTZ die ik vorige week volgde waren veel cursisten werkzaam in een Hospice. Uit hun verhalen haalde ik dat, dat meer structuur geeft. Er worden roosters gemaakt waar je de jouw geschikte tijden invult. Je hebt binnen je werktijd meerdere taken te doen en bent altijd met minstens één collega samen.
Vanmiddag gebeld met het Hospice in Alkmaar en heb maandag een afspraak.
Met groeten Ton
donderdag 8 november 2012
Bunkers
Donderdag, Okkiedag.
Vanmiddag lekker naar het strand gegaan. Het bleef droog met af en toe een zonnetje en het waaide stevig en daar maakten zweefvliegers dankbaar gebruik van.
Als kind was het ten strengste verboden om de zeeduinen te betreden. Aan de voet van de duinen stond dan ook een hek met prikkeldraad. Ook mijn ouders verboden het ons het duin in te gaan omdat die duinen ons moesten beschermen tegen de zee.
De laatste jaren is bij Rijskwaterstaat een nieuw inzicht ontstaan. De duinen mogen weer stuiven. Om er dynamiek te laten ontstaan zodat zeldzame planten weer een kans krijgen.
Een jaar of 15 geleden is er zelfs een doorgang gegraven in de duinen bij Bergen zodat bij storm zeewater het duin kan binnen stromen. De Kerf, het is een mooi gebied geworden.
Het hek aan de duinvoet wordt al een paar jaar niet meer geplaatst. (in de winter werd het altijd weer weggehaald) Ook worden er geen helmplanten meer geplant die het zand vasthouden. Dus waar ik als kind een gesloten duin zag vanaf het strand zijn er nu behoorlijk wat gaten gevallen.
Een bijkomstigheid is dat op sommige plaatsen de resten van bunkers uit de tweede Wereldoorlog tevoorschijn komen. Niet dat dat nu zo mooi is maar ik was ze eigenlijk totaal vergeten. De bunkers die echt op het strand stonden zijn in de jaren 70 opgeblazen met dynamiet en afgevoerd. Van de bunkers die in het duin stonden zijn de alleen bovengrondse delen gesloopt. De ondergrondse delen zijn nu dus weer zichtbaar.
Als kind kwamen we heel vaak op strand en wandelden dan vaak richting Egmond aan Zee. We kregen van mijn moeder dan wel eens te horen "Niet verder dan de tweede bunker hoor want we gaan over een uur naar huis". En het was altijd een beetje eng om de bunkers te beklimmen of binnen te gaan. Ik deed dat eigenlijk alleen als mijn vader of een van mijn oudere broers meegingen.
Met groeten Ton
Vanmiddag lekker naar het strand gegaan. Het bleef droog met af en toe een zonnetje en het waaide stevig en daar maakten zweefvliegers dankbaar gebruik van.
Als kind was het ten strengste verboden om de zeeduinen te betreden. Aan de voet van de duinen stond dan ook een hek met prikkeldraad. Ook mijn ouders verboden het ons het duin in te gaan omdat die duinen ons moesten beschermen tegen de zee.
De laatste jaren is bij Rijskwaterstaat een nieuw inzicht ontstaan. De duinen mogen weer stuiven. Om er dynamiek te laten ontstaan zodat zeldzame planten weer een kans krijgen.
Een jaar of 15 geleden is er zelfs een doorgang gegraven in de duinen bij Bergen zodat bij storm zeewater het duin kan binnen stromen. De Kerf, het is een mooi gebied geworden.
Het hek aan de duinvoet wordt al een paar jaar niet meer geplaatst. (in de winter werd het altijd weer weggehaald) Ook worden er geen helmplanten meer geplant die het zand vasthouden. Dus waar ik als kind een gesloten duin zag vanaf het strand zijn er nu behoorlijk wat gaten gevallen.
Een bijkomstigheid is dat op sommige plaatsen de resten van bunkers uit de tweede Wereldoorlog tevoorschijn komen. Niet dat dat nu zo mooi is maar ik was ze eigenlijk totaal vergeten. De bunkers die echt op het strand stonden zijn in de jaren 70 opgeblazen met dynamiet en afgevoerd. Van de bunkers die in het duin stonden zijn de alleen bovengrondse delen gesloopt. De ondergrondse delen zijn nu dus weer zichtbaar.Als kind kwamen we heel vaak op strand en wandelden dan vaak richting Egmond aan Zee. We kregen van mijn moeder dan wel eens te horen "Niet verder dan de tweede bunker hoor want we gaan over een uur naar huis". En het was altijd een beetje eng om de bunkers te beklimmen of binnen te gaan. Ik deed dat eigenlijk alleen als mijn vader of een van mijn oudere broers meegingen.
Met groeten Ton
woensdag 7 november 2012
Tweede kans
Wilt u misschien zo'n plantje? Vroeg de caissière bij de VOMAR aan de vrouw die voor mij stond. Nee, was haar antwoord.
Ik kreeg na het afrekenen dezelfde vraag maar antwoordde, ja, Mag ik die ook van die mevrouw?
Natuurlijk, maar u kunt ook naar de service balie dan krijgt u een hele bak. We zijn blij als mensen ze willen meenemen.
Dus ging ik met een bak viooltjes naar huis die er, op zijn zachts gezegd, nogal armetierig uitzagen.
Maar uit ervaring weet ik dat, met een beetje aandacht die plantjes het geweldig gaan doen.
Vanmorgen werd ik om 5 uur wakker en mijn eerste gedachte was: zou ie gewonnen hebben?
Toch kon zelfs deze vraag mij niet zo vroeg uit bed krijgen. Pas na zevenen las ik op FB, bij gebrek aan een TV, dat Barack Obama is herkozen.
Met groeten Ton
Ik kreeg na het afrekenen dezelfde vraag maar antwoordde, ja, Mag ik die ook van die mevrouw?
Natuurlijk, maar u kunt ook naar de service balie dan krijgt u een hele bak. We zijn blij als mensen ze willen meenemen.
Dus ging ik met een bak viooltjes naar huis die er, op zijn zachts gezegd, nogal armetierig uitzagen.
Maar uit ervaring weet ik dat, met een beetje aandacht die plantjes het geweldig gaan doen.
Toch kon zelfs deze vraag mij niet zo vroeg uit bed krijgen. Pas na zevenen las ik op FB, bij gebrek aan een TV, dat Barack Obama is herkozen.
Met groeten Ton
maandag 5 november 2012
Borriquito
Mannen kunnen geen twee dingen tegelijk doen.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen op deze regel. Ik kan namelijk tegelijk snert maken en lezen en er kwam al lezend een leuke anekdote boven.
Ik lees het boek:'Pelgrim zonder God van Herman Vuisje.
Regelmatig vertel ik in dit blog over de verhalen die door pelgrims worden verteld. Het is heerlijk om die te horen en ook boeken zijn, over het algemeen, interessant. Zeker als je een bevestiging hoort van je eigen ervaringen.
" Ontmoeting met de ander.....als deze pastoor in een echt gesprek geïnteresseerd was geweest, had hij ongetwijfeld de Emmaüsgangers aangehaald" dit verteld Vuijsje over een pastoor in Frankrijk.
Onze ervaring was met een pater in Spanje.
Na een flinke dagmars kwamen wij 10 jaar geleden in Rabe de las Calzadas. Een heel gastvrij echtpaar bood dagelijks aan pelgrims gratis slaapplaats en maaltijd aan.
" U hebt een gelukje want de pastoor eet mee vanavond"
De pastoor bleek een Ierse man van rond de 35 jaar te zijn en beschikte niet alleen over veel te veel vet maar ook over een gigantisch ego.
In het uur dat de maaltijd duurde heeft hij 2 minuten zijn mond gehouden en dat was tijdens het stille gebed.
Hij was een zeer succesvol operazanger geweest maar had dat opgegeven voor een leven in dienst van de mensheid. Dat hij alles had opgegeven om in dit kleine dorp de boeren bevolking te leiden. Hij gaf daar voorbeelden van maar in alles gaf hij blijk van zijn eigen grootsheid. Hij leek totaal niet geïnteresseerd in zijn kudde of de 5 pelgrims aan tafel. Oreerde er vrolijk op los dat hij 6 talen vloeiend sprak en demonstreerde dit ook steeds.
Toevallig kende Rick een Spaans lied en hief dit ook meteen aan.
Borriquito come tu ru ru
Que no sabes ni la u ru ru
Borriquito come tu ru ru
Yo se mas que tu
Vertaling:
Ezeltje zoals jij
Die niet eens de u kent
Ezeltje zoals jij
Ik weet meer dan jij
Het refreintje was genoeg om de pater zeer uit zijn humeur te doen geraken en het nagerecht werd versneld ingezet en onder een groots zwijgen genuttigd.
We hebben dit refrein nog verschillende keren gezongen als het wandelen tegenzat en meestal eindigden we met de slappe lach.
Met groeten Ton
Er zijn natuurlijk uitzonderingen op deze regel. Ik kan namelijk tegelijk snert maken en lezen en er kwam al lezend een leuke anekdote boven.
Ik lees het boek:'Pelgrim zonder God van Herman Vuisje.
Regelmatig vertel ik in dit blog over de verhalen die door pelgrims worden verteld. Het is heerlijk om die te horen en ook boeken zijn, over het algemeen, interessant. Zeker als je een bevestiging hoort van je eigen ervaringen.
" Ontmoeting met de ander.....als deze pastoor in een echt gesprek geïnteresseerd was geweest, had hij ongetwijfeld de Emmaüsgangers aangehaald" dit verteld Vuijsje over een pastoor in Frankrijk.
Onze ervaring was met een pater in Spanje.
Na een flinke dagmars kwamen wij 10 jaar geleden in Rabe de las Calzadas. Een heel gastvrij echtpaar bood dagelijks aan pelgrims gratis slaapplaats en maaltijd aan.
" U hebt een gelukje want de pastoor eet mee vanavond"
De pastoor bleek een Ierse man van rond de 35 jaar te zijn en beschikte niet alleen over veel te veel vet maar ook over een gigantisch ego.
In het uur dat de maaltijd duurde heeft hij 2 minuten zijn mond gehouden en dat was tijdens het stille gebed.
Hij was een zeer succesvol operazanger geweest maar had dat opgegeven voor een leven in dienst van de mensheid. Dat hij alles had opgegeven om in dit kleine dorp de boeren bevolking te leiden. Hij gaf daar voorbeelden van maar in alles gaf hij blijk van zijn eigen grootsheid. Hij leek totaal niet geïnteresseerd in zijn kudde of de 5 pelgrims aan tafel. Oreerde er vrolijk op los dat hij 6 talen vloeiend sprak en demonstreerde dit ook steeds.
Toevallig kende Rick een Spaans lied en hief dit ook meteen aan.
Borriquito come tu ru ru
Que no sabes ni la u ru ru
Borriquito come tu ru ru
Yo se mas que tu
Vertaling:
Ezeltje zoals jij
Die niet eens de u kent
Ezeltje zoals jij
Ik weet meer dan jij
Het refreintje was genoeg om de pater zeer uit zijn humeur te doen geraken en het nagerecht werd versneld ingezet en onder een groots zwijgen genuttigd.
We hebben dit refrein nog verschillende keren gezongen als het wandelen tegenzat en meestal eindigden we met de slappe lach.
Met groeten Ton
zondag 4 november 2012
Ga je al?
Je doet meer voor de VPTZ dan voor je moeder, kreeg ik een paar weken geleden naar mijn hoofd geslingerd.
Het is steeds anders dan je denkt. Kom ik vandaag met een kan thee bij mijn moeder, zitten alle dames achter een beker thee.
Ja, we zijn een beetje laat vandaag, antwoordde de gastvrouw op mijn vraag.
Ik schonk een beker voor mezelf in en ging naast mijn moeder zitten maar omdat ze steeds zat te slapen sprak ik wat met de andere bewoners.
Na een uur pakte ik mijn spulletjes in, waarop mijn moeder zei, ga je al, je bent er net. Ze kreeg direct bijval van mevrouw Vraagbaak; je bent er pas tien minuten.
Een van de meest voorkomende gedachten van de mens is, dat hij te kort schiet.
Deze gedachte kwam al boven tijdens het gesprek met de andere bewoners. "Ik kom toch voor mijn moeder, ik moet toch eigenlijk meer met haar praten, waarom houd ik het maar een uurtje vol?"
Deze gedachte van tekortkoming werd vervolgens ook nog versterkt door de uitspraak, ga je al? (zie je wel, niet genoeg dus)
Wonderlijk om te ervaren dat we onszelf zo op de kop geven. Daar hebben we een ander dus blijkbaar helemaal niet voor nodig maar ze kunnen er wel een schepje bovenop doen.
Nu kunnen we een ander niet veranderen dus die uitspraken blijven gewoon komen.
Ik kan alleen iets aan mijn eigen gedachten doen.
Nu ik dit zo schrijf bedenk ik: wat ontbreekt er, dat als het er wel zou zijn, een verschil zou maken?De woorden die bij me opkomen zijn humor en compassie.
Zowel met mezelf als met de ander.
Met groeten Ton
Het is steeds anders dan je denkt. Kom ik vandaag met een kan thee bij mijn moeder, zitten alle dames achter een beker thee.
Ja, we zijn een beetje laat vandaag, antwoordde de gastvrouw op mijn vraag.
Ik schonk een beker voor mezelf in en ging naast mijn moeder zitten maar omdat ze steeds zat te slapen sprak ik wat met de andere bewoners.
Na een uur pakte ik mijn spulletjes in, waarop mijn moeder zei, ga je al, je bent er net. Ze kreeg direct bijval van mevrouw Vraagbaak; je bent er pas tien minuten.
Een van de meest voorkomende gedachten van de mens is, dat hij te kort schiet.
Deze gedachte kwam al boven tijdens het gesprek met de andere bewoners. "Ik kom toch voor mijn moeder, ik moet toch eigenlijk meer met haar praten, waarom houd ik het maar een uurtje vol?"
Deze gedachte van tekortkoming werd vervolgens ook nog versterkt door de uitspraak, ga je al? (zie je wel, niet genoeg dus)
Wonderlijk om te ervaren dat we onszelf zo op de kop geven. Daar hebben we een ander dus blijkbaar helemaal niet voor nodig maar ze kunnen er wel een schepje bovenop doen.
Nu kunnen we een ander niet veranderen dus die uitspraken blijven gewoon komen.
Ik kan alleen iets aan mijn eigen gedachten doen.
Nu ik dit zo schrijf bedenk ik: wat ontbreekt er, dat als het er wel zou zijn, een verschil zou maken?De woorden die bij me opkomen zijn humor en compassie.
Zowel met mezelf als met de ander.
Met groeten Ton
zaterdag 3 november 2012
En de tijd schrijdt voort
Toen we een paar jaar geleden probeerden om mijn moeder naar een dagopvang te laten gaan was ze zeer stellig. "Maar ik ga niet naar de Eikenborg (verpleeghuis) want daar zit Gre (zus) want die is gek.(Ze maakt een draaiende beweging met haar hand voor haar hoofd. Tante lijdt ook aan dementie.)
Maar uiteindelijk ging ze toch een keer naar de Eikenborg. Ze werd 's morgens opgehaald door een bus en zeer tot de verbazing van mijn zus, die haar begeleidde, zat tante daar al in. Vreemd want tante woont in de plaats waar zich de dagverzorging bevindt.
Mijn moeder ziet mijn tante zitten, neemt plaats naast haar en samen gaan ze geanimeerd klagend over de dagverzorging die richting uit.
Inmiddels zit mijn moeder in een verpleeghuis en is tante vandaag begraven.
Met groeten Ton
Maar uiteindelijk ging ze toch een keer naar de Eikenborg. Ze werd 's morgens opgehaald door een bus en zeer tot de verbazing van mijn zus, die haar begeleidde, zat tante daar al in. Vreemd want tante woont in de plaats waar zich de dagverzorging bevindt.
Mijn moeder ziet mijn tante zitten, neemt plaats naast haar en samen gaan ze geanimeerd klagend over de dagverzorging die richting uit.
Inmiddels zit mijn moeder in een verpleeghuis en is tante vandaag begraven.
Met groeten Ton
donderdag 1 november 2012
Steun
Opnieuw twee dagen, met 17 vrijwilligers, een cursus gedaan voor de Palliatievezorg met als thema' zingeving'.
Dat ik in deze cursus kon zijn had ik te danken aan de coördinatrice van de VPTZ in Heiloo. Over haar heb ik 1oktober een blog geschreven omdat ze een zeer betrokken vrouw is die er van alles aan doet om de vrijwilligers te ondersteunen.
Dus toen ik gisteravond laat een bericht kreeg dat ze ernstig ziek is was ik dan ook geschokt. En wat bijzonder om dit bericht te krijgen op het moment dat ik op een plek zit die zij voor me heeft geregeld.
Een betere plaats en gezelschap om de eerste klap op te vangen is er niet.
Met groeten Ton
dinsdag 30 oktober 2012
Lastig trekje
Ik weet het van mezelf: ik ben arrogant.
Niet dat ik dat heel erg vind, het hoort bij me. Soms levert het me wat op en soms staat het in de weg.
Nadat ik vorig jaar bij Blair ging zingen vroeg de dirigent na een paar weken of ik even bij de piano wilde komen. Hij wilde kijken of ik me thuis voelde als tenor.
Tegelijkertijd polste hij of ik bij Nootzaak wilde komen zingen.
Van Nootzaak had ik nog nooit gehoord en zei direct dat ik dat wel een paar weken wilde proberen. Ik vond het meer dan leuk om in zo'n klein clubje te zingen waar het niveau ook nog eens bovengemiddeld is. Geen haar op mijn hoofd twijfelde eraan dat ik dat niet zou kunnen. Ik kan noten lezen, ben muzikaal en trouwens; het is toch gewoon een zangclubje? (In dit laatste zit mijn arrogantie)
18 December een goed concert gezongen in de remonstrantse kerk en ook het zingen tijdens de kerst diners in hotel Den Helder verliep goed.
Inmiddels zijn we een jaar verder en alweer een paar weken bezig met het kerstrepertoire en wat valt me op? Het lijken wel andere liederen die we zingen. Het klinkt ook anders. Nu ik opnieuw bezig ben met instuderen kom ik erachter dat ik vorig jaar op veel plekken iets anders heb gezonden dan dat er op papier staat. En ik daar toen niets van gemerkt.
Toen ik dit besprak met Olaf zei hij: daaraan kun je zien dat je veel hebt geleerd het afgelopen jaar.
En met de laatste zin heb ik het dan als arro moeilijk want ik wil alleen maar horen dat ik het al goed kón.
In ieder geval wordt het dit jaar nog mooier dan vorig jaar.
En dat is natuurlijk niet alleen mijn verdienste.
Met groeten Ton
Niet dat ik dat heel erg vind, het hoort bij me. Soms levert het me wat op en soms staat het in de weg.
Nadat ik vorig jaar bij Blair ging zingen vroeg de dirigent na een paar weken of ik even bij de piano wilde komen. Hij wilde kijken of ik me thuis voelde als tenor.
Tegelijkertijd polste hij of ik bij Nootzaak wilde komen zingen.
Van Nootzaak had ik nog nooit gehoord en zei direct dat ik dat wel een paar weken wilde proberen. Ik vond het meer dan leuk om in zo'n klein clubje te zingen waar het niveau ook nog eens bovengemiddeld is. Geen haar op mijn hoofd twijfelde eraan dat ik dat niet zou kunnen. Ik kan noten lezen, ben muzikaal en trouwens; het is toch gewoon een zangclubje? (In dit laatste zit mijn arrogantie)
18 December een goed concert gezongen in de remonstrantse kerk en ook het zingen tijdens de kerst diners in hotel Den Helder verliep goed.
Inmiddels zijn we een jaar verder en alweer een paar weken bezig met het kerstrepertoire en wat valt me op? Het lijken wel andere liederen die we zingen. Het klinkt ook anders. Nu ik opnieuw bezig ben met instuderen kom ik erachter dat ik vorig jaar op veel plekken iets anders heb gezonden dan dat er op papier staat. En ik daar toen niets van gemerkt.
