Treurwilgen

Van Auer naar Trento, 37 kilometer. 55416 Stappen.

Opnieuw heerlijk geslapen. De Italiaanse campingbuurman klaagde vanmorgen nog wel over de hitte van vannacht maar wij? Niets daarvan (met dank aan het luchtige tentje van de sopraan!).

Nog iets over de camping. Toen we er gisteren arriveerde en vroegen naar een kampeerplaats werd er druk overlegd. Nummer 26 of 23 nee toch maar 26. Het werd 37 en ze zei iets over elektriciteit dat inclusief was. 

Wij dachten dat het druk zou zijn en dat dat het zoeken was naar nog een vrije plek voor ons. Maar nee. Wij waren de enige met een tent en pas tegen 17.00 uur kwam er een Italiaanse buurman.

Wat bleek: nadat ik alle plekken was langsgelopen bleek dat alleen plaats 37 elektriciteit had. De camping dame heeft dus echt nagedacht om ons een goede plaats te geven. Waarvoor dank.

Om zeven uur begon de wandeling. Nogal bewolkt en het enige zonnetje dat we vandaag zagen scheen op de bergtoppen.

Opnieuw voor een groot deel over het fietspad langs de Adige.

De fietsroute is nog niet zo lang geleden geüpdatet gezien de nieuwe banken met bijbehorende treurwilgen

Er zijn ook al wat oudere bomen. Die geven wel meer schaduw.

De bergwanden vind ik geweldig zeker om te zien hoe de bomen zich er in hebben vastgezet.

Een oudere dame op de fiets haalde ons in en sprak ons aan.

Zijn jullie pelgrims?

Ja, naar Rome.

Dat dacht ik al. Mijn man pelgrimeert ook en ik herkende jullie aan de rugzakken.

Een leuk gesprek en dat doorbreekt dan meteen de monotonie van het wandelen.

Het bleef gelukkig de hele dag bewolkt want het was best weer warm en benauwd. Soms viel er een verdwaalde spetter en als we terugkeken het dal in zagen we dat het daar waarschijnlijk echt regende.

Maar meestal zijn we nogal mazzel waar het het weer betreft.

En zo tegen een uur of twaalf durfde ik te zeggen dat de appelhegemonie definitief was gebroken. We zagen nog wel eens een paar appelgaarden maar hoofdzakelijk wijngaarden.

Het stond al een tijdje aangegeven: bicicletta bikebreak met BBQ. En er werd gebreaked. 

In San Michele all’Adige wilden we in het klooster proberen te slapen. Maar ook hier was het klooster een museum en de kerk niet bereikbaar.

Dus op naar het 17 kilometer verder gelegen Trento.

Wel liepen we van onder de snelweg meteen dit straatje in en dan ben je meteen in Italië.

Dat meer echte Italië zien we pas vandaag meer en meer. Sud Tirol is toch nog onmiskenbaar van Oostenrijkse afkomst maar steeds zuidelijker komend zien we het veranderen. O.a. de rijstijl die duidelijk meer op snelheid is gebaseerd dan op veiligheid. Als voetganger kan je echt niet zonder zeer goed te kijken een zebrapad oversteken.

Ook ziet het er allemaal rommeliger uit. Om maar niet te spreken over zwerfvuil.

De nadelen van een dal zijn voor mij dat er weinig ruimte is met als gevolg dat er aan twee kanten van de rivier snelwegen en een spoorlijn liggen met bijbehorend geluid. Ontsnappen is niet mogelijk want er zijn behalve het fietspad geen of nauwelijks andere wegen.

Wel zien we de bergen zo langzamerhand wat vriendelijker worden.

Omdat Trento en omgeving geen campings heeft hebben we een B&B geboekt.

Oei, zei Rick nadat de betaling was gedaan via Booking.com, we kunnen er pas tussen 20.00 en 22.00 in.

Daar zitten we niet op te wachten dus werd het wachten tot de tent openging. We vulden de tijd met een supermarktmaaltijd van salade met linzen, yoghurt en banaan.

Daarna op pad naar het logeeradres.

Zagen we dit leuke bewimperde autootje.

Natuurlijk waren we toch eerder dan acht uur bij de Bie en Bie maar we konden er gewoon in.

Aardige ontvangst, goede kamer en badkamer en hoe heerlijk......een balkon met een milde bries en uitzicht op waar we vandaan zijn komen wandelen.

En nu we rustig op het balkon de dag even doornemen spreken we ook de intentie uit voor de buurman uit Den Helder die gisteren zijn nier heeft afgestaan aan een collega. We vragen het universum voor beiden een snel herstel en voor de ontvanger opnieuw een gezond leven.

Met groeten Ton