En dan heb ik net even dat zetje nodig.
Ik ben begonnen met schilderen nadat ik herstellende was van mijn dwarslaesie. Gebonden aan huis, met zelfs binnen huis een zeer beperkte actie radius was het een goede invulling van tijd. Maar zoals met veel dingen die ik doe, als het té goed gaat haak ik af. Ik leg de lat dan te hoog en het plezier gaat eraf.
Ook met schilderen is dit gebeurd.
Omdat het toch bleef kriebelen heb ik vorig jaar een cursus tekenen gedaan en dat vond ik toen wel weer heel leuk en daar bleef het bij.
Totdat ik vorige week 'out of the blue' een schilderij heb verkocht. Ineens denk ik alleen nog maar in termen van, vlakken en lijnen, monochromen, stippen en punten, abstract of figuratief.
En toen ik gisteren las dat alleen onze gedachten ons beperken dacht ik: waarom niet? Tijd voor een hernieuwde kennismaking.
Gelukkig heb ik een tijdje terug mijn foto's uitgezocht zodat ik wist wat ik daar aan bruikbaar spul had tussen zitten. Vanmorgen meteen de betreffende foto gevonden en vanmiddag,
nadat het op wonderbaarlijke wijze even droog werd naar Alkmaar gefietst om doeken te kopen.
En ongeduldig als ik ben kan ik niet wachten tot het doek gevuld is want tegen lege doeken kan ik niet.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten