Ik wist bijna niet meer hoe het was: echte bedden en een donzen dekbed. De heupen zakten zacht in het matras en de knieën? De knieën kregen alle ruimte om te buigen zoals ze wilden. Niks geen klemmende slaap- of lakenzak die bij het omdraaien als een boa-constrictor de lucht uit het magere lijf perst.
Ik ga er helemaal van genieten, zei Rick gisteravond.
Dan moet je eigenlijk wakker blijven, want anders ben je je er niet bewust van, zei ik.
Maar wie werd er wakker om 1 uur 8 ?
Ik.
Waarom ben ik wakker, bedacht ik me en op dat moment voelde ik mijn onderarm kloppen.
Oei, sh.t. Ik heb een inwendige bloeding. Tjee, ik heb al een jaar of vijf geen enkel probleem en nu? Een bloeding.
Nu was ik eergisteren wel gevallen, maar mijn rugzak werkte als een kussen die de val brak maar daarbij stootte ik mijn arm. Niks om alert te worden.
Eerst maar even blijven liggen, dacht ik en denken wat ik kan doen.
Drukverband, maar waarmee maak ik dat? En daar is Malle Pietje met een oplossing.
Microvezeldoek om de arm en een dun gaas verband er strak omheen. Dat deed Rick want die was inmiddels wakker geworden.
Daarna viel ik weer in slaap en vanmorgen voelde ik dat het bloeden was gestopt maar medicinale actie moet er wel ondernomen worden want het bloeden kan nu eenmaal zo weer beginnen bij hemofiliepatienten.
Ik dankte het universum meerdere malen op mijn blote knieën, niet alleen dat we bij de zusters slapen, maar dat naast het klooster een ziekenhuis is en mocht het helemaal spaak lopen, er een hemofilie behandelcentrum is in Innsbruck.
What if.....dat heeft geen zin.
Vanmorgen eerst maar naar de kliniek in Nederland gebeld en ik kreeg meteen een recept voor het benodigde medicijn toegestuurd. Daarmee niet naar het ziekenhuis want daar was de apotheek alleen voor eigen patiënten. Bij de dorpsapotheek werd het keurig besteld nadat ook de plaatselijke huisarts zijn goedkeuring gaf. Daarmee hoefden we de 400 euro die het kost niet voor te schieten. We kunnen het morgenochtend om 8.30 afhalen.
En dit alles geregeld door Rick. Hij belt, legt uit, houdt het hoofd er bij en ondersteunt.
Zo ziet het er uit. Wat gezwollen.
Geweldige hulp en we mogen nog een nacht in het klooster blijven.
Ik moest er gewoon van huilen. Zoveel hulpvaardigheid en meedenken. Het lijkt wel of de hele wereld met mij en mijn wandeling bezig is.
Meteen een mooi moment voor een intentie: Dat darmproblemen met steun van het universum snel en volledig herstellen.
Uitzicht vanuit onze kamer.
We deden niets vandaag. Nou bijna niets. Rick had nog wat wandeldrang en liep de drie kilometer naar Landeck heen en terug. We deden wat inkopen en dronken koffie bij de Mpreis, maakten een puzzel, lazen een krant en wat blogs, deden hazenslaapjes op een bankje in het park, zittend op een stoel en uiteindelijk ook maar even liggend op bed.
Mijn plekje in de serre met zicht op de binnenplaats.
Zo hadden we een heerlijke onverwachte rustdag met wat ongemak.
Met groeten Ton
15 opmerkingen:
Pfff, nou dat is je van harte gegund. Jullie bedoel ik.
Wat een geluk dat jullie bij de nonnen/ ziekenhuis waren. Hopelijk kunnen jullie morgen weer verder.
Jeetje Ton, gelukkig zijn jullie op het juiste moment op een juiste plek. Beterschap!
Mooi dat jullie net op zo,n fijne plek waren om te overnachten. En nog een nachtje kunnen blijven om bij te komen van alles en goed te slapen. Als ik zo de foto,s bekijk, is dat geen straf.
Jeetje Ton wat een schrik, maar wat fijn dat je dan niet in je tent ligt een fijne stoel heb om op te zitten en zo een onwijs lieve partner die dan gelijk alles voor je regeld en z’n hoofd dan ook nog koel weet te houden. Ik hoop voor jou met de juiste medicatie op een spoedig herstel. Neem je tijd/rust voor je weer verder wandeld, en wat een zegen dat jullie daar nog een nacht mogen blijven.
Geef je over aan wat er is, laat los wat er was, en heb vertrouwen in wat er komt. Een liefdevolle groet Petra.
Jeetje, wat een pech en wat zijn jullie toch een goed team. Wat mooi dat het universum heeft gezorgd voor de juiste locatie.
Jeminee, beste Ton, wat een ellende en wat fijn dat je dichtbij het universum leeft.
Heel veel sterkte en succes.
Ciao,
A3
Wat jammer. Gelukkig gaat het goed komen. Beterschap. En succes verder met jullie prachtige reis.
Die Rick van jou is toch ongeëvenaard, hoor. Malle Pietje? Bejjgek, hij is Superman! Mensen zijn heus nog wel hulpvaardig en over het algemeen ook hartstikke aardig als de dingen niet lopen zoals ze zouden moeten. Ik hoop dat het gauw weer helemaal goed gaat. Een rustig dagje voor beiden lijkt me sowieso niet verkeerd. Of moeten jullie op een bepaalde dag in Rome zijn?
Ik heb weer genoten van je beschrijvingen, vooral die eerste alinea, geweldig.
Ik herken dat ook nog, die vrijheid die de knieën voelen, na een tijd in een slaapzak te hebben moeten slapen.
Wat goed dat je die bloeding kon stelpen en dat Rick er is voor praktisch handelen.
Heel veel geluk toegewenst, vanuit een zonnig Oregon. Yvonne
Sterkte met je arm.....
Geniet maar van het moment, maar zoals jullie intenties uitspreken voor iedereen, zal ik het voor jullie doen. Dat je snel weer de oude bent en het wandelen weer door kan gaan. Dat is toch wat jullie het liefste willen, denk ik.
............ik herhaal gewoon wat die vriendelijke en, nét als dat hele universum van mee-lezende internationale volk, zo betrokken 'Wieneke' hierboven al opmerkte: 'die Rick van jou is toch ongeëvenaard hoor!'
Klinkt ook zo veel intiemer dan 'goed team', al zijn jullie dát ook.
"Allez"....straks maar weer gemoedelijk 'op de been',..."y vamos".
"Bon courage"......Ben
Sterkte en ik hoop dat alles snel in orde komt. En een beetje rust is ook niet gek toch..
Succes met je arm tot nu toe een mooie tocht zo te zien hier in Spanje nog MAAAR hadden vannacht regen goed voor je tuin nog nooit gebeurt bij mijn weten Jan
Een reactie posten