Toen ik dit besprak met Olaf zei hij: daaraan kun je zien dat je veel hebt geleerd het afgelopen jaar.
En met de laatste zin heb ik het dan als arro moeilijk want ik wil alleen maar horen dat ik het al goed kón.
In ieder geval wordt het dit jaar nog mooier dan vorig jaar.
En dat is natuurlijk niet alleen mijn verdienste.
Met groeten Ton
maandag 29 oktober 2012
Ook in dit geval werk ik met de natuur mee
"Noem je dat ramenlappen?" Riep een voorbijgangster mij vanmorgen toe.
Ondanks de regen bleef ze even staan. Er ontstond een kort gesprek.
Al het huishoudelijk werk vind ik ondankbaar. Ik heb de afwas klaar en Rick vraagt "Zullen we een bekertje chocolademelk drinken?" Binnen 10 minuten staan er twee vuile mokken een pan en een garde smerig op het aanrecht.
Iedereen herkent dit.
Nog ondankbaarder is het lappen van de ramen. Een intensief werkje dat meestal na een uur teniet gedaan wordt door een mals regenbuitje.
Als mijn vader vroeger zijn bloembollen wilde water geven vroeg hij wel eens aan mijn moeder:
Clara ga jij vandaag de ramen lappen?
Hoezo?
Nou, het is altijd zo dat jij zegt, dat als je de ramen hebt gelapt het gaat regenen. Ik wil de bollen water geven maar dat is niet nodig als jij de ramen gaat lappen.
Dus lap ik de ramen als het regent. Het vuil is dan al lekker losgeweekt en hoef ik niet echt meer te boenen.
Ik pak een emmer regenwater, een spons en een plantengieter. Ik spons de ramen schoon, giet er water langs met de gieter en dat is het.
Succes verzekerd.
Met groeten Ton
Ondanks de regen bleef ze even staan. Er ontstond een kort gesprek.
Al het huishoudelijk werk vind ik ondankbaar. Ik heb de afwas klaar en Rick vraagt "Zullen we een bekertje chocolademelk drinken?" Binnen 10 minuten staan er twee vuile mokken een pan en een garde smerig op het aanrecht.
Iedereen herkent dit.
Nog ondankbaarder is het lappen van de ramen. Een intensief werkje dat meestal na een uur teniet gedaan wordt door een mals regenbuitje.
Als mijn vader vroeger zijn bloembollen wilde water geven vroeg hij wel eens aan mijn moeder:
Clara ga jij vandaag de ramen lappen?
Hoezo?
Nou, het is altijd zo dat jij zegt, dat als je de ramen hebt gelapt het gaat regenen. Ik wil de bollen water geven maar dat is niet nodig als jij de ramen gaat lappen.
Dus lap ik de ramen als het regent. Het vuil is dan al lekker losgeweekt en hoef ik niet echt meer te boenen.
Ik pak een emmer regenwater, een spons en een plantengieter. Ik spons de ramen schoon, giet er water langs met de gieter en dat is het.
Succes verzekerd.
Met groeten Ton
zondag 28 oktober 2012
Hete thee
Wat een verschil in vormen van dementie.
De één stelt vragen, een ander is onrustig omdat ze niet weet waar ze woont, iemand huilt omdat ze naar haar ouders wil. Een ander zegt niets en weer iemand anders zit slechts te slapen.
Vanavond ging ik met Rick naar mijn moeder. Ze zat aan tafel, te zitten. Ze had het koud en dat is een klacht die veel ouderen hebben. Er worden dan ook veel fleece truien gedragen, omslag doeken en dekens gebruikt.
's Avonds wordt er, naar ons idee, geen koffie of thee meer geschonken want de bewoners hadden allemaal een glas met appelsap voor de neus.
Al die kouwe troep, zei een van de dames.
Zullen ze nu helemaal niets warms meer krijgen? Vroeg Rick. Zullen we anders op haar kamer thee maken?
Ik vraag het wel aan de verzorging hoe de gang van zaken is, zei ik
Het is niet de bedoeling dat iedereen in de kastjes struint maar als u dat wilt mag u wel thee zetten.
Kan ik de andere dames dan ook wat geven? Vroeg ik.
Natuurlijk.
Dus hadden we tien minuten later een groepje van vijf bewoners om ons heen, lekker slurpend aan hete thee.
Met groeten Ton
De één stelt vragen, een ander is onrustig omdat ze niet weet waar ze woont, iemand huilt omdat ze naar haar ouders wil. Een ander zegt niets en weer iemand anders zit slechts te slapen.
Vanavond ging ik met Rick naar mijn moeder. Ze zat aan tafel, te zitten. Ze had het koud en dat is een klacht die veel ouderen hebben. Er worden dan ook veel fleece truien gedragen, omslag doeken en dekens gebruikt.
's Avonds wordt er, naar ons idee, geen koffie of thee meer geschonken want de bewoners hadden allemaal een glas met appelsap voor de neus.
Al die kouwe troep, zei een van de dames.
Zullen ze nu helemaal niets warms meer krijgen? Vroeg Rick. Zullen we anders op haar kamer thee maken?
Ik vraag het wel aan de verzorging hoe de gang van zaken is, zei ik
Het is niet de bedoeling dat iedereen in de kastjes struint maar als u dat wilt mag u wel thee zetten.
Kan ik de andere dames dan ook wat geven? Vroeg ik.
Natuurlijk.
Dus hadden we tien minuten later een groepje van vijf bewoners om ons heen, lekker slurpend aan hete thee.
Met groeten Ton
Beter een half ei dan....
Wat nemen we als mensen toch snel de dingen voor vanzelfsprekend aan.
Na aanschaf van de kippen moesten we we nog een maand of drie wachten op de eerste eieren, wat we vol spanning deden. Maar na het, ietwat onwennig opeten van die eerste eieren, raakten we snel gewend aan de constante aanvoer.
De gelegde eitjes worden altijd met veel getok kenbaar gemaakt. " Ik ga kijken of ze er weer eentje hebben uitgepoept " zegt Rick dan en snelt naar het hok.
Ook vandaag veel lawaai, maar ík moest naar het hok want Rick zat té lekker in het zonnetje. En teleurgesteld kwam ik terug met een mini eitje waar ik een 'gewoon ' ei verwachttte.
Eerst maar eens op internet gezocht waarom er ineens een krieleitje was.
Bij jonge hennen gebeurt het nog wel eens dat een stukje eiwit in de eileider achter blijft. Dit wordt alsnog ingekapseld met kalk. Het ei bevat geen dooier.
Weer wat geleerd.
En omdat Rick morgen niet thuis eet, eet ik spinazie met anderhalf ei.
Met groeten Ton
Na aanschaf van de kippen moesten we we nog een maand of drie wachten op de eerste eieren, wat we vol spanning deden. Maar na het, ietwat onwennig opeten van die eerste eieren, raakten we snel gewend aan de constante aanvoer.
De gelegde eitjes worden altijd met veel getok kenbaar gemaakt. " Ik ga kijken of ze er weer eentje hebben uitgepoept " zegt Rick dan en snelt naar het hok.
Ook vandaag veel lawaai, maar ík moest naar het hok want Rick zat té lekker in het zonnetje. En teleurgesteld kwam ik terug met een mini eitje waar ik een 'gewoon ' ei verwachttte.
Eerst maar eens op internet gezocht waarom er ineens een krieleitje was.
Bij jonge hennen gebeurt het nog wel eens dat een stukje eiwit in de eileider achter blijft. Dit wordt alsnog ingekapseld met kalk. Het ei bevat geen dooier.
Weer wat geleerd.
En omdat Rick morgen niet thuis eet, eet ik spinazie met anderhalf ei.
Met groeten Ton
zaterdag 27 oktober 2012
Stralend middelpunt
"Het lijkt wel of jij denkt dat de wereld alleen om jou draait"
En daar leek het wel op gisteren.
Er werd voor me gezongen, ik werd gezoend, kreeg cadeaus en kaarten, een stuk of 20 felicitaties via FB en complimenten voor de maaltijd die ik had gemaakt voor mijn gasten.
Ik heb er met volle teugen van genoten. Het zou zelfs van weinig integriteit getuigen, dit te ontkennen.
Maar, om het wat zure commentaar te relativeren: ik schat dat er gauw een miljard of zes mensen zijn die niet weten wie ik ben.
Met groeten Ton
En daar leek het wel op gisteren.
Er werd voor me gezongen, ik werd gezoend, kreeg cadeaus en kaarten, een stuk of 20 felicitaties via FB en complimenten voor de maaltijd die ik had gemaakt voor mijn gasten.
Ik heb er met volle teugen van genoten. Het zou zelfs van weinig integriteit getuigen, dit te ontkennen.
Maar, om het wat zure commentaar te relativeren: ik schat dat er gauw een miljard of zes mensen zijn die niet weten wie ik ben.
Met groeten Ton
vrijdag 26 oktober 2012
Horende doof
Ons huis, waar we inmiddels 16 jaar wonen, staat 200 meter van de kinderboerderij/dierenpark vandaan.
5 Jaar wandel ik er om heen tijdens het ochtend- of avondrondje met Egbert
Ik ben redelijk alert en hoor veel geluiden, vogels die fluiten, het gebalk van de ezel, het zoemen van insecten etc.
En... ik doe mooie imitaties van prins Bernhard in zijn Veluwe natuurfilms. En toch?
Hoe kant het dan dat ik dit jaar voor het eerst het geburl van het mannetjes hert hoor?
Met groeten Ton
5 Jaar wandel ik er om heen tijdens het ochtend- of avondrondje met Egbert
Ik ben redelijk alert en hoor veel geluiden, vogels die fluiten, het gebalk van de ezel, het zoemen van insecten etc.
En... ik doe mooie imitaties van prins Bernhard in zijn Veluwe natuurfilms. En toch?
Hoe kant het dan dat ik dit jaar voor het eerst het geburl van het mannetjes hert hoor?
Met groeten Ton
donderdag 25 oktober 2012
"Je hoeft voor mij niets te bewaren hoor"
Het leuke van opruimen is dat er plaats komt voor nieuwe dingen.
Vind je het leuk om bij mij een workshop sushi maken te doen? Vroeg de vriendin van het verbouwhuis.
Nee hoor, was mijn eerste reactie. Da's niets voor mij. Die klonten slappe plakrijst met muf zeewier en rauwe vis.
Dat is wel een beetje heel erg kort door de bocht hoor, zei ze.
Daar heb je misschien wel gelijk in denk ik. Laat me er even over denken.
Mijn gedachten gaan dan als een razende tekeer. Ik houd niet zo van vis en zeker niet van rauwe. Maar in Spanje eet ik wel sardientjes, boquerones, inkvisringetjes en zwaardvis. Kom op zeg, je kunt die sushi gerust een keer proberen. Veel mensen zeggen dat het lekker is.
Dus ging ik gisteravond, met de uitroep van Rick naklinkend in mijn oor, op pad.
Ten eerste was het leuk om te doen. Ten tweede was het heel gezellig en ten derde vond ik het eigenlijk best lekker. Zeker met een flinke dot wasabi erop.
We kregen allemaal een doosje, om de sushi die we niet meer op konden, mee naar huis te nemen.
En ja hoor, vanmiddag heb ik daar nog ongeveer de helft van opgegeten.
Maar, zoals met alle tafel restjes in dit huishouden, ging het laatste beetje toch naar de kippen.
En die vochten om de stukjes rauwe vis.
woensdag 24 oktober 2012
Eenheid
Wie wil er in de kledingcommisie?
Nadat wij vorig jaar bij Nootzaak gingen zingen was het meteen tijd om de taken te herverdelen.
Twee dames wilden zich wel bezig houden met de outfits.
Het is in de meeste koren een punt van discussie. Wat trekken we aan? Men wil geen uniform maar als een ieder in zijn of haar eigen kleding komt wordt het een rommeltje. Dus wordt er meestal een thema of kleur afgesproken. Zwarte broek met iets kleurigs er boven. Of: alles in het blauw en een spijkerbroek.
Bij Nootzaak was het laatste keer: blauw, grijs, zwart en roze. Het geheel was, eufemistisch uitgedrukt, onrustig voor het oog. Dus is een paar weken besloten om gezamenlijk iets aan te schaffen.
Om de zaak zo eenvoudig mogelijk te maken zouden de dames eerst iets kopen, de heren passen zich daar aan.
Inmiddels hebben de dames, na weken van afspraken en winkelen, prachtige jasjes gekocht. Gisteravond zijn ze geshowd en werd er overeen gekomen om nog zwarte broeken en een blouses aan te schaffen.
Daarmee werd duidelijk wat wij als mannen voor frivole kleding konden kopen: zwarte broeken en overhemden.
Rick en ik hadden vorig jaar mooi zwarte overhemden gekocht maar de bas heeft zo'n zelfde nodig. Ik naar de winkel en gevraagd. "Ja hoor die zijn nog te koop. Ik ga voor u bellen."
Het overhemd lag keurig klaar in Alkmaar. Vervolgens naar een paar winkels geweest voor broeken.
Binnen twee uur, inclusief een pauze van een half uur met smoothies en appeltaart, klaar voor de kerst.
Met groeten Ton
Nadat wij vorig jaar bij Nootzaak gingen zingen was het meteen tijd om de taken te herverdelen.
Twee dames wilden zich wel bezig houden met de outfits.
