Wat een heerlijke nacht: rustig, precies de goede temperatuur voor de slaapzakken en de tent was droog vanmorgen.
We maakten gisteravond contact met de Nederlandse buurvrouw en je hoort het direct: ze komt uit Noord Holland. Dus toen ze zei dat ze uit Anna Paulowna kwam, dat ongeveer tegen Den Helder aan ligt, verbaasde ons dat niet. Wel bijzonder was dat zij gisterochtend met de camper was vertrokken en dat we nu op dezelfde camping zaten.
Ze had samen met de kinderen bramen geplukt en we kregen een heerlijke kom yoghurt met bramen en granola.
Daar werden we heel blij van.
Vandaag precies een maand geleden gestart en 700 km gelopen.
Bij het verlaten van Speyer zagen we vanaf de brug de Dom.
De Rijn over. De eerste keer via een brug en daarmee namen we ook afscheid van de rivier.
We lopen door de uiterwaarden en de poncho moet aan en uit en aan etc. Niet voorspeld trouwens. Maar de kleuren zijn dan zo prachtig en volgens mij floten de vogels van puur geluk.
Ik maakte weinig foto’s omdat er wat drukte. Maar wat?
Dus gingen we in onderzoek.
Het slapen bij de verschillende kerken is moeizamer dan we hadden verwacht en dat drukt onze spirit. We vinden daar wat van: de kerk is er toch om te helpen, ze hebben mooie gebouwen maar waar is de Christelijkheid? Eigenlijk maken we de kerk fout.
Dat is niet terecht want wij hebben echt geen ‘echte’ hulp nodig. We lopen vanuit pure luxe en de kerk zal beslist nog steeds veel goede dingen doen en zijn ook niet bezig met een paar verdwaalde pelgrims.
Daarbij, je kunt wel van alles verwachten maar die verwachtingen hebben niets met ‘werkelijkheid’ te maken. Dus we hebben onszelf herpakt. We zullen nog steeds aankloppen maar dan vanuit vertrouwen zoals het ook oorspronkelijk de bedoeling was.
Daarmee was de lucht geklaard.
We hadden een korte route vandaag om mijn voeten wat te ontzien en om voldoende tijd te hebben om de was te doen en te drogen want voor het eind van de middag was regen voorspeld. Net als voor morgen trouwens.
Als we twee kilometer voor het einddoel zijn staat een vrouw hij het hek te praten met een chauffeur van de post. We vragen of ze onze waterflesjes wil vullen.
Natürlich.
En als ze terugkomt vraagt ze of ze nog iets anders kan doen voor ons.
Rick maakt een grapje en zegt, nou een kopje goulashsuppe gaat er wel in (dat van die goulash komt omdat we de laatste dagen steeds Hongaarse salade eten).
Dat gaat niet lukken want dat duurt te lang, grapte ze terug.
Maar dan ontstaat er wel een gesprek en gaat het over onze tocht.
Waar slapen jullie dan, vroeg Beatrix, want zo heet ze.
Nou we vragen het bij een kerk of we gaan kamperen want we hebben ook een tent mee.
Dus jullie zouden hier in de wei kunnen slapen?
We keken elkaar aan en toen zei Rick: ja.
Vervolgens ging het hek open en kregen we het hele bedrijf te zien.
Jullie mogen hier staan, of kunnen daar staan. Daar zijn wel de toiletten vlakbij. O maar jullie kunnen ook in het prieel van mijn schoonvader.
Kortom: we slapen dus in Kronau. En zover als we kunnen herinneren is dit de eerste keer dat we het geplande wandeldoel niet halen maar hoe heerlijk is dat?
We moesten het huisje wel eerst leeg maken en sauber machen.
Maar dan heb je wel wat: stoelen, hoe blij kan je daar mee zijn? Een droge plaats om de tent op te zetten, laat de regen nu maar komen. Beatrix heeft al onze kleding gewassen en om de boel af te maken werd de Senseo gebracht.
Nadat we geïnstalleerd waren kwam de 90 jarige schoonvader langs. Krasse man, helder van geest en nog steeds actief.
Hij vindt het wel heel leuk als er weer wat gebeurt op het erf en vertelde vrijuit over zijn leven. Hoe hij 67 jaar geleden zijn vrouw had ontmoet waarbij zijn ogen glommen van liefde. Ze was liefste van de hele wereld en is afgelopen mei overleden en dat konden we ook aan zijn ogen zien.
Ook liet hij zijn laatste werk zien. Net af, een groot insectenhotel. Maar ook zijn eigen bakkerij waar hij nog bijna dagelijks brood bakt.
Zijn levensmotto: wees tevreden want dat zit van binnen.
Met groeten Ton
5 opmerkingen:
Prachtig! Jullie laten los, en dan komt de oplossing gewoon vanzelf. Weer een overnachting geregeld, en wat voor één.
Wat weer mooi geschreven, en hoe leuk is dat uitgenodigd worden bij mensen waar je even mee sta te praten. Prachtig dat het nog kan, en dat er ook mensen zijn die dat dan ook doen hoe fijn is dat. Ik heb er zo eens over nagedacht maar of ik een paar vreemde mensen/mannen het aan zou bieden ik twijfel. Maar bij het lezen van jullie avonturen denk ik dan ook wel gelijk hoe leuk is het om het wel te doen. De gesprekken enz, enz echt SUPER GAAF. En dan de was ook voor jullie gedaan hoe lief is dat, ook wel weer iets om dankbaar voor te zijn toch? Maar dat zijn jullie wel dat lees ik ook vaak genoeg. Groetjes Petra
Ik ben als baby gedoopt, heb mijn eerste communie en het vormsel gedaan. En dat was het wel ongeveer met de kerk. Ik persoonlijk verwacht meer van mensen/dingen/gebeurtenissen buiten de kerk om. Liebe Grüße aus Hillensberg 😘
Ton, wat worden jullie wijs!
Zo mooi dat jullie zelfonderzoek uiteindelijk leidt tot een super kampeerplek.
Een reactie posten