Schilderij

Van Nassereith naar Zams/Landeck, 37 kilometer. 51914 Stappen.

Nee we droomden er niet van, maar de ervaring zonk pas later op de avond in.

Eigenlijk was het gekkenwerk. Twee Nederlanders van het platteland met een rugzak van 11 kilo, zonder hoogte ervaring, waarvan er een ook nog hoogtevrees heeft en zijn knie niet goed kan buigen. Soms over paadjes waar een muilezel nog bang van zou worden.

Nou, zei Rick toen we in de slaapzak lagen ‘ik heb je wel tien keer in dat ravijn zien storten als ik je zag worstelen met je hoogtevrees’.

Het meest wonderlijke is de gedachte dat je eigenlijk in een situatie komt waar je niet uit kan. We waren te ver doorgewandeld om terug te gaan want het pad dat we omhoog liepen was bijna nog erger om terug te moeten gaan dan de afdaling die we deden.

Gelukkig was en bleef het droog tijdens de klim en afdaling en zeer regelmatig dankte Rick het universum daar voor.

We kregen nog een tip van Henk, dank daarvoor, om de wandelroute te vergelijken met die van de fietsers en te kijken welke verschillen daar soms inzitten. Daarmee krijg je meer inzicht in de hoogte, lengte en soort verharding. 

En dan vandaag. We hadden beiden een berg energie. Alsof er nog de adrenaline van gisteren was, want dat we het er goed vanaf hebben gebracht en ‘even tussendoor’ zo hoog stonden geeft toch ook wel weer een kick. Een kick die we echt niet meer gaan opzoeken. 

Geef mij maar gewoon een wandeling ook al is die 2500 kilometer.

En gisteren leek ik Sammy wel en keek niet hoog of in de verte. Nee,  Sammy keek naar de grond en zag: monnikskappen, orchideeën, parnassia ( dank Gerda) vrouwenmantel, salvia, tijm, campanula, zeeuwsknoopje, azalea’s, heide en nog veel meer waarvan ik dacht het wel te onthouden.

Na het hevige onweer en regen van gisteravond, bleef het de rest van de nacht nagenoeg droog. Heerlijk geslapen en vanmorgen pas om 6.30 wakker. Spullen inpakken en op pad.

Omdat Rick wat meer tijd nodig neemt voor het ochtendtoilet kon ik rustig dit vogeltje op de foto zetten. Lijkt me een vinkachtige maar wie het weet mag het zeggen.

We zijn nog steeds mazzel met het weer want ook al  moesten de poncho’s bij de hand blijven, meer dan spetteren deed het eigenlijk niet.

En ja, we zijn in het land van de geraniums. Nu ik de foto goed bekijk lijkt het wel of de geraniums er zijn in gefotoshopt. Te mooi en te perfect bijna.

De wolken hingen zo laag dat er van de bergen niets te zien was.

Goed gelukt Ton.

De hele morgen bleef het bewolkt maar dan vind ik de kleuren zo mooi en bijkomend voordeel: het is niet zo warm.

Er is veel hout hier dus ook veel houten schuren. Als ik de planken zie lijkt het erop dat die met een brander zijn bewerkt als vorm van conservering. 

In de knoesten en nerven op deze plank zag ik een gezicht.

We liepen het dal van de Fernpas uit. Hier een terugblik want soms moet je even omzien.

Om 11 uur nog steeds met de poncho maar toen al bijna meer om ‘op pelgrims te lijken’.

Een leipeer die al een jaar of twee niet meer wordt geleid en weer een boomvorm aanneemt.

We zouden na de dag van gisteren een korte etappe maken, maar omdat de beentjes het zo goed deden plakten we er een stukje van 21 aan vast.

Hier lopen we inmiddels in het Inndal.

Ik maakte nog een terugblik van de puntberg met torentje.

En welk toeval?????

Het schilderij is vanuit een ander zichtpunt geschilderd maar toch.

Het was het eerste wat ik zag toen we de eetzaal van het moederhuis van de Zusters van Barmhartigheid inkwamen.

De zusters van?

Vlak voor Landeck zochten we naar een slaapplaats. Zouden we het toch gewoon nog een keer aan een boer vragen of lopen we naar de camping?

Zie ik een bord met aanwijzingen naar het ziekenhuis, het gemeentehuis en..... het moederhuis van de zusters.

Volgens mij kunnen we het hier wel vragen, zei ik.

De poortzuster moest nog wel eerst wat overleggen want de gastenkamer was bezet. Na een minuut of vijf kwam ze zeggen dat we binnen konden komen.

We mogen slapen in de kamer waar de priester verblijft als die in huis is.

De zuster maakte de bedden op met ongelooflijk lekker zachte dikke donzen dekbedden. Er hangen echte handdoeken in de douche, we hebben stoelen om op te zitten, voldoende electriciteit en.....

kregen nog heerlijke ‘eiersuppe’, koffie, thee, water, appelsap en als we wilden ook nog brood en van alles maar we aten gewoon ons eigen brood.

Heerlijk.

En morgen is het ontbijt om half acht.

Met groeten Ton.