Het is in de meeste koren een punt van discussie. Wat trekken we aan? Men wil geen uniform maar als een ieder in zijn of haar eigen kleding komt wordt het een rommeltje. Dus wordt er meestal een thema of kleur afgesproken. Zwarte broek met iets kleurigs er boven. Of: alles in het blauw en een spijkerbroek.
Bij Nootzaak was het laatste keer: blauw, grijs, zwart en roze. Het geheel was, eufemistisch uitgedrukt, onrustig voor het oog. Dus is een paar weken besloten om gezamenlijk iets aan te schaffen.
Inmiddels hebben de dames, na weken van afspraken en winkelen, prachtige jasjes gekocht. Gisteravond zijn ze geshowd en werd er overeen gekomen om nog zwarte broeken en een blouses aan te schaffen.
Daarmee werd duidelijk wat wij als mannen voor frivole kleding konden kopen: zwarte broeken en overhemden.
Rick en ik hadden vorig jaar mooi zwarte overhemden gekocht maar de bas heeft zo'n zelfde nodig. Ik naar de winkel en gevraagd. "Ja hoor die zijn nog te koop. Ik ga voor u bellen."
Het overhemd lag keurig klaar in Alkmaar. Vervolgens naar een paar winkels geweest voor broeken.
Binnen twee uur, inclusief een pauze van een half uur met smoothies en appeltaart, klaar voor de kerst.
Met groeten Ton
dinsdag 23 oktober 2012
Eigenlijk kunnen we niet zonder
Het noorden van Nederland geniet van de herfstvakantie. Ook de repetities van Nootzaak gaan niet door dus hebben we vanavond vrij.
Wel saai volgende week geen repetitie, brengt een van de sopranen in.
Ja, maar het is ook wel lekker om een extra avond thuis te zijn, zei de alt.
Is er iemand die misschien wel wil zingen volgende week want ik mis het, zei de sopraan
Het bleef even stil.
Ik vier zaterdag mijn verjaardag, zei de sopraan en nodig jullie bij deze uit.
Oei, wij kunnen niet zaterdagavond, zei Rick
Ik kan maar tot een uur of 9 zei een ander.
Stilte.
Als ik het nu eens op dinsdag vier, dan kunnen jullie wel.
Ja natuurlijk was het gezamenlijke antwoord.
Maar het wordt geen repetitie hoor, we hebben tenslotte vakantie.
Ik twijfel of het zingen beperkt blijft tot Happy birthday.
Met groeten Ton
Wel saai volgende week geen repetitie, brengt een van de sopranen in.
Ja, maar het is ook wel lekker om een extra avond thuis te zijn, zei de alt.
Is er iemand die misschien wel wil zingen volgende week want ik mis het, zei de sopraan
Het bleef even stil.
Ik vier zaterdag mijn verjaardag, zei de sopraan en nodig jullie bij deze uit.
Oei, wij kunnen niet zaterdagavond, zei Rick
Ik kan maar tot een uur of 9 zei een ander.
Stilte.
Als ik het nu eens op dinsdag vier, dan kunnen jullie wel.
Ja natuurlijk was het gezamenlijke antwoord.
Maar het wordt geen repetitie hoor, we hebben tenslotte vakantie.
Ik twijfel of het zingen beperkt blijft tot Happy birthday.
Met groeten Ton
maandag 22 oktober 2012
Boer zoekt?
In de sauna na het spinnen.
"Kijk jij boer zoekt vrouw?"
De vraag kwam nogal uit de lucht vallen na het afgeronde gesprek over Lance Armstrong. Het leek mij alof er iets in de vraag besloten lag.
Nee, eigenlijk niet maar laatst in Spanje heb ik het twee keer gezien.
"Wat vind jij van Willem?"
Kijk toen werd het duidelijk. Hoe kijk ik als ervaringsdeskundige naar het programma en in het bijzonder naar de homoboer.
Tja, ik kan er eigenlijk niet zoveel van zeggen omdat ik Willem maar één keer echt aan het woord heb gezien.( aan het woord heb gehoord is het eigenlijk ) Maar het leek mij bij de mannen wat openhartiger en gemoedelijker toe te gaan dan bij de anderen. Echt iets voor een homo om met een picknickmandje in een wei gezeten een gesprek te voeren. Wat mij daarbij opviel is dat er vragen gesteld werden die er toe doen.
"Ja, ik vind homo's altijd zo leuk met elkaar omgaan"
Nou..... ik ken er een paar.........
"Ik denk dat ze als trio verder gaan. Wat denk jij?
Ik weet het niet maar ik denk niet dat dát is waar Willem op uit is. Mijn ervaring in de homowereld is dat er soms neerbuigend gesproken wordt over ' burgerlijke homo's' als het mannen betreft die als een een monogaam koppel samen wonen in een vinexwijk, niet het nachtleven ingaan en niet in hun blote togus op een boot staan tijdens de Gaypride. Maar als je dan een wat diepergaand gesprek hebt, komt er soms ook uit dat men jaloers is dat je een betrouwbare partner hebt en dat ook bent voor de ander.
Ik gun Willem een betrouwbare, leuke partner.
Met groeten Ton
"Kijk jij boer zoekt vrouw?"
De vraag kwam nogal uit de lucht vallen na het afgeronde gesprek over Lance Armstrong. Het leek mij alof er iets in de vraag besloten lag.
Nee, eigenlijk niet maar laatst in Spanje heb ik het twee keer gezien.
"Wat vind jij van Willem?"
Kijk toen werd het duidelijk. Hoe kijk ik als ervaringsdeskundige naar het programma en in het bijzonder naar de homoboer.
Tja, ik kan er eigenlijk niet zoveel van zeggen omdat ik Willem maar één keer echt aan het woord heb gezien.( aan het woord heb gehoord is het eigenlijk ) Maar het leek mij bij de mannen wat openhartiger en gemoedelijker toe te gaan dan bij de anderen. Echt iets voor een homo om met een picknickmandje in een wei gezeten een gesprek te voeren. Wat mij daarbij opviel is dat er vragen gesteld werden die er toe doen.
"Ja, ik vind homo's altijd zo leuk met elkaar omgaan"
Nou..... ik ken er een paar.........
"Ik denk dat ze als trio verder gaan. Wat denk jij?
Ik weet het niet maar ik denk niet dat dát is waar Willem op uit is. Mijn ervaring in de homowereld is dat er soms neerbuigend gesproken wordt over ' burgerlijke homo's' als het mannen betreft die als een een monogaam koppel samen wonen in een vinexwijk, niet het nachtleven ingaan en niet in hun blote togus op een boot staan tijdens de Gaypride. Maar als je dan een wat diepergaand gesprek hebt, komt er soms ook uit dat men jaloers is dat je een betrouwbare partner hebt en dat ook bent voor de ander.
Ik gun Willem een betrouwbare, leuke partner.
