Om 8 uur gestart om gebruik te maken van laag water zodat het zand lekker hard is. Maar de eerste 7 kilometer, en dan natuurlijk ook de laatste, liepen we over de Hondsboschezeewering.
Het is wonderlijk hoe het menselijk brein werkt. In gedachten zoek ik naar het Spaanse woord voor de geur van de sinaasappelbloesem. Een speciaal woord dat wordt gebruikt als de hele omgeving daar heerlijk naar ruikt. Dan zegt Rick ineens "lekker he, die hyacintengeur?" Ergens heb ik een gedachtenkronkeletje gemaakt maar bewust had ik ze niet geroken en zichtbaar waren ze ook niet. Trouwens, deze dijk doet ook aan niets anders denken dan aan zeewering.
Samen wandelend met een heerlijk zonnetje en een zachte bries waren we helemaal in ons nopjes.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten