De fontanellen zijn gesloten

Van Gollenhof naar Göppingen, 37 kilometer. 57800 Stappen.

De zesde week gaat in. Wat gaat het snel en wat is er nog een tijd te gaan want nog nooit hebben we zo’n lange wandeling gemaakt. We zijn het nog beslist niet zat, maar Rick vond het wel tijd voor de luxe van een goede douche, handdoeken en een echt bed.

Dit zagen we vanmorgen bij het opstaan. Dampende velden na een natte nacht, maar wij stonden heerlijk droog in de schuur.

Af en toe spetterde het een beetje en de poncho’s moesten erbij komen. De koetjes hadden nergens last van en volgens mij stonden ze net in deze wei aan het lange gras te zien. Het ging dus om eten en op het kalfje na had niemand belangstelling voor de passanten.

Winnenden. Mooie plantenbakken. We wilden er naar de LIDL voor het ontbijt, maar konden die met de aanwijzingen van Maps en van aangesproken mensen niet vinden. Raar toch?

Maar de aanhouder wint en na twee kilometer te hebben omgelopen stonden we in Winnenden bij een LIDL in aanbouw. Toen werd het een broodje en koffie bij een SPAR.

Inmiddels is het dan al half tien, we schieten niet erg op.

En dan leidt dit pad ons ook nog naar een wegversperring. Het pad door het bos is afgesloten. Tja, daar hebben de pelgrims geen boodschap aan en lopen lekker door. Op zaterdag wordt toch niet gewerkt.

We kwamen na een paar honderd meter op nieuw asfalt. Nog helemaal vettig waardoor er van die mooie parelende plasjes ontstonden. En ja, uiteindelijk werd er toch gewerkt. De mannen keken wel wat verstoord toen we langs de vrachtwagen liepen.

Het valt ons op dat de Duitsers bijna niet door het rode licht lopen. Voetpaden  zijn er ook echt voetpaden en rijwielstroken dienen dan ook slechts voor fietsers.Wij, gemakzuchtige Nederlanders willen nog wel eens zondigen en daar wordt zeer regelmatig tegen geageerd.

Anyway. Het regende af en toe wat harder en hier schuilen we bij de brandweerkazerne onder een afdak.

In verschillende steden en dorpen kwamen we deze vrolijke bijtjes tegen.

En we hielden ons op de been met snoeperijen. Hier lekker taart met koffie. Heerlijk en.... een leuk gesprek met de winkeldames. Bij het vertrek kregen we beiden drie broodjes mee. Wat aardig en heerlijk. Daar loop je meteen een stuk lichter mee.

Vrolijk word ik van veel openbaar groen hier. Dit is Schorndorf.

Je moet nog wel mijn fontanellen op je blog vermelden hoor, zei Rick en boog meteen voorover zodat ik er een foto van kon maken.

Ik gebruik zijn pet altijd om de shirts uit te wringen. Ineens hoorde ik schrrrrrrr en wrong ik Rick’s pet kapot.

Waar heb je naald en draad vroeg Rick daarom gisteravond en herstelde de scheuren handmatig zo goed en kwaad als het ging.

Het lijken wel fontanellen, zei hij nadat hij zijn werk bekeek.

Ze zijn dan wel laat dichtgegroeid.

Ook vandaag waren de klimmen weer hoger dan gisteren. Hier dachten we dat we er wel zo’n beetje zouden zijn maar nee, in het bos waar we met ons rug naar toestaan kwam er beslist nog een zelfde hoeveelheid klimwerk bij.

Maar uiteindelijk leidde dat wel naar dit geweldige bospad.

Omdat de voetjes zo goed in vorm waren besloten we toch maar naar naar Göppingen te lopen. Ongeveer 8 kilometer meer.

Dat viel vies tegen, want er zat ook nog eens een ferme klim, afdaling, klim en afdaling in. 

We passeerden dit veldje met kerstbomen.

Maar de uitzichten zijn mooi. De puntige berg konden we gisteren ook al zien maar ligt nu achter ons.

Dit is de laatste afdaling en links net achter de hoge flats is ons hotel.

En dan nog maar eens de puntige berg.

Als we de eerste huizen van de stad zijn gepasseerd komen er ineens twee varkens de weg over rennen.

Zouden het wilde varkens zijn?

Maar in het hotel zag ik op de foto pas het oormerk. Duidelijk is het dan ook dat de door Rick toegegooide bramen lekker werden opgepeuzeld.

Inmiddels gedouched typ ik het blog liggend in bed met mijn rug leunend tegen zachte kussens.

Met groeten Ton