Met groeten Ton
zondag 21 oktober 2012
Genieten
Het was een weekend van ontmoeten en praten.
Het is heerlijk om uit mijn, ingeslopen/zelfgekozen, afzondering te komen.
Hoeveel uitnodigingen en afspraken voor leuke dingen kun je aan in een weekend. Maanden geleden afgesproken met de vrienden van ons 'vierdaagse adres in Arnhem'. De nieuwe buren stuurden een uitnodiging voor hun housewarming party, een bijeenkomst van het genootschap van St. Jacobus, een verjaardag en een reünie van het harmonieorkest waar ik in speelde.
Een paar weken geleden denk ik dat ik er een paar zou hebben afgezegd. Maar nu ik weer uit mijn schulp ben gekropen heb ik ze allemaal aangenomen en bezocht en..... ervan genoten.
Met groeten Ton
Het is heerlijk om uit mijn, ingeslopen/zelfgekozen, afzondering te komen.
Hoeveel uitnodigingen en afspraken voor leuke dingen kun je aan in een weekend. Maanden geleden afgesproken met de vrienden van ons 'vierdaagse adres in Arnhem'. De nieuwe buren stuurden een uitnodiging voor hun housewarming party, een bijeenkomst van het genootschap van St. Jacobus, een verjaardag en een reünie van het harmonieorkest waar ik in speelde.
Een paar weken geleden denk ik dat ik er een paar zou hebben afgezegd. Maar nu ik weer uit mijn schulp ben gekropen heb ik ze allemaal aangenomen en bezocht en..... ervan genoten.
Met groeten Ton
zaterdag 20 oktober 2012
De geest van de camino
We hebben weer een inspirerende dag gehad met het Jacobus Genootschap.
Het volgende verhaal is van Kees.
"Het is geweldig om te ervaren dat je eigenlijk niets méér nodig hebt dan de spulletjes die in je rugzak zitten. Maar die spulletjes zijn dan wel heel belangrijk. Neem teenslippers. Als wandelaar op de Camino de Santiago heb je die gewoon nodig. Wil je 's avonds naar een restaurant doe je dat echt niet met de schoenen waar je al een kilometer of 25 in hebt gelopen. Teenslippers wil je dan aan, zodat er geen knelling is en je de wind om je tenen kan voelen.
Op een ochtend, ongeveer een uur nadat ik was vertrokken, kwam ik erachter dat ik mijn slippers in de herberg had achtergelaten. Ik had er zwaar de smoor in maar wilde niet teruglopen en 's avonds nog meer want ik mistte ze vreselijk.
Aan het eind van de volgende middag zag ik in een boom, aan de kant van de weg, iets oranjeachtigs hangen. Ik liep erop af en zag dat het mijn slippers waren. Er was een briefje op geplakt ' this is the shoes from the Hollandboy. From the tree Italians'.
Tijdens het kijken naar het EK voetbal hadden drie Italianen opgemerkt dat mijn slippers de kleur hadden van het Nederlands elftal.
De mannen waren op de fiets en hebben, op een kilometer of 40 van de herberg, mijn slippers in de boom gehangen.
Waar maak je dit nog mee?"
Met groeten Ton
Het volgende verhaal is van Kees.
"Het is geweldig om te ervaren dat je eigenlijk niets méér nodig hebt dan de spulletjes die in je rugzak zitten. Maar die spulletjes zijn dan wel heel belangrijk. Neem teenslippers. Als wandelaar op de Camino de Santiago heb je die gewoon nodig. Wil je 's avonds naar een restaurant doe je dat echt niet met de schoenen waar je al een kilometer of 25 in hebt gelopen. Teenslippers wil je dan aan, zodat er geen knelling is en je de wind om je tenen kan voelen.
Op een ochtend, ongeveer een uur nadat ik was vertrokken, kwam ik erachter dat ik mijn slippers in de herberg had achtergelaten. Ik had er zwaar de smoor in maar wilde niet teruglopen en 's avonds nog meer want ik mistte ze vreselijk.
Aan het eind van de volgende middag zag ik in een boom, aan de kant van de weg, iets oranjeachtigs hangen. Ik liep erop af en zag dat het mijn slippers waren. Er was een briefje op geplakt ' this is the shoes from the Hollandboy. From the tree Italians'.
Tijdens het kijken naar het EK voetbal hadden drie Italianen opgemerkt dat mijn slippers de kleur hadden van het Nederlands elftal.
De mannen waren op de fiets en hebben, op een kilometer of 40 van de herberg, mijn slippers in de boom gehangen.
Waar maak je dit nog mee?"
Met groeten Ton
vrijdag 19 oktober 2012
IJsberen
Er is geen eensluidend advies voor het aantal vierkante meters per kip in een ren.
Ik wil mijn kippen een goed leven geven.
De eerste plaats waar het kippenhok stond vond ik toch te klein en niet voldoen aan wat mij goed dunkt voor kippen. Te donker, te onrustig en niet handig om ze los te laten lopen, dat laatste mag elke avond een uurtje. Ze poepen dan het hele terras en het oprijpad vol.
Wat mij het meeste stoorde was dat de dames altijd liepen te ijsberen tegen het hek aan. Elke keer dacht ik "ze hebben het niet naar de zin"
Nadat het hok was verplaatst, en ze twee keer zoveel ruimte hebben, leek het beter te gaan. Maar ze doen ze het nog steeds.
Omdat het groentetuinseizoen op zijn eind loopt, mogen de kippen de hele dag vrij rondscharrelen. Dit is trouwens wel tenkoste gegaan van de jonge spruitenplanten maar ach.
Met het mooie zachte en zonnige weer van vandaag zaten Rick en ik lekker in het zonnetje. Egbert lag heerlijk op mijn schoenen. En de kippen? Met 100 vierkante meter, vers omgespitte tuin?
Die stonden steeds tegen het hekje aan dat er voor zorgt dat ze niet op het terras kunnen komen.
Mijn conclusie? Het ijsberen van de kippen heeft niets met de beschikbare ruimte te maken. Ze willen gewoon bij mij zijn.
Met groeten Ton
Ik wil mijn kippen een goed leven geven.
De eerste plaats waar het kippenhok stond vond ik toch te klein en niet voldoen aan wat mij goed dunkt voor kippen. Te donker, te onrustig en niet handig om ze los te laten lopen, dat laatste mag elke avond een uurtje. Ze poepen dan het hele terras en het oprijpad vol.
Wat mij het meeste stoorde was dat de dames altijd liepen te ijsberen tegen het hek aan. Elke keer dacht ik "ze hebben het niet naar de zin"
Nadat het hok was verplaatst, en ze twee keer zoveel ruimte hebben, leek het beter te gaan. Maar ze doen ze het nog steeds.
Omdat het groentetuinseizoen op zijn eind loopt, mogen de kippen de hele dag vrij rondscharrelen. Dit is trouwens wel tenkoste gegaan van de jonge spruitenplanten maar ach.
Met het mooie zachte en zonnige weer van vandaag zaten Rick en ik lekker in het zonnetje. Egbert lag heerlijk op mijn schoenen. En de kippen? Met 100 vierkante meter, vers omgespitte tuin?
Die stonden steeds tegen het hekje aan dat er voor zorgt dat ze niet op het terras kunnen komen.
Mijn conclusie? Het ijsberen van de kippen heeft niets met de beschikbare ruimte te maken. Ze willen gewoon bij mij zijn.
Met groeten Ton
donderdag 18 oktober 2012
Het is een eitje
"Je hoeft je gedrag niet aan te passen. Als je je gedachten veranderd volgt je gedrag vanzelf."
Een tijdje geleden gelezen in een boek.
Het Landmarkseminar doet niet alleen iets met mijn zintuigen. Het opent mijn oren, ogen en zelfs mijn hart.
Ik ben druk bezig om alle onaffe zaken op te ruimen. De 'doe' dingen zijn het eenvoudigst en geven een flinke duw in de rug van plezier, vrijheid en lichtheid.( ja die van de ondraaglijke lichtheid van het bestaan) Het kippenhok is helemaal af, de schuur is in jaren niet zo opgeruimd geweest, de foto's zijn geordend en zelfs in huis zijn een aantal dingen heel erg schoon. Het huis schilderen gaat niet meer lukken met het regenachtige weer dus dat moet wachten.
Met het afwerken van de lijst ga ik steeds sterker in de schoenen staan en is het tijd om zaken met de mensen in de omgeving aan te pakken.
Rick en ik geloven heilig in het principe van de aantrekking. Als je slechte gedachten hebt zul je slechte dingen aantrekken. Heb je goede trek je goede aan.
Met het wegwerken van mijn 'ouwe shit' ontstaat ruimte voor goede gedachten. Dus wat gebeurt er vanmorgen.
De deurbel gaat en daar staat iemand waarmee de relatie niet helemaal vlekkeloos verloopt. In eerste instantie dacht ik "hier heb ik geen zin in" maar de tweede gedachte "dit is een mooie kans om iets recht te zetten"
Dus kon ik zonder schroom in het gesprek zeggen "dat ik me soms gedraag als een hork "waarop de zei "ik ben geen haar beter."
Eigenlijk was daarmee alles gezegd, de lucht geklaard, ging mijn hart open en gaf ik twee kakelverse eitjes weg.
En terwijl ik zit te typen komt een dame twee kaartjes halen voor het concert.
Zo eenvoudig kan het zijn.
Heerlijk .
Met groeten Ton
Een tijdje geleden gelezen in een boek.
Het Landmarkseminar doet niet alleen iets met mijn zintuigen. Het opent mijn oren, ogen en zelfs mijn hart.
Ik ben druk bezig om alle onaffe zaken op te ruimen. De 'doe' dingen zijn het eenvoudigst en geven een flinke duw in de rug van plezier, vrijheid en lichtheid.( ja die van de ondraaglijke lichtheid van het bestaan) Het kippenhok is helemaal af, de schuur is in jaren niet zo opgeruimd geweest, de foto's zijn geordend en zelfs in huis zijn een aantal dingen heel erg schoon. Het huis schilderen gaat niet meer lukken met het regenachtige weer dus dat moet wachten.
Met het afwerken van de lijst ga ik steeds sterker in de schoenen staan en is het tijd om zaken met de mensen in de omgeving aan te pakken.
Rick en ik geloven heilig in het principe van de aantrekking. Als je slechte gedachten hebt zul je slechte dingen aantrekken. Heb je goede trek je goede aan.
Met het wegwerken van mijn 'ouwe shit' ontstaat ruimte voor goede gedachten. Dus wat gebeurt er vanmorgen.
De deurbel gaat en daar staat iemand waarmee de relatie niet helemaal vlekkeloos verloopt. In eerste instantie dacht ik "hier heb ik geen zin in" maar de tweede gedachte "dit is een mooie kans om iets recht te zetten"
Dus kon ik zonder schroom in het gesprek zeggen "dat ik me soms gedraag als een hork "waarop de zei "ik ben geen haar beter."
Eigenlijk was daarmee alles gezegd, de lucht geklaard, ging mijn hart open en gaf ik twee kakelverse eitjes weg.
En terwijl ik zit te typen komt een dame twee kaartjes halen voor het concert.
Zo eenvoudig kan het zijn.
Heerlijk .
Met groeten Ton
dinsdag 16 oktober 2012
Mogelijkheid
Als je je integriteit herstelt is er weer van alles mogelijk.
De kaart verkoop,voor het kerstconcert van Nootzaak, is weer begonnen. Vorig jaar waren we zo succesvol in het verkopen dat we volledig waren uitverkocht. Het remonstrantsekerkje mag van de brandweer voorschriften maar 125 personen binnen hebben.
Daarom gaan we dit jaar naar het Wittekerkje in Heiloo want daar mogen twee keer zoveel mensen in.
Dat vraagt uiteraard wel dat we meer moeten verkopen want de kosten zijn ook hoger en we willen geen verlies draaien.
Dus ging ik met veel enthousiasme het dorp in, heb 11 leuke gesprekken gehad, 6 kaarten verkocht en van 7 hoor ik het morgen.
Met groeten Ton
De kaart verkoop,voor het kerstconcert van Nootzaak, is weer begonnen. Vorig jaar waren we zo succesvol in het verkopen dat we volledig waren uitverkocht. Het remonstrantsekerkje mag van de brandweer voorschriften maar 125 personen binnen hebben.
Daarom gaan we dit jaar naar het Wittekerkje in Heiloo want daar mogen twee keer zoveel mensen in.
Dat vraagt uiteraard wel dat we meer moeten verkopen want de kosten zijn ook hoger en we willen geen verlies draaien.
Dus ging ik met veel enthousiasme het dorp in, heb 11 leuke gesprekken gehad, 6 kaarten verkocht en van 7 hoor ik het morgen.
Met groeten Ton
maandag 15 oktober 2012
Voor en na
Eén van de dingen waar ik me de afgelopen jaren nogal aan heb gestoord is dat mijn foto's op de computer niet geordend zijn.
Ik ben dus begonnen met archiveren en kom allerlei plaatjes tegen die heel goed als 'voor en na' te gebruiken zijn.
Hier zijn twee voorbeelden.
Dit is Los Zuecos een jaar na de oplevering 2007. Hoe kaal kan het zijn in de campo.
In 2010 is het al behoorlijk groener.
Voor mij, als persoon met weinig geduld, zijn deze foto's wel eens goed om naar te kijken. Gewoon om te zien dat de planten, in tegenstelling tot mijn beleving, echt groeien.
Met groeten Ton
Abonneren op:
Posts (Atom)