Snurker

Onze eerste woorden 's morgen zijn: heb je lekker geslapen?
Meestal was het antwoord dan: ja. Maar de laatste jaren krijg ik wat vaker te horen: je snurkte.
Dan moet je me even aanduwen, adviseerde ik,  dan ga ik op mijn zij liggen.
Ach, zo erg is het nu ook weer niet en ik denk dan maar: Ach dat is 'm nou.

Inmiddels word ik regelmatig geduwd en dan ga ik verliggen. Soms word ik wakker en zeg dan: was het weer zover? En slaap dan weer lekker door.
De laatste maanden is er een duidelijke grens overschreden en word ik wel 10 keer geduwd." Je snurkt" klinkt het inmiddels geïrriteerd.
Waarop ik dan antwoord: Maar ik lig al op mijn zij. Waarna ik rustig schijn door te gaan met snurken.
De volgende morgen wordt mijn vraag beantwoord met slecht.

Tijd om er wat aan te laten doen. Eerst naar de huisarts en vervolgens naar de KNO arts. De laatste vroeg of we misschien niet beter apart zouden kunnen slapen.
Ja misschien wel maar is zo ongezellig.
Daarin gaf hij me gelijk en ik wacht nu op een oproep voor een snurk onderzoek.

Heel soms schrik ik wakker van mijn eigen kabaal en probeer dan te herinneren waar het gesnurk vandaan komt. Uit keel of neus. Duidelijk wordt het niet.
Wat ik wel heb is dat ik al maanden van hetzelfde liedje droom. Maria, uit de west- side story.
Sinds vanmiddag denk ik te weten waarom.
We zaten aan het Noord- Hollandschkanaal de hitte te ontvluchten toen ik even in een kleine siësta  wegzakte. Weer had ik Maria in mijn droom en werd waker van mijn eigen zwaar zuchtende uitademhaling die samenviel met Mariaaaaaaaaaaaaaa.


Met groeten Ton