I will follow him

Van Obergünzburg naar Obermarktdorf, 25 kilometer. 38380 Stappen.

Wat waren wij blij met ons afdak bij het Freibad.

Want wat ging het tekeer. Keiharde regen en knallend, knetterend onweer.

Ons onderkomen bleef lekker droog en wij lagen er al rond zes uur in. Tja, veel anders was er niet te doen. 

Das natuurlijk niet helemaal waar, want wat bleek vanmorgen om zeven uur toen er een hele groep mensen kwam zwemmen?

Het water is 23 graden vanwege moeraswarmte of ietsdergelijks. 

Vanmorgen was dit mijn uitzicht.

En nog een laatste foto van het meertje.

We aten ons ontbijt bij de Edeka en voor het eerst was er voorzien in een echte loungebank. Wat kan een mens dankbaar zijn met een zitplaats.

Deze koeien zijn volgens mij minder blij. Ik kan niet in het de gedachtenwereld van de koe kijken maar.....

Het lijkt mij toch dat een omgeving die beter bij het koeien leven past het dier gelukkiger maakt.

Een paar dagen geleden hadden we nog een gesprek waarin de dame zei dat Beieren het beloofde land was. En ja, nu we er zo doorheen lopen vinden we het beiden wel een hele mooie idyllische deelstaat.

Wat een prachtige vergezichten en elke moment verwacht ik een overhead stem van de EO zeggen dat alles is geschapen door de Enige Ware.

De route ging langs rustige paden en door mooie stukjes bos.

En ik zie ze al weken, Campanula’s.

En dan ineens dacht ik bij het zien van Rick in dit decor: I will follow him. Ik dacht zelfs eerst: daar gaat mijn führer. Maar dat klinkt toch wat beladen: reiseführer dan. Dat klink al een stuk beter.

Maar wat is het toch heerlijk om met elkaar deze tochten te ondernemen. Om hem te vertrouwen in de weg die we gaan. We zijn een goed team en vullen elkaar mooi aan.

Zo moet ik nog even terugkomen op de dag van gisteren anders zou ik de ervaring van de senioren BBQ niet voldoende recht doen.

Het was al bijzonder om Barry en Monique te ontmoeten. De eersten die ons in al de vijf pelgrimstochten kwamen opzoeken.

Maar ook nog dat op Maria Hemelvaart hier alles gesloten is en wij uit voorzorg proviand hadden ingeslagen. Dat we eerst aan het overleggen waren over een plek om te gaan zitten voor een gesprek. Ik hoor dan muziek en dacht: waar muziek is, is meestal meer te doen. Het is tenslotte een feestdag. Daar is dan ook vaak koffie met een taartje te koop. 

Dat spreek ik dan uit naar Rick en die gaat vervolgens poolshoogte nemen met het gevolg dat we zo gastvrij werden uitgenodigd. 

Dat is niet normaal: dat is buitengewoon. Maar ook bijzonder hoe al deze zaken bij elkaar komen. Voor ons weer een pelgrimservaring en ook Barry en Monique waren meteen weer terug in hun pelgrimsreis van vorig jaar.

Ook vergat ik nog te melden dat Barry en Monique voor ons de geldelijke donatie betaalden. Dank nog aan beiden. Hoe mooi kan het worden?

En waar ik dan kan denken ‘wie denk  je wel dat je bent om zomaar mee te eten, voegden we iets toe aan de feestelijkheid van het maal en vonden velen het echt leuk dat we er waren.

Soms kom ik ook dingen tegen die ik zelf kan doen. 

Een variatie op mijn eigen houtopslag.

Bijna bij het eindpunt van vandaag liepen we door een dorp waar nog wat inkopen gedaan moesten worden omdat bij de boerencamping waar we staan niets te koop is. We hoorden een echtpaar met elkaar spreken in een tuin en Rick vroeg of en waar er een supermarkt was.

De man pakt eerst zijn slippers en loopt door de tuin naar ons toe en we horen zijn vrouw zeggen: vraag of ze honger hebben.

Zo zaten we een kwartier later aan heerlijke pasta met tomatensaus, salade, fruit en koffie toe. 

Ja zei de vrouw des huizes: ik heb laastst een Podcast geluisterd over gastvrijheid en wilde zien of ik dat ook zou kunnen en toen ik jullie zag staan dacht ik: dit is je kans.

Na ongeveer anderhalf uur gingen we weer verder en hoe licht loop een mens dan. Dank Birgitt en Robert voor het vertrouwen.

Drie kilometer verder zijn we op de camping. Er was een probleempje. Jullie kunnen hier wel overnachten maar we hebben geen douches meer vrij. Die zijn al bezet door de andere gasten. Jullie kunnen wel douchen bij het meer drie km verder. 

Ach, er komt wel een oplossing en daar kwamen de buren. Natuurlijk kunnen jullie onze douche gebruiken en hebben jullie zin in koffie, en willen jullie ons droogrek gebruiken en hebben jullie elektriciteit nodig? Mijn hemel wat komt ons toch allemaal tegemoet?

Dank Mathias en Barbara.

Kijk mij nou toch eens zitten. Zelfs een bankje tot onze beschikking.

Met groeten Ton